14/3/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Μια ξεχωριστή πρόταση μας επεφύλασσε το Παλλάς για την Ημέρα της Γυναίκας. Στο φουαγιέ του θεάτρου ένα πιάνο, ένα μικρόφωνο, η Έλλη Πασπαλά και ο Τάκης Φαραζής είχαν επιλέξει για όσους βρεθήκαμε εκεί μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια για μια βραδιά που φλέρταρε με το πιο ρομαντικό κομμάτι του εαυτού μας. Σχεδόν μισή ώρα μετά τις 9 όπου ήταν και η προγραμματισμένη έναρξη, τα φώτα χαμήλωσαν και ο Τάκης Φαραζής έκατσε στο πιάνο παίζοντας ένα medley από το «Moonriver» και το «Somewhere over the rainbow» για να υποδεχθεί την Έλλη Πασπαλά η οποία με τη σειρά της μας καλησπέρισε με το «I’m still crazy after all these years» του Paul Simon.
«Χρόνια πολλά να μας χαιρόμαστε και να μας χαίρονται. Ήθελα να θυμηθούμε τις προηγούμενες γενιές που περάσανε χειρότερα από εμάς και οι γυναίκες πάντα υπήρξαν στήριγμα σε αυτές. Στις γυναίκες που πέρασαν και θα ‘ρθουν. Για μια γυναίκα.». Με αυτά τα λόγια μας υποδέχθηκε η Έλλη Πασπαλά με τη χαρακτηριστική της ευγένεια αλλά και αμεσότητα, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί πολλάκις στον συνεργάτη της Τάκη Φαραζή τον οποίο χαρακτήρισε μέχρι και ιππότη! Ο ίδιος το ανταπέδωσε όχι με λόγια, αλλά με τις αριστοτεχνικά παιγμένες μελωδίες του.
Το πρώτο μέρος του προγράμματος κινήθηκε ανάμεσα σε τραγούδια κλασσικά όπως το «Someone to watch over me» με ειδική αφιέρωση στο Δ.Ν.Τ. (αλοίμονο αν χάσουμε και το χιούμορ μας), και σε τραγούδια που έχουμε αγαπήσει από την Έλλη Πασπαλά όπως το «Μαρόκο», το «Δάκρυ», το «Λευκό μου γιασεμί» φυσικά αλλά και προς έκπληξη όλων μας το «Bloody Something» της Μόνικα. Εξάλλου πρόκειται για μια φωνή που μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Και με το «Dance me to the end of love» πήγαμε ως το διάλειμμα.
Αν και ο χώρος του φουαγιέ είναι συγκεκριμένης χωρητικότητας δεν υπήρχε ούτε μια άδεια θέση ενώ είχαμε καταλάβει και όλα τα πλαϊνά καθίσματα για να χορέσουμε. Και παρά την επιβλητικότητα του χώρου που υπαγόρευε ένα κοινό πιο συγκρατημένο στο δεύτερο μέρος όλα αυτά παραμερίστηκαν με τις μελωδίες του Χατζηδάκι, του Καλαντζόπουλου, της Ρεμπούτσικα… Η Έλλη Πασπαλά ξαναπήρε το μικρόφωνο χαρίζοντάς μας ένα από τα αγαπημένα της όμως μας είπε τραγούδια το «The first time ever I saw your face», ενώ στη συνέχεια κρεσένταρε με το «Έλα σε μένα» του Μάνου Χατζηδάκι. Μιλώντας ανάμεσα στα τραγούδια μας είπε μια ιστορία για τρεις φίλες στην Κωνσταντινούπολη που αποφάσισαν πως είχε έρθει η ώρα να κάνουν κάτι όλες μαζί. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα έβαλε τη μουσική, η Ελένη Ζιώγα τα λόγια και η Έλλη Πασπαλά την ερμηνεία. Και εμείς απολαύσαμε το «Πως να ξεχάσω». Και μετά το «Ενός λεπτού φιλί» με το χαρακτηριστικό του χειροκρότημα ή το «Summertime in Prague». Για να δώσουν τη θέση τους στην «Περιμπανού» και το «Μαγικό χαλί» του Μάνου με μια αφιέρωση στη μνήμη της Μελίνας.
Πλησιάζαμε στο τέλος όταν η Έλλη Πασπαλά πήρε το μικρόφωνο για να τραγουδήσει για έναν τόπο μαγικό πέρα από το ουράνιο τόξο. Όπου όπως μας είπε μεγαλώνοντας στη Νέα Υόρκη αυτός ο τόπος ήταν η Ελλάδα και ονειρευόταν να έρθει να ζήσει εκεί. «Πληγώνομαι αλλά ελπίζω με τα όνειρα και την πράξη να βγούμε απ’ τη δυσκολία και να γίνει πάλι η Ελλάδα ο τόπος των ονείρων μας». Χωρίς καμία επίδειξη, χωρίς καμία μεγαλοστομία μια φράση που κρύβει όλη την ουσία από μια μεγάλη καλλιτέχνιδα. Το φινάλε ρομαντικό και αυτό όπως και όλη η βραδιά μοιράστηκε στο «Πες μου μια λέξη» και το «Μη το ρωτάς τον ουρανό» το οποίο ακούσαμε encore μετά από επιμονή του κόσμου που φώναζε «έλα Έλλη, έλα Τάκη» για να τους πείσει να επιστρέψουν για ένα ακόμη τραγούδι. Τελικά δε χρειάζονται πολλά. Ένα πιάνο και μια φωνή ή μάλλον …το συγκεκριμένο πιάνο και η συγκεκριμένη φωνή, μπορούν να δημιουργήσουν μια πραγματικά ξεχωριστή βραδιά!
Λίγο μετά το τέλος βρεθήκαμε στο καμαρίνι των δύο καλλιτεχνών για να ακούσουμε και τη δική τους εμπειρία. Ο Τάκης Φαραζής, όπως διαπιστώσαμε λόγω ενός κρυώματος ήταν αδύνατο να μας μιλήσει αλλά μας είπε πως ούτως ή άλλως η Έλλη τα λέει καλύτερα και της έχει απόλυτη εμπιστοσύνη! Εμείς ευχόμαστε περαστικά και στους δύο, μιας και ταλαιπωρούνται όπως και οι περισσότεροι από εμάς αυτό το καιρό, από τα τερτίπια του καιρού και των ιώσεων!
Music Corner: Κυρία Πασπαλά συγχαρητήρια. Μία βραδιά για την Ημέρα της Γυναίκας. Τι σήμαινε αυτή η παράσταση για εσάς;
Έλλη Πασπαλά: Σας ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε! Αυτή η παράσταση ήταν μια ευκαιρία να εμφανιστώ με τον Τάκη το Φαραζή, τον πολύ σπουδαίο και αγαπημένο μου συνεργάτη, να παίξουμε και να πούμε κάποια τραγούδια τα οποία είναι γραμμένα για να τιμήσουν τη γυναίκα ή γραμμένα από γυναίκες ή γραμμένα για τα πει μια γυναίκα έχοντας υπ’ όψιν τη γυναικεία φύση, την ευαισθησία, τη λυρικότητα, το πάθος, την τρέλα, την απόγνωση, την απώλεια… όλα τα συναισθήματα που εκφράζουν μια γυναίκα και μπορεί η ίδια να εκφραστεί μέσα από αυτά. Βέβαια αυτό δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας γυναίκας, αλλά νομίζω πως η γυναίκα τα εκφράζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες περνάμε μια πολύ δύσκολη περίοδο τώρα αλλά νομίζω πως παίζουν και θα παίξουν και οφείλουν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη όλου αυτού του πράγματος. Και νομίζω ότι έχουν πάρα πολλά να προσφέρουν γιατί δεν τα έχουμε πάει πολύ καλά με την ανδροκρατούμενη κατάσταση.
Music Corner: Θα σταθώ σε κάτι που είπατε ότι η Ελλάδα ήταν ένας τόπος ονείρων για εσάς όταν ζούσατε στη Νέα Υόρκη. Πιστεύετε ότι μπορεί να ξαναγίνει;
Έλλη Πασπαλά: Ελπίζω και σαφώς πιστεύω ότι μπορεί να ξαναγίνει αλλά θα πάρει χρόνο. Οφείλουμε να σοβαρευτούμε όλοι και να κάνουμε μια πολύ μεγάλη και συγκροτημένη προσπάθεια με γνώση, με πίστη και με πάθος. Διότι είναι μια μικρή αλλά πολύ σπουδαία και σημαντική χώρα και από άποψη φυσικού κάλλους αλλά και από άποψη πολιτισμικού και ιστορικού κάλλους. Και νομίζω ότι οφείλουμε όλοι να το υπερασπιστούμε αυτό το πράγμα επιτέλους και να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει Ελλάδα και να την αγαπήσουμε ξανά. Αυτήν, όχι ο καθένας τον εαυτό του σα μονάδα αλλά να αγαπήσουμε την Ελλάδα, να σταθούμε πλάι της και να τη στηρίξουμε. Το οποίο σημαίνει να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον και να μη σκεφτόμαστε τόσο ατομιστικά και εγωιστικά.
Music Corner: Με τον κύριο Φαραζή μετράτε πολλές κοινές εμφανίσεις…
Έλλη Πασπαλά: Έχουμε κάνει πολλές εμφανίσεις τον τελευταίο χρόνο και θα κάνουμε κι άλλες. Θα ανέβουμε στις 22/3 για να παίξουμε στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη, 23/3 παίζουμε στη Δράμα, 31/3 παίζουμε στο Κέντρο Τεχνών στο Χαλάνδρι και έπονται κι άλλες . Είναι μια πολύ σημαντική συνεργασία για μένα, έχουμε δουλέψει πολύ ωραία πολύ καιρό τώρα και βλέπω ότι το πράγμα εξελίσσεται με έναν τόσο όμορφο και δημιουργικό τρόπο. Θέλουμε να ηχογραφήσουμε το αγγλόφωνο πρόγραμμα, το «Rainbows Moons and Bicycles» και ελπίζω να μπούμε στο studio τον επόμενο μήνα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα γιατί είναι σπουδαία τραγούδια και είναι υπέροχο το να βρίσκεσαι μ’ έναν άνθρωπο ο οποίος συνταξιδεύει, συμμερίζεται αυτό το όραμα μαζί σου και έχεις μια κοινή γλώσσα. Πολλές φορές ο ένας προλαβαίνει τον άλλον στην άποψη για το πως πρέπει να παιχτεί κάτι. Αρχίζει και κυλάει μ’ έναν τέτοιο τρόπο που δε χρειάζεται ούτε να κοιταζόμαστε. Νιώθει ο ένας τον άλλον και είναι πολύ σπουδαίο αυτό. Ζεις για τέτοιες στιγμές.
Music Corner: Αυτό φάνηκε και στην αποψινή σας εμφάνιση!
Έλλη Πασπαλά: Ναι και μου αρέσει πάρα πολύ αυτός ο χώρος του φουαγιέ του Παλλάς, είναι πολύ ζεστός, πολύ οικείος. Νιώθω πολύ όμορφα εδώ και χάρηκα που ξαναήρθαμε να γιορτάσουμε την Ημέρα της Γυναίκας.
Music Corner: Τότε θα χαρούμε να σας ξαναδούμε εδώ…
Έλλη Πασπαλά: Μακάρι, κι εμείς!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…