13/11/2013
www.musiccorner.gr
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Μερικές μέρες πριν οι Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου, δύο από τους συνθέτες των τραγουδιών της θρυλικής Λιλιπούπολης εξέφρασαν σε επιστολή τους την αντίρρησή τους για την κυκλοφορία του δίσκου «Ένα ταξίδι στη Λιλιπούπολη – Live από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών», επικαλούμενοι μεταξύ άλλων «αυθαίρετες επεμβάσεις που αλλοιώνουν και υποβαθμίζουν το χαρακτήρα των τραγουδιών» καθώς και επιλεκτική αφαίρεση τραγουδιών.
Τη διαμαρτυρία τους είχε συμμεριστεί τότε και η στιχουργός της Λιλιπούπολης, Μαριανίνα Κριεζή, η οποία σε χωριστή επιστολή έγραφε:
«Θεωρώ τα τραγούδια της Λιλιπούπολης (όπως και κάθε τραγούδι του οποίου είμαι στιχουργός) εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτησία μου με τους συνθέτες τους. Ως εκ τούτου, συναίνεσα στην έκδοση του cd «Ένα Ταξίδι στη Λιλιπούπολη», την οποία μού πρότεινε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μόνον, αφού η ίδια με διαβεβαίωσε ότι καμιά περίπτωση δεν υπήρχε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη έκδοση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και των τεσσάρων συνθετών της Λιλιπούπολης. Ωστόσο, το cd εκδόθηκε παρά την κατηγορηματική άρνηση του Νίκου Κυπουργού και του Νίκου Χριστοδούλου (οι οποίοι, αντίθετα από μένα, είχαν ακούσει τη νέα αυτή εκτέλεση – διασκευή των τραγουδιών μας) να δώσουν στον αρμόδιο της δισκογραφικής εταιρείας Heaven την άδεια που τους ζήτησε. Το γεγονός αυτό είναι για μένα αδιανόητο.
Λυπάμαι ειλικρινά που, καλή τη πίστει, συναίνεσα αρχικά στην έκδοση του cd «Ένα Ταξίδι στη Λιλιπούπολη» βασιζόμενη σε διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, ενθαρρύνοντας ίσως έτσι, άθελά μου, μια απαράδεκτη πρακτική που έχει ρημάξει τη δισκογραφία. Η αυθαιρεσία της Heaven, στην οποία αναφέρομαι δεν αφορά μόνο εμάς, τρεις από τους συνδημιουργούς των τραγουδιών της Λιλιπούπολης. Αφορά όλους τους δημιουργούς που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να κρίνουν και να αποφασίζουν οι ίδιοι ποιες από τις νέες εκτελέσεις – διασκευές των τραγουδιών τους θα αποτυπώνονται και θα κυκλοφορούν σε cd και ποιες όχι. Καιρός δεν είναι πια να πάψουμε να είμαστε όλοι έρμαια των δισκογραφικών εταιρειών;»
Διαφορετική απάντηση όμως δόθηκε από τους υπόλοιπους συντελεστές της «Λιλιπούπολης» Ρεγγίνα Καπετανάκη, Ελένη Βλάχου, Δημήτρη Μαραγκόπουλο και Λένα Πλάτωνος, οι οποίοι σε κοινοί τους επιστολή απαντούν στους δύο συνθέτες:
«Λυπούμαστε γιατί οι δύο κατά τα άλλα αγαπητοί και άξιοι συνάδελφοι, ο Νίκος Κυπουργός και ο Νίκος Χριστοδούλου, αντιμετώπισαν με τέτοια επιθετικότητα και αρνητικότητα, σε αυτούς τους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς, τη δυναμική επανεμφάνιση της «Λιλιπούπολης» με τις πρόσφατες επιτυχημένες συναυλίες της και τη ζωντανή ηχογράφησή τους που αποτυπώθηκε σ’ ένα εξαιρετικό CD. Πάνω από 15 χιλιάδες θεατές παρακολούθησαν με έναν υπέροχο ενθουσιασμό τις παραστάσεις αυτές στις οποίες μια νέα γενιά τραγουδιστών και μουσικών, δυναμικά και με φρεσκάδα, πήρε στα χέρια της τη σκυτάλη μιας ανανεωμένης «Λιλιπούπολης» γεγονός για το οποίο είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι. Όσοι από τους άμεσους δημιουργούς και τον αρχικό γενεσιουργό πυρήνα της «Λιλιπούπολης» εργαστήκαμε για τον σκοπό αυτό μαζί με τους νέους, πετύχαμε αυτή την ανανέωση, ακολουθώντας όμως με σχολαστικότητα και ευλάβεια τις πρωτότυπες παρτιτούρες, την κάθε μελωδική γραμμή, ρυθμό, αρμονία, ενορχήστρωση, ενώ οι συνθέτες εκπροσωπήθηκαν με τον ποιο δίκαιο τρόπο.
Λυπούμαστε γιατί οι δύο συνάδελφοι επικαλούμενοι «επιλεκτικές επιλογές τραγουδιών» και «επεμβάσεις που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα των τραγουδιών», στρέφονται ενάντια σε μια έξοχη εργασία. Η φιλοσοφία της όσο αφορά τις συναυλίες και τη δισκογράφηση δεν είναι ούτε κερδοσκοπική ούτε εμπορική και αντίθετα έγινε για έναν σπουδαίο σκοπό, τη δημιουργία υποτροφιών μαθητών που αναγκάζονται λόγω της οικονομικής κρίσης να διακόψουν τις σπουδές τους. Στρέφονται ενάντια σε μια δυναμική, επαγγελματικά δοσμένη παράσταση και ερμηνεία που έγινε από ένα σύνολο 180 νέων, παιδιών, σπουδαστών και σολίστ. Μια εργασία που με την εξαιρετική και διακριτική συμμετοχή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, του νέου ταλαντούχου μουσικού Βασίλη Αγροκώστα και με την καθοδήγηση επαγγελματιών, σκηνοθετών, χορογράφων, ενδυματολόγων, φωτιστών, video-artist και μουσικών προετοιμαστών, εκτίναξαν τη «Λιλιπούπολη» σε νέα φάση, με τη σύμπραξη ενός κορυφαίου, ιστορικού σχολείου, του Αρσακείου και ενός διακεκριμένου ανώτατου δημόσιου ιδρύματος, του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν πληροφορηθήκαμε πρόσφατα τη δημιουργία από τον Νίκο Κυπουργό στις Κυκλάδες μιας τοπικής ορχήστρας και παιδικής χορωδίας που έκαναν τους τελευταίους μήνες συναυλίες με τα τραγούδια της «Λιλιπούπολης».
Δεν δώσαμε καμία βαρύτητα στο εάν έγιναν επιλεκτικές επιλογές τραγουδιών (ο Ν. Χριστοδούλου για παράδειγμα δεν είχε κανένα τραγούδι, άλλοι συνθέτες είχαν πολλά και άλλοι λίγα τραγούδια σύμφωνα με τα έντυπα προγράμματα) και στο εάν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας των τραγουδιών διότι η ορχήστρα και η χορωδία συμπεριελάμβαναν αρκετούς ερασιτέχνες και διότι στην παράσταση υπήρχαν και εξωγενή μη μουσικά στοιχεία, όπως κουκλοθέατρο κ.λπ.
Δεν δώσαμε επίσης καμία σημασία στο γεγονός ότι στις αφίσες της «Λιλιπούπολης» υπήρχε το όνομα μόνο του Ν. Κυπουργού, στο ότι δεν ζητήθηκε η άδεια των δημιουργών και της ΑΕΠΙ σε κάποιες η και σε όλες τις συναυλίες. Σταθήκαμε μόνο στο γεγονός μιας όμορφης προσπάθειας που άξιζε να ενισχυθεί.
Είμαστε έτσι σίγουροι ότι οι δύο συνάδελφοι με τη στάση τους έρχονται σε αντίθεση με μια ευρύτερη απαίτηση που θέλει να παραμείνει η «Λιλιπούπολη» ένα φωτεινό μοντέλο φαντασίας, ανατροπής και συνεργασίας πέρα από μιζέριες, επιλεκτικές ευαισθησίες και προσωπικές επαγγελματικές αντιπαραθέσεις, ζητώντας συνεργασίες και προτάσεις προοπτικής και ελπίδας που δίνουν τη σκυτάλη άξιων δημιουργημάτων του παρελθόντος στη νέα γενιά».
Τι μέλλει γενέσθαι με την υπόθεση Λιλιπούπολη…; Οψόμεθα!