29/10/2013
www.musiccorner.gr
Γράφει η Φωτεινή Κοκκινάκη
Εδώ και μία εβδομάδα προσπαθώ να χωρέσω σε απλές λέξεις και να γράψω μερικές γραμμές για το πόσο πιο αληθινά μπορεί να αντικρύσει κανείς τη ζωή, κλείνοντας απλά τα μάτια. Υποθέτω ότι κάτι τέτοιο σκέφτηκε και ο εμπνευστής του καλλιτεχνικού δρώμενου «Dialogue in the dark»… “Τι πρέπει να κάνει άραγε κάποιος για να δει τον κόσμο πιο καθαρά, να εκτιμήσει τα όσα θετικά συμβαίνουν στην καθημερινότητά του και να μπορέσει να υπερβεί τα προσωπικά εμπόδια; Αρκεί μόνο να κλείσει τα μάτια και να βυθιστεί στο σκοτάδι”! Αυτές πρέπει να ήταν κάποιες από τις σκέψεις του!
Το «Dialogue in the dark» το οποίο παρουσιάζεται εδώ και μερικές ημέρες στο θέατρο Badminton, ξεκίνησε από τη Γερμανία το 1988 και έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 30 χώρες και 127 πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν επιχειρεί απλά να μας ξεναγήσει στον κόσμο των τυφλών και των ανθρώπων που έχουν μειωμένη όραση για λόγους κατανόησης μιας κοινωνικής ομάδας, αλλά να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που βλέπουμε εμείς, που έχουμε ακέραιες όλες μας τις αισθήσεις, τα υλικά αλλά και άυλα πράγματα γύρω μας. Δεν εγείρει κανένα συναίσθημα λύπης ή οίκτου, αντίθετα σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις βαθειά κάθε ιδιαίτερη ικανότητα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και προκαλεί τον θαυμασμό στο πρόσωπο αυτών, των πραγματικών «νικητών».
Έχοντας λοιπόν την ευκαιρία να βρεθώ πρόσφατα σε μια από τις ξεναγήσεις, αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι πως οτιδήποτε είχα σκεφτεί γι αυτό, ήταν πραγματικά λίγο σε σχέση με την μοναδικότητα και την έντονη συγκίνηση που μου προκάλεσε αυτή η σύντομη διαδρομή. Και ναι, το «Dialogue in the dark» δεν είναι μια ακόμα έκθεση αλλά μια συγκλονιστική εμπειρία! Και πολλά ακόμη, πολλά περισσότερα. Μιλώντας αμιγώς προσωπικά, για μένα λειτούργησε ως ένα ακόμα βήμα προς τον εαυτό μου. Ένα σκαλοπάτι για να καταλάβω πως αδίκως μιζεριάζω και αγχώνομαι με το παραμικρό. Η ευτυχία είναι προσωπική επιλογή και το χαμόγελο είναι το μέσο για να παλέψεις κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα.
Με οδηγό την υπέροχη Χρυσέλλα, τη ζεστή φωνή της οποίας είμαι βέβαιη ότι δε θα ξεχάσω ποτέ, πέρασα μία από τις πιο ξεχωριστές ώρες της ζωής μου, ψηλαφώντας τον κόσμο των τυφλών. Μία έκθεση προσαρμοσμένη άριστα στο τοπικό αστικό περιβάλλον, όπως άλλωστε γίνεται και οπουδήποτε παρουσιάζεται ανά τον κόσμο, ο διάλογος στο απόλυτο σκοτάδι μας έδωσε την ευκαιρία να περιηγηθούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτόν που γνωρίζαμε, τον οικείο και προκαθορισμένο.
Αυτό που εντυπωσίασε τους πάντες στην ομάδα μου είναι η προσαρμοστικότητα του ανθρώπου σε τέτοιου είδους συνθήκες αλλά και η ικανότητα προσανατολισμού ακολουθώντας την φωνή της οδηγού μας, που ήταν για εκείνη την μία ώρα, τα «μάτια» αλλά και η ασφάλειά μας. Και μιλάω για ασφάλεια γιατί είναι σπουδαίο το χάρισμα που έχουν οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην έκθεση, να σε κάνουν να νιώθεις άνετα έχοντας αφήσει στη διπλανή αίθουσα μια από τις βασικότερες αισθήσεις σου. Δε θέλω να παραλείψω να αναφερθώ στο πόσο πολύ οξύνονται όλες οι υπόλοιπες και αυτομάτως συνειδητοποιείς ότι προσέχεις λεπτομέρειες που θα πέρναγαν απαρατήρητες, υπό κανονικές συνθήκες, όπως το κελάρυσμα του νερού ή το άρωμα που αναδύεται από ένα μαγαζί με μπαχαρικά.
Δε θα πω τίποτα άλλο, αν και αντιστάθηκα με δυσκολία στον πειρασμό να αναφερθώ διεξοδικά στις λεπτομέρειες αυτού του ταξιδιού. Και αυτό γιατί αξίζει να το ζήσει ο καθένας ξεχωριστά. Είμαι όμως απόλυτα σίγουρη ότι θα ταυτιστείτε κι εσείς, όπως κι εγώ και θα ζήσετε κάθε συναίσθημα που ξυπνάει κατά τη διάρκεια της εμπειρίας αυτής, στο μέγιστο βαθμό.
Μη χάνετε χρόνο, σπεύσατε στο θέατρο Badminton!
—————————–
Μάθετε περισσότερα για το “Dialogue in the dark” στο σχετικό δελτίο τύπου
—————————–
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση, χωρίς την άδεια του Music Corner…