Η “Άστεγη Μπαλάντα” βρήκε σπίτι …στην Αυλαία!

12/4/2012
Γράφει ο Αποστόλης Ντόντος
Φωτογράφηση: Νίκος Μπουζιτσέπης
www.musiccorner.gr

Κυριακή 8 Απριλίου, στην Αυλαία στο Κεραμεικό κοντά, η Low Bap κοινότητα υποδέχθηκε τη Γιολάντα Τσιαμπόκαλου γνωστή και ως Sadahzinia. Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο παιδικές αναμνήσεις (δικές μου πάντα) μέρος δεύτερο, το πρώτο ήταν μια μέρα πριν. Ήμουν και εγώ κάποτε φανατικός αυτής της μουσικής (όχι ότι δεν ακούω πλέον, απλά πολύ πιο αραιά πχ. ένα ‘‘Εγώ φταίω’’ θα το χώσω ή το ‘‘Θα ’θελα να ’μουν’’ για να γουστάρω) και το να σχολιάζω ένα τέτοιο live σημαίνει αρκετά για μένα (όπως και το χθεσινό). Το να είσαι fan αυτής της μουσικής σημαίνει ότι ξέρεις από πριν, ότι όταν πας να δεις μια τέτοια συναυλία θα το χαρείς, μιας και θα ακούσεις ένα τρίωρο (μες το νερό) live και ένα γεμάτο set από τραγούδια απ’ όλες τις χρονολογίες (αυτό για μένα λέει πολλά).

Πρώτη φόρα πήγαινα στην Αυλαία και μόλις μπήκα συνειδητοποίησα ότι ο χώρος αυτός είναι ιδανικός για ένα τέτοιο live, ήχος γεμάτος, μπάσο στεντόρειο (αν και του ξέφευγε λίγο του ηχολήπτη και έτριζε το μαγαζί), το μόνο ελάττωμα ήταν ότι το bar ήταν λίγο ‘‘τσιμπημένο’’ για τις μέρες που ζούμε. Κατά τις 10 και, βγήκε η Sadahzinia με το B.D. Foxmoor στα decks, κανονικά έπρεπε να ήταν και ο Jamoan (ο ξάδερφος) αλλά δε τα κατάφερε να είναι εκεί αφού χτύπησε το πόδι του. Στην αρχή ο κόσμος ήταν λίγο ‘‘κρύος’’ αν και δε κράτησε για πολύ αφού όσο περνούσε η ώρα άκουγαν τα τραγούδια που ήθελαν και ‘‘ζεσταινόντουσαν’’ περισσότερο. Εδώ βάζω μια μικρή παρένθεση, θυμάμαι πιο παλιά στα Low Bap live που φωνάζανε ρυθμικά Low Bap, Low Bap και πάλλονταν το κτήριο, τώρα μου φάνηκαν λίγο λιγότερα και πιο ξεψυχισμένα, αλλά δε στεκόμαστε εκεί. Πάνω κάτω όλοι καταλαβαίνετε την αισθητική της συγκεκριμένης συναυλίας, κάτι το παραμυθένιο ή στα όρια του φανταστικού, κάτι το ποιητικό ίσως που έχει ο στίχος του Περάματος, αν θέλετε στίχος που προσελκύει και μεγαλύτερους ηλικιακά που θέλουν να ακούσουν κάτι πιο πνευματώδες. Τα τραγούδια που ειπώθηκαν πιστεύω ότι κάλυψαν τους παρευρισκόμενους σε γενικά πλαίσια, εδώ μόνο θα κάνω ένα παράπονο έντονο μάλιστα, δεν άκουσα ενώ περίμενα διακαώς το ‘‘Δέσε κόκκινο πανί’’ που πιστεύω ότι πρώτον είναι αρκετά επίκαιρο και δεύτερον είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά revolutionary κομμάτια της σχολής του Περάματος.

Πιστεύω ότι δε γίνεται να μην αναφέρω λίγα πράγματα για το Low Bap γενικά, μιας και αποτελεί ένα ξεχωριστό, μεγάλο και ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ελληνική μουσική. Κανείς μα κανείς δε μπορεί να αρνηθεί, έστω και ας μη του αρέσει το Low Bap, ότι η σχολή της Freestyle Productions και του Μιχάλη ή αλλιώς B.D. Foxmoor έχει κάτι (γιατί πολύ απλά άμα δεν είχε τίποτα δε θα υπήρχε ακόμα). Ακόμα κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο B.D. και μετά όλοι οι άλλοι δεν κατέχουν την ‘‘πέννα’’. Η εικόνα του Low Bap, των Active Member και γενικά της FreestyleProductions έχει αλλάξει πολλές φόρες, άνθρωποι μπήκαν, έφυγαν, άλλοι ειρηνικά, άλλοι με παράπονα, άλλα όλοι είχαν πάρει μαζί τους μία ‘‘προίκα’’ την ιδιομορφία αυτού του ακούσματος. Κάποιοι την δέχθηκαν και απλά την τροποποίησαν ή την μετάλλαξαν φεύγοντας και κάποιοι άλλοι την πέταξαν στα σκουπίδια και βούτηξαν και αυτοί στη ‘‘χωματερή’’ και περνάνε καλά τώρα. Εννοώ ότι πολλοί τωρινοί mc’s είναι επηρεασμένοι και γράφουν βάση του Low Bap, τέρμα με το στίχο. Πριν από αρκετά χρόνια ήρθε στα χέρια μου ένα dvd με παρά πολλές δουλειές από τη Freestyle Productions, εκεί υπήρχε και ένας φάκελος με ξένα τραγούδια που με μεγάλη απορία πρόσεξα ότι τα ήξερα ΟΛΑ και τα ήξερα όλα από δουλειές εντός Freestyle. Εκεί κάπου προσωπικά κατάλαβα ότι το Hip-Hop είναι κάπως απέραντο σε έκταση και αποφάσισα να ξεκινήσω να το εξερευνώ και ακόμα δεν έχω καλύψει ούτε το ένα τρίτο του φάσματος, γιατί πάντα θα έχω να ακούσω και κάτι νέο που δε το ξέρω. Μεγάλωσα και έμαθα να σκέφτομαι με βάση το Hip-Hop και θεωρώ λίγο άδικο για τον εαυτό μου και μόνο να βάλω μια πανέμορφη ξύλινη κορνίζα με διάφορες σκαλιστές αναπαραστάσεις (μια παρομοίωση είναι απλά αυτό) και να ακούω μόνο Low Bap. To Low Bap έχει να δώσει και έχει να δώσει αρκετά, ειδικά σε ένα πιτσιρικά ώστε να του δώσει το έναυσμα να αρχίσει να σκέφτεται, απλά υπάρχει και ένα πολύ μεγαλύτερο background που αξίζει την προσοχή μας.

Το live σιγά σιγά τελείωνε, ο B. D. Foxmoor μοιράστηκε μαζί μας μια ιστορία την οποία δε θα ήθελα να την επαναλάβω, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι δίκαια τον δένει κάτι έντονο με τον Flaco, όποιος ήταν εκείνο το βράδυ εκεί θα το κατάλαβε. Η Sadahzinia μας είπε ότι θα λείψει λίγο από τα δρώμενα, τα live και γενικά από τη παραγωγή αφού έχει ένα πολύ σημαντικό λόγο και πρέπει να στρέψει τη προσοχή της εκεί. Η συναυλία τέλειωσε κατά τις 2 με το ‘‘Σκιάχτρο’’ για τελευταίο κομμάτι και τα παιδιά μας είπαν ότι σε λίγο καιρό θα γίνει ένα πενταήμερο festival, οπότε όλοι οι πιστοί ετοιμαστείτε για μια σίγουρα πολύ εντυπωσιακή και ικανοποιητική εμπειρία.

———————-

Ακολουθεί συνέντευξη της Sadahzinia

Music Corner: Είναι γνωστό ότι είσαι η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε κ έκανε hip-hop, εγώ βέβαια το βλέπω από τη μεριά ότι είσαι η πρώτη γυναίκα που έκανε κάτι διαφορετικό κ extreme (ίσως), στο χώρο της ελληνικής μουσικής αφού μέχρι τότε υπήρχαν γυναικείες φωνές μόνο στο έντεχνο ή στο ποπ ή στα μπουζούκια-λαϊκά. Ποια ήταν εκείνα τα στοιχεία που είδες κ αγάπησες σε αυτή τη μουσική, σε μία ίσως πρωτόγονη εποχή στην Ελλάδα. Επίσης στην οικογένεια σου υπάρχει ακόμα ένα άτομο (ο αδερφός σου) μέλος ενός συγκροτήματος (Razastarr) εξίσου hip-hop, ήταν αυτό ένας καταλύτης ώστε να στραφείς σε αυτό το χώρο;
Sadhazinia: H πρώτη μου επαφή με αυτή τη μουσική ήταν πριν πολλά χρόνια, μέσω του αδερφού μου, του Αντρέα, πράγματι. Εκείνος με σύστησε στην ευρύτερη παρέα των Active Member που με τα χρόνια ξεκαθάρισε και έμειναν εκείνοι που άντεξαν να στηρίζουν το λόγο τους με τη ζωή τους – αυτό ουσιαστικά που πρεσβεύει το low bap και που έτσι κι αλλιώς είναι το πριν αυτονόητο. Αυτό που αγάπησα σε αυτή τη μουσική είναι η ελευθερία της που συχνά γίνεται αυθαιρεσία να εντάσσει στα μέτρα της όλα σχεδόν τα είδη μουσικής. Και φυσικά αγάπησα το παιχνίδι με τις λέξεις. Και το παράξενο ταξίδι της ρίμας που οδηγεί το μυαλό σε κόσμους φρέσκους, παρθένους και νοήματα αγέραστα.

Music Corner: Μετά από τόσα χρόνια ποια είναι τα στοιχεία-χαρακτηριστικά που βλέπεις να έχουν αλλάξει-ωριμάσει σε εσένα ως στιχουργός, mc-ερμηνεύτριας ή αν θες κ συμφωνείς με τον όρο καλλιτέχνιδας;
Sadhazinia: Διαρκώς εξελίσσεται ο λόγος και η σκέψη μου μέσα από αυτό το ταξίδι του lowbap. Η ροή των πραγμάτων παρασέρνει και τους στίχους μέσα στο μυαλό μου ώστε να βρουν το δρόμο τους απάνω στο χαρτί. Η τεχνική της γραφής μου, αλλά και των ηχογραφημάτων μου, καθώς και η φωνή που νιώθω να ωριμάζει. Μα όλα αυτά είναι μέχρι να κάτσω να γράψω ή να ηχογραφήσω το επόμενο τραγούδι. Τότε νιώθω πως ξεκινώ απ’ την αρχή, εντελώς καινούρια. Αλλά, αφήνω το “μαγικό” να μου συμβεί. Αυτό ίσως είναι το μόνο που έμαθα να κάνω με μαθηματική ακρίβεια. Να εμπιστεύομαι τα όμορφα. Πάντα ξέρουν τους κάλυτερους – ή μάλλον τους κατάλληλους –  δρόμους για να σεργιανίσουν τη σκέψη μου και τον τρόπο που εκφράζομαι.

Music Corner: Το Low-Bap είναι κατά κόρον ένα ιδίωμα που έχει να κάνει με ένα καθαρά σκεπτόμενο, φανταστικό-φαντασμένο (λεξικά) στίχο ή αν θες τον όρο ”consious” γνωστό στο παγκόσμιο χώρο του hip-hop. Στην Ελλάδα των μυρίων προβλημάτων αυτής της εποχής θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά καρκινώματα που πρέπει να καταστραφούν κ όταν λέω καρκινώματα εννοώ στη μουσική, στις ιδεολογίες, στις συμπεριφορές μεταξύ των ανθρώπων, παντού… Ποια πιστεύεις εσύ ότι είναι αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν “αύριο” για ένα καλύτερο μέλλον αυτού του τόπου;
Sadhazinia: Πάντα υπάρχει κοινό για το κάθε τι. Δεν μπορώ και δεν πρέπει να πω εγώ ούτε κανείς τι είναι αυτό που αν εξαφανιστεί θα είναι για καλό. Και που ξέρει κανείς ότι αυτό που πρεσβεύει το low bap  είναι το καλό ή το σωστό να γίνει; Εμείς κάνουμε αυτό που μας σφυρίζει στ’ αυτί η ψυχούλα μας – αναλόγως και με το πως ζήσαμε, πως ζούμε, τι ανταμώνουμε και τι φανταζόμαστε. Άρα, ας κάνει ο καθένας αυτό που νομίζει ότι τον εκφράζει πιο ολοκληρωμένα. Εκείνο που πρέπει να προσέξουν όλοι είναι τον τρόπο που θα πουν αυτό που έχουν να πουν, την αισθητική του πράγματος. Αλλά κι αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι σχετικό…

Music Corner: Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπουμε πολλούς θηλυκούς χαρακτήρες στην ελληνική μουσική, πόσο μάλλον στο hip-hop (εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις) να βγάζουν μια διαφορετική κ ποιοτική δουλειά προς τα έξω κ να μπορεί να αντέξει. Εσύ έχεις να δώσεις μια συμβουλή, πρώτα ως Sadahzinia κ μετά ως Γιολάντα, στα κορίτσια ώστε να προσπαθήσουν τουλάχιστον;
Sadhazinia: Να μην το προσπαθούν. Η δικαιολογία της προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα έχει κάνει μεγάλη ζημιά… Να κάνουν αυτό που είναι να κάνουν, να το εξελίσσουν, να το αγαπούν και να το προσέχουν.

Music Corner: Αρκετά παραδείγματα στην ιστορία μας έχουν διδάξει ότι κάθε επίτευγμα του ανθρώπου έχει κάποια στάδια, μια περίοδο άνθησης κ μια φθίνουσα περίοδο. Θυμάμαι (αν θες νομίζω) πριν κάποια χρόνια το Low-Bap ανθούσε, γίνονταν live ανά τη χώρα κ η απήχηση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Μπορούμε να πούμε κάπως, ότι ο κόσμος αυτός έχει σήμερα “φύγει”;
Sadhazinia: To low bap νιώθω ότι είναι στα καλύτερά του αυτή τη στιγμή. Ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε είναι τέτοιος, που την ίδια ερώτηση να μου κάνεις λίγο πριν πεθάνω το ίδιο θα σου απαντήσω. Επέτρεψέ μου να μην ξέρω αλλά και να μη με νοιάζει αν μπορείς να αντιληφθείς τον τρόπο που το λέω, η αλήθεια μου όμως και η αίσθησή μου είναι αυτή. Το τοπίο ξεκαθάρισε. Έμεινε ο ανθός. Και εμείς είμαστε απ’ τους παλιούς, κρατάμε σπόρο για φύτεμα τις επόμενες χρονιές… Επίσης, σχετικά με τα live… Νομίζω ότι γίνονται περισσότερα από ποτέ αυτό το διάστημα και σύντομα θα ανακοινωθεί όλο το πρόγραμμα. Και φαντάσου ότι αυτά τα live  πραγματοποιούνται παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς σε προσωπικό επίπεδο με διάφορα που μας έχουν συμβεί, όμορφα αλλά και άσχημα. Αλλά και εν μέσω κρίσης όπου δυστυχώς ο κόσμος δυσκολεύεται πολύ να παρευρεθεί στις συναυλίες μας. Κι όμως, με έναν τρόπο, είναι εκεί. Εγώ διαρκώς βλέπω καινούριο κόσμο στις συναυλίες μας και μάλιστα αυτό είναι κάτι που σχολιάζουμε πάντα μεταξύ μας. Το καλύτερο κοινό στον πλανήτη. Λίγοι ή πολλοί, είναι να τους πιείς στο ποτήρι…

Music Corner: Είπες στο live ότι για λίγο καιρό θα απέχεις, αφού έχεις μια ακόμα καρδιά δίπλα σου και πρέπει να στρέψεις τη προσοχή σου εκεί. Λίγα λόγια για τις μελλοντικές σου δουλειές μουσικά κ συγγραφικά. Έχεις κάποιες ιδέες που θα τις δουλέψεις παράλληλα ή πατάς απλά ένα pause κ συνεχίζεις από εκεί που το άφησες; Κι ένα δεύτερο σκέλος, αδιαμφισβήτητα η μητρότητα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, ιερό κι ιδιαίτερο για κάθε γυναίκα πως σε έχει επηρεάσει στιχουργικά αυτό το γεγονός;
Sadhazinia: Ναι, ήδη η σχεδόν τρίχρονη Μάγια απορροφά όλο μου τον χρόνο και σύντομα θα υπάρχει νέο μέλος. Οπότε, θεωρώ χρέος μου, ίσως την πιο σπουδαία πολιτική πράξη μου, να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να είμαι κοντά στην οικογένειά μου. Σαφώς, τα συγγραφικά και τα μουσικά μου σχέδια θα πρέπει να περιμένουν. Σίγουρα θα γίνονται παράλληλα πράγματα – αλλιώς θα έπρεπε να με χάσετε και να σας χάσω για καμιά δεκαετία τουλάχιστον… Απλώς θα γίνονται με πιο αργούς ρυθμούς από την μεριά μου. Ωστόσο, ήδη τον Δεκέμβριο του 2012 θα κυκλοφορήσει ο νεός δίσκος των Active Member – και άρα με περιμένουν ξενύχτια… όμορφα ξενύχτια δίχως κλάματα.  Και αργότερα σχεδιάζω να ετοιμάσω και μια νέα προσωπική μου δουλειά. Έχω και βιβλία στο μυαλό μου – τίποτα που να είμαι σε θέση να ανακοινώσω. Όλα θα γίνουν όπως πρέπει.
Όσο για την μητρότητα, όσο υπέροχο συναίσθημα είναι, όσο απίστευτη δύναμη μου δίνει, άλλη τόση νιώθω ότι τσιμπολογά από την δημιουργική σκέψη μου. Η μητρότητα μπορεί να σε μπλοκάρει γιατί η εστίαση είναι αλλού. Είναι λογικό και φυσικό. Το δέχτηκα απλά. Κι όταν ένιωσα την ανάγκη να φωνάξω τις σκέψεις μου πέρα απ’ τα παιδιά μου, έψαξα με κόπο να βρω αυτή τη φωνή μέσα μου. Και τη βρήκα. Πάντα τη βρίσκω… Σου το είπα και πριν. Απλά, δεν την ψάχνω και τόσο συχνά τα τελευταία χρόνια. Έχω ένα τραγούδι στον τελευταίο μου δίσκο, είναι το outro. Ονομάζεται “η Φωνή” και μιλαει ακριβώς για όλο αυτό που σου περιγράφω. Στο τέλος αυτού του κομματιού ακούγεται η μικρή Μάγια, και ο περισσότερος κόσμος έχει εστιάσει εκεί την προσοχή του. Αλλά για μένα είναι ένα πολύ σημαντικό τραγούδι που μιλάει για το πως ακριβώς ένιωθα όταν η μητρότητα χτύπησε την πόρτα του γραφείου μου…

Music Corner: Το τελευταίο καιρό έχουμε μάθει την ACTA κι όλα αυτά τα παρελκόμενα. Λίγα λόγια γι’ αυτή τη παγίδα;
Sadhazinia: Μου έχουν στείλει κάποια στοιχεία και αρχεία που θέλω να μελετήσω ακόμα. Ωστόσο, είναι τρομακτικό αυτό που θα συμβεί, σύντομα, ίσως και πολύ πριν φύγει αυτή η χρονιά. Τα αυτονόητα, τα κεκτημένα μας, τα δικά μας πράγματα θα αποδομηθούν και θα αποδυναμωθούν. Χρειάζεται έξυπνη αντίσταση, συνεννόηση και επινοητικότητα. Ευτυχώς, υπάρχουν τοίχοι, χαρτιά και στόματα που μπορούν και μιλάνε “εκκωφαντικά ψιθυριστά”. Άλλωστε αυτοί που καταστρώνουν όλα αυτά τα φοβισμένα μέτρα, νόμους και διατάξεις, πάντα θα είναι πιο μαλάκες από εμάς…

Music Corner: Μια ευχή για κάτι καλύτερο;
Sadhazinia: Λευτεριά!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…