5/9/2011
Γράφει η Ανδριάνα Μπάμπαλη…

Τελευταία, κάτι η ζέστη, κάτι η μοναξιά της Αυγουστιάτικης Αθήνας το έριξα στη tv ειδικά τις μεσημεριανές ώρες της καλοκαιρινής ραστώνης… 

Είδαν πολλά τα ματάκια μου. Διάσημες (χωρίς αντικείμενο) με τα μπικινάκια τους, χιλιοστές επαναλήψεις ελληνικών σειρών, κάτι ξεχασμένες απ’ τα νιάτα μου (fresh prince) και σταθερά κακές ειδήσεις για το μέλλον της οικονομίας.

Ανάμεσα σε αυτά παρακολούθησα δυό – τρείς φορές το αμερικάνικο American idol.

Τα “νούμερα” ήταν οι λιγοστές εξαιρέσεις ή τουλάχιστον δεν επέλεξαν να τα προωθήσουν τόσο. Είδα πολλούς απίστευτης τεχνικής τραγουδιστές, τόσο καλούς και τόσο, μα τόσο νέους. Οι περισσότεροι με μουσική παιδεία και γνώση οργάνου σε καλό επίπεδο (κάποιοι εξαιρετικοί). Λίγοι από αυτούς θα κάνουν καριέρα στην πραγματικότητα. Σκεφτόμουν όμως την τεράστια διαφορά επιπέδου με τα αντίστοιχα δικά μας τηλε-shows.

Οταν μιλάμε με φίλους όλοι λένε το ίδιο. Τεράστια χώρα, μεγάλη προσφορά σε ταλέντα κλπ. Δεν συμφωνώ όμως. Η διαφορά δεν είναι στον πληθυσμό αλλά στα πρότυπα. Στην Αμερική για να θεωρείσαι “καλός” πρέπει να είσαι “Πολύ καλός”.

Να έχεις την ψυχή – φωνή – μουσικότητα της Aretha Franklin, τις νότες και το εύρος της Barbra Streisand (69 ετών και τραγουδάει ακόμα θεϊκά όχι “περασμένα μεγαλεία…”), το ταλέντο της Joni Mitchel, της Ricky Lee Jones, της Carol King και μπορώ να γράφω 100 σελίδες ονόματα απαράμιλλου ταλέντου που σφράγισαν την ιστορία του σύγχρονου τραγουδιού διεθνώς. Τυχαία έγραψα για τις κυρίες που αγαπώ…

Εδώ βλέπουμε διαρκώς μέτριους ή και κακούς τραγουδιστές να ακούνε εγκώμια για τη φωνή τους (από ανθρώπους που τόσα ξέρουν βέβαια … με λίγες εξαιρέσεις, που είναι οι κακοί κι ακούνε τα “ου”). Γι’ αυτό και ο πιτσιρίκος που βλέπει θα λέει “μωρέ εύκολο είναι κι εγώ μπορώ“. Κι έτσι γεμίζουν οι παραλιακές οδοί αφίσες και τα κουτσομπολοπεριοδικά θέματα και η tv φάλτσα χωρίς νόημα.

Ακόμα όμως και τα φάλτσα μπορούν να είναι όμορφα και ανθρώπινα όταν τραγουδούν ουσία…

 


1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Με τους μέτριους ποτέ δεν θα έκανες παρέα.Μη το σκέφτεσαι.Δεν νομίζω πως ο κόσμος σου χωρά σε πλαστικά όνειρα.Έτσι κι αλλιώς στην πόλη των ιδεών χωράνε οι λίγοι, δεν νομίζεις;
    Καλά ταξίδια να έχουν τα ονειρά σου…
    σακης αθανασιαδης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here