Η Βίκυ Γεροθόδωρου αρθρογραφεί στο Music Corner… «Στο χέρι μας…»

Συμφωνούμε. Σε όλα. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε ως προς τον μουσικό τομέα, στον οποίον κάνεις και μια αναφορά, ότι αυτοί οι “μέτριοι τραγουδιστές” όπως τους αποκαλείτε, έχουν τροφοδοτηθεί με ουκ ολίγους μέτριους έως προχειρότατους στίχους (και) από εσάς, όντας “σουξεδιάρικοι” και κατα συνέπεια σχεδόν δικτατορικά επιβαλλόμενοι από τα μέσα στο κοινό.
Αλλά θα μου πεις, ο καθένας πρέπει να ζήσει… One way or another.

Διαφωνώ σ’ αυτό που γράφεις jcash. Η Βίκυ Γεροθόδωρου έχει δώσει πολλά σημαντικά τραγούδια στο χώρο. Ακόμα κι όταν έδινε σε πιο σουξεδιάρικους τραγουδιστές, όπως το αναφέρεις, οι στίχοι της είχαν πάντα ένα επίπεδο και μια συνοχή. Δεν έχει γράψει ποτέ στίχους επιπέδου “στόχος είναι τα λεφτά” ή “είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα”.
Αντιθέτως έχει γράψει φοβερά τραγούδια, όπως “το λάθος” (Μελίνα Ασλανίδου), “ταξίδια φιλιά” (Γιάννης Κότσιρας), “ταξίδι μου κρυφό” (Μανώλης Λιδάκης), “αντίθετη τροχιά” (Δήμος Αναστασιάδης), “πέφτω” (emigre), “συνθήματα” (Μελίνα Ασλανίδου), “χάρτινη ζωή” (Σάκης Ρουβάς) και πάρα πολλά άλλα που τώρα δεν θυμάμαι κι όλας.
Ναι, γράφει κυρίως για τη πιο νέα γενιά, αλλά αν έχεις πες μου ένα στίχο που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Ακόμα και όταν έγραφε για πιο “δεύτερα” ονόματα, οι στίχοι της ηταν πάντα σοβαροί.
Ας μη κατηγορούμε καλλιτέχνες χωρίς να γνωρίζουμε

Na mi ksexaseis tou Kotsira, ola dika mas ki ola ksena tou Terzi me ton Lidaki, pame makria tou Makedona, patrida tou Kotsira merika akoma pou thymamai.
Einai poly kali stixourgos i Viky alla symfwnw pws exei grapsei kai kapoia poy den tha eprepe na exei asxolithei, opws sti Stikoudi (an einai dynaton!), ston Triantafyllo, ston Xolidi kai trexa gyreve…….
Tha symfwnisw pantws me tin Eleni pou leei oti panta i Viky grafei stixous me ena epipedo, se olus, akoma kai sti Stikoudi an prosekseis. Allo an aftoi vgike na tous tragoudisei me ta mpoutia eksw, afou mono afto mporei ousiastika na kanei. Apla gi afto den tha eprepe na grapsei stixous gi aftin i Viky. Alla entaksei, den mporeis na ti katigoriseis gi afto. Epaggelmatias einai. I ousia einai oti oi stixoi san stixoi, einai panta sovaroi

Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ Ελένη, πως έβγαλες το συμπέρασμα πως ‘κατηγορώ χωρίς να γνωρίζω’ ;
Ίσα ίσα, για να έχω μια γνώμη, πάει να πει πως γνωρίζω για ποιο πράγμα μιλώ. Μπορεί να γίνει αλλιώς; Το ότι υπάρχει το στερεότυπο του άμπαλου νεοελληνάρα που έχει πάντα γνώμη για όλα πριν καλά καλά προκύπτουν αυτά, δεν πάει να πει πως χαρακτηρίζει όλους.

Επαναδιατυπώνω τη γνώμη μου. Η Γεροθόδωρου δεν είναι κακή σιχουργός, αλλά ούτε και έχει δώσει κάποια εξαιρετικά δείγματα γραφής για να αντιμετωπίζεται σαν ‘σημαντική στιχουργός’. Και όχι μόνο η Γεροθόδωρου, αλλά και ο Νικος Μωραίτης και άλλοι.

Και δεν είναι μόνο το θέμα του στίχου. Η Ελλάδα πάσχει γενικώς. Σε πολλούς τους τομείς πρωτεύει η μετριότητα -τουλάχιστον-. Κι αυτό από μόνο του είναι τεράστιο θέμα. Το ίδιο που θίγεται ορθότατα και σε ένα σημείο του παραπάνω άρθρου. Ελλείψει αυθεντικής αληθινής ΠΡΟΤΑΣΗΣ κι αυθεντικών αληθινών ταλέντων (σε διάφορους τομείς), ή έστω ελλείψει εμπιστοσύνης προς αυτά, πρωτοκαθεδρεύουν οι μέτριοι.

Γιατί ρε παιδιά συμβιβαζόμαστε με το μέτριο;
Άψογα τα λέει η Γεροθόδωρου. Η ειρωνεία βέβαια, είναι πως κι αυτή στη δουλειά της είναι συχνότατα μέτρια. Το επιχείρημα πως “δεν έχει γράψει στίχο που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας” την ανάγει σε καλή ή σημαντική στιχουργό; Πάμε καλά; Αυτό δεν προσυπογράφει κανονικότατα αυτό που λέμε με την κυριαρχία της μετριότητας; Δεν είναι γελοιότητα, άρα είναι αποδεκτά καλό;
(άσε που μεταξύ μας στιχάκια του τύπου
“και σε θέλω σαν τρελός εγώ” -όχι εσύ, εγώ-
ή “με τραβάς δυνατά σαν μαγνήτη εσύ” δεν έχουν και τόσο χιλιόμετρα απόσταση από τη γελοιότητα…
-το δε 2ο, συν τοις άλλοις είναι απαράδεκτο. Τον “μαγνήτη” λαθεμένα τον βάζει σε αιτιατική, αντί ονομαστική.
-δηλ. “με τραβάς σαν μαγνήτηΣ” – Η πρόταση είναι λάθος συντακτικά.) Και πρόσεξε, πριν με πεις υπερβολικό, δεν κατηγορώ τον στιχουργό του “Βας Βας Βας” ή του “Gummy Bear”για τη δουλειά του. Εκεί δε θα είχε νόημα να μπει καν στον κόπο κανείς. Αλλά εδώ που βλέπεις ότι υπάρχει η βάση για κάτι καλό; Εδώ δεν είναι πιο κατακριτέο; Δεν ξέρει η Γεροθόδωρου συντακτικό; Προφανώς και ξέρει. Γιατί το αγνοεί αψήφιστα; Επειδή σε αυτά τα τραγούδια δε θα προσέξει κανείς τη σύνταξη; Και το επιχείρημα “δε μπορείς να την κατηγορήσεις για τις επιλογές της, επαγγελματίας είναι” πως στέκει; Κι ο Μάινας (πχ) είναι επαγγελματίας ηθοποιός. Γιατί δεν έχει παίξει στις “Οικογενειακές Ιστορίες” -λέμε τώρα;

Σαφέστατα οι επιλογές σου καθορίζουν την εργασία σου. Πλάκα κάνουμε; Η σωστή καριέρα -κι έχει ειπωθεί πολλάκις- χτίζεται περισσότερο με τα “όχι” που λες (καλή ώρα, θα τα γιορτάσουμε και σε 12 μέρες).

Και μη ξεχνάμε κάτι βασικότατο: η διαφωνία επιτρέπεται.
Μην τρελαίνεστε.

Η Βίκυ έχει διακριθεί για τους καλούς της στίχους.
Κι αν ακόμα έχει δώσει, όπως την κατηγορεί ο φίλος jcash, σε “δεύτερα” ονόματα, ας μην ξεχνάμε και τι πιέσεις ασκούνται ορισμένες φορές.
Μάλλον θα πρέπει να την επικροτούμε που έχει μείνει μακρυά από προχειρότητες, παρά να την κατακρίνουμε για 1 – 2 περιπτώσεις που δεν μας αρέσουν.
Η Βίκυ κρατάει επίπεδο και μπράβο της.

Ενδιαφέρουσα συζήτηση ανοίχθηκε εδώ! Νομίζω πάντως πως μπερδεύουμε κάποια βασικά πράγματα. Κατ’ αρχήν δεν μπορεί η ζωή μας να είναι μόνο Χατζιδάκις και Θεοδωράκης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γκάτσος, Μάνος Ελευθερίου και πάει λέγοντας. Σε μια σύγχρονη μουσική σκηνή, εκτός από την Μαριαννίνα Κριεζή και την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, χρειάζεται και ο Μωραΐτης και η Βραχάλη και η Γεροθόδωρου και ο Καρβέλας και όλοι.
Δεν μπορεί όμως όλοι να γράφουν αριστουργήματα. Ακόμα κι αν μπορούν να το κάνουν, δεν γίνεται να τροφοδοτούν την ελληνική σκηνή μόνο με στίχους επιπέδου αριστουργήματος. Θα υπάρξουν και πιο μέτριοι στίχοι και πιο καθημερινοί. Θα υπάρξουν στίχοι που εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, ερωτικούς, σατιρικούς. Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε για μια πλήρη μουσική σκηνή.
Και στην Ελλάδα θεωρώ πως έχουμε τη τύχη να έχουμε μια πλήρη μουσική σκηνή. Από το αριστούργημα μέχρι το γελοίο. Ποιο είναι το κακό κατ’ εμέ; Τα media που προβάλουν πολύ περισσότερο το γελοίο και όχι το αριστούργημα.
Η Γεροθόδωρου δεν είναι στιχουργός αριστουργημάτων. Σ’ αυτό θα συμφωνήσω. Είναι όμως μια καλή – ερωτικής φύσεως – στιχουργός. Γράφει τραγούδια ερωτικά. Αυτό είναι το κομμάτι της ή τουλάχιστον αυτό έχει δείξει μέχρι σήμερα πως μπορεί να υπηρετήσει. Δεν με νοιάζει ποιοι είπαν τα τραγούδια της. Δηλαδή αν ξαφνικά δούμε τη Μπεζεντάκου να τραγουδάει “της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ” πάει να πει ότι θα ξεφτυλιστεί ο στίχος; Θα μου πεις ότι η διαφορά είναι ότι η Γεροθώδορου επέλεξε να δώσει στίχους της σε πιο μέτριους τραγουδιστές. Μπορεί. Μπορεί και να της το επέβαλαν από δισκογραφικές. Δεν ξέρω το λόγο. Μπορεί ο λόγος να είναι απλά οικονομικός, αλλά αφού αυτό είναι το επάγγελμά της δεν πρέπει κι αυτή να ζήσει; Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν κεφτύλισε το επάγγελμά της καθώς ακόμα κι όταν έγραφε για δεύτερα ονόματα, έγραφε καλά. Βασικά σε μένα η Γεροθόδωρου δίνει αυτό που περιμένω να μου δώσει και δεν αισθάνομαι ότι έχει προδώσει ποτέ την αισθητική μου.

Α και κάτι last. Το “λάθος” αγγίζει τα όρια του μεγάλου στίχου!

Σας ευχαριστώ για όλες τις αναφορές θετικές και αρνητικές, κι αυτές κυρίως μας βελτιώνουν… νιώθω μόνο την ανάγκη να απαντήσω στον φίλο jcash για τον “μαγνήτη” γιατί έχει το απόλυτο δίκιο και με βαραίνει, επειδή είμαι γενικά “άρρωστη” με το συντακτικό και την γραμματική…δυστυχώς φίλε μου και σε αυτό όπως και σε πολλά άλλα τραγούδια άλλα έγραφα κι άλλα τραγούδησαν…κι όταν ο στιχουργός δεν είναι παρών κατά την ηχογράφηση, όπως εσφαλμένα δεν το θεωρούν οι περισσότεροι παραγωγοί αναγκαίο, γίνονται τέτοια λάθη κι ύστερα εμένα προσωπικά με πιάνει απόγνωση…στο συγκεκριμένο τραγούδι η φράση μου έλεγε “με τραβάς σαν μαγνήτης εσύ”…αλλά ποιός το ξέρει…και πάλι σας ευχαριστώ όλους…