7/5/2012
Γράφει η Ανδρονίκη Τσατσαρώνη
Φωτογράφηση: Τζίνα Ζόμπολα
www.musiccorner.gr

Ήταν Τετάρτη βράδυ κι εγώ ανυπομονούσα… Ήθελα να δω αν τα κατάφερε! Αν μπόρεσε τελικά να βρει αυτό το μέρος που όλα μας τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και που όσοι αγαπάμε είναι πάντα εκεί δίπλα μας. Ο λόγος για τη Βίκυ Καρατζόγλου!

Μπορεί το όνομά της να μη σας λέει πολλά τώρα. Το δέχομαι. Το δέχομαι δηλαδή γιατί είμαι σίγουρη ότι θα σας πει κάποια στιγμή. Άλλωστε και για την ίδια όλα άργησαν 13 χρόνια. Τί είναι όμως 13 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Ειδικά αν η προσμονή τελειώνει στο σημείο εκείνο που ξεκινάει η πιο όμορφη κι αναπάντεχη διαδρομή της ζωής σου; Κι αν έχει και κέφια ο Θεός…

Πήγα στο Βοτανικό, για να μην πολυλογήσω άλλο, μία ώρα νωρίτερα από το ραντεβού που μας έδινε η μουσική σκηνή Αυλαία, με την ελπίδα ότι θα καταφέρω να κλέψω λίγη από την ενέργεια της πρόβας. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό όταν μπήκα στο χώρο κι αντίκρυσα τη Βίκυ με αντρικό κούρεμα και κατάξανθο πλέον μαλλί!

Πόσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει αυτή η κοπέλα, αναρωτήθηκα σιωπηλά. Με ένα τζην και μια κίτρινη μπλούζα ερμήνευε το «Παραμιλητό μου». Μέρες μετά και – για να αντιληφθείτε τη δύναμη της χροιάς της – ακόμα σιγοτραγουδάω στο αυτοκίνητο οδηγώντας «Παραμιλητό μου πιο σκληρό κι από τα ξένα, Ξέρω πια καλά συ δεν είσαι για κανέναν»…

Την κοίταξα κι άθελά μου ανέτρεξα σε εκείνη την πρώτη φορά που την άκουσα να τραγουδάει στη σκηνή του μικρού Παλλάς, στην παράσταση «Ήρωες». Είχα πει θυμάμαι τότε στην παρέα μου να απομνημονεύσει το πρόσωπό της, γιατί θα το βλέπουμε συχνά σε μαρκίζες κάποια χρόνια αργότερα. Μία εκ των «Ηρώων» μου λοιπόν που ξεχώριζε για τη φωνή και το χαμόγελο που έβγαινε από την ψυχή της κι άγγιζε τις δικές μας. Κι ύστερα ο καιρός κύλησε, η Βίκυ μεγάλωσε, προσπαθούσε πάντα βεβαίως να τραγουδάει όμορφα και να εξελίσσει τη φωνή της, και ξάφνου μαθαίνω πως το γλυκύτατο αυτό πλάσμα δέχτηκε ένα βράδυ επί σκηνής μια πρόταση γάμου, παντρεύτηκε
κι έγινε και μανούλα! Σαν παραμύθι, είδατε, που τα φέρνει η ζωή σε αυτούς που την πιστεύουν και την εκτιμούν!

Γύρω στις 23.00 ο κόσμος που είχε μαζευτεί στην οδό Αγίου Όρους στο Βοτανικό άρχισε να μπαίνει και να παίρνει τις θέσεις του στα τραπέζια, σε έναν όμορφο κι άνετο για όλους χώρο, όπου το ξύλο και η πέτρα είχαν την τιμητική τους. Μεταξύ άλλων, πολλοί οι ηθοποιοί και φίλοι της Βίκυς που έδωσαν το «παρών»  Θανάσης Αλευράς, Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ, Ματίνα Νικολάου, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Κωνσταντίνος Καϊκής, η σκηνοθέτιδα Ελένη Γκασούκα, ο ηθοποιός και παρουσιαστής Γιώργος Δάσκαλος, ο πολυτάλαντος ραδιοφωνικός παραγωγός με τα χαρακτηριστικά μαλλιά Πάνος Σουρούνης αλλά κι ο Γεράσιμος Ανδρεάτος…

Οι κουρτίνες τραβήχτηκαν, η «Αυλαία» άνοιξε κι ο τόπος γέμισε φως. Όχι δεν ήταν από τους προβολείς. Από τα χαμόγελα ήταν, που σχηματίστηκαν στα πρόσωπα γύρω, λες κι ήρθε απότομα το καλοκαίρι. Η «δικιά μας» Βίκυ ξεπρόβαλλε, φορούσε μια μπλε φουντωτή τούλινη φούστα και μια στενή μαύρη μπλούζα με λεπτομέρειες από δαντέλα. Ρομαντική μέχρι το κόκκαλο. Φάνηκε να αναγνωρίζει φιλικά της πρόσωπα και να νιώθει ευγνωμοσύνη για όλους όσους την τίμησαν στη «γιορτή» της.

Ξεκίνησε τραγουδώντας σε απαλό ρυθμό «Μεθάει ο ήλιος την αυγή κι εγώ ξυπνάω και με την άκρη του ματιού σε αναζητάω» και συνέχισε σε πιο αλέγκρο ύφος «Είναι στιγμές που θες – δεν θες οι αναμνήσεις σου στοιχειώνουν το χθες, κρύβουν φωτιές που εσύ πίστευες πως είχαν σβήσει»… δύο υπέροχα δικά της κομμάτια σε στίχους και μουσική Μπάμπη Βαρθακούρη. Ύστερα έσκασε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, μας καλωσόρισε, μας ευχαρίστησε, μας αγκάλιασε κι ήταν τότε που εξομολογήθηκε το άγχος της και τη χαρά της συνάμα με ένα ύφος καμαρωτού μικρού παιδιού! Μίλησε για την αναμονή των 13 χρόνων από την πρώτη εκείνη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα κι είχε επιθυμία και στόχο μια καλομαγειρεμένη δισκογραφική δουλειά. Τώρα λοιπόν την είχε στα χέρια της, κι είναι μια δουλειά πραγματικά πλασμένη με μεράκι,
για την οποία η Βίκυ μας είναι υπερήφανη.

Αυτό της το όνειρο βγήκε επιτέλους αληθινό κι ήθελε τώρα να το γιορτάσει… Αυτή ήταν και η αφορμή της συνάντησής μας στη μουσική σκηνή Αυλαία, μια αφορμή μόνο για να βρεθούν γνωστοί και φίλοι να χειροκροτήσουν το ταλαντούχο κορίτσι. Κι αφού καταχειροκροτήθηκε, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον άνθρωπο που την παρότρυνε να προχωρήσει δισκογραφικά, τον Δημήτρη Χουντή, ο οποίος τη συνόδευσε και στα πνευστά στο πρώτο αυτό πολύ προσωπικό της live. Συνέχισε αφήνοντας μας με το στόμα ανοιχτό αφού εκπληκτικά ερμήνευσε τραγούδια όπως «Για πού το βαλες καρδιά μου», «Μιλώ για σένα», «Παράπονο η ξενιτιά», «Προσωπικά», «Κι αν τα μάτια σου», «Το μηδέν ή Βάλαμε φωτιά στα φρένα», «Πάτωμα», «Τρίτο Στεφάνι», «Με τα μάτια κλειστά», «Ο Κόσμος που Αλλάζει», «Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου», «Υπερωκεάνιο», «Περηφάνεια», «Τι να πω» και «Εγώ σαν Πόλη» από Μάνο Λοΐζο κι άλλα πολλά πολλά…

«Περηφάνεια» είναι και ο τίτλος του ψηφιακού της album που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο πριν λίγες ημέρες. Ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει 12 κομμάτια και ένα bonus track, το τραγούδι που έδωσε το όνομά του στο δίσκο κι οι πιο πολλοί αγάπησαν από την θεατρική παράσταση ”Ήρωες” χάρη στη σκηνοθέτιδα Ελένη Γκασούκα και την ενορχήστρωση του Νίκου Πλατύραχου. «Έκανες μαχαίρι τη φυγή για να με προσπεράσεις, είπες πόσο έχεις κουραστεί κοντά σου να με αντέχεις… Κι εγώ που τόσο σ’ αγαπώ ζω στην αφάνεια… να βγει παλεύει η ψυχή στην επιφάνεια… δεν έχω Περηφάνεια…»

Ειδική μνεία οφείλω στους μουσικούς που έδεσαν τόσο αρμονικά με τη φωνή και τα τραγούδια της Βίκυς Καρατζόγλου και κάπως έτσι απολαύσαμε όλοι το αποτέλεσμα. Ο Θάνος Μιχαηλίδης ήταν στα τύμπανα κι ο Θοδωρής Οικονόμου στο πιάνο. Την επιμέλεια των ενορχηστρώσεων είχε όπως και στο δίσκο ο Πέτρος Βαρθακούρης που έπαιξε για εμάς ηλεκτρικό τσέλο.

«Άραγε θα σκέφτεσαι εμένα… όπως ψάχνει η νύχτα φάρους κι όπως η αυγή σημάδια θάρρους… Το δρόμο να μου δείχνεις να γυρνώ σαν φεύγω από κοντά σου κι ανοίγομαι μακριά σου… να κρύβεσαι στην άκρη του ουρανού στα σύννεφα να τρέχεις, να έρχεσαι να με βλέπεις…»

Ναι, λοιπόν… Τα κατάφερε! Αυτή ήταν η απάντηση που έψαχνα. Το βρήκε το μέρος που γύρευε η Βίκυ και το μοιράστηκε μαζί μας. Ευχαριστούμε και Συγχαρητήρια! Σκέφτομαι πριν αφήσω πίσω μου την Αυλαία πως αν όλα τα live της Αθήνας έμοιαζαν με τούτο εδώ, ίσως οι μουσικές σκηνές να μην απειλούνταν από καμία κρίση. Ας είναι καλοτάξιδος ο δίσκος κι αξέχαστο το ταξίδι που μόλις ξεκίνησες Βίκυ! Μόνο ευχάριστες οι εκπλήξεις που θα τον ακολουθήσουν…!

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here