10/7/2014
Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Δευτέρα βράδυ στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας, ο κόσμος μαζευόταν πολύ πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης. Το θέατρο γέμισε, τα βράχια γύρω του γέμισαν κι αυτά, κάθε σημείο του χώρου που είχε έστω και ελάχιστη οπτική επαφή με την σκηνή, είχε πλέον κόσμο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας είχαν έρθει να απολαύσουν την Κωνσταντίνα σε αυτή τη μεγάλη συναυλία της.
Πρώτος στη σκηνή ανέβηκε ο Κώστας Χατζής, ο special guest της βραδιάς. Προλόγισε με μοναδικό τρόπο τη βραδιά, θυμήθηκε μαζί μας την γνωριμία του με την Κωνσταντίνα το 1980 στην Θεσσαλονίκη και ερμήνευσε δυο κομμάτια με την κιθάρα του και την ορχήστρα. “Μόνο μια φορά το χρόνο, οι λευκοί δε με μισούν, γιατί πρέπει στους αγώνες, οι βαθμοί να μη χαθούν, τρέξε νέγρο πεισματάρη, κι έχεις κόκαλο γερό, το λευκό το πεισματάρη, να νικήσεις να χαρώ… Το ταμ ταμ, το ταμ ταμ…” (“το ταμ ταμ”).
Γύρω μου κάθονταν νεαρά άτομα, στην αρχή του τραγουδιού κοίταζαν απλά προς τη σκηνή, μετά όμως φάνηκε στα πρόσωπα κάποιων ότι σκέφτονταν. Αυτό είναι σκέφτηκα, κατάλαβαν τι λέει. Ο Κώστας Χατζής με τη χαρακτηριστικά γεμάτη συναίσθημα φωνή του και χωρίς να χρειάζεται πολύπλοκους στίχους, κατάφερε να βάλει όποιον τον άκουσε εκείνη τη βραδιά, σε διαδικασία να σκεφτεί σοβαρά κοινωνικά ζητήματα και συμπεριφορές.
Λίγα λεπτά περάσαμε μαζί του και μας παρουσίασε την οικοδέσποινα της βραδιάς, την Κωνσταντίνα. Αν και η πληροφορία δεν έχει να κάνει με μουσικό ρεπορτάζ, ήταν εκθαμβωτική! Ανέβηκε στη σκηνή, με την σιγουριά και τον αέρα της πολυετούς καριέρας της, αλλά με τη γλύκα και την αθωότητα μιας κοπέλας που μόλις ξεκινούσε στον χώρο. Μας καλωσόρισε και με μικρές γρατζουνιές συγκίνησης στη φωνή της ευχαρίστησε όλους εκείνους που την στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, τους δημιουργούς, τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκε, αλλά κυρίως το κοινό.
Έπιασε το μικρόφωνο, πλαισιωμένη από καταπληκτικούς μουσικούς και με τον Κώστα Χατζή στο πλευρό της στις πρώτες ερμηνείες της βραδιάς, για να μας θυμίσει γιατί ένας καλλιτέχνης είναι διαχρονικός. Επειδή το αξίζει…
Μόνη μετά από λίγο στη σκηνή, ερμηνεύοντας τραγούδια από όλη την πορεία της, με μια φρεσκάδα στη φωνή και την κίνηση της που τα έκανε να μοιάζουν βγαλμένα από playlist ραδιοφωνικού σταθμού του σήμερα. “Είπα να ξεχάσω πως χτυπάει η καρδιά μου, τις στιγμές που σε θυμάμαι. Είπα να ξεχάσω, μα συνήθισα κοντά σου κι όλα επάνω σου με πάνε. Να τρελαθώ άλλη μια με τα φιλιά σου και να πεθάνω άγγελέ μου και φονιά στην αγκαλιά σου.” (“Άγγελε μου και φονιά” – 1987).
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, πολλοί καλλιτέχνες την συνάντησαν στη σκηνή, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της για την βραδιά αυτή. Ο Βασίλης Καρράς, ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, ο Χάρης Χαλκίτης, αλλά και τα αδέρφια της, Άνδρος και Χαρά Κωνσταντίνου.
Με κάθε καλεσμένο της η Κωνσταντίνα ερμήνευσε τα τραγούδια που τους «ένωσαν» μουσικά και τους έφεραν κοντά και μας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο πριν πολλά ή λίγα χρόνια, πρωτοσυναντήθηκαν. Προς τιμήν της, ο κάθε καλεσμένος είχε χρόνο σε αυτή τη μεγάλη συναυλία της, να ερμηνεύσει κάποιες μεγάλες επιτυχίες του, κάτι που δύσκολα κάποιος καλλιτέχνης της εποχής θα το έκανε, όμως εκείνη μπορούσε και το έκανε! Με τόσα χρόνια πορείας, δεν έχει κάτι να φοβηθεί ή να αποδείξει…
Εκτός από εκείνους που τιμούσαν με την παρουσία τους την Κωνσταντίνα επί σκηνής, στο κοινό, όσο μπορούσαμε να διακρίνουμε πρόσωπα μέσα σε τόσο κόσμο, είχαν παρευρεθεί, η Μπέσσυ Αργυράκη, ο Μάκης Δελαπόρτας, η Μαρία Ιωαννίδου αλλά και η Ματθίλδη Μαγγίρα.
Κάποια στιγμή η σκηνή γέμισε παιδιά. Η παιδική χορωδία του δήμου Νίκαιας, θα συνόδευε την Κωνσταντίνα στο τραγούδι “Μια Ελλάδα φως”. Ο χώρος κάτω από τη σκηνή επίσης γέμισε παιδιά, ήταν η χορευτική ομάδα Alma Danza του παρτενέρ της τραγουδίστριας από το Dancing with the Stars, Διονύση Βάλμη. “Η πατρίδα αυτή, μήτρα ποιητή, λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού, κέντημα χρυσό, πάνω σε κισσό, μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός. Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα, μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν, πάνω στην Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν”.
Αν και γενικά ευσυγκίνητη δεν θα με χαρακτήριζα, βούρκωσα! Ήταν τόσο φορτισμένη συναισθηματικά η ατμόσφαιρα που αν το τραγούδι διαρκούσε λιγάκι ακόμα, θα ήταν σίγουρα η πρώτη φορά που θα είχα κλάψει σε συναυλία…!
Κλείνοντας, στις αναμνήσεις από τη βραδιά αυτή, σίγουρα θα μείνουν η κρυστάλλινη φωνή της Κωνσταντίνας, η άψογη σε κάθε επίπεδο παραγωγή της βραδιάς, η “γεμάτη” έκφραση του κοινού κατά την έξοδο και φυσικά η ερμηνεία του “Μια Ελλάδα φως”.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…