«Κάνω πάντα αυτό που νιώθω, το αφήνω και με πηγαίνει…»
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
Music Corner – 11/12/2012
Ο πρόλογος αυτής της συνέντευξης θα μπορούσε να ξεκινήσει με το γνωστό άσμα «Ένα βράδυ που ‘βρεχε, που ‘βρεχε μονότονα»! Εντάξει, όταν βρεθήκαμε με τη Ματούλα Ζαμάνη ήταν μεσημέρι, αλλά με την κουβέντα βραδιάσαμε και αρπάξαμε και από ένα κρύωμα έκαστη! Την περίμενα αυτή μας τη συνάντηση εδώ και ένα χρόνο, και η ευκαιρία δόθηκε με τις φετινές της εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου, οι οποίες ξεκίνησαν την προηγούμενη Τετάρτη (5/12). Αυτό για το οποίο χαίρομαι περισσότερο είναι γιατί γνώρισα επιτέλους τη Ματούλα, ένα απίστευτο παιδί με το οποίο μπορείς την ίδια στιγμή να κάνεις χιούμορ και σοβαρή συζήτηση και να μιλήσεις πέρα από τις «τυπικότητες» μίας συνέντευξης. Διαβάστε λοιπόν τι μας είπε η ίδια και μετά περάστε και μία βόλτα απ’ το Σταυρό, όπως κάναμε κι εμείς άλλωστε! (είναι εκεί, κάθε Τετάρτη – www.musiccorner.gr/?p=60617)
ΥΓ: Ευχαριστούμε το «Μπρίκι» στην Πλατεία Μαβίλη για τη φιλοξενία και τους άψογους καφέδες!
Music Corner: «Η Ματούλα Ζαμάνη και οι τρεις σωματοφύλακές της, ζούνε σε ένα φανταστικό παράλληλο σύμπαν και με τη μουσική τους έχουν ως αποστολή να επαναφέρουν στη γήινη καθημερινότητα όλα τα ευγενή συναισθήματα που απήγαγε ο κύριος Μιζερίδης». Δανείζομαι αυτά τα λόγια από τη σελίδα σου στο facebook. Θα ήθελες να μας το εξηγήσεις;
Ματούλα Ζαμάνη: Κατ’ αρχάς το δελτίο τύπου το έγραψα εγώ. Oι ρυθμοί παγκοσμιοποίησης στο να φοράμε ή να ακούμε όλοι τα ίδια είναι τόσο τεράστιοι, που θεωρώ βασικό, το καινούριο που έχω στο κεφάλι μου να συμβαδίζει με την παράδοση που όλοι έχουμε μέσα μας. Όπως τη μνήμη απ’ το Πάσχα στo χωριό, τα δημοτικά τραγούδια στο τραπέζι με τους συγγενείς, κάτι που είναι πολύ ωραίο, απλά έχουν προστεθεί και mojito! Έχω μεγαλώσει σε χωριό πριν έρθω στην Αθήνα είναι έντονες αυτές οι εικόνες μέσα μου. Και φέτος, και γι’ αυτό μιλάω για τον κύριο Μιζερίδη, γιατί βλέπω όλο και περισσότερο ότι έχουν χαθεί τα ευγενή συναισθήματα. Ο άλλος πάει να σε πατήσει και μια συγγνώμη δε ζητάει ή σε σκουντάει και νευριάζει. Υπάρχει πάρα πολλή ένταση, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν επηρεαστεί και συνεχίζουν να επηρεάζονται συνεχώς. Η κρίση είναι βαθύτερη, είναι περιβαλλοντολογική και ανθρώπινη και αυτό δεν συγκρίνεται με τα υπόλοιπα. Όταν είσαι μ’ έναν άνθρωπο δίπλα σου και νιώθεις μόνος σου, όταν φωλιάζει μέσα μας η μιζέρια όλο και πιο πολύ, αυτό θέλει “Χ”, διαγραφή και να αγαπήσουμε ξανά κατ’ αρχήν τον εαυτό μας.
Φέτος δοκιμάζω κάτι άλλο, ένα καινούριο project αγάπης αν θες, με τους Τρεις Σωματοφύλακες. Είναι ο Moshi Moshi ή αλλιώς Σπύρος Μοσχούτης, βασικός μου συνεργάτης σε ό,τι κάνω και αδελφικός μου φίλος, ο Βασίλης ο Παναγιωτόπουλος, ένας φοβερά ταλαντούχος και αγαπημένος φίλος επίσης ο οποίος παίζει πλήκτρα και τρομπόνι, και πάρα πολύ βασικό και καινούριο μέλος σε όλο αυτό είναι ο Νίκος ο Μέρμηγκας ο οποίος παίζει λαούτο, λάφτα και μπουζούκι, κάτι το οποίο ήθελα πάρα πολύ και μου έλειπε μιας και το παραδοσιακό στοιχείο είναι μέσα μου.
Music Corner: Η σημερινή μας κατάσταση θεωρείς ότι είναι αποτέλεσμα ξεκάθαρα της στάσης των πολιτικών ή έχει φταίξει και η δική μας νοοτροπία μέχρι τώρα;
Ματούλα Ζαμάνη: Είναι όλα μαζί νομίζω. Κυρίως φταίμε εμείς επειδή κάναμε κατ’ εξακολούθησιν τα ίδια λάθη και φτάσαμε σ’ ένα τέλμα έχοντας επιλέξει λάθος ανθρώπους να μας κυβερνάνε και να διαχειρίζονται τα πάντα. Δεν θεωρώ όμως ότι έχουν τελειώσει όλα. Η επανάσταση δε γίνεται αναίμακτα, ούτε από το laptop, ούτε από τις ρακές και τους καφέδες. Είναι τρόπος ζωής του καθενός μας, από το πως ξεκινάμε το πρωί, πως θέλουμε να είμαστε, με ποιους κάνουμε παρέα, με ποιους τρώμε, ποιους ερωτευόμαστε. Και ήδη γίνονται πράγματα: συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία, πράγματα που δυο χρόνια πριν δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Η επικοινωνία και η αγάπη είναι μονόδρομος, μη σου πω κι ένα καλό αδιέξοδο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε, τα έχουμε χάσει όλα πια και κυρίως την αξιοπρέπειά μας. Δε μπορούμε παρά να δώσουμε το χέρι λοιπόν σε κάποιον που το χρειάζεται.
Music Corner: Υπάρχουν διαφοροποιήσεις στο φετινό πρόγραμμα από αυτό που έχουμε συνηθίσει;
Ματούλα Ζαμάνη: Ναι, η διαφορά φέτος είναι ότι έχω βάλει κάποια τραγούδια πιο «δικά» μου, πιο συναισθηματικής υφής, που τα έχουμε πειράξει αρκετά. Έχω κρατήσει φυσικά και πολλά απ’ τα τραγούδια που έπαιζα πέρυσι γιατί τ’ αγαπάω και παρ’ όλο που φέτος είμαστε με τρία όργανα, είναι σα να παίζουν από πίσω δεκαπέντε μουσικοί! Αυτό μου δίνει άλλη φωτιά για να παίξω… Αλλά υπάρχουν και τα τραγούδια με τα οποία κλείνω τα μάτια και πάω στην Αμοργό. Μαζευόμαστε τρία άτομα με το Βαγγέλη και τον Κώστα και παίζουμε εκεί, δίπλα στη θάλασσα, τα πέντε τελευταία καλοκαίρια. Η Αμοργός είναι έρωτας!
Music Corner: Μου είπες πριν για την αγάπη σου στο παραδοσιακό στοιχείο της μουσικής. Στις συναυλίες σου επιλέγεις πάντα και παραδοσιακά κομμάτια που εντάσσονται στο πρόγραμμα. Θεωρείς ότι η παραδοσιακή και αν θες και η παλιά λαϊκή μουσική είναι taboo για τον Έλληνα ακροατή;
Ματούλα Ζαμάνη: Δεν ξέρω αν είναι taboo. Ακούω αρκετά πράγματα και διαφορετικά. Ίσως να τη σνομπάραμε λίγο την παράδοση. Και δεν είναι υποχρεωμένος και κανείς να ακούει παραδοσιακά ή λαϊκά. Όμως αυτό που έχω σαν όνειρο μέσα μου είναι ότι κάποια τραγούδια τα οποία δεν θα άκουγες για κανένα λόγο, όπως το «Άσε με να σε λησμονήσω» της Μπέλλου το οποίο είναι παμπάλαιο, τα έχω κάνει έτσι ώστε καταφέρουν να σε αγγίξουν με καινούριο ήχο και να δεις ότι πάνω απ’ όλα είναι μουσική. Το τραγούδι λέει «Δε θέλεις να με παντρευτείς, η φτώχεια σε φοβίζει/ μα έχω προίκα την τιμή, που πιο πολλά αξίζει /Άσε με, άσε με, να σε λησμονήσω/άσε με, άσε με, μόνη μου να ζήσω». Δεν παίζω σ’ ένα στάδιο με 100.000 άτομα. Όσοι μαζευτούμε, είτε 10, είτε 20, είτε 80, είτε φτου και βγαινω.
Music Corner: Πόσο εύκολο ήταν να μπεις στη δισκογραφία; Και το ρωτάω αυτό γιατί το ύφος του δίσκου σου είναι αρκετά ιδιαίτερο και σίγουρα όχι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε «mainstream».
Ματούλα Ζαμάνη: Είμαι άνθρωπος ο οποίος δε βιάζεται, και κατά συνέπεια δεν αγχώνομαι με τη δουλειά μου. Με προσέγγισαν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι ζητούσαν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία ήταν πολύ μακριά από μένα. Είχα την τύχη να έχω έναν πάρα πολύ καλό φίλο, το Νίκο το Μέρμηγκα που θα παίξουμε και μαζί φέτος, ο οποίος έφτιαξε τη δική του εταιρεία την ANTart Productions. Και μόνο που τον βλέπεις το Μέρμηγκα καταλαβαίνεις ότι είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, οπότε του είπα ότι θέλω να κάνω τον δίσκο μου εκεί και δεν υπήρξε καμία δυσκολία. Και επανέρχομαι πάλι σε αυτό που σου είπα πριν, ότι όταν υπάρχει αγάπη τα υπόλοιπα δε χρειάζονται. Πήγα εν γνώσει μου σε μια μικρή εταιρεία για να τη στηρίξω και να με στηρίξει. Θεωρώ ότι όλα είναι τόσο διαλυμμένα, πόσο μάλλον τα taboo των δισκογραφικών εταιρειών. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι ωραία πράγματα. Μία πάρα πολύ καλή φίλη έκανε το εξώφυλλο του δίσκου και την επιμέλεια και η Ξανθίππη τα γραφιστικά. Ο δίσκος δουλεύτηκε με πολλή αγάπη και έκανα κάποια πράγματα που ήθελα να κάνω, χωρίς να πηγαίνω στο εύκολο ή το εμπορικό ή και το μη εμπορικό, όπως θες πες το.
Music Corner: Τι συνέβη με τη μελοποίηση του «Μονογράμματος» και δεν συμπεριλήφθηκε στο δίσκο;
Ματούλα Ζαμάνη: Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, η οποία είναι διαχειρίστρια των δικαιωμάτων του έργου του Οδυσσέα Ελύτη, δεν ήθελε να μπει αποσπασματικά ένα κομμάτι του έργου στο δίσκο σαν τραγούδι. Αυτό εννοείται πως το σεβάστηκα. Το τραγούδι κυκλοφορεί ελεύθερο, απλά παίζεται και ακούγεται και δεν έχω κανένα εμπορικό κέρδος απ’ αυτό και το τονίζω. Είχα αναλάβει στο Πανεπιστήμιο να κάνω μια εργασία για τον Ελύτη και έτσι μελοποίησα το συγκεκριμένο απόσπασμα. Είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψα στη ζωή μου, το αγαπώ πολύ και σεβάστηκα απόλυτα την επιθυμία να μη μπει ένα απόσπασμα στο δίσκο. Απλά παίζεται στις συναυλίες, στο YouTube και λίγο στο ραδιόφωνο και ελπίζω και η ίδια αν το ακούσει, να της αρέσει.
Music Corner: Σε κάποια από τα τραγούδια σου φαίνονται ξεκάθαρα από που εμπνέονται όπως η «Δονούσα» ή η «Φολέγανδρος». Όσον αφορά την «Aamononke» να υποθέσω ότι είσαι fan του Hayao Miyazaki;
Ματούλα Ζαμάνη: Δε φαντάζεσαι πόσο! Έχω κάτσει και του έχω στείλει mail «Hi Hayao, I’m inspired from your work, I love your movies» και τέτοια! Έχω δει όλες του τις ταινίες και καταλαβαίνεις με τα χρόνια πόσα μηνύματα σου περνάνε. Κι έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ που έκλεισε την εταιρεία παραγωγής του (Ghibli) και πήγε στη Disney. Είναι αυτό που λέγαμε πριν για την παγκοσμιοποίηση. Τουλάχιστον το κινούμενο σχέδιο είναι από τα πιο ανώδυνα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Να δούμε που θα μας πάει.
Music Corner: Από που εμπνέεσαι για τα τραγούδια σου;
Ματούλα Ζαμάνη: Από τα πάντα! Υπάρχουν 10 – 15 πράγματα στη ζωή μου που ξεκινάνε απ’ τη μάνα μου, τον πατέρα μου και την αδερφή μου, περνάν απ’ το Miyazaki και φτάνουν σε τρελά άδυτα και θάλασσες που είναι σα να με καθορίζουν. Πιστεύω πως όλοι επηρεαζόμαστε απ’ το σύμπαν, ό,τι κι αν κάνουμε. Ζω ο,τιδήποτε συμβαίνει γύρω μου κι όλα αυτά γράφουνε μέσα μου και κάποιες φορές αναφέρομαι κι εγώ σ’ αυτά. Και να σου πω την αλήθεια, δε θεωρώ ότι κάνω και τίποτα σπουδαίο. Δεν άλλαξα τη μουσική σελίδα στην Ελλάδα, αυτό είχα να πω, το είπα και συνεχίζω. Σα να πήγες για κολατσιό με ντομάτα, τυρί και ελιές και να πήρες και κάπαρη. Ο κάθε άνθρωπος έχει την πορεία του, πάνω σ’ αυτή προχωράει, και προσθέτει πράγματα με βάση τα εφόδια που παίρνει και τους άλλους ανθρώπους που συναντάει.
Music Corner: Είσαι αισιόδοξη;
Ματούλα Ζαμάνη: Είμαι, απλά επειδή πλέον επηρεάζομαι βαθιά και στενοχωριέμαι πάρα πολύ, εδώ και 5-6 χρόνια, δε βλέπω τηλεόραση, πέρα από κάποια προγράμματα που μου αρέσουν πολύ όπως οι Simpsons. Οι ειδήσεις δε με αφορούσαν ποτέ. Διαβάζω εφημερίδες και πάλι με πολύ φίλτρο.
Music Corner: Πιστεύεις ότι έχουμε αντιδράσει σε όλα αυτά που συμβαίνουν όσο θα έπρεπε;
Ματούλα Ζαμάνη: Φοβάμαι πως έχουμε αντιδράσει ελάχιστα. Και αυτό γιατί μας έκαναν έτσι όλα αυτά τα χρόνια που τελικά δε μπορέσαμε να αντιδράσουμε επειδή δεν καταλάβαμε ποτέ τι έγινε. Τώρα είμαστε όλοι σε μια φάση φοβισμένη και αναρωτιόμαστε τι συνέβη. Όλο λέμε, λέμε, λέμε και δε μπορούμε να βρούμε τι πρέπει να κάνουμε. Μας έχουν διαλύσει και τα καταφέρανε μια χαρά. Δε θεωρώ ότι τα καταφέρανε οι πολιτικοί μας, αυτοί έκαναν τα κουμάντα τους και είναι και λίγο κουτοπόνηροι αν θες. Ήταν μια πολιτική χρόνων αυτή η οποία μας αδρανοποίησε. Έχουμε πιάσει πάτο και μάλλον θα πάμε κι ακόμα πιο κάτω. Θέλω να πιστεύω όμως ότι όσο περνάει ο καιρός η αντίδραση, η αντίσταση και η επανάσταση θα είναι πιο ουσιαστική και θα αφορά τον τρόπο ζωής του καθενός. Υπάρχει κομμάτι του κόσμου όμως που δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί και θέλει να γυρίσει σε αυτό που υπήρχε πριν από μερικά χρόνια, δεν έχει καταλάβει ότι κι αυτό ήταν εξ’ ίσου λάθος.
Music Corner: Την πρώτη φορά που σε είχα δει σε συναυλία ήταν σ’ ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ πριν μερικά χρόνια; Θεωρείς πως σα λαός είμαστε ρατσιστές;
Ματούλα Ζαμάνη: Νομίζω πως λίγο μέσα μας πάντα το είχαμε και πάντα το φέραμε. Και τώρα σ’ αυτή τη διάλυση την τεράστια, δόθηκε πρόσφορο έδαφος και πολύς κόσμος αμήχανα χωρίς να ξέρει τι σημαίνει αυτό έχει βγάλει ένα ρατσιστικό εαυτό μήπως και επιβιώσει. Δε μπορώ να κατηγορήσω κανέναν. Έχει να κάνει με το τι κουβαλάει ο καθένας, πως έχει μεγαλώσει, που βρίσκει αγάπη κι αγκαλιά. Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Σαφώς όμως με τρομάζει η άνοδος αυτής της συμπεριφοράς σε πολιτική δύναμη. Δεν αγχώνομαι τρελά γιατί πιστεύω πως ο κόσμος δεν το κάνει συνειδητά αλλά επειδή ψάχνει έναν ηγέτη και δεν τον βρίσκει και εκεί η κατάσταση του παρουσιάζεται κάπως πιο οργανωμένη, πιάνεται από αυτό. Η πραγματικότητα είναι αντιφατική για όλους μας. Αν κάποιος ανοίξει βαθιά τα μάτια και κοιταχτεί θα καταλάβει.
Music Corner: Την έχεις πει πολλές φορές τη συγκεκριμένη ιστορία αλλά επειδή μου αρέσει θα ήθελα να την ξαναπεις. Πως γνωριστήκατε με το Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Ματούλα Ζαμάνη: Ήμουν στη Φολέγανδρο διακοπές, μόλις είχα ξυπνήσει και χτυπάει το τηλέφωνο και πάντα ευγενικός ο Θανάσης μου λέει «Γεια σας, είμαι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, δεν ξέρω αν με γνωρίζετε», κι εγώ απαντάω «Κι εγώ η Φεϊρούζ!» νομίζοντας ότι μου κάνουν πλάκα και το κλείνω. Το ίδιο βράδυ συνειδητοποίησα ότι ήταν όντως ο Θανάσης οπότε τον πήρα πίσω, πήγα τον είδα και με το που τον είδα είπα ότι με αυτό τον άνθρωπο κάτι θα συμβεί. Είμαστε μαζί 2,5 χρόνια και ό,τι και να πω είναι λίγο. Πέραν του ότι τον θεωρώ σπουδαίο συνθέτη και ποιητή, είναι ένας πάρα πολύ όμορφος και αληθινός άνθρωπος. Είναι μονόδρομος, η δουλειά του Θανάση σου κατεβάζει το σύμπαν και το βλέπεις να κυκλοφορεί πλάι σου.
Music Corner: Είχες πάει μαζί με του στις συναυλίες τώρα στο Βερολίνο, όπου έγινε και το περιβόητο σκηνικό με τον Παπανδρέου…
Ματούλα Ζαμάνη: Δε θέλω να το σχολιάσω καθόλου αυτό το σκηνικό. Ήταν κάτι που ένιωσα κι έκανα και πήρε διαστάσεις τις οποίες δεν ήθελα καθόλου. Απαξιώ ν’ ασχοληθώ με τη διάσταση που πήρε στην Ελλάδα. Το έκανα καθαρά για προσωπικούς λόγους. To φοβερό είναι κάτι που διάβασα στη Lifo, «Εγώ αποδοκίμασα τον ΓΑΠ», που τα εισαγωγικά δηλώνουν ότι το είπα, ενώ δεν έχω κάνει ποτέ καμιά τέτοια δήλωση. Λυπάμαι πραγματικά για την άδικη ερμηνεία των γεγονότων.
Music Corner: Παρατήρησες αυτό που λένε για τη Γερμανία ότι επειδή βρίσκεται εκτός κρίσης, υπάρχει μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα απ’ ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες;
Ματούλα Ζαμάνη: Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει για όλη τη Γερμανία. Στο Βερολίνο είναι σίγουρα ευτυχισμένος ο κόσμος. Εκεί είτε έχεις 10 είτε 100 ευρώ μπορείς να κάνεις πράγματα. Εδώ δε μπορείς, θες 10 ευρώ …πριν ξυπνήσεις! Μόνο όποιος έχει λεφτά μπορεί να κάνει πράγματα στην Ελλάδα και δεν έχεις και καμία παροχή. Εκεί, ρωτάς τους ανθρώπους τι προβλήματα έχουν και σου απαντάνε «το κρύο». Εκεί είναι κράτος πρόνοιας και εδώ κράτος παράνοιας. Ζούμε σ’ έναν ευλογημένο τόπο, δεν το συζητάω και πρέπει ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας, να το δούμε καλύτερα. Απλά εμείς μένουμε στην Αθήνα που έχει μπουκώσει πια.
Music Corner: Αν φύγεις απ’ την Αθήνα, το θεωρείς εξ’ ίσου εύκολο να συνεχίσεις τη δουλειά που κάνεις;
Ματούλα Ζαμάνη: Μπορεί και να μη το συνεχίσω. Μπορεί να φυτεύω ντομάτες και να φτιάχνω πίτες, να με πάει η ζωή αλλού. Κάνω αυτό που νιώθω πάντα, το αφήνω και με πηγαίνει. Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τραγούδι ή μουσική. Είναι άρτια συνδεδεμένο με το μέσα μου και τον εαυτό μου. Αλλά μπορεί να το κάνω στον κήπο μου, ή να τραγουδάω σε μια ταβέρνα στο χωριό μου. Δεν αγχώνομαι γι’ αυτό καθόλου!
Music Corner: Έχεις κάνει σπουδές πάνω στη μουσική. Στο τέλος τι πιστεύεις πως είναι αυτό που μετράει περισσότερο σ’ έναν καλλιτέχνη, οι γνώσεις ή το ταλέντο;
Ματούλα Ζαμάνη: Δεν ξέρω, γιατί μπορεί να μην έχω τίποτα απ’ τα δύο. Αυτό που μετράει για μένα είναι οι άνθρωποι με τους οποίους παίζεις μαζί, να είστε καλά μεταξύ σας και να ονειρεύεστε τα ίδια πράγματα, με τη διαφορετικότητα που διέπει τον καθένα. Εγώ πάω κάθε φορά όπως είμαι σα Ματούλα και τραγουδάω όπως νιώθω. Αλλά πάντα θέλω να παίζω με ανθρώπους που με νιώθουν. Με τιμάει πάρα πολύ, το γεγονός ότι σπουδαίοι άνθρωποι με έχουν πάρει για να παίξουμε μαζί και τους ευχαριστώ. Και είμαι πολύ τυχερή γιατί με τιμούν κι αυτοί. Στο Σταυρό φέτος θα έρθουν αγαπημένοι φίλοι να παίξουν μαζί μου, που έχουμε βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια. Δε θα ανακοινωθούν, παρά μόνο μία μέρα πριν στο facebook. Δε φέρνω τον guest για το hype, φέρνω τον guest γιατί γουστάρω να παίξω με φίλους. Η μουσική είναι έκφραση συναισθήματος για όλους μας, και το κάθε live είναι μια μικρούλικη πραγματικότητα, με τα καλά της, τα κακά της και τα απρόοπτά της…!
—————–
*** Ευχαριστούμε το Cafe “Μπρίκι” για τη φιλοξενία (Δορυλαίου 6 – Πλ. Μαβίλη, τηλ. 210.6452380)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…