14/11/2012
www.musiccorner.gr
Γράφει η Ανθή Γαζέπη

Τελικά ο άνθρωπος αλλάζει;

Κι αν ναι, είναι ωραίο ν’ αλλάζεις, για κάποιον, για κάτι;

Γιατί όταν γνωρίζουμε κάποιον στην αρχή είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι, χαρούμενοι, κλπ… και μετά απο λίγο καιρό αρχίζουμε και τσινάμε με μικροπράγματα;
Δηλαδή, γιατί από μόνοι μας χαλάμε τη ζωή μας, τη ζορίζουμε και τη μπερδεύουμε, προσπαθώντας να πετύχουμε το τέλειο, το ασυναίσθητο, τέλειο πρότυπο του μυαλού μας;

Και λέω χαλάμε, γιατί είναι άδικο και για τους δυο, ν’ αποφασίζεις να είσαι με κάποιον και να λες: Εντάξει, έχει 5 απο τη λίστα που θέλω, που έχω στο μυαλό μου, του λείπουν 3… αλλά δε πειράζει… θα τα βρούμε στην πορεία… θα τα αποκτήσει…

Αν όμως δεν συμβεί αυτό;

Γιατί τσαντιζόμαστε και δεν τον δεχόμαστε, όπως ακριβώς είναι; Στο κάτω-κάτω κάτι στο σύνολο του δεν ήταν αυτό που μας γοήτευσε;

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που όσο περνάνε τα χρόνια τα διαζύγια όλο και αυξάνονται και οι ίδιες οι σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες.

Σαφώς όμως και από την άλλη ο άνθρωπος αλλάζει, αφού εξελίσσεται… Αλλά άλλο να γίνει μέσα απο διάφορες καταστάσεις και στην ώρα του κι άλλο με δόλια και επιτακτικά μέσα. Προσπαθώντας να αλλάξουμε κάποιον χάνουμε χρόνο (ουσιαστικό χρόνο) απο τη ζωή μας, απογοητευόμαστε και οι ίδιοι από τ’ αποτέλεσμα και στο τέλος γινόμαστε πιο δύσπιστοι σε κάτι καινούριο…

Οι εμπειρίες φτιάχνουν τη προσωπικότητα μας, άρα και οι άνθρωποι που τις ζούμε… Γιατί λοιπόν να μην βρίσκουμε εξ’ αρχής κάποιον που είναι πιο κοντά στα θέλω μας, να κάνουμε κι έναν μικρο συμβιβασμό εν’ τέλει, μιας και το απόλυτο δεν υπάρχει, να του δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο ν αναπτυχθεί ως προσωπικότητα και μαζί του να δημιουργήσουμε ένα νέο κοινό μείγμα, κι όσο κρατήσει. Τουλάχιστον έτσι θα έχουμε ζήσει με όλη τη δύναμη μας το κάθε του λεπτό.

Βέβαια για να συμβούν όλ’ αυτά πρέπει να σταματήσει ο φόβος!
Ναι ο φόβος…
Είμαστε ανασφαλείς και φοβόμαστε, απο μικρά παιδιά ακόμα.

Τι όμως φοβόμαστε… Τη μοναξιά, τον χρόνο που τρέχει, τον συμβιβασμό, τον ίδιο μας τον εαυτό, τα στερεότυπα της κοινωνίας ή τη συνήθεια;
Για τον καθένα είναι και μια (συνήθως) ξεχωριστή απάντηση.

Ότι κι αν είναι πάντως, ας πάψουμε να το φοβόμαστε, ας κάνουμε ένα διάλειμμα να δούμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε κι ας αρχίσουμε να επιλέγουμε πραγματικά μόνο ότι μας γεμίζει και μας κουμπώνει, έτσι κι αλλιώς για όλους υπάρχει ένα αστέρι, αρκεί ν’ αποφασίσεις πως είσαι έτοιμος να σου έρθει όπως αυτό είναι…!

———–

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here