Και …χαθήκαμε με τον Πέτρο Θεοτοκάτο!

2/12/2011
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Ο Πέτρος Θεοτοκάτος είναι μία από τις κλασσικές φωνές που σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια. Το «Δική μας η νύχτα» και το «Και θα χαθώ» ήταν γραμμένα σε ξεχασμένες πια κασσέτες και κάποτε τα τραγουδούσαμε με λατρεία νιώθοντας ότι είχαμε βρει την έννοια της ελευθερίας πίσω από τους στίχους. Ανεξάρτητα όμως από τη θέση που έχει στις αναμνήσεις του καθενός μας, ο Πέτρος Θεοτοκάτος έχει κάνει τη δική του πορεία στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Αν και το είδος που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε το όνομά του είναι η rock μπαλάντα, έχει καταπιαστεί με πολλά ακόμα καθώς και με πολύ ενδιαφέρουσες θεματικές. Από τον πρώτο του δίσκο στα τέλη της δεκαετίας του ’97 έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια και ο ίδιος συνεχίζει με αμείωτο ενδιαφέρον τις μουσικές του αναζητήσεις.

Με όλες αυτές τις σκέψεις και μερικές ακόμα, κατηφόρησα το βράδυ της Κυριακής μέχρι το Γκάζι για να παρακολουθήσω το live του Πέτρου Θεοτοκάτου στο Koo Koo. Εξάλλου υπήρχε και ένας καινούριος δίσκος μες το 2011, οι «Ιστορίες με βλέμματα», άρα και πολλά κανούρια κομμάτια που περίμεναν να παιχτούν και να ακουστούν από το κοινό τους. Ο κόσμος είχε αρχίσει να κάθεται στα τραπεζάκια, το σκηνικό λιτό. Opening act της βραδιάς το συγκρότημα «Έρωτες Πολεμιστές», ένα συγκρότημα το οποίο δεν είχε τύχει να ξανακούσω. Παρ’ όλα αυτά όπως πληροφορηθήκαμε οι παρευρισκόμενοι, έχει ήδη κυκλοφορήσει ο πρώτος ομώνυμος δίσκος τους, ενώ είναι στα σκαριά και ο δεύτερος! Από τους Έρωτες Πολεμιστές ακούσαμε rock μπαλάντες, δικές τους συνθέσεις, πολύ κοντινές στο πνεύμα των αντίστοιχων κομματιών του Θεοτοκάτου.

Δεν χρειάστηκαν πολλά, μόνο να ακουστούν οι πρώτοι στίχοι από το «Δική μας η νύχτα»… Χαμένοι από τους στίχους και τις μουσικές ταξιδέψαμε με τη φωνή του Πέτρου Θεοτοκάτου στους κόσμους που έχει χτίσει μέσα από τα τραγούδια του. Έρωτας, οργή, χαρά, ανυπομονησία, αγανάκτηση, αμφισβήτηση… Έντονα συναισθήματα άλλοτε μέσα από άγριο και άλλοτε μέσα από γαλήνιο ήχο. Και εκείνος πίσω από το μικρόφωνο με τα μάτια κλειστά να νιώθει την κάθε στιγμή. Η φωνή του λίγο πιο μπάσα από τα cd και η δυνατή ενορχήστρωση σε κάποια σημεία επισκίασε λιγάκι την ερμηνεία των κομματιών. Το σκηνικό ελάχιστα άλλαξε στο δίωρο που πέρασε. Τραγούδια από τον πρώτο δίσκο όπως το «Δεν έχει που να πάει» να μπλέκονται με τα πιο πρόσφατα («Το κενό», «Η Εριέττα ήταν») και μετά πάλι πίσω με τη «Γριά γη» και το «Φύλλο της λεύκας». Λίγο πριν το τέλος, στη σκηνή βρέθηκε ο Μιχάλης Κεχαγιάς των Lexicon Project για να ερμηνεύσει μαζί με τον Πέτρο Θεοτοκάτο τη «Λίμνη», ενώ μετά πήρε τη θέση πίσω από τα πλήκτρα και έμεινε στη σκηνή μέχρι το φινάλε! Με ένα γύρισμα λοιπόν σε Radiohead και «No Surprises» και στο «Χρειάζομαι αλήθεια» μουσικοί και ερμηνευτής μας αποχαιρέτησαν, μιας και είχαν εξαντλήσει όλα τους τα κομμάτια. Είχαν περάσει και τόσες ώρες, ακόμα κι αν δεν το καταλάβαμε.

Θεωρώ πως ο Πέτρος Θεοτοκάτος θα έχει πάντα το κοινό του. Αυτό που ακούει τους δίσκους του, τραγουδάει τα τραγούδια του, διαβάζει τα άρθρα του… αυτό που τον ακολουθεί σε κάθε μουσική και καλλιτεχνική του αναζήτηση. Μέχρι το επόμενο ραντεβού λοιπόν σε κάποιο live ή σε κάποιο δισκοπωλείο ας χαθούμε και εμείς σε μια …ελεύθερη ιδέα, αναρχική!

———————-

Λίγο πριν το live, μιλήσαμε με τον Πέτρο Θεοτοκάτο…

Music Corner: Κύριε Θεοτοκάτο είμαστε λίγο πριν την εμφάνισή σας στο Koo Koo. Θα θέλατε να μας πείτε πως έχετε φανταστεί αυτή τη βραδιά;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Κατ’ αρχήν έχουμε έναν καινούριο δίσκο που κυκλοφόρησε το Πάσχα του ’11 , το «Ιστορίες με βλέμματα» που έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά υπάρχουν και κομμάτια από όλους τους δίσκους που έχω κάνει, το «Πιστόλι στο πιάτο», το «A-political Correct», κομμάτια που είναι πιο ηλεκτρονικά και instrumental, καθώς και νέο ακυκλοφόρητο υλικό. Τα  παιδιά που είναι στη μπάντα είναι χρόνια μαζί μου, από τις πρόβες σχεδόν του δεύτερου δίσκου οπότε πλέον είμαστε σαν οικογένεια. Τόσο που δε μπορούμε να παίξουμε ο ένας χωρίς τον άλλο!

Music Corner: Σε παλιότερες δουλειές σας, είχατε καταπιαστεί με πολιτικά τότε θέματα όπως τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και αργότερα τον πόλεμο στο Ιράκ. Ερχόμαστε στο σήμερα. Ποια είναι τα θέματα που σας προβληματίζουν και θεωρείτε εξίσου σημαντικά;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Πάντα έχω μια διάθεση για πολιτικό σχολιασμό και αφορισμούς και όλα αυτά. Στον τελευταίο μου δίσκο επέλεξα να ασχοληθώ με πράγματα πιο εσωτερικά: την αγάπη, τον άνθρωπο, τη ζωή έξω στο δρόμο… πιο απλά θέματα. Ήταν συνειδητή επιλογή το concept του album να είναι αυτό. Έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις χωρίς αναφορά σε πολιτικά γεγονότα. Ήτανε η άλλη όψη του προηγούμενου album, του «A-political Correct». Μετά από αυτό ήθελα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό.

Music Corner: Τα πολιτικά γεγονότα των ημερών μας θεωρείτε πως δίνουν τροφή για καλλιτεχνική δημιουργία ή αντίθετα σας αποτρέπουν από κάτι τέτοιο;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Όχι δεν με αποτρέπουν, απλά αυτή η συνεχής παρακολούθηση των ειδήσεων, των δελτίων, των media, αυτής της φρίκης που μας έχουν επιβάλλει, μου δημιουργεί μια αυτοκαταστροφική διάθεση. Ωστόσο αν μπορέσω να σταθώ πάνω απ’ όλο αυτό βγάζοντας τον εαυτό μου από μέσα, σαν να είμαι δηλαδή σε ένα αεροπλάνο και να το κοιτάω από πάνω το όλο θέμα, εκεί βλέπω το δημιουργικό του πράγματος. Δε θα ‘θελα να ξανακάνω όμως ένα δίσκο με αφορισμούς και συνθήματα και πολιτικό λόγο 100%. Νομίζω την έχω περάσει τη φάση αυτή. Πάντοτε όμως σε καταστάσεις ζοφερές για τους ανθρώπους η τέχνη βρίσκει τρόπο να σπρώξει τους ανθρώπους, να τους δώσει δύναμη να αντισταθούν. Γιατί είμαστε σε μια φάση που το μόνο που χρειάζεται είναι αντίσταση. Πείσμα, αντίσταση, ενημέρωση, κουβέντα, συζήτηση με τον άλλο, επικοινωνία… Δεν πρέπει να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να τρως τη φρίκη μόνος σου. Χρειάζεται συλλογικότητα.

Music Corner: Έχετε πειραματιστεί με πολλά είδη μουσικής, pop, rock, πιο mainstream, πιο experimental… Εσείς που βρίσκετε τον εαυτό σας; Τι σας αγγίζει περισσότερο;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Το ψάχνω ακόμα, δεν το έχω βρει. Πιστεύω πως όλα αυτά με αγγίζουν σε κάποιο βαθμό. Σε κάθε εποχή έχω άλλες αναζητήσεις και ανάγκες μουσικές. Θεωρώ τελικά πως κάθε album που γίνεται δείχνει τις ανάγκες που ακολούθησα για να θεραπευτώ. Αν υποθέσουμε ότι ο προβληματισμός μου μουσικά με ωθεί στο να προσπαθήσω να φτιάξω μουσική, η μουσική που φτιάχνω κάθε φορά είναι σαν θεραπεία στον προβληματισμό που είχα από πριν. Οπότε δε μπορώ να βρω τον εαυτό μου, ούτε φαντάζομαι τον εαυτό μου σε ένα πράγμα, σε ένα είδος, σε έναν ήχο που κάποτε θα σταματήσει. Μπορεί να γίνει κι αυτό, αλλά ακόμα έχω πολλή μεγάλη περιέργεια. Ακούω μουσική, όπως όλοι οι άνθρωποι και κάτι θα μου κλικάρει, κάτι θα μου κάνει εντύπωση… Είναι πολλά τα είδη που αγαπάω, δεν είναι ένα. Ξεκινάνε από το punk, το παλιό rock, ηλεκτρονική μουσική, κλασσική μουσική…

Music Corner: Δηλαδή η μουσική εξακολουθεί να είναι για σας μια συνεχής ανακάλυψη;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Ναι, ξέρεις πρέπει να είναι και λίγο παιχνίδι όλο αυτό. Αν δεν είναι παιχνίδι ok, θα βρω τον ήχο μου σύντομα, θα κάνω ένα cd και τελείωσε.

Music Corner: Κυκλοφορώντας ένα δίσκο μες το ’11, με την ελληνική δισκογραφία να βιώνει δύσκολες μέρες, πως είδατε την κατάσταση;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Όπως ακριβώς το είπες. Είναι πολύ δύσκολα με την έννοια ότι τα ραδιόφωνα είναι στυλιζαρισμένα, παίζουν τα σίγουρα, τα εύκολα, τα hits εικοσαετίας για να κρατήσουν κάποιο κόσμο σταθερό στη συχνότητα. Κι εμείς όμως πρέπει να κάνουμε μουσική. Ο μουσικός πρέπει να παίζει και να γράφει μουσική. Αντιξοότητες, όμως αυτό κάπου θα οδηγήσει. Ώσπου να γίνει όμως αυτό, εμείς δε μπορούμε να περιμένουμε και να καθόμαστε. Πόσο μάλιστα όταν συμμετέχοντας μπορούμε να το οδηγήσουμε εμείς κάπου όλο αυτό.

Music Corner: Μέσα από το στυλιζαρισμένο ραδιόφωνο που αναφέρατε και από τις δυσκολίες στην κυκλοφορία νέων δίσκων, με ποιον τρόπο πιστεύετε πως μπορεί η καλή μουσική να φτάσει στα αυτιά του ακροατή;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Εγώ θα σου πω, πως στο σπίτι μου ακούω ραδιόφωνο μέσω internet. Υπάρχουν πάρα πολλοί σταθμοί και ελληνικοί και ξένοι. Ακούω συγκεκριμένα ένα σταθμό που μπορεί να σου παίξει Beethoven και μετά κάτι βαλκανικό. Και μετά κάτι κινέζικο, και punk και μετά country!  Είναι τόσο free και εμένα μου αρέσει αυτό το πράγμα. Δε μ’ αρέσει να ακούω μουσική που είναι σ’ ένα στυλ συνέχεια, μ’ αρέσουν οι εναλλαγές. Καταλαβαίνω όμως ότι αυτό δε μπορείς να το βρεις σε ένα ραδιόφωνο εμπορικό, ελληνικό, που προσπαθεί να έχει διαφημίσεις και ένα συγκεκριμένο target group.

Music Corner: Αναφερθήκατε πριν σε ακυκλοφόρητο υλικό. Ετοιμάζετε κάποια νέα δουλειά;
Πέτρος Θεοτοκάτος: Δεν ξέρω αν θα γίνει μες το ’11. Έχω βέβαια μια δουλειά σχεδόν έτοιμη, την υλοποίηση μιας ποιητικής συλλογής του Σεφέρη. Παράλληλα φτιάχνω και τα δικά μου τα κομμάτια για προσωπικό δίσκο. Για το δίσκο με τα ποιήματα του Σεφέρη ξέρεις σκέφτομαι συνεργασίες. Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι να κάνω τέτοιο άνοιγμα και να λειτουργήσω περισσότερο ως συνθέτης. Πάντα δουλεύω, δουλεύω, δουλεύω, μαζεύεται ένα υλικό και μετά γίνεται η επιλογή. Ξέρεις δουλεύω πάρα πολύ ελεύθερα, σα μικρό παιδί, μαζεύω ό,τι με ενθουσιάζει και ανάλογα μου δείχνει και το υλικό προς τα που πηγαίνω. Είναι ωραία διαδικασία και έχει και κάτι το μαγικό. Υπάρχει προς το τέλος αυτή η στιγμή που το υλικό σου δείχνει από μόνο του προς τα που θέλει να πάει!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…