8/5/2012
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr

Οι Bokomolech είναι ένα αγγλόφωνο ελληνικό συγκρότημα, το οποίο βρίσκει τις ρίζες του πίσω στο 1991, όταν φοιτητές της Αρχιτεκτονικής αποφάσισαν να το απαρτίσουν και να του δώσουν φωνή μέσα από μια alternative διάθεση. Μιλώντας για τα άτομα αυτά, αναφερόμαστε στον Δημήτρη Ιωάννου (φωνητικά), τον Κώστα Ραγκούση (κιθάρα), τη Λίλα Κατερινάκη (μπάσο), τον Βλάσση Καραγιάννη (τύμπανα) και τη Βίκυ Φραγκιεδάκη (κιθάρα). Το συγκρότημα κινήθηκε σε ένα φουτουριστικό χαρακτήρα μέσα από ηλεκτρονικούς ήχους και φωνές που θυμίζουν κάτι από την έξαρση των alternative συγκροτημάτων εκείνη τη δεκαετία, κυρίως στο εξωτερικό. Με την πρώτη τους κυκλοφορία «Xero», το 1995, η οποία χαρακτηρίστηκε ως ο καλύτερος ελληνικός αγγλόφωνος δίσκος της εποχής, έκαναν τη μεγάλη είσοδο στη δισκογραφία.

Το 2003 η Βίκυ Φραγκιεδάκη αποχωρεί από το συγκρότημα κι έτσι έχουμε μια χαλάρωση της μπάντας από το 2003 ως το 2012, οπότε κυκλοφορούν τον τελευταίο δίσκο τους «Mass Vulture» με πλέον πολιτικό χαρακτήρα.

Με νέο δίσκο, λοιπόν, και νέα μέλη στο συγκρότημα, όπως τη Χριστίνα Κασσεσιάν (κιθάρα) και τον Τάσο Πρωτόπαπα (πλήκτρα και λούπες), οι Bokomolech συναντήθηκαν την Παρασκευή 4 Μαΐου, με τους νοσταλγούς της μουσικής τους στο Six d.o.g.s και τους χάρισαν μια αμιγώς alternative rock βραδιά.

Χαιρετώντας με τραγούδια όπως το «Capital U», από τον καινούργιο δίσκο, έθεσαν τα «θεμέλια» της βραδιάς, τα οποία δεν ήταν άλλα από εναλλακτικούς, δυνατούς rock ήχους που θύμιζαν και κάτι από εναλλακτική βρετανική σκηνή στις αρχές του ’90. Και αυτό ήταν το σημείο στο οποίο αναρωτήθηκα γιατί τέτοια συγκροτήματα στην Ελλάδα δε δέχονται ευρύτερη αναγνώριση και υποδοχή, ενώ την ίδια στιγμή περιμένουμε πώς και πώς για να παρακολουθήσουμε αντίστοιχα συγκροτήματα του εξωτερικού! Φυσικά αυτή η διερώτηση δεν αφορούσε στους «μεγαλύτερους» ηλικιακά fans της παρέας του Six d.o.g.s, οι οποίοι φαίνονταν να αναγνωρίζουν τη μουσική δύο δεκαετιών πίσω και να τη δέχονται με την ίδια ευχαρίστηση που θα δέχονταν οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα του ίδιου χώρου, με καλή και δυνατή μουσική, αλλά και πολλή όρεξη από κάποια μέλη της μπάντας επι σκηνής.

Ο λόγος γίνεται φυσικά για το Δημήτρη Ιωάννου και τον Τάσο Πρωτόπαππα, οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια του live δε σταμάτησαν να νιώθουν κάθε νότα που έβγαινε από τα όργανα της μπάντας και να παρασύρονται ολοκληρωτικά από τον rock ήχο της βραδιάς! Με κομμάτια όπως «London», το οποίο παρουσιάστηκε και εκτελέστηκε καλύτερα κι από την ηχογραφημένη και επίσημη εκτέλεσή του, οι Bokomolech άναψαν τα αίματα και μας μετέφεραν σε μια έντονη αλλά και συνάμα επιβλητική ατμόσφαιρα.

Το κλίμα διατηρήθηκε έντονο με μερικά ακόμα κομμάτια από το νέο δίσκο, όπως «Belt», «Buildings Creep» και «Concrete», ενώ αυτό που ξεχώρισα και προσωπικά ήταν το «6 Millions Years». Θέση στο πρόγραμμα είχαν και κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια, όπως το «Last supper», που ξεσήκωσε τους φανατικούς και «ψαγμένους» της παρέας. Αναφορές έγιναν, επίσης, και στα πρώτα δισκογραφικά βήματα του συγκροτήματος, με τα κομμάτια όπως «Prove me wrong» και «The Dance».

Η παρουσία και ανταπόκριση του κοινού έδειξε πως κάποια συγκροτήματα ικανά να σημειώσουν τη διαφορά, όπως οι Bokomolech, έχουν πάντα τον τρόπο τους να συναντιούνται, να θυμίζουν την αρχή της ιστορίας τους αλλά και να παρουσιάζουν το πολλά υποσχόμενο παρόν τους. Όλα αυτά συμβαίνουν ακόμα και 20 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση και με μια οκτάχρονη απουσία να μεσολαβεί στο δισκογραφικό τους ιστορικό.

Μόλις λίγα λεπτά πριν ανέβουν στη σκηνή του Gig Space στο Six d.o.g.s, ο Δημήτρης Ιωάννου και ο Βλάσσης Καραγιάννης, μίλησαν για λίγο μαζί μας και απάντησαν σε μερικές από τις ερωτήσεις που αφορούσαν την ταυτότητα του συγκροτήματος αλλά και τις συνταγές του για το ταξίδι του στο χρόνο…

Music Corner: Πείτε μας λίγα λόγια για το όνομα του συγκροτήματος.
Δημήτρης Ιωάννου: Ήταν το όνομα ενός χαρακτήρα στο βιβλίο «Γουρούνια στον άνεμο» του Νικολαΐδη, από εκεί το διαλέξαμε. Αργότερα, μάθαμε ότι ήταν το όνομα ενός Ουκρανού φυσιολόγου, μεγάλου και τρανού στη σταλινική Σοβιετική Ένωση, που έκανε έρευνα για την παράταση της ζωής.

Music Corner: Θεωρητικά ξεκινήσατε το 1991 και το 1995 είχατε την πρώτη σας κυκλοφορία. Από τότε μέχρι τώρα, έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο βλέπετε τη μουσική;
Δημήτρης Ιωάννου: Ο τρόπος που γράφουμε μουσική δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, έως καθόλου. Έχουμε εξελιχθεί όμως εμείς και οι μουσικές που ακούμε. Έχουμε διευρύνει όλοι τους ορίζοντές μας. Αυτό συμβαίνει και με την ηλικία, αλλά και όταν ακούς πολλή μουσική και καινούργια πράγματα σου τραβάνε την προσοχή.

Music Corner: Για μερικά χρόνια είχατε κάνει μια παύση στην επίσημη καλλιτεχνική σας δραστηριότητα. Ποιοι ήταν οι λόγοι;
Βλάσσης Καραγιάννης: Υπήρξε μια περίοδος αδράνειας μετά την τελευταία κυκλοφορία. Συνέπεσε και με το γεγονός ότι άλλαξε λίγο το σχήμα, γιατί έφυγε μια κιθαρίστρια και είχαμε μείνει για μια περίοδο οι τέσσερις. Υπήρξε κι ένας πειραματισμός με τον ήχο και με το πώς θα μπορούσε να πάει με μια τετραμελή μπάντα. Γίνανε κάποιες επιλεγμένες συναυλίες και ταυτόχρονα γραφόντουσαν και καινούργια κομμάτια. Απλά, επειδή το σχήμα δεν είχε δέσει ποτέ έτσι, ώστε να μας ικανοποιεί για να μπούμε στη διαδικασία να γράψουμε. Αυτό έγινε όταν συμπληρώθηκε με τον Τάσο και τη Χριστίνα.

Music Corner: Δηλαδή, όσο καιρό δεν ήσαστε ενεργοί, είχατε επαφή με τη μουσική, αλλά και μεταξύ σας…
Βλάσσης Καραγιάννης: Ναι. Κάναμε πρόβες τακτικά, γράφαμε καινούργια κομμάτια, κάναμε και μερικές συναυλίες τα τελευταία 8-9 χρόνια, απλά δε μπήκαμε στη διαδικασία να ηχογραφήσουμε. Όταν το σχήμα έδεσε περισσότερο με τον Τάσο και τη Χριστίνα, υπήρχε ήδη υλικό που εξελίχθηκε και εμπλουτίστηκε, και αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε.

Music Corner: Το πρώτο σας lp χαρακτηρίστηκε ως ο καλύτερος ελληνικός αγγλόφωνος δίσκος. Σήμερα, πολλά νέα συγκροτήματα επιχειρούν να κάνουν αγγλόφωνες δουλειές. Έχετε κάποια συμβουλή για αυτούς τους νέους, ως παλιότεροι στο χώρο;
Δημήτρης Ιωάννου: Το μόνο που μου έρχεται εμένα, το οποίο βγαίνει από τη δική μας εμπειρία και άλλες περιπτώσεις το διαψεύδουν, είναι να μην περιμένουν ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους με τη μουσική. Εμείς ασχολούμαστε με αυτό το πράγμα επειδή μας αρέσει. Το κάνουμε σαν εκτόνωση και υπάρχει συμπληρωματικά στη ζωή μας, αλλά δεν περιμένουμε να βιοποριστούμε από αυτό. Δεν έχουμε φιλοδοξίες να γίνουμε διάσημοι, το κάνουμε γιατί παίρνουμε ικανοποίηση από αυτό, όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και αυτό που εισπράττουμε όταν βρισκόμαστε μεταξύ μας.
Βλάσσης Καραγιάννης: Και η επιλογή του αγγλικού στίχου έγινε εντελώς αυθόρμητα, αν και ο Δημήτρης είναι πιο κατάλληλος για να μιλήσει για αυτό το θέμα. Δε μας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ο ελληνικός στίχος.
Δημήτρης Ιωάννου: Εγώ θεωρώ ότι είναι και πιο δύσκολο να γράψεις ελληνικό στίχο και να είναι ένα αποτέλεσμα αισθητικά καλό. Δεν το σνομπάρουμε, απλά θεωρούμε ότι είναι δύσκολο.
Βλάσσης Καραγιάννης: Νομίζω ότι και ο ελληνικός στίχος δεν ταιριάζει και στη μουσική μας. Τις περισσότερες φορές η μουσική προηγείται των στίχων και απλά βλέπεις ότι δεν ταιριάζει κάτι άλλο.

Music Corner: Θεωρείτε ότι αν ξεκινούσατε στο εξωτερικό, θα είχε μεγαλύτερη απήχηση η δουλειά σας;
Βλάσσης Καραγιάννης: Πιστεύουμε ότι θα είχε περισσότερες πιθανότητες. Το κοινό είναι πολύ ευρύτερο, οπότε μπορεί να μας άκουγε πολύ περισσότερος κόσμος.
Δημήτρης Ιωάννου: Αυτό είναι τελείως υποθετικό βέβαια, γιατί μπορεί να ήμασταν και μια από τις χιλιάδες μπάντες που δεν ξεχωρίζουν. Αν είχαμε όμως την αναγνώριση που είχαμε από τους κριτικούς στο εξωτερικό τη δεκαετία του ’90, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Είναι και οι μηχανισμοί προώθησης πολύ πιο αναπτυγμένοι έξω και το κοινό είναι ευρύτερο, όπως είπε και ο Βλάσσης. Αυτό, όπως είπα, είναι τελείως υποθετικό. Μπορεί να είχαμε μείνει άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.

Music Corner: Σήμερα είναι επίσης πολύ δύσκολο να κρατήσει μια πολυμελής μπάντα. Παρόλα αυτά, εσείς, μετά από 20 χρόνια, είστε ακόμα μαζί, πέραν της μιας αποχώρησης που σημειώθηκε. Θεωρείτε ότι υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία βοηθάνε μια μπάντα να κρατήσει στο χρόνο;
Βλάσσης Καραγιάννης: Καταρχάς, νομίζω ότι είναι θέμα χημείας των ανθρώπων. Αν δεν υπάρχει χημεία, τότε σίγουρα κάποια στιγμή ραγίζει το γυαλί. Από την άλλη, όσο μας ικανοποιούν τα ίδια πράγματα που προκύπτουν μουσικά, τόσο συμφωνούμε να υπάρχει το συγκρότημα. Όταν σταματήσει να μας ικανοποιεί αυτό που προκύπτει, τότε ενδεχομένως να υπάρξει και μια χαλάρωση. Μέχρι τώρα συμφωνούμε πάρα πολύ στο αποτέλεσμα και δεν υπάρχει κάποιο μοντέλο του στυλ «Εγώ είμαι η αρχή».
Δημήτρης Ιωάννου: Ναι, δε νομίζω ότι έχει σημασία. Το λέγανε και κάτι φίλοι σε μια κουβέντα, έχοντας παρακολουθήσει μια σκηνή για πολλά χρόνια, σίγουρα δεν είναι το Α και το Ω, αλλά σίγουρα παίζει ρόλο και να μην υπάρχουν εγωισμοί. Όσο πιο δημοκρατικά είναι τα πράγματα και όσο πιο άνετα αισθάνεται ο κόσμος με το να είναι δημοκρατικά, τόσο καλύτερα. Για αυτό και δεν έχει λόγους να διαλυθεί η μπάντα. Εμείς προσπαθήσαμε και την κρατήσαμε ως σήμερα!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here