8/11/2012
Γράφει η Ρόζα Βασιλάτου
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr

Είναι Σάββατο 3 Νοεμβρίου. Βρισκόμαστε έξω από το Gazarte και έχει γεμίσει ο δρόμος από τον κόσμο. Μπαίνουμε μέσα, και όλα τα τραπέζια είναι γεμάτα. Το ίδιο ισχύει και για τον υπόλοιπο χώρο του μαγαζιού που έχει άτομα όρθια, ανάμεσά τους και εμείς!

Μια φωνή ακούγεται από τα ηχεία, αλλά στην σκηνή δεν είναι κανένας! «Καλησπέρα σε όλους! Καλωσήρθατε και σας παρακαλώ κλείστε τα κινητά σας ή βάλτε τα στο αθόρυβο. Καλωσορίστε στην σκηνή τους Peter Martin! Romeo Lubambo! Reginald Veal και… Terreon Gully!» Και κάπως έτσι, οι μουσικοί της Dianne Reeves εμφανίστηκαν και ξεκίνησαν να παίζουν υπό το δυνατό χειροκρότημα του κόσμου! Το κλασσικό πιάνο παίζει μόλις πέντε λεπτά και ήδη μου έφτιαξε την βραδιά. Ένας ήχος σαφώς ανώτερος από τα πλήκτρα που έχουμε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό…

Σύντομα η φωνή από το πουθενά ξανακούγεται και έρχεται… Οn stage το αστέρι της βραδιάς, η Dianne Reeves! Νομίζω οι συστάσεις είναι περιττές. Όσοι όμως επιμένετε, να σας θυμίσω ότι πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα που έχει στο ιστορικό της 4 Grammy ως «Best Jazz Vocal Performance» και που λέγεται πως είναι η διάδοχος της Sarah Vaughan!

Ξεκίνησε με «The twelfth of never» και στην απόλυτη ησυχία που επικρατούσε διέκρινα αυτά τα μεγάλα χαμόγελα της ευχαρίστησης. Τραγουδιστά και με την συνοδεία της μουσικής θα μας καλησπερίσει, θα μας πει πόσο πολύ χαίρεται που βρίσκεται κοντά μας και θα μας συμβουλεύσει «Απλώς χαλαρώστε και απολαύστε!» Έτσι έγινε λοιπόν, μέχρι που ο φωτογράφος μας Θανάσης Μαϊκούσης, σκύβει στο αυτί μου τρομάζοντάς με και παρατηρεί «Ούτε στην εκκλησία δεν κάνουν τόση ησυχία…» ! Κοιτάζω γύρω μου, και αντιλαμβάνομαι και εγώ ότι κανείς δεν μιλάει, κανείς δεν κάνει φασαρία. Άτομα κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, που ξέρουν να απολαύσουν την αληθινή Jazz μουσική, αλλά και κάποιοι νεώτεροι άνθρωποι, είχαν συγκεντρωθεί για τον ίδιο σκοπό: να ψυχαγωγηθούν. Και η ψυχαγωγία δεν συνάδει πάντα με το να κάνεις χαμό!

Άλλαξα πόστο. Πήγα ακριβώς πίσω από τους μουσικούς, καθισμένη σε μια γκρι πλατφόρμα και ακούμπησα την πλάτη μου στην σιδερένια κολώνα. Ήμουν πιο κοντά από τον καθένα και ένιωθα την κάθε νότα να πάλλεται! Στα ανατριχιαστικά ακαπέλα της Dianne, οι μουσικοί της κοιταζόντουσαν με ένα μειδίασμα και ένα ελαφρύ κούνημα του κεφαλιού. Εκεί ακριβώς ήταν που πέρασε η εξής σκέψη από το μυαλό μου: πολύ θα ήθελα να μην έχω αναλάβει το ρεπορτάζ εκείνη την μέρα και να μπορώ και εγώ να απολαύσω την κάθε στιγμή της βραδιάς! Αυτό που κατάφερε η Dianne ήταν να μας μεταφέρει, να μας πάει αλλού. Προσωπικά, στην εκτέλεσή της για το «Stormy Weather» (η πιο γνωστή ερμηνεύτρια του τραγουδιού ήταν η Billie Holiday, από την οποία έχει επηρεαστεί πολύ η Dianne) ταξίδεψα σε μια βεράντα, καθισμένη με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ένα κρύο βράδυ, έχοντας τα πόδια απλωμένα σε μια καρέκλα. Ξαστεριά στον ουρανό, έχει βρέξει και σε ένα υγρό ακόμα σοκάκι τρεις δρόμους πιο κάτω παίζουν Jazz μουσική που φτάνει στα αυτιά μου… Αυτό ακριβώς έκανε σε εμένα, όπως και σε όλους όσους βρίσκονταν στο μαγαζί… Μας πήγε αλλού!

Μας πιάνει αδιάβαστους όταν θα ανοίξει το I-pad που είχε στο αναλόγιό της για να διαβάσει από εκεί τους στίχους, και θα μας τραγουδήσει ένα καινούριο κομμάτι! Συνεχίζει με «Waiting in vain» ανεβάζοντας τους ρυθμούς και ο κόσμος απαντάει στο κάλεσμά της! Όλα αυτά λίγο πριν διακόψουν για ένα τεταρτάκι, με τον drummer να σιγανοτραγουδάει ακόμα το κομμάτι φεύγοντας από την σκηνή! Σύντομα επιστρέφουν στον χώρο, μιλάνε με τον κόσμο και περπατάνε ανάμεσά του, χαμογελώντας και ευχαριστώντας το κοινό τους που ήρθε να τους δει. Έρχεται και η Dianne και την υποδεχτήκαμε με ένα δυνατό χειροκρότημα! Ανεβαίνει στην σκηνή μαζί με τον κιθαρίστα και τον πιανίστα της και παίζουν οι τρεις τους μέχρι που λίγο αργότερα τους ακολούθησαν ο μπασίστας και ο drummer παίζοντας «Our love is here to stay».

Εδώ η μουσική σταμάτησε. Η Dianne πήρε το μικρόφωνο και είπε «Τον Μάιο έχασα την μητέρα μου. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο πράγμα. Μου έμαθε πάρα πολύ σημαντικά πράγματα… Σοφία, αυτοεκτίμηση, πολύτιμη αγάπη και χάρη. Το επόμενο τραγούδι είναι ακόμα ένα original κομμάτι, και το αφιερώνω στην μητέρα μου…» Μπορεί να μας συγκίνησε με αυτό το τραγούδι, σύντομα όμως θα αλλάξει το στενάχωρο μοτίβο και θα μας πει «When you know», μιλώντας για αυτό το είδος της αγάπης που ξέρεις… Που ξέρεις, που ξέρεις, που ξέρεις! Σε αυτό το τραγούδι, ο Terreon στα drums θα δώσει ρεσιτάλ και θα κλέψει την παράσταση!

Τραγουδιστά πάλι, θα παρουσιάσει την μπάντα της λέγοντας κάποια πράγματα για τον καθένα ξεχωριστά, θα μας πει ότι κάθεται στην μέση και πίσω για να αισθάνεται τις δονήσεις από το μπάσο στην πλάτη της και θα ζητήσει παλαμάκια από το κοινό που θα υπακούσει κατευθείαν! Όσοι είναι όρθιοι χορεύουν, ενώ από τους άλλους ξεκινάνε να σηκώνονται δειλά-δειλά για να χορέψουν και αυτοί! Χορεύει και η ίδια και αποχωρεί από την σκηνή χωρίς να σταματήσει το χορό, ενώ η μπάντα συνεχίζει να παίζει αλύπητα και μανιασμένα! Η Dianne ανεβαίνει τα σκαλιά για να πάει στο καμαρίνι της και τραγουδάει ακόμα δυνατά χωρίς το μικρόφωνο! Την ακολουθούν και οι μουσικοί της, αλλά γρήγορα θα ξαναγυρίσουν για να πουν ένα τελευταίο τραγούδι! «Better Days» λοιπόν για τον κόσμο, αφιερωμένο στην γιαγιά της αυτή τη φορά. Θα μας ξεσηκώσει, θα μας μαγέψει, θα μας κάνει να χορέψουμε και θα το ευχαριστηθεί και η ίδια!

Κάπου εδώ, δυστυχώς, η βραδιά έφτασε στο τέλος της και εγώ σηκώθηκα από το πόστο μου χωρίς να σταματήσω να χειροκροτώ! Αυτό που μου έμεινε από όλη την βραδιά ήταν η απλότητα που διακατείχε τον καθένα από αυτή την ομάδα που ανέβηκε στην σκηνή. Τους κοιτούσες με χαρά για αυτό που άκουγες, και σου απαντούσαν με ένα μεγάλο χαμόγελο, σαν να σε ξέρανε…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αισθάνονται το αληθινό Jazz. Εγώ, αυτό που τους εύχομαι, είναι να το ζούνε κιόλας…

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here