Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012
Είμαι με την γυναίκα μου 13 χρόνια, και μέσα σε αυτά τα χρόνια φρόντισε επιμελώς να μην με ακούσει ποτέ στο ραδιόφωνο και να μην με διαβάσει ποτέ στους χώρους που έγραφα. Τηρώντας αυτή την απόσταση, εγώ ήμουν ήσυχος από την κριτική της, και αυτή κρατούσε την εικόνα που είχε από εμένα στο σπίτι.
 |
 |
Πριν μερικές μέρες όμως ήρθε η ώρα να διαβάσει τα καινούρια μου άρθρα και η κριτική της ήταν σκληρή. «Είσαι πολύ σοβαρός, σαν να κάνεις ψυχανάλυση» , και καταλήγει, «Είσαι ένα κλικ από τον να χαρακτηριστείς Έντεχνος»! Πόνεσαν οι τελευταίες λέξεις, σαν χτύπημα κατευθείαν σε μια παλιά πληγή. Δεν είναι κακό να χαρακτηριστείς έντεχνος, κακό είναι να χαρακτηριστείς έντεχνος, με την σημασία που έχει πάρει σήμερα. Δήθεν, ποζεράς, σοβαροφανής.
Ο πόνος όμως είναι πάντα καλός, γιατί σε οδηγεί σε όμορφα μονοπάτια. Στους δρόμους της δημιουργίας. Και όπως λέει και ένας φίλος μουσικός από την Αγγλία, «if you want mate to play the Blues, you have to got some real pain from a woman». Αν θέλεις να παίξεις τα Blues, πρέπει να έχεις πονέσει σοβαρά από μια γυναίκα. Τι κοινότυπο θα πείτε, αλλά και πόσο αληθινό. Το να σε πονέσει μια γυναίκα είναι ευκολότερο από το να περάσεις μια κλωστή από βελόνα μέρα, με γυαλιά πρεσβυωπίας στα μάτια, και φως ανακριτικό πάνω από την βελόνα. Αλλά από την άλλη, η κοινοτοπία υφίσταται στο ότι υποστηρίζουμε πως για όλα φταίει μια γυναίκα.
Από την Βίβλο, με την Εύα και την Σαλώμη, μέχρι την δεκαετία του ’80 για μια Μιμή, πάντα φταίει μια γυναίκα. Μήπως υπερεκτιμάμε το γυναικείο φύλο; Μήπως όλα τα ελαττώματα τα δικά μας τα φορτώνουμε σε κάποιον άλλον; Ναι, τα φορτώνουμε γιατί είναι εύκολο, αλλά και γιατί είναι τόσα πολλές οι αφορμές που μας δίνουν οι γυναίκες. Το σημαντικότερο όμως είναι να συνεχίσουν να μας τις δίνουν.
Όσο εμείς παίρνουμε πόνο, τόσο ποιο αλήτικα τραγούδια θα γράφουμε, και θα λέμε. Όσο εμείς νιώθουμε χάλια, και πεσμένοι στα υπόγεια τόσο ποιο Blue θα βγαίνει ο πόνος από μέσα. O Blues Boy Κing (Β.Β. Κing) λέει σε ένα τραγούδι του, «I’ve been down hearted baby, ever since the day we me, our love is nothing but the blues, baby, how blue can you get?» και συνεχίζει παρακάτω «my love is like a fire, your love is like a cigarette».
Ποσο πόνο μπορεί να έχει αυτός ο στίχος;
Τα Blues είναι ρηχά, επιφανειακά, σταράτα και αυτά που έχουν να πουν το λένε στα ίσια. Δεν κρύβονται πίσω από στίχους με βαθιά νοήματα. Όταν θέλουν να πουν «σε γουστάρω και σε θέλω», θα το πουν και δεν θα πουν «σκεφτόμουν τα καράβια που φεύγαν, στο σχολειό που με κοιτούσες, όνειρο που φεύγει σαν με κοιτάς»…! Αλητεία αληθινή, και όχι δηθενιά. Δεν σου λέει κάτι επιτηδευμένα για να στο πει, αλλά γιατί πρέπει να το νιώθει.
Τα Blues δεν είναι τίποτα άλλο από έναν καλό άντρα που αισθάνεται άσχημα, σκεφτόμενος μια γυναίκα που κάποτε ήταν μαζί της. Καλές στιγμές, άσχημες στιγμές, όπως λέει ο Willie Brown στην ταινία Crossroads, την ώρα που ακούγεται το Feelin’ Bad Blues.
Συναισθήματα, καλά και κακά. Το ζήτημα είναι να υπάρχουν, και ναι είναι αλήθεια σε εμάς τους άντρες μας τα ξυπνάτε εσείς οι γυναίκες. Μπορεί να μην το δείχνουμε οι περισσότεροι, κλεισμένοι σε κοινωνικά στερεότυπα, αλλά μας τα ξυπνάτε. Ακόμη και όταν φερόμαστε σαν «τυπικοί άντρες», φαλλοκρατικά γουρούνια όπως λένε κάποιες, είναι γιατί έχουν ξυπνήσει αρχέτυπα ένστικτα από συναισθήματα που εσείς ξυπνήσατε.
Είτε σας αρέσει λοιπόν είτε όχι, υπεύθυνες είστε εσείς. Για την δημιουργία, για τον πόνο, για το φέρσιμο και το συναίσθημα. Είστε υπεύθυνες όταν γελάμε, αλλά και όταν κλαίμε. Αλλά περισσότερο όταν ασχολούμαστε μαζί σας. Όταν σας κοιτάμε από μακρυά και δεν πλησιάζουμε γιατί όλες οι πόρτες είναι κλειστές, όταν σας μιλάμε γιατί μας τράβηξε πάνω σας το κάτι διαφορετικό.
Εγώ θα συνεχίσω να παραμένω Blue, να μπαίνω στην διαδικασία να νιώθω, να εκφράζομαι. Να αρέσω ή να με αντιπαθούν. Να παράγω και να δημιουργώ, αλλά το βασικότερο να αναζητώ. Να κινούμαι σε μοναχικούς δρόμους αναζήτησης, ψάχνοντας να βρω την χαμένη μου νότα. Ψάχνοντας να βρω τον διάβολο μου. Όπως γράφτηκε πριν λίγο καιρό:
«22/4/2011 – SOUL ON SALE
There is a soul on sale
My soul is on sale
Givin my soul away
Because I need to play
I want to make you feel my tone
Inside your soul
That’s why I need to give my soul away
There is a soul on sale
My soul is on sale
Givin my soul away
Because I need to sing
I want to make pain in your mind with my tone
Inside your brain
That’s why I need to give my soul away
There is a soul on sale
My soul is on sale
Givin my soul away
Because I need to see
To see all of you, dancing and singin with me
Dancing like there is no other day
Singin like you last voice
Cause I play like the devil in front of you.
Sofianos»
…ή όπως κάνω αποφώνηση κάθε φόρα. Νever forget, Keep Searchin’, Your Devil in Blues.
Ο διάβολος του καθενός είναι διαφορετικός. Για άλλον είναι μια νότα, για άλλον μια γυναίκα, και για τον Λάζαρο οι τηγανιτές πατάτες της γιαγιάς του! Λάζαρε, δεν στενοχωριόμαστε γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε όλο το feeling σε μια νότα όπως ο βασιλιάς (οι τηγανιτές πατάτες της γιαγιάς που λέγαμε), αλλά χαιρόμαστε γιατί έχουμε τα Blues μέσα μας και εκφραζόμαστε μέσα από αυτά. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν ούτε αυτό.
Let’s talk about Blues, let’s talk about women, let’s talk about feelings. Στην τελική το ίδιο είναι όλα…
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…