10/5/2011
Γράφει ο Λευτέρης Κατσουλιέρης
Φωτογράφηση: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
Ομολογώ ότι φτάνοντας έξω από το Gagarin ήμουν επιφυλακτικός. Από τη μία υπήρχε μεν η αδυναμία μου στις μουσικές της δεκαετίας του 1960 και οι Zombies ήταν ένα από τα πιο ταλαντούχα συγκροτήματα της γενιάς τους, αδικημένοι μεν στην εποχή τους αλλά με τραγούδια τόσο δυνατά που 50 χρόνια μετά ακούγονται, συζητιούνται, διασκευάζονται και σαμπλάρονται. Από την άλλη, μιλάμε για ένα γκρουπ μου έμεινε μαζί για λίγα μόλις χρόνια ενώ μόλις δύο από τα τωρινά μέλη ήταν και στην αρχική μορφή του.
Μπαίνοντας στο χώρο, οι ανησυχίες αυτές μπήκαν λίγο στην άκρη καθώς οι Down & Out δεν ήταν το είδος του support που μπορείς να αγνοήσεις: πολύ δεμένη μπάντα, με καλή σκηνική παρουσία και ικανότητα να λοκάρουν σε ένα καλό ρυθμό πάνω στον οποίο έπαιξαν το rock n’ roll τους το οποίο είχε πολλές αναφορές στα 1970ς (blues rock και southern) αλλά χωρίς να ακούγεται αναχρονιστικό ή κακέκτυπο. Κοντολογίς με κέρδισαν και μάλλον δεν ήμουν ο μόνος στο μισογεμάτο Gagarin.
Ωστόσο οι ανησυχίες επανήλθαν όταν οι Zombies ανέβηκαν στη σκηνή: όταν ένα γκρουπ έχει διαλύσει για τόσα χρόνια, οι εικόνες που έχουμε με τους εικοσάρηδες με τα mop top κουρέματα απέχουν κατά πολύ από τους ανθρώπους που βλέπουμε τελικά ζωντανά μπροστά μας. Ωστόσο όταν η μουσική άρχισε οι περισσότεροι ενδοιασμοί εξαφανίστηκαν: ο Colin Blunstone, σε αντίθεση με τους περισσότερους τραγουδιστές της γενιάς του (π.χ. τον Brian Wilson), έχει διατηρήσει τη δύναμη της φωνής του και κυρίως το φαλσέτο, ο Rod Argent φαίνεται σε πολύ καλή φόρμα, το δίδυμο Jim και Steve Rodford (πατέρας-γιος) έφτιαξαν μια σταθερή ρυθμική βάση και μαζί με το συμπαθέστατο κιθαρίστα Tom Tooley συμπλήρωσαν πολύ καλά τους δύο «παλιούς». Αυτό που ακολούθησε, με εξαίρεση 4 συμπαθητικά (κυρίως το “Breathe out- breathe in” και το “A moment in time”) αν και όχι συνταρακτικά κομμάτια από το νέο δίσκο τους, ήταν ένα ταξίδι στο παρελθόν. Περιλάμβανε στάσεις στις συνεργασίες που έκανε ο Blunstone κατά καιρούς (το κλασικό “What becomes of the brokenhearted” το οποίο είχε διασκευάσει με τον Dave Stewart και το “Old & Wise” που είχε τραγουδήσει για τους Alan Parsons Project) αλλά και στα χρόνια του Rod Argent και του Jim Rodford στους Argent, το γκρουπ του Argent μετά τους Zombies με σαφώς πιο classic rock ήχο (“Hold your head up”, “God gave rock n’ roll to you”).
Αλλά το ζουμί ήταν κυρίως στις μέρες των Zombies και αυτό ο Rod Argent και ο Colin Blunstone το ήξεραν καθώς έδειξαν να επιθυμούν την αναγνώριση που στερήθηκε το γκρουπ για δεκαετίες. Έτσι είχαμε 6 κομμάτια από τον αριστουργηματικό δίσκο “Odessey & Oracle”, ανάμεσά τους το υπέροχο “Care of cell 44” και το πασίγνωστο “Time of the season”, καθώς και αρκετά άλλα κομμάτια της περιόδου 1964-1967 συμπεριλαμβανομένων φυσικά των επιτυχιών “Tell her no” και “She’s not there” που είχαν και τη μεγαλύτερη ανταπόκριση του κοινού.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν σαν γκρουπ, το “Summertime” του George Gershwin σε μια υπέροχη εκτέλεση, ήταν αυτό που έκλεισε το σετ ενός καλού live που, για κάποιες φευγαλέες στιγμές, άνοιξε ένα μικρό παράθυρο στη μαγεία της δεκαετίας του 1960 μέσα από νότες και φωνητικές αρμονίες…
Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live…
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…