24/4/2013
Γράφει η Μάτα Λίτου
Φωτογράφηση: Μελίνα Δοσίου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Η σχέση μου με το Μανώλη Φάμελλο ξεκίνησε κάπου τέλη γυμνασίου για να κορυφωθεί στο λύκειο που έγραφα στο πίσω μέρος των σχολικών μου βιβλίων για «ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι». Είναι ο καλλιτέχνης που πάντα αγαπούσα αλλά για κάποιο περίεργο λόγο ποτέ δεν είχα καταφέρει να τον ακούσω από κοντά. Έτσι, τυχαία εντελώς την Τετάρτη που μας πέρασε και μία ολόκληρη εφταετία μετά, τα πόδια μου με έφεραν πάλι στο εφηβικό μου στέκι, στο Σταυρό του Νότου, να περιμένω έξω από τη σιδερένια πόρτα με την ίδια χαρά και ανυπομονησία που είχα και τότε και με το Μανώλη να με κάνει να πιστεύω ότι είμαι και πάλι δεκάξι!
Ξεκίνησε με μια μικρή καθυστέρηση και λίγα μόνο στιχάκια από το τραγούδι του «Σκουπίδια» ενώ μαζί του στην σκηνή ήταν οι μουσικοί Μιχάλης Βρέττας, Άρης Ζέρβας, Μιχάλης Καλκάνης. Μας καλωσόρισε και συνέχισε για «24 ώρες κάτω από μία κουβέρτα» για να περάσει αργότερα σε κάποια ακόμη από τα τραγούδια του τελευταίου του δίσκου «Τι υπάρχει πιο πέρα» τον οποίο χαρακτήρισε δίσκο φάντασμα αφού η δισκογραφική που το στέγαζε έκλεισε, κάτι το οποίο ειρωνικά τόνισε είναι κάπως «πρωτότυπο» στις μέρες μας και δυσκολεύτηκε πολύ να βρει τα εναπομείναντα cd και να μας τα προμηθεύσει από την είσοδο του μαγαζιού. Το βράδυ συνέχισε με το Μανώλη να μας τραγουδάει κάποιες από τις πιο παλιές του επιτυχίες όπως το «Έλα πίσω αγάπη» για να περάσει στη «Φυλακή» (της Πύλου) και αργότερα μας έφτασε ως τις «Όχθες το Θερμαϊκού» που συνήθιζε όπως μας είπε να περνάει τις ώρες που βράδιαζε κάπου στο ’80.
Δεν πέρασε πολύ ώρα για να εμφανιστεί η λεπτεπίλεπτη φιγούρα της Nalyssa Green με το περίεργα όμορφο θερέμιν της (μουσικό όργανο που λειτουργεί με τους παλμούς) μέσα σε ένα κατακόκκινο φουστάνι και να τον πλαισιώσει στη σκηνή. Αφού μοιράστηκαν ένα-δύο κομμάτια όπως τη «Μεγάλη πόλη», ο Φάμελλος έδωσε τη σκυτάλη στη νεαρή κοπέλα που παρέα με την Ευαγγελία Ξενοπούλου να τη συνοδεύει στις δεύτερες μας είπε αγγλόφωνα τραγούδια από το δίσκο της Seed (Καρπός) που όπως μας είπε το εξώφυλλο του έχασε άδικα το πρώτο βραβείο σε φεστιβάλ γραφιστικής.
Πέντε τραγούδια μετά ο Φάμελλος επιστρέφει για να μοιραστεί αυτή τη φορά τραγούδια με έναν φαν του όπως δήλωσε και ο ίδιος αφού όλο το βράδυ καθισμένος σε μία γωνία του μαγαζιού δεν χόρταινε να τον ακούει, τον Κωνσταντίνο Βήτα. Αφού μας σύστησαν ένα «Χαζό παιδί» και μας τραγούδησαν μια παλιά τους συνεργασία το «Κάποιος άλλος» από το δίσκο του Φάμελλου «Ποτέ όπως πριν» η Nalyssa ανεβαίνει ξανά στη σκηνή για να “σιγοντάρει” το Μανώλη σε λίγα ακόμη κομμάτια όπως το «Γκομενάκι μου» που όπως μας είπε πολλές από τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του το έχουν διεκδικήσει, αλλά εκείνος το έγραψε για τον ίδιο του τον εαυτό. Μετά μας μίλησαν για «τα καημένα τα νιάτα και τι γρήγορα που περνούν» και λίγο αργότερα μας παρακάλεσαν όλους να δώσουμε ρυθμική υποστήριξη με παλαμάκια ενώ εκείνοι τραγουδούσαν «Έλα, χαμογέλα!».
«Όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα, το αύριο θα έρθει» είπε και ξεκίνησε να τραγουδάει για την ευτυχία που τόσο υπομονετικά όλοι περιμένουμε να ‘ρθει ενώ λίγο πριν τελειώσει, μας έδωσε για λίγο τη θέση του και μας άφησε να τραγουδήσουμε ολομόναχοι το τελευταίο ρεφρέν. Όσο κι αν έλεγε ότι η βραδιά έφτανε απειλητικά στο τέλος της τόσο δεν μπορούσε να μην υποκύψει στα παρακάλια μας και να μας χαρίσει δυο-τρία τραγούδια ακόμη όπως το «Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι», «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» του Χατζιδάκι και το «Sealed with a kiss» που πρωτοηχογραφήθηκε από τους The Four Voices το ’60.
 |
 |
Μετά λοιπόν από θερμή παράκληση μίας κοπέλας που βρισκόταν στο κοινό μας αφηγήθηκε μία ιστορία από τα νεανικά του χρόνια, μία ερωτική ιστορία ανάμεσα σε εκείνον και ένα κορίτσι που δούλευε σε ένα μαγαζί με ψιλικά κοντά στο σπίτι του και ο χωρισμός τους έγινε και η αφορμή για να παραδεχτεί σε εκείνη και σε όλο το πανελλήνιο μέσα από το δίσκο του «Η στιγμή που κρατάει για πάντα» το 2009 πως και εκείνος είναι «σαν όλα τα αγόρια που ξέρει»!
Όσο γρήγορα πέρασαν αυτά τα εφτά χρόνια μέχρι να σταθώ τυχερή και να τον ακούσω live, τόσο γρήγορα, όμορφα και νοσταλγικά πέρασε η ώρα και το ρολόι έδειξε 2:00. Ο Μανώλης Φάμελλος μας ευχαρίστησε για την όμορφη βραδιά και εμείς τον καταχειροκροτήσαμε και τον ακολουθήσαμε στα καμαρίνια για να μας απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις!
Music Corner: Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για αυτό το …παρ’ ολίγον κουαρτέτο με τους Μιχάλη Βρέττα, Μιχάλη Καλκάνη και Άρη Ζέρβα.
Μανώλης Φάμελλος: Είναι μια πειραματική προσπάθεια που ξεκίνησε πέρυσι για να παρουσιάσουμε το δίσκο και επειδή μας άρεσε και λόγω κεκτημένης ταχύτητας αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Να δούμε που βγάζει αυτός ο δρόμος.
Music Corner: Μετράτε φέτος 20 χρόνια στην ελληνική μουσική σκηνή, η Nalyssa σε σχέση με εσάς είναι «φρέσκο αίμα». Υπάρχει κάτι σε εκείνη που να σας θυμίζει τον εαυτό σας στο δικό σας ξεκίνημα; Κάτι ίσως που να θαυμάζετε;
Μανώλης Φάμελλος: Θέλω να πηγαίνω εκεί που δεν μου θυμίζει κάτι τον εαυτό μου, στο διαφορετικό. Πιστεύω ότι εκεί υπάρχει κάτι για να βρω. Κοινά στοιχεία σίγουρα υπάρχουνε, αγαπούσα και εγώ τις ίδιες μουσικές τότε και ακόμη και σε ένα άλλο περιβάλλον προσπαθούσα να φτιάξω πράγματα από το τίποτα. Όπως κάνουμε όλοι.
Music Corner: Από το δίσκος σας «Τι υπάρχει πιο πέρα» υπάρχει κάποιο τραγούδι που ξεχωρίζετε; Θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας;
Μανώλης Φάμελλος: Από τους δίσκους μου, μου αρέσουν περισσότερο τα τραγούδια που δεν παίζω στις εμφανίσεις που κάνω και είναι πολλά αυτά. Μου αρέσει πολύ το «ο κόσμος που φεύγει» το τελευταίο κομμάτι του δίσκου αλλά επειδή είναι κάπως ιδιαίτερα απαιτητικό, εκφραστικά κυρίως, δεν το δοκιμάζω. Προτιμώ αυτά τα τραγούδια γιατί νιώθω ότι δεν έχουν φθαρεί.
Music Corner: Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον όπως κάποιος δίσκος ή για κάποιες live εμφανίσεις;
Μανώλης Φάμελλος: Ετοιμάζω ένα δίσκο με μία Αμερικανίδα τραγουδίστρια ο οποίος θα κυκλοφορήσει κάτω από το όνομα ενός σχήματος αλλά δεν γνωρίζω πότε ακριβώς θα γίνει, σύντομα πάντως. Όσο για κάποιο live δεν νομίζω, θα αποτραβηχτούμε για το καλοκαίρι.
——————
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…