«Έχουμε μάθει να ονομάζουμε κάποια άτομα star, που είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Star δεν είσαι επειδή έχεις γράψει κάποιες τηλεοπτικές ώρες»…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
Music Corner – 9/9/2011
Ο Μιχάλης Ρακιντζής είναι ίσως από τους λίγους καλλιτέχνες που έχει δημιουργήσει μια δική του «σχολή», στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. Μολονότι τα τελευταία χρόνια κρατάει ένα χαμηλό προφίλ, μουσικά πειραματίζεται συνεχώς από τη δεκαετία του ’80, οπότε και εμφανίστηκε στη δισκογραφία, ενώ έχει φανατικούς θαυμαστές που τον υποστηρίζουν σε κάθε του νέο βήμα.
Αφορμή για την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μας, στον όμορφο χώρο του cafe – restaurant Breeze στη Μαρίνα του Φλοίσβου, αποτέλεσε ή νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Back to the Φuture” …
Music Corner: Μόλις κυκλοφόρησε το καινούργιο σου CD με τίτλο “Back to the Φuture”. Θέλεις να μας πεις δυο λόγια γι’ αυτό;
Μιχάλης Ρακιντζής: Να ξεκινήσω από τον τίτλο. Το CD περιέχει παλιότερα τραγούδια σε εντελώς καινούργιες εκτελέσεις, συν κάποια καινούρια, γι’ αυτό και πήρε τον τίτλο “Back to the Φuture,” δηλαδή παρμένα από το παρελθόν σε μια μελλοντική μορφή. Κινείται σε ήχους electro, dance και hardbass. Υπάρχουν και οι συμμετοχές δύο νέων παιδιών. Ο ένας είναι ο Alex Trigs, ένας Αγγλοκύπριος rapper, ο οποίος έχει γράψει και τους στίχους στα δικά του μέρη. Η άλλη είναι η Nadia Zahoor, μια Ινδή τραγουδίστρια. Έχουμε φτιάξει δύο κομμάτια το «Δεν πιστεύω», ένα παλιότερο τραγούδι που είχαμε κάνει με την Ελένη Δήμου και το «Σπάστα». Είναι δύο κομμάτια με αρκετά πειραματική διάθεση τόσο όσον αφορά στο δέσιμο της γλώσσας, όσο και μουσικά.
Music Corner: Γιατί στο “Back to the Φuture”, το Φuture είναι γραμμένο έτσι και με ποιο σκεπτικό δόθηκε η δυνατότητα επιλογής μεταξύ άσπρου και μαύρου εξωφύλλου;
Μιχάλης Ρακιντζής: Είναι πολύ απλή η εξήγηση. Ο Γιώργος Καραματσούκας που έφτιαξε το εξώφυλλο μας παρουσίασε έτοιμη την ιδέα του, η οποία μας άρεσε πάρα πολύ. Προτίμησε το ελληνικό «φ» γιατί είναι ένας μακροσκελής μαθηματικός τύπος. Ένα μικρό κομμάτι του φαίνεται και στο εξώφυλλο. Αυτός ευθύνεται για την ιδέα του εξωφύλλου. Επίσης μας το παρουσίασε σε μαύρο και σε άσπρο και ήταν λίγο δύσκολο να διαλέξουμε. Έτσι είπαμε να βγάλουμε τα μισά CD άσπρα και τα μισά μαύρα!
Music Corner: Τι μεσολάβησε στα τρία χρόνια μεταξύ του “Energia” και του “Back to the Φuture”;
Μιχάλης Ρακιντζής: Μουσικά τις δύο τελευταίες χρονιές κάνω εμφανίσεις στο Ghost House στου Ψυρρή, όπου είχα και την ευκαιρία να δοκιμάζω διάφορα πράγματα απευθείας στο κοινό και να παίρνω την ίδια στιγμή το feedback. Είναι λίγο παράξενο ο κόσμος που έρχεται και σε ακούει, να περιμένει να ακούσει κάποια κομμάτια έτσι όπως τα έχει συνηθίσει τόσα χρόνια και να ακούει κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτό το «πείραμα» ήταν πετυχημένο γι αυτό και προχώρησα και στη δισκογράφηση αυτών των τραγουδιών.
Music Corner: Ήταν και ένας ασφαλής τρόπος να δεις πως θα ανταποκριθεί το κοινό στα νέα ακούσματα;
Μιχάλης Ρακιντζής: Θα το έκανα ούτως ή άλλως. Στην αρχή υπήρξε μια απορία και μια αμηχανία από το κοινό, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει.
Music Corner: Στη μουσική σου πορεία έχεις καταπιαστεί με funk και reggae, pop και rock, RnB και dance ήχους. Είναι μια δική σου ανάγκη για αλλαγή ή απλά η εξέλιξη σου ως καλλιτέχνης;
Μιχάλης Ρακιντζής: Είναι και τα δύο. Δε μπορώ να φανταστώ ότι σήμερα, μετά από 22 χρόνια, θα μπορούσα να παρουσιάζω live το «Μωρό μου φάλτσο» με τον ίδιο τρόπο που το έπαιζα τότε. Θα ήταν φοβερά βαρετό για μένα. Δε θα το έκανα με τίποτα. Πάντα θέλω να είμαι ενημερωμένος για τη μουσική και μ’ αρέσει να πειραματίζομαι και να ψάχνομαι συνεχώς. Να εκπλήσσω κι εγώ τον εαυτό μου και να μην επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα, γιατί όπως και να το κάνεις γίνεται ρουτίνα. Η μουσική δεν πρέπει να είναι ρουτίνα.
Music Corner: Υπάρχουν πεδία της μουσικής με τα οποία δεν έχεις άμεση επαφή αλλά θα ήθελες μελλοντικά να τα γνωρίσεις;
Μιχάλης Ρακιντζής: Βέβαια. Έχω ασχοληθεί με πολλά είδη που δεν έχω δισκογραφήσει. Ειλικρινά είναι μία σκέψη που την κάνω συνέχεια. Ήδη έχω ξεκινήσει να ετοιμάζω την επόμενή μου δουλειά. Δε μπορώ να φανταστώ τι μορφή θα έχει. Ίσως όταν θέλεις να κάνεις πολλά πράγματα μαζί, στην αρχή υπάρχει μία σύγχυση μέχρι να ξεκαθαρίσεις το τι τελικά θέλεις να κάνεις. Αυτή είναι η ομορφιά με τη μουσική. Σου δημιουργεί ένα μεράκι να το ψάχνεις περισσότερο.
Music Corner: Δεν είναι λίγο νωρίς να ετοιμάζεις τον επόμενο από τη στιγμή που αυτός ο δίσκος είναι ακόμα «νεογέννητος»;
Μιχάλης Ρακιντζής: Αυτό το κάνω πάντα. Μόλις τελειώνω μια δουλειά, ξεκινάω την επόμενη. Αυτό δε σημαίνει ότι τα κομμάτια που φτιάχνω τώρα θα μπούνε στο δίσκο. Μπορεί μέχρι την επόμενη δισκογραφική δουλειά να έχω φτιάξει 100 κομμάτια και να επιλέξω τα 10. Είναι τρόπος ζωής.
Music Corner: Έχεις δηλώσει παλαιότερα πως: «τραγουδάω επειδή γράφω τραγούδια αν δεν έγραφα τραγούδια δε θα τραγουδούσα». Τι θα ήταν εκείνο που θα σε δελέαζε, είτε να γράψεις έναν ολόκληρο δίσκο για κάποιον ερμηνευτή, είτε να πάρεις εσύ το ρόλο του βασικού ερμηνευτή σε δίσκο με τραγούδια άλλου;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν έχω τραγουδήσει τραγούδια άλλων ούτε σε live, κάτι που συνήθως γίνεται από άλλους ερμηνευτές. Δεν βρίσκω το λόγο. Υπάρχουν τόσοι άλλοι που μπορούν να το κάνουν. Ο δημιουργός έχει σκοπό να δημιουργεί τα δικά του πράγματα και να τα εκφράζει με το δικό του τρόπο. Έχω κι εγώ πάρα πολλά αγαπημένα τραγούδια, αλλά προτιμάω να τα ακούω, παρά να τα τραγουδάω. Στο παρελθόν έχω γράψει για άλλους. Δεν ήθελα ποτέ να το κάνω. Από τις λίγες φορές που το έκανα, ήταν μόνο δυο ή τρεις οι δίσκοι που το έκανα κατ’ επιλογή και με απόλυτη ευχαρίστηση. Ο λόγος που θα κάνω ένα δίσκο με κάποιο τραγουδιστή θα ήταν επειδή θέλω να ασχοληθώ μ’ ένα διαφορετικό είδος απ’ αυτό που μπορώ να εκφράσω εγώ σαν τραγουδιστής, με μία φωνή που μου αρέσει ή με έναν ερμηνευτή που θαυμάζω και θα ήθελα μια συνεργασία μαζί του.
Music Corner: Στην παρούσα φάση έχεις ξεχωρίσει κάποιον στον οποίο μελλοντικά θα ήθελες να δώσεις τραγούδια;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν είναι απαραίτητο να είναι γνωστός τραγουδιστής. Αυτά τα παιδιά που συνεργαστήκαμε τώρα, είναι δύο πολύ ωραίες φωνές που έδεναν ακριβώς με αυτό που ήθελα να κάνω.
Music Corner: Μεταφέρω πάλι δικά σου λόγια: «Ένιωθα παράξενα ν’ ακούω τον εαυτό μου να τραγουδάει ελληνικά τραγούδια… Όλη μου η εμπειρία ήταν με ξένο στίχο… Από την άλλη ήξερα πολύ καλά ότι όταν απευθύνεσαι σε ένα ελληνικό κοινό, δεν έχεις κανένα λόγο να τραγουδάς στ’ αγγλικά…» Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η αγγλόφωνη ελληνική σκηνή ανθεί. Τι έχει αλλάξει;
Μιχάλης Ρακιντζής: Η μουσική όπως και όλα τα πράγματα κάνει κύκλους. Εγώ ξεκίνησα με αγγλόφωνο στίχο. Με το συγκρότημα Scraptown είχα κάνει τρία L.P. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν γιατί γινόταν και μια σοβαρή προσπάθεια από τις εταιρείες τότε, να βγάλουν επιλεκτικά δυο-τρία πράγματα που γίνονταν στην Ελλάδα, σε μια μεγαλύτερη αγορά. Γίνονταν και ανταλλαγές μεταξύ των εταιρειών. Προσπάθεια γίνεται και τώρα και ξεκίνησε γιατί είδαν ότι κάποιες χώρες, όχι και τόσο παραδοσιακές στην dance μουσική, όπως λ.χ η Ρουμάνια, έχουν βγάλει πολλά dance hits, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια. Κάπου είδαν ότι ίσως θα πρέπει να το κοιτάξουν και προς αυτή τη μεριά. Το τραγούδι στην Ελλάδα περνάει κρίση, όπως και όλα τα πράγματα, και όχι μόνο από την εισπρακτική, αλλά και τη δημιουργική πλευρά. Μερικές φορές όμως μπορεί να ξεπεταχτεί και κάτι αξιόλογο.
Music Corner: Ήσουν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε υπολογιστή στη μουσική του και μάλιστα αποκαλείς τα computer μέλος της ορχήστρας σου. Δεν πιστεύεις ότι η εκτεταμένη χρήση των computer στις μουσικές ηχογραφήσεις παραγκώνισε την μέχρι πρότινος απαραίτητη παρουσία των μουσικών οργάνων;
Μιχάλης Ρακιντζής: Εγώ σαν μουσικός είμαι καθαρά υπέρ της χρήσης της τεχνολογίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το computer, όταν το χρησιμοποιούμε για μουσική, έχει μια διαφορετική χρήση από αυτή που ξέρει ο κόσμος. Πολλά από τα παραδοσιακά όργανα, τα πάντα μάλλον, έχουν μεταφερθεί σε ήχους που μπορούμε να παράγουμε μέσα από το computer. Για ένα δημιουργό είναι έτσι πολύ πιο εύκολο να φτιάξει στη στιγμή πράγματα που έχει στο μυαλό του, παρά να οργανώσει μια ολόκληρη ορχήστρα. Από την άλλη τα πράγματα αλλάζουν και δεν αλλάζουν τώρα. Έχουν ξεκινήσει να αλλάζουν εδώ και τριάντα χρόνια. Είναι πλέον αποδεκτό ότι η χρήση της τεχνολογίας στη μουσική είναι δεδομένη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το φοβόμαστε αυτό ή να δείχνουμε κάποια δυσπιστία, γιατί σημασία έχει το τελικό άκουσμα και το πώς χρησιμοποιεί ο καθένας αυτό που έχει στα χέρια του. Από την άλλη και τα παραδοσιακά ακούσματα δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, γιατί ο κόσμος κάνει τις επιλογές του. Ακούει αυτό που τον ικανοποιεί…
Music Corner: Στην προσωπική σου ζωή ποια είναι η σχέση σου με τις νέες τεχνολογίες και με την κοινωνική δικτύωση;
Μιχάλης Ρακιντζής: Έχω βάλει τους υπολογιστές στη ζωή μου από τα χρόνια του Πολυτεχνείου. Έχω τελειώσει μηχανολόγος. Εκεί ήταν η πρώτη μου γνωριμία και από τότε έχουμε …στενότατους δεσμούς! Φυσικά όλο αυτό το διάστημα υπήρξε μια μεγάλη εξέλιξη. Εγώ δε χρησιμοποιώ το computer χάριν της επικοινωνίας. Το χρησιμοποιώ για εφαρμογή προγραμμάτων και για ενημέρωση σε θέματα που με ενδιαφέρουν. Στην επικοινωνία θα προτιμήσω τους παραδοσιακούς τρόπους. Θα μιλήσω απευθείας με τους φίλους μου, είτε τηλεφωνικά, είτε από κοντά. Δεν έχω facebook. Η τεχνολογία έχει πάρει καθαρά τη μορφή της επικοινωνίας, η οποία προσωπικά δε με ενδιαφέρει μέσα από το computer.
Music Corner: Ψάχνεις καλλιτέχνες και μουσικές μέσα από το διαδίκτυο;
Μιχάλης Ρακιντζής: Φυσικά. Γνωρίζω μουσικά τι γίνεται σε όλο τον κόσμο. Ακούω πάντα ξένη μουσική. Πολλά είδη που στη γέννησή τους είναι σε πειραματικό στάδιο και αργότερα η «βιομηχανική» μουσική παίρνει ότι καλό στοιχείο έχουν και τα κάνει mainstream. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολύ ιδιαίτερη μουσική. Η μουσική μας δεν είναι κοσμοπολίτικη, αυτό που λέμε η μουσική του κόσμου. Έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Αυτό που λέμε έντεχνο υπάρχει μόνο εδώ. Είναι μια μουσική που δεν μπορεί να κατανοήσει κάποιος που δεν είναι από εδώ.
Music Corner: Ραδιόφωνο ακούς;
Μιχάλης Ρακιντζής: Ειδήσεις και μόνο όταν είμαι στο αυτοκίνητο.
Music Corner: Το ραδιόφωνο δεν παίζει πια το ρόλο του δίαυλου μεταξύ του καλλιτέχνη και του ακροατή;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δυστυχώς όχι. Αντιλαμβάνομαι ότι το ραδιόφωνο και γενικά τα ΜΜΕ στην Ελλάδα έχουν κάνει ένα τεράστιο λάθος. Έχουν ξεκόψει από τον κόσμο. Δεν του δίνουν αυτό που θέλει, αλλά αυτό που θέλουν τα ίδια να προωθήσουν, γι’ αυτό και ο κόσμος κάνει αλλού τις επιλογές του. Θα ακούσει μουσική που θα την επιλέξει ο ίδιος από το Internet, θα ακούσει το CD ή το mp3 του στο αυτοκίνητο. Αυτό φαίνεται βέβαια και από τις μετρήσεις στις ακροαματικότητες.
Music Corner: Στα μέσα φιλοξενούνται επίσης και τα λεγόμενα talent shows. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτά; Τα έχεις παρακολουθήσει καθόλου;
Μιχάλης Ρακιντζής: Όσο και να μη βλέπουμε τηλεόραση, να είμαστε στον κόσμο μας, κάποια στιγμή θα δεις. Δεν έχω κάτσει με τις ώρες ή με τα επεισόδια να τα παρακολουθήσω, αλλά έχω πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Έχω δει κάποια πράγματα. Έχει γίνει η μόνη ευκαιρία για κάποια νέα παιδιά να μπουν σε έναν επαγγελματικό και εμπορικό χώρο, τουλάχιστον γρήγορα. Αυτός ο χώρος όμως προετοιμάζει κάποια παιδιά τα οποία επιλέγει για να τα προωθήσει στις πίστες. Οπότε, κάποιο παιδί που ξεκινάει με το όνειρο να μην είναι μουσικός εργάτης σε πίστες, δε νομίζω ότι μπορεί να μπει σε συγκεκριμένο καλούπι, με τα λαϊκο-μοντέρνα κομμάτια που θα του υποδείξουν. Δεν υπάρχει αυτή η μουσική ελευθερία να δημιουργήσει ο καθένας ότι θέλει, να κριθεί από τον κόσμο και να πάει ή όχι μπροστά. Είναι όλα πολύ στημένα.
Music Corner: Είναι και ένα star system που εγκλωβίζει νέους και παλιούς για να τους έχει στο προσκήνιο;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δε θα το έλεγα star system, γιατί δε δημιουργεί πραγματικούς star. Το σταριλίκι είναι μια άλλη υπόθεση. Εμείς έχουμε μάθει να ονομάζουμε κάποια άτομα star, που είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Διεθνώς αυτό δε λέγεται star. Star δεν είσαι επειδή έχεις γράψει κάποιες τηλεοπτικές ώρες. Θέλει μία ολόκληρη υποδομή που ξεκινάει από εσένα τον ίδιο.
Music Corner: Να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω στο 1993 και σ’ ένα γεγονός που δεν ήξερα: σ’ ένα γήπεδο στην Πάτρα φυγαδεύεσαι με αστυνομική παρέμβαση μετά από μια συναυλία. Πιστεύεις ότι αυτό το πάθος και η αγάπη του κόσμου έχει χαθεί;
Μιχάλης Ρακιντζής: Έχει γίνει πολλές φόρες αυτό. Ήταν πολύ διαφορετικές οι συναυλίες τη δεκαετία του ’90. Απλά στην Πάτρα ήταν λίγο επικίνδυνα τα πράγματα. Δεν υπήρχε δρόμος διαφυγής από πουθενά. Οι συναυλίες εκείνης της εποχής ήταν όντως κάτι που δεν ξέρω αν θα επαναληφθεί ποτέ και υπήρχε λόγος για να είναι έτσι. Ο κόσμος ζούσε με το CD. Ήξερε το κάθε κομμάτι, ερωτευόταν με αυτό, του έλεγε πράγματα, αντιμετώπιζε τις δυσκολίες του. Δεν είναι η επιτυχία που ακούμε σε ένα μαγαζί που ψιλοκουνιόμαστε, ψιλοχορεύουμε και μέχρι εκεί. Η μουσική πρέπει να έχει να σου πει κάτι. Να δένεσαι με αυτή. Τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα ξεκίνησαν στη δισκογραφία, γιατί πλέον υπάρχει πρόβλημα στην παραγωγή.
Music Corner: Έχει χάσει και η νεολαία το πάθος της για τη μουσική;
Μιχάλης Ρακιντζής: Η νεολαία και κάθε νεολαία ποτέ δεν αλλάζει. Οι νεολαίες πάντα είναι ίδιες. Έχουν τις ίδιες ανησυχίες. Μπορεί να διαφοροποιούνται ως προς το τι είναι αυτό που επιτάσσει η κάθε εποχή, αλλά έχουν πάντα τις ίδιες αναζητήσεις, τις ίδιες ευαισθησίες, την ίδια επαναστατικότητα. Δεν ξέρω αν όλα τα υπόλοιπα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της νεολαίας σήμερα.
Music Corner: Πώς θα χαρακτήριζες με μία λέξη ή ένα τίτλο την εικοσιπεντάχρονη καλλιτεχνική σου πορεία;
Μιχάλης Ρακιντζής: Αν το δω σε βάθος χρόνου μπορώ να το δω σαν τις σοδειές της φύσης. Υπάρχουν κάποιες χρονιές με πλούσια σοδειά. Άλλες χρονιές η σοδειά δεν είναι καθόλου καλή. Το ίδιο είναι σε όλα τα πράγματα. Ειδικά τη δεκαετία 2000-2010 δεν ξέρω τι έχει γίνει.
Music Corner: Πού το αποδίδεις;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι το Internet είναι η αιτία που η μουσική έχει τα χάλια της. Και πριν υπήρχε η πειρατεία. Η κασετο-πειρατεία. Όλοι πήγαιναν στο δισκάδικο της γειτονιάς και ζητούσαν να τους γράψουν κασέτες. Φταίνε άλλα πράγματα. Η παραγωγή έχει γίνει πολύ μεγάλη. Μία χώρα λίγων εκατομμυρίων δεν μπορεί να βγάλει τόσα ταλέντα, ώστε να βγαίνει τέτοια παραγωγή. Τα περισσότερα τραγούδια είναι κλεμμένα. Είναι από ανθρώπους που προσπαθούν να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά μέσα από τη μουσική και όχι να εκφραστούν. Όλα αυτά το κάνουν λίγο φτηνό. Πάντα όμως υπάρχουν πράγματα που ξεχωρίζουν, απλά πρέπει να τα ψάξεις λίγο.
Music Corner: Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους πιστεύεις ότι οφείλεις ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Μιχάλης Ρακιντζής: Ναι. Στην αρχή επειδή ήμουν πολύ κλειστός άνθρωπος, έκανα τη δουλειά μου μόνος μου στο studio και δεν είχα επαφές με ανθρώπους που θα με βοηθήσουν και θα τρέξουν τη δουλειά μου. Όμως μέσα στα χρόνια βλέπεις πώς όσο μόνος και να είσαι, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους μπορεί να μην τους έχεις γνωρίσει ποτέ, οι οποίοι πιστεύουν στη δουλειά σου και είναι αυτοί που την επικοινωνούν. Τελικά, φαντάζομαι ότι είναι αυτοί στους οποίους θα έπρεπε να πω το μεγαλύτερο ευχαριστώ. Άνθρωποι που δεν τους γνωρίζω καν.
Music Corner: Έχεις κάποιο μουσικό όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη και έχει μείνει απωθημένο;
Μιχάλης Ρακιντζής: Απωθημένο δε θα το έλεγα, αλλά υπάρχουν πράγματα που θέλω να κάνω, όχι πλέον σαν όνειρο αλλά σαν πρόγραμμα για το μέλλον. Θέλω να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα και θέλω να συνεχίσω να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Μπορεί του χρόνου να κάνω jazz αν και δεν το νομίζω. Θεωρώ ότι με τη jazz ασχολείται η αφρόκρεμα των μουσικών και πρέπει να αφοσιωθείς πάρα πολύ σε αυτό. Το λέω σαν παράδειγμα. Ειλικρινά δεν ξέρω. Υπάρχουν παρά πολλά πράγματα…
Music Corner: Τι είναι εκείνο που θα σε έκανε να σταματήσεις την ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν υπάρχει κάτι, γιατί με τη μουσική ασχολούμαι μόνο επειδή το θέλω. Ελάχιστες φορές έχω εμφανιστεί σε κέντρα, για να πει κανείς ότι το βλέπω βιοποριστικά και ζω από αυτό. Είναι ανιδιοτελής η ασχολία και η αγάπη μου για τη μουσική, οπότε δε νομίζω να με κάνει κάτι να σταματήσω.
Music Corner: Νομίζω ότι τα μουσικά τα εξαντλήσαμε. Να πιάσουμε ένα πιο δύσκολο θέμα. Να πάμε στα κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικά πράγματα. Ποια είναι η θέση και η στάση σου απέναντι σε όλα αυτά που γίνονται;
Μιχάλης Ρακιντζής: Με αυτό που συνέβη τον τελευταίο ενάμισι χρόνο δεν έχω πέσει από τα σύννεφα. Ήταν αναμενόμενο τουλάχιστον μία δεκαετία τώρα και μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι θα φτάσει σε αυτό το σημείο η κατάσταση. Κάποιοι άνθρωποι το έβλεπαν. Δυστυχώς έγινε αυτό που περιμέναμε. Εγώ προσωπικά με την πολιτική, αλλά και τη δική μας συμμετοχή, είμαι αγανακτισμένος εδώ και πολλά χρόνια. Δεν περίμενα τώρα να το παίξω αγανακτισμένος. Δυστυχώς, πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα και να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι νοοτροπία. Να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, πού ζούμε και τι παράγουμε. Νομίζω ότι είμαστε στη χειρότερη θέση και κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, απλά δεν υπάρχει και μαγικός τρόπος για να βγούμε έξω από αυτό. Χρειάζεται δουλειά από όλους μας.
Music Corner: Η στάση των καλλιτεχνών ποια θα πρέπει να είναι μπροστά σε όλα όσα γίνονται;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν είμαι τόσο ρομαντικός σε αυτό το κομμάτι. Δε θα εκμεταλλευόμουν καμία κατάσταση, ώστε να εκφραστώ γι’ αυτή. Το έχω κάνει πριν 3-4 χρόνια με ένα κομμάτι που είχε κυκλοφορήσει μόνο στο Internet και λέγεται «Κόσμος». Ήταν αυτό που έβλεπα. Η στάση των καλλιτεχνών είναι αυτό που επιλέγει και αισθάνεται ο καθένας. Δεν υπάρχει πρέπει.
Music Corner: Να κλείσουμε σιγά-σιγά την κουβέντα μας. Ξεκινάει το φθινόπωρο, πάμε για χειμώνα, όλοι οι καλλιτέχνες είναι σε μία φάση αναζήτησης. Ο δικός σου ο χειμώνας μουσικά τι φέρνει;
Μιχάλης Ρακιντζής: Δεν ήμουν ποτέ σε φάση αναζήτησης. Ίσως να παρουσιάσω την καινούργια μου δουλειά σε κάποιον χώρο, ίσως και όχι. Δεν το ξέρω αυτή την στιγμή. Δεν ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω. Δεν έχω κάνει τον προγραμματισμό μου. Είναι πιθανό να κάτσω στη ζεστασιά του studio μου και να ετοιμάσω μία επόμενη δουλειά.
Music Corner: Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Μιχάλης Ρακιντζής: Εγώ σε ευχαριστώ…
——————-
*** Ευχαριστούμε το Cafe Bar Restaurant «BREEZE» για τη φιλοξενία (Μαρίνα Φλοίσβου, Π. Φάληρο / 210.9889094)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…