15/2/2013
Γράφει ο Μάριος Γκούβας
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Το νέο της άλμπουμ παρουσίασε η Πένυ Παπακωνσταντίνου στο φιλόξενο και ζεστό “Stage 25” στο Περιστέρι την προηγούμενη Πέμπτη.

«Ο Νοτιάς των Λίγων» είναι ο τίτλος του άλμπουμ και η νεαρή καλλιτέχνις, γνωστή για την αγάπη της στην παραδοσιακή μουσική, κάνει την υπέρβαση, ξεφεύγοντας από τις γνωστές φόρμες, εμπλουτίζοντας το στοιχείο του ρυθμού και προσδίδοντας πιο σύγχρονο ήχο, διατηρώντας, ωστόσο, στο ακέραιο το τραγουδιστικό στοιχείο της παράδοσης.

Φτάνοντας στο “Stage 25” πήραμε μια πρώτη γεύση από την πρωτοποριακή δουλειά της, καθώς η Πένυ και οι μουσικοί της ακόμα έκαναν έλεγχο ήχου, οπότε με ανυπομονησία περιμέναμε να μιλήσουμε μαζί της και, κυρίως, να ακούσουμε ζωντανά τις ιδέες που έθεσε σε εφαρμογή στο δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ.

Music Corner: Δεύτερη προσωπική δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Ο Νοτιάς των λίγων». Ποιοι είναι αυτοί οι “λίγοι”;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Τι ερώτηση είναι αυτή τώρα; (γέλια). Ο τίτλος προήλθε από το ομότιτλο κομμάτι που περιλαμβάνεται στο δίσκο. Ένας τίτλος που μου τράβηξε την προσοχή και την περιέργεια. Εμείς αυτό που θέλαμε να κάνουμε μ’ αυτόν τον δίσκο είναι, αν υπάρχουν αυτοί οι «λίγοι», γιατί ακόμα κι εγώ δεν το έχω αποσαφηνίσει ακόμα αν είμαστε εμείς οι «λίγοι», ο σκοπός, λοιπόν, είναι αν εμείς είμαστε οι λίγοι, να γίνουμε πολλοί. Όσο πιο πολλοί μπορούμε να γίνουμε. Ο νοτιάς τώρα, όπως έμαθα, είναι ένας άνεμος που δεν είναι «αγαπητός» στον κόσμο. Είναι υγρός, «αρρωστιάρικος», άρα είναι για λίγους (γέλια)! Είναι ένας τίτλος τον οποίο ο καθένα μπορεί να εκλάβει όπως νομίζει. Είναι και λίγο «παιχνιδιάρικος» ο τίτλος. Άλλωστε δεν μπορούσα να αλλάξω τον τίτλο του τραγουδιού, που είναι σε στίχους της Κατερίνας Δήμα και μουσική της Χάρις Τσεκούρα. Το έχω ηχογραφήσει με την Καλλιρρόη Μυριαγκού.

Music Corner: Αυτή η συνεργασία αλήθεια, πώς προέκυψε;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Με την Καλλιρρόη γνωριστήκαμε όταν έκανα το soundtrack της ταινίας “Dissolve”. Η Καλλιρρόη πρωταγωνιστούσε στην ταινία, συνεργαστήκαμε, «δέσαμε» και ερμηνεύσαμε μαζί το κομμάτι, που είναι και η τελευταία της δουλειά στην Ελλάδα πριν φύγει στο εξωτερικό.

Music Corner: Τα έντεκα κομμάτια του δίσκου, σε τι ύφος κινούνται;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Με την Μαρία Καναβάκη που έκανε τις ενορχηστρώσεις, θέλαμε να βγάλουμε έναν καινούριο ήχο, μετά τους «πειραματισμούς» στο “Dissolve”. Θέλαμε πιο ηλεκτρικό ήχο και καταφέραμε να παντρέψουμε ηλεκτρικούς ήχους με παραδοσιακά μοτίβα, καθώς η «ταυτότητά» μου είναι παραδοσιακή και δεν την απαρνούμαι. Χρησιμοποιώ πολύ τις γνώσεις που έχω στην παράδοση και εξελίσσω το αμιγώς παραδοσιακό άκουσμα που υπάρχει, γι’ αυτό και το πρόγραμμα έχει «πειραχτεί» αρκετά. Τα κομμάτια βγαίνουν πιο ηλεκτρικά, πιο ροκ, funk, bossanova. Θέλαμε να κάνουμε αυτήν την εξέλιξη γιατί θεωρώ ότι η παραδοσιακή μουσική δεν είναι μουσειακό είδος. Το αμιγώς παραδοσιακό το κάνω με την ορχήστρα Smyrna, όπως ξέρεις πολύ καλά, και ήθελα στις προσωπικές μου εμφανίσεις με το δικό μου σχήμα  να κάνω την εξέλιξη αυτής της μουσικής που αγαπώ πάρα πολύ.

Music Corner: Ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει από το Νοέμβριο. Πώς κινείται εμπορικά;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Κατ’ αρχάς ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε από δισκογραφική  εταιρεία. Είναι δική μου παραγωγή, παρά το γεγονός ότι είχα κάποιες προτάσεις αλλά επέλεξα να μη συνεργαστώ με καμία εταιρεία γιατί θεωρώ ότι καμία δε μου καλύπτει κάτι τόσο σοβαρό ώστε να της «εμπιστευτώ» τη δουλειά μου. Ο δίσκος, λοιπόν, διανέμεται διαδικτυακά από τα μεγαλύτερα ηλεκτρονικά καταστήματα, πωλείται στο επίσημο site μου και πωλείται, ως φυσικό προϊόν, στα live που κάνω. Ο σκοπός μου είναι η επικοινωνία με τον κόσμο, από τη στιγμή που υπάρχει αυτό το υλικό. Δεν ήταν προγραμματισμένη μια νέα κυκλοφορία τόσο σύντομα. Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε πέρυσι, δεύτερος δίσκος τόσο σύντομα και με τέτοια οικονομική κατάσταση πολλοί με χαρακτήρισαν «τρελή». Αλλά από τη στιγμή που βρίσκομαι σε μια παραγωγική φάση, θεώρησα ότι δεν έπρεπε να αφήσω κομμάτια στο «συρτάρι». Έχω πολύ καλή συνεργασία και με τη Μαρία Καναβάκη και με τη Χάρις Τσεκούρα, είχα τη χαρά να συνεργαστώ και με τη Λιζέτα Καλημέρη. Όλο αυτό το υλικό ήταν κρίμα να το αφήσω ανεκμετάλλευτο. Και όσο το δουλεύαμε είχαμε και νέες ιδέες, οπότε το προχωρήσαμε χωρίς να θέσουμε συγκεκριμένους στόχους.

Music Corner: Απ’ όσο σε γνωρίζω, και πέραν της παραδοσιακής μουσικής, είσαι του ξένου ρεπορτορίου. Γιατί δεν κάνεις ένα δίσκο με αγγλικό στίχο;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Είναι αλήθεια ότι τον δικό μου δίσκο δεν πρόκειται να τον ακούσω στο ραδιόφωνο, γιατί …δεν ακούω σταθμούς με ελληνική μουσική (γέλια)! Δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος να κάνω έναν «αγγλικό» δίσκο για τα δεδομένα της Ελλάδας. Ούτε γι’ αυτό που κάνω εγώ.

Music Corner: Η δουλειά σου είναι πολύ ιδιαίτερη και συγκεκριμένη και πρέπει να παραμείνει στα δεδομένα που έχει;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Ακριβώς.

Music Corner: Οι συνεργάτες που συμμετέχουν στις εμφανίσεις σου;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Τα αγόρια μου (γέλια).

Music Corner: Οι …μουσάτοι σου (γέλια)!
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Τους επέλεξα μουσάτους για να μη μου τους κλέβουν οι γυναίκες (πολλά γέλια)! Είναι και οι τρεις εξαιρετικοί μουσικοί και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι μαζί τους. Είναι ο Γιάννης Μουτσάκης στα κρουστά, ο Λευτέρης Πουλιού στα πλήκτρα και το σαξόφωνο και ο Cihan Turkoglu που παίζει τσέλο και σάζι.  Με τα παιδιά δε γνωριζόμασταν από παλιά, ήταν η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε, αλλά μπήκαμε πολύ γρήγορα όλοι στο κλίμα και περάσαμε πολύ καλά. Δέσαμε μεταξύ μας, αγαπήσαμε όλοι αυτό που κάναμε και θεωρώ πολύ σημαντικό οι μουσικοί να αισθάνονται ότι έχουν «θέση» στη διαδικασία. Ότι δεν ακολουθούν, απλά, μια τραγουδίστρια. Κι αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, να δουλεύουμε ως ομάδα. Ο καθένας μπορεί να εισφέρει τις ιδέες του, να δείξει τις δυνατότητές του. Όντας μουσικός η ίδια, μπορώ να έρθω στη θέση του άλλου και να καταλάβω τις ανάγκες του.

MC : Τι περιμένεις από τις εμφανίσεις που προγραμματίζεις;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Ανυπομονώ να δω τις αντιδράσεις του κοινού. Θέλω να δω πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος αυτό που έχουμε κάνει, που είναι διαφορετικό.

MC : Είναι ένας πειραματισμός που σίγουρα κάποιους θα τους ενοχλήσει…
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Σίγουρα δεν απευθύνεται σε ανθρώπους με παρωπίδες. Θέλω να δω την αντίδραση του απλού κόσμου που θα παρακολουθήσει το πρόγραμμα. Ακόμα και για εμάς είναι πρωτόγνωρος ο ήχος. Γι’ αυτό το πρόγραμμα δούλεψα πολύ επισταμένα και έμαθα ν’ αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τη μουσική. Κρατάω το παραδοσιακό τραγούδισμα, δεν το έχω αλλάξει καθόλου, αλλά όλο το background είναι διαφορετικό. Κι αυτό το έκανα επίτηδες για να μπορεί ο κόσμος να τραγουδήσει μαζί μου. Αν άλλαζα και το τραγούδισμα, θα ήταν κάτι εντελώς ξένο πλέον. Πάει αλλού πια το θέμα. Και είμαι πολύ περίεργη να δω τις αντιδράσεις του κοινού. Πώς θα εκλάβει αυτό που θα ακούσει. Ή θα τους αρέσει πολύ ή θα τους απογοητεύσει. Περιμένω ακόμα και ακραίες αντιδράσεις.

MC : Όσοι περιμένουν ν’ ακούσουν αμιγώς παραδοσιακή μουσική, θα «ξινίσουν»;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Ναι, αλλά δεν απευθύνομαι σε κοινό με παρωπίδες και δε θα με απογοητεύσει κάτι τέτοιο. Είναι θεμιτό να αρέσει ή όχι, αλλά δε μ’ ενδιαφέρουν οι άνθρωποι με παρωπίδες. Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό πια.

MC : Έχεις προγραμματίσει τις εμφανίσεις σου;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Η πρώτη είναι η σημερινή και συγχρόνως είναι και η παρουσίαση του δίσκου. Μετά πάμε στα Κύθηρα, συζητάμε με Θεσσαλονίκη, αλλά είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.

MC : Την Αθήνα την αποφεύγεις;
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Ναι, έτσι όπως έχουν τα πράγματα φέτος θα την αποφύγω. Είναι πολύ κουραστική και επίπονη η διαδικασία στην Αθήνα. Όλα πρέπει να τα κάνεις μόνος σου. Ακόμα και την προώθηση κάθε εμφάνισης. Κι αν ασχολείσαι μ’ αυτά, χάνεις το νόημα της μουσικής. Επιπλέον, στην Αθήνα παίζουμε με ποσοστά και στην επαρχία με  budget. Οι μουσικοί, όμως, πρέπει να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Και με ποσοστά πολλές φορές αυτό είναι ανέφικτο. Στην επαρχία τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, αλλά και πάλι υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Στην Αθήνα, επίσης, γίνονται καθημερινά πολλά live. Και αρκετά απ’ αυτά, δε φτάνουν ποτέ στον κόσμο. Και είναι κρίμα γιατί συνήθως πρόκειται για ποιοτικές δουλειές. Ενώ στην επαρχία, η όποια εμφάνιση είναι η μοναδική της ημέρας. Αν θέλει να βγει κάποιος, θα έρθει στο live. Και ο κόσμος το βλέπει πραγματικά ως πολιτιστικό γεγονός. Είναι πολύ διαφορετική η αντιμετώπιση ακόμα και στην ίδια τη μουσική. Ενώ στην Αθήνα ο κόσμος τα έχει δει, τα έχει ακούσει όλα και έχει την ευχέρεια της επιλογής. Αλλά δε μπορείς να κρίνεις τόσο εύκολα. Μου αρέσει η κριτική του κοινού, τη σέβομαι, την επιζητώ και με ενδιαφέρει, αλλά θέλω αυτή η κριτική να έχει βάση και επιχειρήματα. Η καλόπιστη και ουσιαστική κριτική κάνει καλό σε όλους.

MC : Πένυ σ’ ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στο δίσκο και τις εμφανίσεις σου.
Πένυ Παπακωνσταντίνου: Κι εγώ σας ευχαριστώ που ήρθατε κι ελπίζω να μείνετε ικανοποιημένοι!

Λίγα λεπτά αργότερα, η Πένυ ανέβηκε στη σκηνή και ξεκίνησε με «Το σ’ αγαπώ», ένα αργό κομμάτι με τη φωνή να συνοδεύεται από τσέλο, πιάνο και κρουστά, συνέχισε με το ομότιτλο του πρώτου της άλμπουμ, «Φεγγάρι στην ταράτσα», και έφτασε στην πρώτη μεγάλη έκπληξη της βραδιάς : το παραδοσιακό «Πικροδάφνη» σε ρυθμούς jazz-funk, από διασκευή τραγουδιού των Μamar Kassey. Συνέχεια με «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», σε jazz έκδοση και το «Μπουρνιβαλιός Μανές» σε μια ξεσηκωτική jazz εκτέλεση με ο σαξόφωνο να πρωταγωνιστεί, και άλλα παραδοσιακά κομμάτια με το νέο ήχο του σχήματος της Πένυς Παπακωνσταντίνου.

Από το νέο δίσκο, ακούσαμε επίσης το instrumental «ΗΩΣ», ένα μελαγχολικό κομμάτι που «χρωστάει» τον τίτλο στη Σαββέρια Μαργιολά, τη μπαλάντα «Ρούχα Φαρδιά» και το «Ο πόνος όταν τραγουδά», ένα κομμάτι με πολλά παραδοσιακά στοιχεία που ερμήνευσε μαζί με τη Σαββέρια. Αυτό ήταν και το τελευταίο κομμάτι από το νέο άλμπουμ που ακούσαμε, καθώς στο δεύτερο μέρος η Πένυ μας γέμισε εκπλήξεις.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τον Cihan Turkoglu στο σάζι και τον Γιάννη Μουτσάκη να δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ, με τον Cihan να παίζει στο τάστο, και το πρόγραμμα συνεχίστηκε με «Γυφτοπούλα», «Γιάννη μου το μαντήλι σου», «Καϊξής» σε jazz funk εκδοχή, «Ξένα χέρια» σε bossanova ρυθμό, «Φόρα τα μαύρα», με τη Βασιλική Καρακώστα να συνοδεύει την Πένυ. Λίγο αργότερα ακούσαμε την «Τριανταφυλλιά», με τα κορίτσια της ορχήστρας Smyrna να ανεβαίνουν στη σκηνή και το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με το παραδοσιακό «Γιατρός» που μας ενθουσίασε με τις εξαιρετικές ιδέες που ξεδίπλωσαν οι καλλιτέχνες στη σκηνή.

Παρά το γεγονός ότι περιμέναμε να ακούσουμε περισσότερο υλικό από το νέο άλμπουμ της Πένυς Παπακωνσταντίνου, καθώς η βραδιά ήταν «αφιερωμένη» στο νέο της δίσκο, η καλλιτέχνις μας έδωσε την ευκαιρία να μπούμε στη «λογική» της για την εξέλιξη της παραδοσιακής μουσικής. Άλλωστε η πρόσκληση ανέφερε τις «πολλές εκπλήξεις» τις οποίες μας επεφύλαξε η Πένυ και, είναι γεγονός, μας ικανοποίησαν ιδιαίτερα, παρά το γεγονός ότι η σχέση μας με την παραδοσιακή μουσική είναι μηδαμινή. Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι, όντως, οι πρωτοποριακές ιδέες της Πένυς Παπακωνσταντίνου χρειάζονται «ανοιχτά» μυαλά και …αυτιά για να γίνουν αποδεκτές. Ο λαός μας, πάντως, έχει αποδείξει πολλές φορές ότι δεν έχει παρωπίδες όταν μιλάμε για τη μουσική.

Στο άλμπουμ «Ο Νοτιάς των Λίγων» η Χάρις Τσεκούρα υπογράφει τη μουσική και τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια , η Μαρία Καναβάκη έχει γράψει στίχους σε δύο κομμάτια ενώ με Χρήστο Παύλη ανέλαβαν τις ενορχηστρώσεις και έπαιξαν τις κιθάρες , μπάσο, πιάνο, πλήκτρα και ακορντεόν. Στίχους επίσης έχουν γράψει η Λιζέτα Καλημέρη και η Κατερίνα Δήμα, ενώ συμμετέχουν η ηθοποιός Καλλιρρόη Μυριαγκού και η ερμηνεύτρια Σαββέρια Μαργιολά. Εξαιρετικοί σολίστες όπως, ο Θοδωρής Ρέλλος στο σαξόφωνο, ο Βασίλης Ραψανιώτης στο βιολί, ο Μιχάλης Πορφύρης στο τσέλο, η Γεωργία Νταγάκη στην κρητική λύρα, και η Γεωργία Λώλη στο κανονάκι βάζουν την προσωπική τους μουσική σφραγίδα.

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here