19/11/2013
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Νατάσσα Ασημακοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Αν έπρεπε να δώσω έναν χαρακτηρισμό στον Παύλο Παυλίδη, αυτός θα ήταν “παραμυθάς”. Γιατί η αίσθηση που μου δίνει πάντα πάνω στη σκηνή είναι ότι αφηγείται στο κοινό του ένα μεγάλο παραμύθι… ή ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, όπως πολύ εύστοχα μας λέει και ο ίδιος. Η ηρεμία στη φωνή, οι μακρόσυρτες συλλαβές, η ενίοτε απόκοσμη γαλήνη ακόμα και στα πιο γρήγορα κομμάτια, σου δίνουν πάντα την αίσθηση ότι ακούς κάτι παραπάνω από μερικά μεμονομένα τραγούδια. Την Παρασκευή που μας πέρασε βρεθήκαμε στην πρεμιέρα του Παύλου Παυλίδη και των B-movies στο Σταυρό του Νότου, και όσοι δεν καταφέρατε να πάτε θα έχετε σίγουρα την ευκαιρία μία από τις επόμενες Παρασκευές.
Αν και η επίσημη ώρα έναρξης ήταν στις 22.30, δεν πιστεύω πως περίμενε κανείς πως το live θα ξεκινούσε πριν τις 23.30. Παρ’ όλα αυτά το κοινό του Παυλίδη είχε μαζευτεί από νωρίς στο μαγαζί, γεμίζοντας και τα δύο επίπεδα, και περίμενε υπομονετικά την έναρξη η οποία έγινε με το “Τροφή για τα θηρία”, όχι στην εκδοχή των Ξύλινων Σπαθιών βέβαια, αλλά των B- movies. O Παυλίδης, ευδιάθετος και σε πολύ καλή φόρμα, καλωσόρισε το κοινό, ενώ υπήρξε αρκετά λακωνικός καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, προτιμώντας να διηγηθεί τις ιστορίες του μουσικά και όχι με πρόζα. Στο πρώτο μέρος ακούσαμε αρκετά απ’ τα κομμάτια του τελευταίου δίσκου που κυκλοφόρησε πέρυσι την άνοιξη όπως το “Λαθρεπιβάτη”. το “Τόσο Κοντά”, το “Θα ‘ρθει μια μέρα”, αλλά δεν έλειψαν και χαρακτηριστικά τραγούδια απ’ την πορεία του με τους B-movies (“Αντικαταπληκτικά”, “Αυτό”, “Βροχοποιός), ενώ έκλεισε μιάμιση ώρα μετά με μία πρώτη και προσωπικά αγαπημένη αναφορά στα Ξύλινα Σπαθιά με το “Ό,τι θες εσύ”.
Και αφού το διάλειμμα μας επανέφερε στην πραγματικότητα για 15-20 λεπτά, τα φώτα χαμήλωσαν και πάλι και το ταξίδι στο μουσικό κόσμο του Παύλου Παυλίδη, ξεκίνησε και πάλι. Με λίγο πιο νοσταλγική διάθεση αυτή τη φορά, ξεκινώντας απ’ τα πιο πρόσφατα “Λευκή καταιγίδα” και “Ανάμνηση τις ευτυχίας” για να φτάσουμε λίγο πριν το τέλος στο “Ατλαντίς”, στη “Φωτιά στο λιμάνι” και στο κόλλημα των εφηβικών χρόνων των περισσοτέρων μας, “Λιωμένο Παγωτό”. Με το τελευταίο σχεδόν εντυπωσιάστηκα, μιας και είναι ίσως το εμπορικότερο κομμάτι των Σπαθιών μεν, αλλά ο Παυλίδης δεν το λέει σε live σχεδόν ποτέ, δε. Το κοινό, παρά το νεαρό της ηλικίας του, φάνηκε να επιμένει στη δισκογραφία των Σπαθιών, ζητώντας και τραγουδώντας επίμονα τις “Ρόδες” και κάνοντας τον τραγουδοποιό να πει πως θα τους “αναγκάσουν” να το θυμηθούν. Το πρόγραμμα τελείωσε λίγο πριν τις 3.00, αφήνοντας τον κόσμο ενθουσιασμένο. Ναι σίγουρα υπάρχει το τραγούδι που ήθελες και δεν άκουσες, αλλά μέσα από τέτοια δισκογραφία, η επιλογή ποτέ δεν είναι εύκολη.
Μπορεί τα χρόνια από την εποχή που ο Παυλίδης μεσουρανούσε με τα Ξύλινα Σπαθιά, να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, και το συγκρότημα που λαχταρούσαμε να δούμε σε υπαίθρια συναυλία στο γήπεδο να μην υπάρχει πια, όμως η μουσική συμβολή του Παυλίδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα παραμένει σπουδαία και αμείωτη. Η ροκ σκηνή αλλάζει, το ίδιο και οι μουσικοί της και ο ηλεκτρικός ήχος δίνει τη σκυτάλη σε κάτι διαφορετικό. Πολύ σωστά κατ’ εμέ, ο Παύλος Παυλίδης κλείνοντας των κύκλο των Σπαθιών και ξεκινώντας αυτό των B – movies, έκανε κάτι εντελώς διαφορετικό, πιο εσωστρεφές και πιο ακουστικό, δίνοντας το βήμα και στην επόμενη γενιά να βρει τον εκφραστή της. Τα παλιά τραγούδια της “Ξεσσαλονίκης”, η “Ρίτα” ή ο “Κάιν”, παιγμένα απ’ τους B – movies, ακούγονται εντελώς διαφορετικά. Ενταγμένα δε στο όλο πλαίσιο της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας που υπάρχει πάντα στις συναυλίες του Παυλίδη, μπορούν και σε ταξιδεύουν ακόμα, παρά την εικοσαετία που πέρασε, όχι μόνο απ’ αυτά αλλά και από σένα.
Πολλές λεπτομέρειες δε χρειάζονται, μιας και είναι ήδη γνωστές. Ο Παυλίδης κάνει αυτό που κάνει και το κάνει πάρα πολύ καλά. Κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις και παράλληλα εκτονώνεσαι. Οπότε αν έχεις ανάγκη για μια δόση απ’ τις ιστορίες του, ξέρεις που θα τον βρεις! Κάθε Παρασκευή, λίγο μετά τις 22.30, γωνία Φραντζή και Θαρύπου.
Οι B-Movies είναι οι:
Τόλης Δεληγιάννης (μπάσο)
Αλέκος Σπανίδης (τύμπανα)
Ορέστης Μπενέκας (πλήκτρα)
Θανάσης Τζίνγκοβιτς (ηλ. κιθάρα)
—————–
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…