Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
11/11/2010
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Είναι μία από τις πιο ιστορικές μπάντες του κόσμου. Όταν αριθμείς σαράντα χρόνια μουσικής πορείας δε μπορεί να είσαι κάτι λιγότερο από ιστορία. Παρότι ποτέ δεν ήταν το lifestyle συγκρότημα όπως οι Beatles ή οι Rolling Stones, οι Pavlov’s Dog ήταν και παραμένει μία απόλυτα μουσική και μελωδική μπάντα. Και γιατί να το κρύψουμε; Μας αγαπάνε σα χώρα!
Όσοι βρέθηκαν το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου στο Ζυγό για να τους δουν, ακόμα μια φορά, από κοντά ήταν, κατά κανόνα, μεσήλικες. Όπως και οι Pavlov’s το ίδιο. Ήταν σα να έβλεπαν παλιούς συμμαθητές. Άλλωστε μαζί μεγάλωσαν όλοι αυτοί. Θαυμαστές και μπάντα. Εγώ, όντας μικρός, αν και έχω διαβάσει και ακούσει Pavlov’s Dog, σίγουρα δεν ήμουν στη θέση να νιώσω όπως ένιωθαν όσοι ήταν χθες στον Ζυγό. Δεν είναι μπάντα που μπορεί να την ακούσει ο καθένας. Ο ήχος τους δεν είναι ουδέτερος, αντιθέτως είναι ιδιαίτερος. Με την όμορφη έννοια της λέξης.
Ο χώρος μύριζε ροκιές. Αλλά τις παλιές ροκιές, όχι τις νέες, αυτές που είναι κατά 80% στυλ και κατά 20% μουσική. Ο χώρος ήταν, αυθεντικά, ροκ. Οι «Rock & Lace», που ήταν support, φρόντισαν να μας «ζεστάνουν» με δυνατούς ήχους, με κλασικά ροκ τραγούδια και με αστείρευτη διάθεση. Κάνοντας μία πρόβλεψη, τα παιδιά από τα Τρίκαλα, διότι είναι ελληνικό αγγλόφωνο γκρουπ, θα μας απασχολήσουν σοβαρά στο μέλλον. Είχε έρθει όμως η ώρα για τους Pavlov’s Dog, οι οποίοι μας εμφανίστηκαν μισή ώρα μετά τις δέκα, με τον David Surkamp να ανεβαίνει μόνος του στη σκηνή για να μας καλωσορίσει και να τον καλωσορίσουμε κι εμείς. Εν συνεχεία εμφανίστηκαν και οι υπόλοιποι της μπάντας με μία διαφορά. Τη θέση του ντράμερ την είχε πάρει ο παραγωγός της μπάντας καθώς ο κανονικός ντράμερ υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο Μόναχο. Και δεδομένου πως δεν είχε κάνει καμία πρόβα, ο μάνατζερ μάλλον πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να γίνει ντράμερ, αφού ήταν εξαιρετικός!!! Και κάπως έτσι, μέσα από παλιές ιστορίες για την Ελλάδα, ροκ ήχοι, συνοδευόμενοι από αυτόν του βιολιού, πλημμύρησαν τον χώρο. Κομμάτια από τον νέο τους δίσκο με τίτλο «Echo And Boo» απέδειξαν σε όλους πως αν έχεις ταλέντο, μουσική παιδεία και όρεξη πάντα θα δημιουργείς τρομερούς δίσκους, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αυτά που ξεχώρισα ήταν το «Angeline», που κατά κάποιους είναι η νέα «Julia», αλλά και το «Don’t Need Magic».
Χρόνια στον μουσικό χώρο άλλωστε, δε θέλησαν να κάνουν τη συναυλία μία παρουσίαση του νέου τους δίσκου, γι’ αυτό και περιορίστηκαν σε ελάχιστα κομμάτια, τα πιο χαρακτηριστικά. Το αντιστρόφως ανάλογο έκαναν με τις διαχρονικές του επιτυχίες τις οποίες ερμήνευσαν εξαιρετικά, με έναν David Surkamp με απίστευτη διάθεση και ενέργεια αλλά και ένα κοινό που τους αποθέωνε σε κάθε τους τραγούδι. Τραγούδια όπως το «Fast Gun», το «Episode», το «Lost In America», ένα ανέκδοτο κομμάτι που ο Surkamp μας υποσχέθηκε να το ηχογραφήσει, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα, ενώ κράτησαν για το τέλος τη μεγαλύτερη τους επιτυχία, τη «Julia».
Ήταν μία συναυλία διαφορετική. Με ήχους τόσο γνώριμους και όμορφους. Την ροκ μουσική να αγκαλιάζεται με το βιολί και να δημιουργούν μία τόσο ιδιαίτερα όμορφη μουσική. Φεύγοντας από τον Ζυγό ένιωσα μία μελαγχολία, ίσως γιατί δεν έζησα τη μουσική επανάσταση που έζησαν οι Pavlov’s Dog, ίσως γιατί αδικήθηκαν πολύ στη μουσική τους πορεία και δεν είχαν τη προβολή που άξιζαν. Σίγουρα όμως ένιωσα τυχερός που τους είδα από κοντά, σε μία τόσο ιδιαίτερη συναυλία, πράγμα που είμαι σίγουρος πως ένιωσαν όλοι όσοι βρέθηκαν χθες εκεί…
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη συναυλία
| Rock & Lace |  |
||
 |
 |
 |
 |
| Pavlov’s Dog |  |
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…
