10/5/2012
Γράφει ο Αποστόλης Ντόντος
Φωτογράφηση: Νίκος Μπουζιτσέπης
www.musiccorner.gr
Gagarin 4 του Μάη και απ’ έξω να γίνεται “λαϊκό προσκύνημα” (χωρίς υπερβολή) και η πρώτη αντίδραση μου ήταν ‘‘Τι λες ρε φίλε!’’. Πάλι καλά που το περιοδικό μας εξασφαλίζει είσοδο και δε χρειάστηκε να περιμένουμε στα εκδοτήρια. Δε ξέρω αν υπήρξε προπώληση, αλλά αν υπήρχε, τότε με συγχωρείτε αλλά ο κόσμος ήταν άξιος της μοίρας του. Πραγματικά δε θα καταλάβω ποτέ το ελληνικό κοινό, ακριβώς μια εβδομάδα πριν έπαιζαν στο ίδιο μαγαζί οι Looptroop και το μισό μαγαζί ήταν άδειο –χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις Ρόδες– αλλά ρε man, έχεις δει τόσα πολλά live από το εξωτερικό που λες ‘‘Ε, ντάξει μωρέ, σίγα, θα πάω την επόμενη εβδομάδα’’; Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε πάω πάσο και το δίκιο με το μέρος σου, αλλά μη διαμαρτύρεσαι την επόμενη χρονιά και λες ‘‘πω! Ρε φίλε άντε να ’ρθει επιτέλους καμιά μπάντα από το εξωτερικό να δούμε κάνα live της προκοπής’’!
Όπως προανέφερα η συναυλία ήταν sold out και με το που εμφανίστηκαν οι πρώτοι μουσικοί, ο χώρος έμοιαζε ασφυκτικός. Το live άρχισε δέκα και κάτι και από νωρίς μας γνωστοποίησαν ότι θα έπαιζαν πάρα πολλά τραγούδια. Ο βασικός αριθμός ατόμων-μουσικών πάνω στη σκηνή ήταν … 10 κυρίες και κύριοι με αρκετές επίσης guest συμμετοχές και σας διαβεβαιώνω ότι όλοι ήταν εκλεκτοί οργανοπαίχτες! Ο ήχος ποικίλος, hip-hop, reggae, ρεμπετοjazz, Balkan, ένα πολύ ωραίο blender θα μπορούσα να πω. Εξ’ άλλου τα τελευταία χρόνια ο X–ray μας έχει συνηθίσει σε μπάντες και projects με όργανα και πολλές φορές έχουμε μείνει ικανοποιημένοι. Η μεγάλη μου απορία ήταν γιατί Ρόδες και όχι κάτι άλλο, αφού πέρα από τον Νικήτα σαν main mc και μερικές guest εμφανίσεις του Ατόφιου και του Τσάμπουρα (μέλη από Ρόδες) κανείς δεν ήταν στις αρχικές Ρόδες (εδώ βέβαια θα μου λύνονταν όλες οι απορίες αν δεχόταν ο Νικήτας να του πάρω μια συνέντευξη και δε με ‘‘έγραφε’’ αρκετά επιδεικτικά θα έλεγα). Μου μοιάζει λίγο σαν να βλέπω αφίσα, Τρύπες live και να είναι μόνο ο Αγγελάκας, δε θέλω να γίνομαι περίεργος αλλά νομίζω ότι τίθεται και θέμα κοινής λογικής.
Η διάθεση ήταν αρκετά χορευτική, τα κομμάτια διασκευασμένα έτσι ώστε το κοινό να μην μένει σταθερό και το αλκοόλ να ρέει! Πιστεύω σε γενικές γραμμές ότι το track list θα μπορούσε να ήταν καλύτερα δομημένο γιατί κάπου κούραζε, όπως και ότι καλό θα ήταν να έλλειπαν τόσες πολλές παύσεις μεταξύ των τραγουδιών γιατί πάλι κούραζαν, μιας και το live διήρκησε αρκετές ώρες. Το κοινό συνόδευε σχεδόν ασταμάτητα τη μπάντα με τα κομμάτια από τους δύο προηγούμενους δίσκους, ενδεικτικά στο ‘‘Καταθλιπτικά’’, ‘‘Για την αγάπη αυτή’’ (πολύ ‘‘μεγάλο’’ κομμάτι) και ‘‘Κλουβιά με ρόδες’’, αλλά και από τις τελευταίες δουλειές. Όταν άκουσα τη ‘‘Μάσκα’’ απλά τρελάθηκα, πρώτον γιατί είναι ένα από τα πιο διαχρονικά κομμάτια που μου αρέσουν, μιας και η low-bap θητεία μου ήταν πολλά χρόνια και δεύτερον γιατί κάθε φόρα που το παίζει ο Κλιντ live, του αλλάζει τα ‘‘φώτα’’! Αυτή τη φορά το αποδώσανε σε μια εκπληκτική Balkan διασκευή, πολύ πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα! Τα περισσότερα μπράβο στο βιολονίστα που όταν τον άκουγες πίστευες ότι παίζει κάποιος βαλκάνιος gypsy. Πίστευα ότι η ‘‘Μάσκα’’ είναι ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του X–ray αλλά δυστυχώς έκανα λάθος (δυστυχώς για μένα βέβαια χωρίς να υπονοώ κάτι, αλλά επιτρέψτε μου να λέω ότι καλό είναι να ξέρουμε και από πού προέρχεται ο άλλος, δεν έκανε ξαφνικά το ‘‘μπαμ’’ και αρχίσαμε να τον γουστάρουμε. Παντού υπάρχει μια ιστορία άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική και αυτό επίσης είναι κι ένας γνώμονας ώστε να αξιολογούμε τις δουλειές και τις προσπάθειες του καλλιτέχνη)
Τη σκηνή μοιράστηκαν επίσης μαζί με τις Ρόδες, ένα παλιό ιδρυτικό μέλος των ‘‘Exarhia Square Band’’ (συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το όνομα του), που έπαιζε με το Νικόλα Άσιμο, ο Δημήτρης Καρράς που είπε μαζί με το Νικήτα το κομμάτι ‘‘Tango’’ και προς το τέλος ‘‘έχωσε’’ σε jamάρισμα το ‘‘Χαρταετός’’. Το live λίγο πριν τελειώσει και επίσημα έχασε αρκετό κόσμο, πράγμα που μου επιβεβαιώνει ότι ήταν κάπως κουραστικό. Για το τέλος θέλω να δώσω μπράβο και να κάνω ειδική μνεία για τον βιολονίστα Νικόλα Σολ που προανέφερα, το μπασίστα τον ΒασίληΝιτσάκη που εκτός από το ηλεκτρικό είχε και κλασικό κόντρα μπάσο που αυτό από μόνο του για μια συναυλία λέει πολλά (φανταστείτε τους δύο παραπάνω με κόντρα μπάσο και μπαγλαμαδάκι, απλά πανδαισία!) και τον Φελίπε τον beat boxer που συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια του live, όταν δεν έπαιζε ντιντζερίντου και τζέμπε. Σίγουρα όλοι οι μουσικοί μαζί προσέφεραν έναν ηχητικό οργασμό στα αυτιά μας για να μην αδικήσω κανέναν, αλλά οι τρεις παραπάνω είναι που έδωσαν αυτό το κάτι διαφορετικό που κρατάς από μια συναυλία…!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…