Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
31/3/2010
www.musiccorner.gr
Ένα τραγούδι
«Παναγιά μου»
Μέρες και νύχτες Μεγάλης Εβδομάδας… Και στην «Κιβωτό» σήμερα ένα τραγούδι που έρχεται από τις «Μικρές Εβδομάδες»…
|
Για το έλεος το μέγα Παναγιά μου Μαγδαληνή ψυχή μου Βίος μου και πολιτεία, Παναγιά μου |
Το τραγούδι ανήκει σ’ ένα δίσκο που κυκλοφόρησε το 1996 με «Τραγούδια για μικρές εβδομάδες» σε μουσική Δημήτρη Μαρκατόπουλου και στίχους Χρήστου Παπαδόπουλου, απ’ τον οποίο ζητήσαμε να μας διηγηθεί την «ιστορία» της δικής του «Παναγιάς»…
Ιδού:
«Βλέπω το 3 απειλητικά να έρχεται να στρογγυλοκαθίσει για μια δεκαετία στην ηλικία μου, πρώτη θέση. Μεγαλώνω και χάνω τη μπάλα που ένα παιδί μέσα μου ακόμα κλωτσάει. Αλλιώς το φανταζόμουν το παιχνίδι ή σε λάθος γήπεδο παίζω; Το “τι θα πει ο κόσμος” της μαμάς, το Πάσχα στο χωριό, τα ξένα μάτια των σημαντικών αλλά και των ασήμαντων άλλων έσπειραν το σπόρο που σαν φύτρωσε έγινε ο παραπάνω στίχος. Βιωματικός, όσο ενοχικός υπήρξα εξ απαλών ονύχων. Απογοήτευση για τα επίγεια κι αμήχανο βλέμμα προς τα ουράνια. Ακαταστάλακτος ακόμα και θλιμμένα αισιόδοξος. Επικαλούμαι την Παναγία-Μητέρα. Ποιος δεν τρέμει την απόρριψή της;Του θεού τα Πάθη, που δια του θανάτου νίκησε το θάνατο, τα χωρέσαμε σε μια μεγάλη βδομάδα. Για τα πάθη του ανθρώπου, που δια βίου μάχεται να κερδίσει τη ζωή, του απόμειναν όλες οι άλλες. Οι …μικρές εβδομάδες. Κι όπως η Μεγάλη έχει τις δικές της μουσικές, μια μουσική υπόκρουση, άλλοτε λαϊκότροπη κι άλλοτε πάλι όχι, καταθέσαμε στα τραγούδια για μικρές εβδομάδες. Τις ανθρώπινες.Δεκατέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία τους, με το 4 που ορίζει πια την ηλικία μου να φθίνει, τα τραγούδια αυτά -η πρώτη μου ολοκληρωμένη δισκογραφική παρουσία- είναι εδώ και αρκετό καιρό εκτός αγοράς λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων της εκτύπωσης. Πέντε χιλιάδες αντίτυπα, scripta πτερόεντα!Πρόσφατα είχα την τύχη να βρω σε συνοικιακό δισκοπωλείο ένα αντίτυπο σε βινύλιο που δεν είχα προνοήσει να φυλάξω όταν έπρεπε. Θυμήθηκα τον Αχιλλέα Θεοφίλου, τον παραγωγό της ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, να λέει ότι κάνει αυτήν την παραγωγή για να σώσει την ψυχή του. Καλή του ώρα. Έσωσε τη δική μας. Θυμήθηκα και τον σκηνοθέτη Νίκο Σούλη που έδωσε εικόνες της ψυχής του στο τραγούδι, από τα πιο ωραία του βίντεο κλιπ όπως ισχυρίστηκε μερικά χρόνια αργότερα. Θυμήθηκα όλες τις μικρές μας εβδομάδες πριν αποτυπωθούν, όπως ο καθένας θυμάται τον πρώτο του έρωτα. Και κάθε φορά, πολύ αραιά πια είναι αλήθεια, όταν ακούω απρόσμενα ένα από αυτά τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, σκιρτάω ακόμα με όσα θυμάμαι. Όπως τότε που έχασα την μπάλα που το παιδί επιμένει να κλωτσάει μέσα μου.Αλλιώς το φανταζόμουν το παιχνίδι τελικά αλλά το γήπεδο που έπαιξα, εγώ το διάλεξα».
Ως ερμηνευτής στα «Τραγούδια για Μικρές Εβδομάδες» επιλέχτηκε ο Μανώλης Χατζημανώλης, που είχε γνωριστεί με το Δημήτρη Μαρκατόπουλο το 1991 στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Καλαμάτας, μια διοργάνωση του Μάνου Χατζιδάκι. Ένα από τα τραγούδια του δίσκου, το «Απόψε άργησα», προτού δισκογραφηθεί είχε λάβει μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης εν έτει 1993 και είχε κερδίσει μαζί με τις θετικές εντυπώσεις και το πρώτο βραβείο. Εκεί, επί σκηνής, το τραγούδησαν ο Κώστας Βρεττός με τη Γεωργία Ψωμά (τη γυναικεία φωνή του δίσκου). Θυμάμαι, αφορμής δοθείσης, ότι συμμετείχε και η αφεντιά μου στην επιτροπή της νομαρχίας Ιωαννίνων, που – μαζί με αντίστοιχες επιτροπές από νομαρχίες ολόκληρης της χώρας – ψήφισε εκείνη τη χρονιά για πρώτο τραγούδι του Φεστιβάλ το «Απόψε άργησα».
Την ίδια βραδιά στην ίδια διοργάνωση είχε παρουσιαστεί κι ένα αφιέρωμα στο συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή, στο οποίο συμμετείχε ο Μανώλης Χατζημανώλης. Τον άκουσε τότε ο γνωστός παραγωγός Αχιλλέας Θεοφίλου, του πρότεινε να συνεργαστούν κι έτσι ο Χατζημανώλης έφερε στη «Minos» τα «Τραγούδια για Μικρές Εβδομάδες»:
«Το δικό μου φεγγάρι», «Μοναξιά στην εθνική οδό», Πρόσχημα» (στίχοι: Γιάννης Τσατσόπουλος), «Παναγιά μου», «Εκ περιτροπής», «Απόψε άργησα», «Κουρσάρικο», «Του Καΐρου», «Βαρύ απωθημένο» (στίχοι: Γιάννης Τσατσόπουλος), «Νοσταλγώ», Το φάντασμα του κόσμου», «Αιρετικό».
Και κάτι ακόμα: Το 2001 κυκλοφόρησαν από το «Σείριο» «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή», γραμμένα από το Δημήτρη Μαρκατόπουλο σε στίχους Χρήστου Παπαδόπουλου (και Γιάννη Τσατσόπουλου). Η ιστορία των τραγουδιών αυτών, που «πέρασαν» στη δισκογραφία με τη φωνή του Παντελή Θεοχαρίδη, ξεκινά το 1992, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις αποφασίζει να τα εκδώσει, αλλά τελικά η επιθυμία του υλοποιείται εννιά χρόνια αργότερα…
Υ. Γ.
Χρήστο Παπαδόπουλε, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για όλα…
Καλή Ανάσταση…