Τα όνειρα με στίχους ταξιδεύουν – 2/5/2012

Γράφει η Ιωάννα Γκόγκου
Φωτογραφίες: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
 Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

———————————————————–

Αν η ελευθερία είχε φτερά θα πετούσε λένε, μα αν ήταν τσακισμένα τι θα έκανε;

Κοιτώ τα αστέρια και δεν ξέρω αν θα τα ξαναδώ και πάλι αύριο. Φοβάμαι πως ότι και αν γίνει, δεν θα ήμαστε πια εδώ, δεν θα μείνει ούτε καν μια ανάμνηση από την οργή τους.

Υο! Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa.
Non vogliamo questa guerra che ι contro l’umanita.
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta,
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera.

-Αν έκλεινες τα μάτια. που θα ήθελες να ήσουν;

-Οπουδήποτε φίλε μου,αρκεί να μην ήμουν εδώ.

-Εμένα μου λείπει η φαμίλια, ο μικρός που έτρεχε μέσα στο σπίτι, ακόμα και ο γείτονας που με έδωσε στεγνά,γιατί δεν του έκανε το χνώτο μου.

-Αν ήσουν στην θέση του… θα το έκανες;

-Δεν ξέρω, ίσως να με φοβόμουν. Δεν ξέρω ρε φίλε, κάθε ράτσα διαφέρει, κάθε λαός που πεινά κυνηγάει την σκιά του πριν καν φαγωθεί. Τι μου φταίει η μάνα σου, η μάνα του, ακόμα και η δικιά μου. Αλλά διαόλοι τρυπώνουν βλέπεις τα βράδια στα σεντόνια μας και μας τσιγκλάνε.

-Και πόσο πονάει όλο αυτό.

-Το ξύλο είναι το λιγότερο…

-Δεν μιλάω για αυτό, αλλά για το αντίο που δεν πρόλαβα να πω στην χήρα μου.

-Έτσι ξαφνικά από το πουθενά, λες και ήμουν κοπρόσκυλο. Μόνο γάντια δεν φορούσαν όταν με τραβούσαν.

-Και να πω ότι σκοτώσαμε, κλέψαμε…

-Ελεύθεροι θέλαμε να ζήσουμε χωρίς δικτάτορες στην χώρα μας.

-Αλλά η ελευθερία πονάει,

-Θέλει γνώση από χρήμα,

-Να μυρίζεις ότι έχει νούμερα,

-Για να πληρώσεις αυτό που με κόπο απόκτησες.

Τρομάξτε τους ήδη φοβισμένους δεσμώτες
με λόγια και νότες κι οι ατσάλινες πόρτες
ραγίζουν κι οι ταπεινοί τα ουράνια αγγίζουν,
δυο πύρινα μάτια και πύργους γκρεμίζουν.

Πάμε…

Falso, falso, falso, falso grande capo,
sei un capo solo col fucile puntato.
Non ti rispetta piϊ nessuno ormai nel mondo.
Guantanamo e la guerra non nascondono il tramonto.

Και αν η θλίψη μας βρωμάει από λόγια της σιωπής τους, τότε υπάρχουν αυτοί που θα κόψουν τα δεσμά με την κραυγή τους.

Γιατί στο χέρι σας είναι η ζωή μας, όλων των χρωμάτων παιδιά στην δανεική φυγη μας.

-Ρε μήπως να μην κάναμε στίχους;

-Μήπως να μην κάναμε όνειρα…

———-

Ο κόλπος του Γκουαντάναμο χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο παραμονής προσφύγων από την Κούβα και την Αϊτή από τους Αμερικάνους στο παρελθόν, αλλά επιχείρησαν να τον μετατρέψουν σε κέντρο κράτησης για πρόσφυγες –φορείς του AIDS…

Εκτός από τους Αϊτινούς τον Κόλπο κατοίκησαν πρόσφατα Αφγανοί, Ιρακινοί, ύποπτοι για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες ως μέλη των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα. Οι συνθήκες διαμονής ειδυλλιακές! Έχουν να το λένε όσοι ξέρουν. Η αμερικάνικη κυβέρνηση, στον «πόλεμο» της «κατά της τρομοκρατίας», απαγάγει και «εξαφανίζει» ανθρώπους και τους κρατάει σε μυστικές τοποθεσίες όπου υποβάλλονται σε βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης, χωρίς ποτέ να περάσουν από δίκαιη δίκη και να κατηγορηθούν για κάποιο αδίκημα.Οι πρακτικές αυτές δεν έχουν κάνει τον κόσμο μας πιο ασφαλή. Αντιθέτως, παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Διεθνής Αμνηστία ζήτησε από βουλευτές σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν μια διακήρυξη ενάντια στις παράνομες κρατήσεις των ΗΠΑ, και στις 11/01/2008 που συμπληρώθηκαν 6 χρόνια λειτουργίας του κολαστήριου αυτού, παρέδωσε στην αμερικάνικη κυβέρνηση τις υπογραφές 1200 βουλευτών (μεταξύ των οποίων και 26 Έλληνες).
http://afmarx.wordpress.com/2008/01/12/tear-it-down/