22/11/2013
Γράφει η Μάριελ Μπόμπα
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Βραδάκι Δευτέρας και τι καλύτερο από μια μουσική παράσταση για να ξεκινήσει όμορφα η καινούρια εβδομάδα; Με αυτή τη σκέψη βρεθήκαμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, όπου η επιθυμία μας εκπληρώθηκε και με το παραπάνω, με «Χάπινες Μπλουζ». Ή αν θέλετε κατά πολύ παραπάνω, αφού αυτό που παρακολουθήσαμε δεν ήταν απλώς ένα ακόμα λάιβ με ευχάριστη μουσική. Ο Γιώργος Γκικαπέππας, η Κίκα Γεωργίου, η Τάνια Παλαιολόγου και ο Τάσος Μισυρλής, τέσσερις μουσικοί από διαφορετικούς χώρους, αυτοσχεδίασαν με τραγούδια του 20ου αιώνα, στηριζόμενοι στις ίδιες τις ιστορίες των τραγουδιών αυτών. Τραγούδια τα οποία δεν αποδόθηκαν, μόνο μέσα από την ερμηνευτική τους διάσταση, αλλά και μέσα από μικρά κείμενα, ποιητικού ή αφηγηματικού χαρακτήρα, τα οποία αποκάλυπταν την ιστορία που κρύβεται μέσα στην εκάστοτε μουσική δημιουργία. Μια ιστορία, που άλλοτε ήταν γνωστή και άλλοτε ξέφευγε από το προφανές, εκπλήσσοντας βέβαια το θεατή. Τα κείμενα αποδίδονταν με έντονη παραστατικότητα από τις γυναίκες της ομάδας, οι οποίες έδωσαν στην παράσταση θεατρικό υπόβαθρο.
Στο πρώτο μέρος η μουσική περιπλάνηση κινήθηκε σε μονοπάτια του Leonard Cohen με “Dance me to the end of love”, του Bob Dylan με “Knocking on heaven’s door”, του Lou Reed με “Walk on the wild side”, όπως επίσης και του George Gershwin με το διάσημο νανούρισμα “Summertime”. Έντονες ερμηνείες και αφηγήσεις, υπό τους ήχους ακορντεόν, κιθάρας, τσέλου, πιάνου, αλλά και από γιουκαλίλι σε κάποια σημεία, μετέφεραν το θεατή σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο, ανάλογα με τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τους στίχους και τις παρτιτούρες. Τραγούδια που συχνά ήταν γνώριμα σε όλους, αλλά που ως τότε δεν είχαμε αντιληφθεί πού πραγματικά αναφέρονται. Ξεχωρίσαμε επίσης το “Water of March” του Antonio Carlos, το οποίο αποδόθηκε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, με τον Τάσο Μισυρλή στο τσέλο να έχει τον πρώτο λόγο. Ακολούθησε το “Why don’t you do right”, το οποίο γράφτηκε για κάποιον άνεργο άνδρα, παρόλο που στη συνέχεια έγινε περισσότερο γνωστό σαν ένα τραγούδι για σόου σε καμπαρέ. Το πρώτο μέρος έκλεισε με το “Brother can you spare a dime”, και τη συγκινητική ερμηνεία της Κίκα Γεωργίου.
Οι αυτοσχεδιασμοί, τους οποίους είχε επιμεληθεί ο Γιώργος Γκικαπέππας, (που είχε αναλάβει και τις κιθάρες) συνεχίστηκαν και στο δεύτερο μέρος. Τραγούδια που ίσως να μην είχαμε σκεφτεί πόσο ταιριαστά είναι, συνδιάζονταν και αλληλοσυμπληρώνονταν. Αρκετά χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο συνδιασμός του “Ain’t no sunshine”, με το ελληνικό «Ακρογιαλιές δειλινά» σε αφηγηματική μορφή το οποίο ξεχωρίσαμε, όπως και το “I want you” του Elvis Costello με το «Λαχταρώ» της Sarah Kane. Το τελευταίο ερμήνευσε με καθηλωτικό τρόπο η Τάνια Παλαιολόγου, η οποία είχε την τιμητική της και λόγω των γενεθλίων της. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε σε αυτούς τους ρυθμούς με επιλογές που άλλοτε συγκινούσαν, άλλοτε προβλημάτιζαν ή προκαλούσαν αναπόληση και που οπωσδήποτε ξάφνιαζαν κάθε τόσο το κοινό, και ανέβαζαν την ένταση των συναισθημάτων του… Ανάμεσά τους και το «Δεύτερη ζωή δεν έχει», όπως και «Η Παναγία των Πατησίων».
Η παράσταση «Χάπινες Μπλουζ» θα βρίσκεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και την ερχόμενη εβδομάδα, τη Δευτέρα 25 και την Τρίτη 26 Νοεμβρίου. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα, αφού προσφέρει εκτός των άλλων μια δυνατή μουσική εμπειρία, μέσα από την ιδιαίτερη και ασυνήθιστη προσέγγιση των έργων που παρουσιάζει.
————–
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…