8/7/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Μελίνα Δοσίου
www.musiccorner.gr
«Δυο κόσμους έχει η ψυχή μου» ήταν το όνομα της παράστασης της Χάρις Αλεξίου και των Nouveau Sextet για φέτος το καλοκαίρι. Λίγο πριν ξεκινήσουν την περιοδεία τους σε όλη την Ελλάδα, κάνουν μια πρώτη στάση στο Φεστιβάλ Αθηνών 2013 και το ωδείο του Ηρώδου Αττικού, την Τετάρτη 3 Ιουλιου, σε μια βραδιά ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει ένα άκρως διαφορετικό και απολαυστικό πρόγραμμα.
Το Ηρώδειο κατάμεστο, το αεράκι ό,τι πρέπει για να μην υπάρχει δυσφορία και όλοι περιμέναμε τη «Χαρούλα» και τους Nouveau Sextet να ανέβουν στην ορχήστρα που είχε στηθεί. Την αρχή κάνανε οι δεύτεροι, όταν άρχισαν μελωδίες από λαούτο, πιάνο, σαξόφωνο, κρουστά και κόντρα μπάσο – μελωδίες βγαλμένες από δύο κόσμους: την Ανατολή και τη Δύση.
Είχα ακούσει ότι οι Nouveau Sextet έχουν διασκευάσει συνθέσεις που ερμηνεύει η Χάρις, αλλά κάτι τέτοιο δεν περίμενα. Η jazz παντρεύτηκε με το παραδοσιακό, με εκπληκτικές εναλλαγές που κρατούσαν το κοινό σε εγρήγορση, ώστε να μη φαντάζεσαι πού ξεκινά η Ανατολή, πού τελειώνει η Δύση και το αντίστροφο.
Η Χαρούλα καλωσορίζει με το κομμάτι «Αγάπησέ με». Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως η βραδιά παίζεται στο γήπεδο της σύνθεσης και των ενορχηστρώσεων. Η Χάρις, όπως πάντα, αριστοκρατική, έμπειρη, κατασταλαγμένη, μια καλλιτέχνις με ταυτότητα και βαριά ιστορία στη φωνή και τη μουσική της.
Ξεκινώντας τη βραδιά, μας κατατόπισε επαρκώς στο πώς έχουν τα πράγματα. Το θέμα ήταν να απολαύσουμε τη μουσική, το χώρο, την όμορφη νύχτα, αλλά να μην ξεχάσουμε και ποιοι είμαστε. Αγαπάμε το λαϊκό τραγούδι, τον αμανέ, τα ηπειρώτικα και τα πανηγύρια. Με λίγα λόγια «μη μας πάρει κι από κάτω το Ηρώδειο»! Ακόμη, η ιστορία με τους Nouveau Sextet ξεκίνησε όταν της έφεραν στη μνήμη ένα συναίσθημα από τα παλιά, από τότε που ο Μανόλης Ρασούλης της ξύπνησε έναν άλλον εαυτό. Έτσι και οι Nouveau Sextet την έκαναν να αποκτήσει πάλι ενδιαφέρον για πειραματισμό, για νέες μουσικές αναζητήσεις, για το πάντρεμα δύο εντελώς διαφορετικών και συνάμα τόσο ταιριαστών κόσμων.
Το ρεπερτόριο ήταν, λιγότερο ή περισσότερο, αναμενόμενο για τους λάτρεις της Χαρούλας Αλεξίου. «Δι’ ευχών», «Μια πίστα από φώσφορο», «Πανσέληνος», «Η νύχτα θέλει έρωτα» και «Ψυχές και σώματα» ήταν μερικά από αυτά.
Προσωπικά ξεχώρισα κάποιες ενορχηστρώσεις και ερμηνείες τις οποίες δεν περίμενα. Γι’ αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε λέγοντας πως, μιλώντας για τους Nouveau Sextet, πρόκειται για έξι εξαιρετικούς μουσικούς, για έξι παιδιά που πλαισίωσαν τη Χαρούλα, τη μεταμόρφωσαν, χωρίς ταυτόχρονα να της στερούν τη μοναδική της ταυτότητα. Ο αμανές της αντήχησε στο ωδείο της Ακρόπολης, ενώ ο ρυθμός θύμιζε κάτι από τα χρώματα της jazz · τα χέρια της διέγραφαν ένα απαλό τσιφτετέλι όσο το σαξόφωνο σόλαρε και το πιάνο, το τουμπερλέκι και το κόντρα μπάσο το συνόδευαν πιστά. «Θ’ ανάψω δεκατρείς φωτιές, μιας και δε φάνηκε ακόμα το φεγγάρι, κι ο πιο παλιός μου αμανές απ’ το βαθύ σου ύπνο θα’ ρθει να σε πάρει…» ακουγόταν από τη Δύση ως την Ανατολή…
Ακόμη, η Χάρις δίπλα τους ακούει και ερμηνεύει κομμάτια όπως πάντα ήθελε. Συνδυάζει tango, latin, jazz με λαϊκό, ανατολίτικο, μπαλάντα. Η φωνή πάντα η ίδια που αγαπάμε, το βάθος της φωνής και της ψυχής πάντα παρόντα, το πλαίσιο όμως αλλάζει και η μουσική ξεπερνά τα όρια. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να ακούσω τη Χαρούλα να ενσωματώνει jazz στοιχεία στη φωνή της. Ήθελε να συνδέσει τον αμανέ με το σαξόφωνο, κι αυτό ακριβώς πέτυχε. Το δε αποκορύφωμα ήταν όταν μαζί τους θυμάται το Μανόλη Χιώτη και τη Μαίρη Λίντα με το “Πόσες φορές”, και οι Nouveau Sextet το απογειώνουν βάζοντας κάπου στο πεντάγραμμό τους νότες από το “Minor Swing” του Django Reinhardt.
Δεν ήθελε να μας πάρει από κάτω το Ηρώδειο, κι έτσι έφερε το Ηρώδειο στα μέτρα της. Σεβόμενη πάντα το χώρο που τη φιλοξενεί και τον κόσμο που την ακούει, κατάφερε να σηκώσει τον στριμωγμένο κόσμο στις κερκίδες και να χτυπήσουν όλοι παλαμάκια στο δικό της «Τέλι Τέλι Τέλι», ενώ πριν από λίγα λεπτά μας είχε συγκινήσει με τη «Μπαλάντα της Ιφιγένειας».
Παρόλο που στο Ηρώδειο σημειώθηκαν πάλι τα κλασικά προβλήματα του χώρου (διαπληκτισμοί των ταξιθετών με τους θεατές σχετικά με φωτογραφήσεις και μαγνητοσκοπήσεις), πρόκειται για ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, με φρέσκους δημιουργούς, γεμάτους φαντασία και καταπληκτικές μουσικές δεξιότητες, και μια μεγάλη φωνή του ελληνικού τραγουδιού, που δίνει όπως πάντα αξιοπρεπείς και πλήρεις συναισθημάτων και αισθητικής εμφανίσεις.
Οι Nouveau Sextet είναι οι:
Θωμάς Κωνσταντίνου ούτι, κιθάρα, μαντολίνο, λαούτο, τζουράς
Σωτήρης Λεμονίδης πιάνο, πλήκτρα, τζουράς
Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος κλαρίνο, φλάουτο, καβάλ
Δημήτρης Τσάκας σαξόφωνο (soprano και alto), κλασική κιθάρα, φλάουτο
Κώστας Κωνσταντίνου κοντραμπάσο, δοξάρι
Κώστας Μερετάκης multi percussion set (νταρμπούκα, μπεντίρ, ντέφια, ταμπούρο, στάμνα, καχόν, νταούλι κ.α.)
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…