12/2/2013
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Γιάννης Νανίδης

Την Κυριακή 10/2 στο Hollywood έλαβε χώρα η μεγαλύτερη γιορτή της μουσικής, η 55η Τελετή Απονομής των βραβείων Grammy. Τα Gramophone Awards απονέμονται κάθε χρόνο από την Εθνική Ακαδημία Δισκογραφικών Τεχνών και Επιστημών και αποτελούν το μουσικό ισάξιο των Oscars, που δίνονται για τις ταινίες.

Το σύνολο των βραβείων που δίνονται κάθε χρόνο είναι 81 και καλύπτουν κάθε πτυχή της μουσικής βιομηχανίας, όπως τα τεχνικά μέρη, το artwork και τη συσκευασία των δίσκων και τα video clip, εκτός της φωνής, της ενορχήστρωσης και της παραγωγής.

Φυσικά στην τελετή, αυτή καθ’ αυτή, απονέμονται ελάχιστα βραβεία σε σχέση με το σύνολο. Έντεκα, για να είμαστε ακριβείς. Τα υπόλοιπα ανακοινώνονται σε μία σεμνή τελετή λίγες ώρες πριν.

Η αλήθεια είναι ότι η δομή των βραβείων είναι λίγο περίεργη και μπορεί να σε μπερδέψει. Φυσικά, δεν είναι και βραβεία Αρίων που δεν καταλάβαινες τι σου γίνεται. Κάποια συνοχή υπάρχει. Ωστόσο σχετικά με το “καλύτερο τραγούδι” δίνονται δύο βραβεία, ένα στους παραγωγούς και τους τεχνικούς (“Record of the Year”) και ένα στον συνθέτη και τον στιχουργό (“Song of the Year”). Και κάπως έτσι κυλούν οι κατηγορίες για τα διάφορα είδη μουσικής.

Ας δούμε όμως ποιοι καλλιτέχνες τραγούδησαν live στην τελετή (και ας τους βαθμολογήσουμε!).

Τη χθεσινή τελετή άνοιξε η Taylor Swift, η νεαρή “τροβαδούρα” του έρωτα, που αντλεί έμπνευση για τα τραγούδια της από τις (πολλές) …αποτυχημένες σχέσεις της! Παρουσίασε ένα εκπληκτικό θέαμα, που θύμιζε Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, με λίγο τσίρκο μέσα, για το “We Are Never Ever Getting Back Together”. Μάλιστα δεν δίστασε ούτε στιγμή να μας θυμίσει τα δράματα στην προσωπική της ζωή, μιμούμενη την αγγλική προφορά στις ατάκες του “ex-boyfriend”. Ποιος είπε ότι στα Grammy πρέπει να ασχολούμαστε με τη μουσική; (8/10 – μόνο και μόνο για το θέαμα)

Όσο για τις υπόλοιπες εμφανίσεις της βραδιάς:

–  Ο Elton John μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί ως “η γλάστρα των Grammy”, αφού κάθε χρόνο είναι εκεί για να τραγουδήσει live. Φέτος μαζί του ο Ed Sheeran. Οι δυο τους, μέσα από την εκλεπτυσμένη κομψότητα, μας έκαναν να βαρεθούμε. (4/10)

–  Οι fun. πάντα μας χαρίζουν μοναδικές ερμηνείες. Η φωνή του τραγουδιστή, Nate Ruess, ήταν αψεγάδιαστη και η βροχή στη μέση της εμφάνισης τους ήταν μία εντυπωσιακή έκπληξη. (9/10)

–  Τα Grammy δίνουν μεγάλη βάση κάθε χρόνο στην country μουσική. Η Miranda Lambert και ο Dierks Bentley, δύο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι του είδους, είχαν μία πολύ καλή παρουσία, αλλά δυστυχώς ούτε ίχνος χημείας μεταξύ τους. (5/10)

–  Πριν τα βραβεία δεν ήξερα τίποτα για τον Miguel που ανέβηκε στη σκηνή με τον Wiz Khalifa, όμως σίγουρα τον έψαξα Δευτέρα πρωί. Ο τύπος έχει εκπληκτική φωνή και σκηνική παρουσία. Σίγουρα θα δούμε πολλά από αυτόν στο μέλλον. (9/10)

–  Οι Mumford and Sons, μεγάλοι νικητές της βραδιάς, τραγούδησαν το “I Will Wait” πάνω στη σκηνή των Grammy. Όμως δεν προσέδωσαν τίποτα ιδιαίτερο στην εμφάνιση τους, ένεκα της μεγάλης στιγμής να τραγουδήσουν κατά τη διάρκεια των βραβείων. (6/10)

–  Justin Timberlake, γιατί αγόρι μου; Γέμισε τη σκηνή με ένα art deco σκηνικό, μία τεράστια ορχήστρα και μεγάλο χορευτικό που θα το ζήλευε και το Δελφινάριο, χωρίς κανένα λόγο. Σε συνδυασμό με τα καινούρια του τραγούδια μπορεί κανείς να πει, ότι δεν προσέφερε τίποτα που στο παρελθόν δεν είχαν κάνει ο Robin Thicke  και ο Bruno Mars. Ωραίο μαλλί ωστόσο! (4/10)

–  Οι Maroon 5 και η Alicia Keys έδεσαν τέλεια τα τραγούδια τους “Daylight” και “Girl On Fire”. Οι φωνές τους ταίριαξαν απόλυτα και θα μπορούσε κανείς να πει ότι σε κάποια σημεία οι …κραυγές αμφότερων των τραγουδιστών είχαν βρει το άλλο τους μισό! (8/10)

–  Πάντα πίστευα πως η Rihanna ακούγεται καλύτερα στον δίσκο παρά σε live εμφανίσεις. Η εμφάνιση της με τον Mikky Ekko μου άλλαξε αμέσως γνώμη (ή απλά πήρε καλό δάσκαλο φωνητικής τελευταία). Η φωνή της στην μπαλάντα “Stay” ακουγόταν απίστευτη. Και η ίδια η Rihanna ήταν πιο όμορφη από ποτέ, αν αυτό είναι δυνατόν. (9/10)

–  Ο Justin Timberlake πρέπει να μάθει ένα δύο πράγματα από τους Black Keys. Αν είναι να γεμίσει μια σκηνή με κόσμο, πρέπει ο κάθε ένας από αυτούς να είναι απόλυτα ζωτικής σημασίας για την εμφάνιση. Μαζί με το Preservation Hall Jazz Band και τον Dr. John μας χάρισαν μία μοναδική εκτέλεση του “Lonely Boy”, που με επανέφερε από τον ύπνο που με περικύκλωνε εκεί στα μισά της τελετής. (10/10)

–  Η Kelly Clarkson, ως φόρο τιμής στην Patti Page και την Carole King, μας χάρισε μία εκπληκτική country εκτέλεση των “Tennessee Waltz” και “Natural Woman”. Η φωνή της ακουγόταν τέλεια και… και δεν έχω λόγια. Brava! (10/10)

–  Για τον φόρο τιμής στον Bob Marley στη σκηνή ανέβηκαν ο Bruno Mars με τον Sting και μετέπειτα την Rihanna και τον Ziggy Marley. Ίσως η πιο ανεβαστική εμφάνιση της βραδιάς. Νομίζω ότι ποτέ δεν θα βαρεθώ να βλέπω τον Bruno Mars live! (9/10)

–  Οι Lumineers με το “Ho Hey” έδωσαν την εντύπωση ότι έχουμε δει την ίδια ακριβώς εμφάνιση πολλές φορές στην τηλεόραση. Ωστόσο δεν μπορώ να πω κακά λόγια για το συγκεκριμένο τραγούδι… (7/10)

–  Σειρά είχε ο εκκεντρικός Jack White, που παρουσίασε μία ιδιαίτερα θoρυβώδη εκτέλεση των “Love Interruption” και “Freedom at 21”. Το γεγονός ότι συμπεριέλαβε μόνο γυναίκες μουσικούς στην εμφάνιση του, έδωσε ιδιαίτερο χαρακτήρα. (8/10)

–  O Hunter Hayes τραγούδησε το “Wanted” και μου θύμισε έναν πιο country Justin Bieber. ‘Οχι. (2/10)

–  Έτερη country τραγουδίστρια, η πανέμορφη Carrie Underwood, που παρεπιπτόντως δεν θυμίζει αγελάδα σε οχυρώνα στο Texas, τραγούδησε εντυπωσιακά δύο τραγούδια με εκπληκτικά φωνητικά που έκρυβαν όλη τη δραματουργία των τραγουδιών! Το λευκό φόρεμα της έγινε …οθόνη όπου προβάλλονταν εικόνες σχετικές με το “Two Black Cadillacs”. To φινάλε με τις πεταλούδες που πέταξαν από το φόρεμά της πίσω στις οθόνες του φόντου ήταν απόλυτα εντυπωσιακό! (9/10)

–  Για να αποδώσουν φόρο τιμής στον Levon Helm, στη σκηνή ανέβηκαν οι Zac Brown, Elton John, Mumford and Sons, T Bone Burnett και Brittany Howard των Alabama Shakes. Η αλήθεια είναι ότι λίγες φορές μπορώ να εκτιμήσω μία country εμφάνιση και συνήθως βαριέμαι. (6/10)

–  Ο Κολομβιανός Juanes παρουσίασε μία δίγλωσση εκτέλεση του “Your Song” του Elton John. Πολύ ενδιαφέρων ο ισπανικός στίχος αλλά η ακουστική version έκανε εμφανή κάποια λάθη στα φωνητικά. (6/10)

–  Έχετε πάει ποτέ σε μουσείο μοντέρνας τέχνης να δείτε μία από αυτές τις audiovisual εγκαταστάσεις που δείχνουν ένα κουλό video, που τη σήμερον ημέρα περνάει για τέχνη. Έτσι ακριβώς ένιωσα με την εμφάνιση του Frank Ocean με το “Forrest Gump”. (1/10 – και πολλά είναι).

–  Τελευταίος στη σκηνή ο (εκνευριστικά) εύγλωττος παρουσιαστής της βραδιάς LL Cool J μαζί με τον Chuck D. Η εμφάνιση μας θύμισε πως πίσω από το μικρόφωνο ο rapper είναι πολύ καλύτερος από ότι στην ηθοποιία που τιμά τα τελευταία χρόνια. Εξαιρετική εμφάνιση μαζί με μία εκπληκτική μπάντα. (8/10)

Όσον αφορά τα βραβεία, κατά τη γνώμη μου μοιράστηκαν ακριβοδίκαια σε πολλούς καλλιτέχνες. Καλύτερο album της χρονιάς ανακυρήχθηκε το Babel των Mumford & Sons, δίσκος της χρονιάς το “Somebody That I Used to Know” του Gotye και τραγούδι της χρονιάς ο ύμνος “We Are Young” των fun., οι οποίοι απέσπασαν και το βραβείο για τον Καλύτερο Νέο Καλλιτέχνη.

Η Adele μάζεψε άλλο ένα Grammy στη τελετή για τη live, αυτή τη φορά, εκτέλεση του “Set Fire to the Rain” και οι Black Keys, δικαίως πήραν το βραβείο για την καλύτερη rock εκτέλεση για το “Lonely Boy”.

Όσον αφορά τα βραβεία που δόθηκαν πριν την επίσημη τελετή, ο Sir Paul McCartney κέρδισε το Grammy για το καλύτερο άλμπουμ παραδοσιακού ποπ, πολλά χρόνια μετά το τελευταίο του Grammy για άλμπουμ (για το “Let It Be”). Ο Skrillex απέσπασε όλα τα βραβεία στην Dance/Electronica κατηγορία ενώ στο Rap κυριάρχησε ο “βασιλιάς” Jay-Z για τη συνεργασία του με τον Kanye West. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το Grammy για την καλύτερη συσκευασία πήρε η Björk για το “Biophilia” και το Grammy για το καλύτερο album με παιδική μουσική πήραν οι “Okee Dokee Brothers” για το τελευταίο album τους “Can you Canoe?”. Συγχαρητήρια.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here