20/5/2011
Γράφει η Κατερίνα Ευσταθίου
Φωτογράφηση: Κώστας Φροντιστής
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Τρίτη βράδυ έξω από το six dogs περίμενα μαζί με τους υπόλοιπους φίλους της μουσικής του Λόλεκ. Για μια στοχαστικά μουσική βραδιά…!
Ιδιαίτερος κόσμος, ατμόσφαιρα σκοτεινής ποιητικής βραδιάς και ο Λόλεκ εκεί στην σκηνή καλλιτεχνικά ντροπαλός και μελαγχολικός, να μας τραγουδά από το νέο του άλμπουμ «Αχινός» και όχι μόνο.
Ο Λόλεκ άρχισε την μουσική του ενασχόληση σε ηλικία 12 ετών παίζοντας ακορντεόν. Το Λόλεκ προέκυψε από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη, λόγω του ότι έπαιζαν μόνο δύο άτομα (Γιάννης Αναγνωστάτος-τύμπανα και Αλέξανδρος Ηλιάκης-κιθάρα, φωνητικά) και έτσι δόθηκε τυχαία σε μια συναυλία από το σχόλιο … “ήρθε ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ” με άμεσο αποτέλεσμα να μείνει και να κρατηθεί ως καλλιτεχνικό όνομα, παρόλη την αποχώρηση του …Μπόλεκ! Ο Λόλεκ αρχικά δεν ήθελε ποτέ να γίνει τεχνικά ένας πολύ καλός μουσικός. Ανέκαθεν η μουσική ερχόταν δεύτερη, στην σκιά, λόγω άλλων υποχρεώσεων. Μέχρι που μια μέρα αποφάσισε να παραιτηθεί από την δουλειά του ως μηχανικός σε μία εταιρεία, επειδή πίστευε πως πρέπει να “αφήσει κάτι ώστε να έρθει κάτι άλλο που αγαπά πολύ“. Και κάπως έτσι κατέληξε στην εστίαση του στην μουσική.
Ο νέος του δίσκος ξεφεύγει από τον ρομαντισμό και την μελαγχολία του πρώτου, με ελληνικό βαρύ και σκληρό στίχο διατηρώντας κάποια μουσικά στοιχεία του πρώτου ως προς το ακουστικό μόνο κομμάτι. Δεν τον νοιάζει η αποδοχή, και αυτό φαίνεται στην μουσική του. Είναι απλά ελεύθερος από τα δεσμά της.
Ο εσωτερικός νευρωτισμός, το κινηματογραφικό ύφος λες και ζεις σκηνή από ταινία του David Lynch, ο βαθύς στίχος, και ο ήχος ένα συνονθύλευμα στοιχείων Tom Waits, Leonard Cohen, Beirut, Nick Cave, Antony and the Johnsons μέχρι και επαναστατικά τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, προσωπικά σφραγισμένα από τον Λόλεκ.
Στην πορεία του live ακούσαμε «Μπαλάντες και τέτοια» μέχρι και “λολεκοδοσμένη” version του «κάθε βράδυ πάντα λυπημένη» του Βασίλη Τσιτσάνη! Αυτή η ποιητική μέθη καθώς και το βαρύ μαύρο κλίμα της μουσικής, όπως μας προετοίμαζε ο νεαρός κύριος Λόλεκ, ήταν έντονα και επιβλητικά στον χώρο. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία είχαν και αυτά ρόλο στο πρόγραμμα, δίνοντας μια πιο εκμοντερνισμένη υφή τύπου Κ. Βήτα.
Όμως ο Λόλεκ ήταν και πέτυχε ακριβώς αυτό: “…αφήστε με να είμαι αληθινός, για όλα αυτά απλά αδιαφορώ, να είμαι κανενός“. Πέρα από τις εμφανείς επιρροές ήταν αληθινός και αφοπλιστικά προσωπικός. Ένα live που μας έκανε να σκεφτούμε πως η μελαγχολία, ο έρωτας, ο θάνατος, η ζωή… μπορούν και συνυπάρχουν!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το event
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…