Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου” (Μίμη Πλέσσα – Λευτέρη Παπαδόπουλου) Στράτος Διονυσίου |
Βρισκόμαστε στο 1970. Ο κινηματογράφος εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της διασκέδασης του κοινού της χώρας μας, καθώς η τηλεόραση ακόμη δεν έχει επιβάλλει την παρουσία της στα ελληνικά σπίτια και αποτελεί προνόμιο των “ολίγων” και “εκλεκτών”. Ο κόσμος γεμίζει τις αίθουσες των σινεμά για να δει τους αγαπημένους “ήρωές” του και να γελάσει, να κλάψει και να γεμίσει αγωνία αναλόγως με το είδος του φιλμ που επιλέγει να δει.
Ο Νίκος Φώσκολος είναι μια από τις πιο σταθερές προτιμήσεις του, αφού οι ταινίες δράσης και αστυνομικού ή ιστορικού περιεχομένου που κατά βάση γυρίζει τον έχουν κάνει εξαιρετικά δημοφιλή. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, ετοιμάζει το νέο του έργο με τίτλο “Ορατότης μηδέν” με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο – άλλο ένα πολύ δυνατό “χαρτί” του σελιλόιντ.
Σε μια από τις πιο “δυνατές” σκηνές του φιλμ, ο “ήρωας” βάζει φωτιά σε όλα τα υπάρχοντά του που έχει βγάλει στην αυλή η σπιτονοικοκυρά του λόγω απλήρωτων ενοικίων. Πράξη που υποδηλώνει την απογοήτευση του πρωταγωνιστή από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και την αδιαφορία του για όλα όσα συμβαίνουν γύρω του.
Εκεί λοιπόν, ο Φώσκολος σχεδόν την τελευταία στιγμή αποφάσισε να συμπεριλάβει ένα τραγούδι που θα συνόδευε την εν λόγω σκηνή και θα έδινε ξεχωριστή έμφαση με τον καλύτερο τρόπο στη δραματικότητά της. Επομένως, ζήτησε από τον Μίμη Πλέσσα -που έτσι κι αλλιώς έγραψε τη μουσική της ταινίας- να φτιάξει ένα τέτοιο κομμάτι αλλά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, γιατί δεν υπήρχαν περιθώρια καθυστέρησης.
Η …τσαντίλα και το …καταγώγιο
Φυσικά. ο στιχουργός εκνευρίστηκε πολύ από το ελάχιστο χρονικό διάστημα που του δόθηκε για να το γράψει και “στόλισε” με τον γνωστό χαρακτηριστικό τρόπο του τόσο τον Πλέσσα, όσο και τον σκηνοθέτη γι’ αυτή την απαίτηση! Ωστόσο, το ίδιο βράδυ κάθισε κι έφτιαξε τους στίχους με τον τίτλο “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου“, χωρίς βεβαίως να υποψιάζεται καν ότι τούτο το τραγούδι θα περνούσε στην ιστορία σχεδόν εν τη γενέσει του!
Το επόμενο πρωί, ενημέρωσε τους ενδιαφερόμενους ότι το κομμάτι ήταν έτοιμο. Ποιος όμως θα το ερμήνευε; Τη λύση έδωσε πάλι ο Παπαδόπουλος, ο οποίος πρότεινε στον Πλέσσα να πάνε το βράδυ σ’ ένα κέντρο -το “Σου-μου”- όπου τραγουδούσε ένας πολύ καλός λαϊκός τραγουδιστής, ονόματι Στράτος Διονυσίου που είχε κάνει ορισμένα “σουξέ” (“Και τι δεν κάνω”, “Γιατί καλέ γειτόνισσα”, “Εγώ δεν είμαι ένοχος” και δυο-τρία άλλα), ωστόσο ακόμη δεν είχε γίνει “ΤΟ” όνομα παρά το ότι βρισκόταν ήδη δέκα και πλέον χρόνια στη δσκογραφία…
Πράγματι έτσι έγινε και ο συνθέτης θυμάται ακόμη και σήμερα πόσο παράξενα κι άσχημα ένιωσε σ’ εκείνο το “καταγώγιο” -όπως το αποκαλεί ο ίδιος. Όμως, εντυπωσιάστηκε από τη φωνή του Διονυσίου κι αμέσως μετά το τέλος του προγράμματος του μίλησε σχετικά με το τραγούδι και την ταινία…
Το “πέταγμα” του Στράτου
Το τραγούδι είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, αλλά δεν είχε κυκλοφορήσει σε δίσκο. Ο Διονυσίου είχε προτείνει στην εταιρία του να το ηχογραφήσει, όμως οι υπεύθυνοί της κρατούσαν αρνητική στάση λόγω του ότι σκέφτονταν πως ο Πλέσσας θα ζητούσε αρκετά χρήματα για τα δικαιώματά του. Επιπλέον, δεν πίστευαν ότι το κομμάτι θα γνώριζε επιτυχία…
Εκεί λοιπόν αποφάσισε ν’ αναλάβει δράση ο ίδιος ο Στράτος. Τηλεφώνησε στον συνθέτη και με φωνή γεμάτη παράπονο, του είπε ότι η εταιρεία του δεν του επέτρεπε να ηχογραφήσει το τραγούδι που είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στο φιλμ. Ο Πλέσσας του απάντησε: “Αγόρι μου, κοίτα να τα βρεις εσύ με την εταιρεία σου κι εγώ δεν θέλω τίποτε, αρκεί να ερμηνεύσεις εσύ το κομμάτι“…
Τελικώς, βρέθηκε η χρυσή τομή κι έτσι το “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου” κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών (SCDG 3871), το οποίο σε χρόνο μηδέν έγινε ανάρπαστο. Η επιτυχία ήταν τεράστια και το τραγούδι ακουγόταν παντού, εκτινάσσοντας στα ύψη την καριέρα του Διονυσίου που ουσιαστικά από τότε άρχισε να παίρνει την πάνω βόλτα.
Μάλιστα, λίγους μήνες μετά σε μια συναυλία που έγινε στο Καυτανζόγλειο της Θεσσαλονίκης με τίτλο “Βραδιά των αστεριών”, ανάψανε πάνω από 40.000 αναπτήρες όταν ο Στράτος ανέβηκε στη σκηνή για να τραγουδήσει το κομμάτι, για το οποίο οποιοδήποτε επιπλέον σχόλιο είναι περιττό…
Κλείνουμε την αναφορά μας σ’ αυτό μ’ ένα σπαρταριστό περιστατικό από εκείνη τη βραδιά που μας διηγήθηκε προσφάτως ο Μίμης Πλέσσας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης: “Οδηγώντας για να φτάσουμε στο Καυτανζόγλειο, δεξιά κι αριστερά μας υπήρχαν πανό που έγραφαν με κεφαλαία “ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ”. Ακούω λοιπόν έναν από τους μουσικούς που ήταν μέσα στο αυτοκίνητο να μου λέει: “Μαέστρο, είδες τι μεγάλη επιτυχία έχει γίνει το “Βρέχει φωτιά” και πόσο δημοφιλής είναι ο Διονυσίου; Όλη η πόλη έχει γεμίσει πανό που γράφουν “Ζήτω ο Στράτος”. Κι εγώ του απαντώ: “Δε γράφουν “Ζήτω ο Στράτος” αγόρι μου, αλλά “Ζήτω ο στρατός” (χούντα γαρ…!)…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…