Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 25 Απριλίου 2013
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Φτωχό κομπολογάκι μου” (Γιώργου Μητσάκη) Γιώργος Μητσάκης – Γιώργος Μανισαλής |
Έτος 1946. Οι πληγές που είχαν ανοίξει στο κορμί της Ελλάδας ο πόλεμος και η Κατοχή του ’40-’41 αλλά και ο αδελφοκτόνος εμφύλιος μετά το τέλος των αλλοδαπών κατακτητών, ακόμη δεν είχαν γιατρευτεί. Η πατρίδα μας προσπαθούσε να σταθεί και πάλι όρθια και να μαζέψει τα κομμάτια της κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, ενώ ήταν νωπές οι μνήμες από τα σκελετωμένα σώματα που καθημερινά κείτονταν νεκρά από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας…
Πάντως, το θέατρο και το τραγούδι εξακολουθούσαν ν’ αποτελούν το βάλσαμο για τις πληγές του Έλληνα. Οι συγγραφείς, οι συνθέτες και οι στιχουργοί καταβάλλανε φιλότιμες προσπάθειες για να γράψουν έργα, μουσικές και στίχους που θα απάλυναν τον πόνο των συνανθρώπων τους και θα τους έδιναν λίγη χαρά κι αισιοδοξία…
Με «εισιτήριο» ένα …κομπολόι!
Ο Γιώργος Μητσάκης τότε ήταν ακόμη ένας άγνωστος καλλιτέχνης, ο οποίος είχε μάθει μπουζούκι και προσπαθούσε καθημερινά να βγάλει τον επιούσιο παίζοντας από δω κι από κει. Ήταν πολύ φτωχός (όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εκείνα τα χρόνια), αλλά είχε μεράκι τη μουσική και το τραγούδι κι έψαχνε τρόπο να μπει στα καλλιτεχνικά πράγματα.
Το εισιτήριό του για την είσοδο στο χώρο της τέχνης ήταν ένα …κομπολόι! Κάποιο πρωινό που περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας το είδε σ’ ένα περίπτερο, του άρεσε και το αγόρασε. Εν συνεχεία, περιπλανήθηκε για λίγη ώρα στους δρόμους της πρωτεύουσας κι έφτασε στο Μεταξουργείο.
Κουρασμένος όπως ήταν, κάθισε σ’ ένα παγκάκι κι έβαλε το χέρι του στην τσέπη για να πάρει το κομπολόι που είχε αγοράσει. Ωστόσο, το παλτό του ήταν τόσο φθαρμένο που οι τσέπες ήταν τρύπιες κι έτσι μοιραία το κομπολόι είχε χαθεί…
Η στενοχώρια του ήταν τόσο μεγάλη, που θέλησε να καπνίσει τσιγάρο. Έβγαλε το πακέτο του για να πάρει ένα κι εκείνη τη στιγμή του ήλθε ως έμπνευση ένα τετράστιχο: «Φτωχό κομπολογάκι μου / σε είχα το μεράκι μου / συ μου πέρναγες την ώρα / πες μου τι θα γίνω τώρα». Το έγραψε πρόχειρα πάνω στο πακέτο και πήγε σε μια ταβέρνα εκεί κοντά για να το συνεχίσει…
Για μια …φασολάδα!
Πράγματι, μέσα σε λίγη ώρα το είχε τελειώσει και ζήτησε από τον ταβερνιάρη να του δώσει ένα μπουζούκι που είχε κρεμασμένο στο μαγαζί. Έπαιξε λοιπόν το τραγούδι του για πρώτη φορά μπροστά στους πελάτες της ταβέρνας και η αμοιβή του ήταν …ένα πιάτο φασολάδα από τον ιδιοκτήτη!
Το «Φτωχό κομπολογάκι μου» άρεσε και στους επικεφαλής της δισκογραφικής εταιρείας στην οποία το πήγε κι έτσι στις 12 Ιουνίου του 1946 ο Γιώργος Μητσάκης ηχογράφησε το πρώτο τραγούδι της μεγάλης κι επιτυχημένης καριέρας του, συνοδεία του Γιώργου Μανισαλή που επρόκειτο κι εκείνος αργότερα να γίνει ένας συνθέτης με γνωστές και διαχρονικές επιτυχίες – κυρίως με τη φωνή της Ρίτας Σακελλαρίου.
Στην άλλη πλευρά του δίσκου 78 στροφών με τους ίδιους ερμηνευτές υπήρχε το «Όταν καπνίζει ο λουλάς» -άλλη μια πολύ γνωστή δημιουργία του Μητσάκη- κι έτσι ο μόλις 25 ετών τότε δημιουργός μπήκε για τα καλά στα μουσικά πράγματα της χώρας μας!
Είναι βεβαίως περιττό να πούμε ότι αμφότερα τα τραγούδια είναι πασίγνωστα ακόμη και σήμερα και συχνά-πυκνά πρωταγωνιστούν στη διασκέδαση του Έλληνα, ενώ έχουν γνωρίσει και πολλές εκτελέσεις στη δισκογραφία…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…