Ζιώγαλας, Μπλε & Μπάμπαλη μας ξεσήκωσαν στην Αρχιτεκτονική!

28/1/2014
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Αφροδίτη Ζαγγανά
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Πώς γίνεται να μπλεχτούν μουσικά οι Depeche Μode με τον Μάρκο Βαμβακάρη και οι Blondie με του Κατσιμιχαίους; Όσοι βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στην Αρχιτεκτονική μπορούν να δώσουν την απάντηση. Και είναι πολλοί αυτοί, καθώς η έντονη βροχή δε φαίνεται να πτόησε τον κόσμο που επέλεξε να περάσει το Σαββατόβραδό του παρέα με τον Νίκο Ζιώγαλα, τους Μπλε και την Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Το μουσικό τους ταξίδι ξεκίνησε τον Νοέμβριο από τη Θεσσαλονίκη και όπως μας είπαν και οι ίδιοι λίγο πριν την έναρξη του live, θα συνεχιστεί και σε άλλες πόλεις, αφού η παρέα «έδεσε» και αυτό το ιδιαίτερο πρόγραμμα που παρουσιάζουν απέσπασε τη θερμή ανταπόκριση του κοινού.

—————

Music Corner: Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε για μια εμφάνιση και στην Αθήνα;
Τζώρτζια: Εμείς το σκεφτήκαμε ως ΜΠΛΕ. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα σχήμα από αγαπημένους καλλιτέχνες και ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε άνετα και να ευχαριστηθούμε τη σκηνική μας παρουσία. Με τον Νίκο είχαμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν και ήταν ο πρώτος που μας ήρθε στο μυαλό. Την Ανδριάνα τη γνωρίζαμε, αλλά δεν τα είχαμε «ξαναπεί» ποτέ στη σκηνή. Μας αρέσουν οι δουλειές και των δύο και είπαμε να κάνουμε κάτι στο οποίο να πειράζουμε τον ήχο τους με τον δικό μας.

Music Corner: Τι θαυμάζετε ο ένας στον άλλο;
Τζώρτζια: Από πού να αρχίσω! Ο Νίκος μου αρέσει γιατί είναι ψηλός (γέλια). Τον Νίκο τον ξέρω από 16 χρονών παιδάκι. Τον άκουσα πρώτη φορά στο Κύτταρο αν δεν κάνω λάθος.
Νίκος Ζιώγαλας: Δεκάξι χρονών ήταν η Τζώρτζια!
Τζώρτζια: Ναι, ο Νίκος ήταν δεκατριών τότε. Ξεκίνησε νωρίς (γέλια). Ούτε στα όνειρά μου δεν πίστευα ότι θα είμαστε κάποτε μαζί. Θαυμάζω τον τρόπο που γράφει, τον τρόπο που μιλάει, τον τρόπο που σκέφτεται και κυρίως τον τρόπο που γράφει τις σκέψεις του στον στίχο. Βγάζει αυτό που είναι σε αυτό που κάνει. Αυτό σημαίνει γνησιότητα και αυτό το θαυμάζεις. Το κορίτσι επίσης γράφει. Έχει μια φωνή αγγελική και αέρινη κάτι που πάντα ζήλευα. Μου αρέσουν αυτές οι φωνές γιατί δεν μπορώ με τίποτα να το κάνω εγώ. Πίστευα ότι θα δένανε πολύ όμορφα οι φωνές μας πάνω στη σκηνή και έτσι έγινε…
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Εγώ ζηλεύω αυτή τη δύναμη που έχουν και οι δύο. Εμένα αυτό μου λείπει από τη φύση μου. Παίρνω κι εγώ αυτή την φοβερή και τρομερή ενέργεια από τα παιδιά που σε ξεσηκώνει και κάνει τα πατώματα να τρέμουν. Μετά από καιρό ξύπνησα.
Νίκος Ζιώγαλας: Ξεκινάω από τον εαυτό μου και θα καταλήξω στα παιδιά. Εγώ κάποτε ήμουν μικρός. Είχα ένα φυσικό προσόν, αλλά πάντα είχα επίγνωση ότι δεν ήξερα τίποτα. Όταν ήμουν 18 χρονών πήρα την πρώτη μου κιθάρα νιώθοντας όμως ότι θα γράψω κάποια πράγματα. Αυτή η σιγουριά δεν ξέρω από πού πήγαζε. Ήταν εντελώς εσωτερική κατάσταση, Μια εσωτερική φλόγα. Είμαι ένας άνθρωπος που έκανα ένα ταξίδι. Έφυγα από τη Βέροια και ήρθα μόνος μου στην Αθήνα. Τελείωσα το Γυμνάσιο εδώ και γνώρισα πάρα πολύ κόσμο. Είχα μια πρώτη επαφή με την παραδοσιακή μουσική και ήταν αυτό που με έφερε κοντά με ανθρώπους όπως οι Κατσιμιχαίοι, ο Φάμελλος, ο Πορτοκάλογλου κ.α. Την Ανδριάνα την άκουσα πρώτη φορά από τον Πορτοκάλογλου. Ο Νίκος είναι φίλος και η Ανδριάνα ένας άγγελος που μας έκανε την τιμή να περπατάει κοντά μας. Είναι μια αιθέρια ύπαρξη. Η Τζώρτζια από την άλλη είναι μια τραγουδίστρια που πραγματικά θαυμάζω γιατί πιστεύω ότι μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Ρεμπέτικο, λαϊκό, rock ’n’ roll και όλα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Ο καθένας μας κάνει κάτι διαφορετικό αλλά το κάνουμε με κάποια συνέπεια. Προσεγγίζουμε τη μουσική -και ελπίζω και τη ζωή μας- με έναν αληθινό τρόπο. Έτσι έχουμε κάνει μια πάρα πολύ καλή παρέα και χαίρομαι γιατί βλέπω ότι μετά τη Θεσσαλονίκη έχουμε συνέχεια. Θα πάμε Καρδίτσα, Κύπρο κ.α. Η παρέα μας έδεσε και πηγαίνει καλά.

Music Corner: Είστε καλλιτέχνες με διαφορετικές μουσικές αφετηρίες. ’80s ο Νίκος Ζιώγαλας, ’90s οι ΜΠΛΕ ’00s η Ανδριάνα Μπάμπαλη. Πώς βλέπετε τα πράγματα σήμερα για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει;
Τζώρτζια: Από τη μία είναι το internet που διευκολύνει τα παιδιά, το οποίο όμως είναι ταυτόχρονα και παγίδα γιατί υπάρχει τέτοια πληθώρα πληροφορίας που είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος και να φτάσει στα αυτιά των ανθρώπων. Δισκογραφικές δεν υπάρχουν πια ή υπάρχουν σε τελείως άλλο επίπεδο από αυτό που υπήρχε παλιά. Από εκεί και πέρα το ταλέντο και η δουλειά δε χάνονται. Απλώς πρέπει να δουλέψει σκληρά κάποιος για να καταφέρει να ξεχωρίσει.
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Εγώ πρόλαβα εποχές που υπήρχε δισκογραφία. Τώρα είναι πολύ δύσκολο.
Νίκος Ζιώγαλας: Όταν ξεκινούσα εγώ ήταν πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Το να κάνεις ένα δίσκο ήταν ένα γεγονός. Τότε ήταν τα βινύλια και βινύλιο δεν μπορούσε να κάνει ο καθένας, όπως γίνεται σήμερα με το CD. Περίμενες τη σειρά σου. Η δική μου μεταπολιτευτική γενιά περίμενε δέκα χρόνια για να κάνει δισκογραφία. Σαν γενιά είμαστε του ’70, αλλά δισκογραφικά είμαστε του ’80. Θέλω να πω πως κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Τότε ήταν πραγματικά δύσκολο να κάνεις ένα δίσκο. Αν τα κατάφερνες είχες βάσιμες ελπίδες να κάνεις κάτι. Τώρα το να φτιάξει κάποιος ένα CD είναι πανεύκολο. Με 3000 ευρώ μπορείς να κάνεις δίσκο. Όμως πάντα το ζητούμενο θα είναι το καλό τραγούδι. Το πώς θα περάσει και θα βγει προς τα έξω είναι ένα τεράστιο θέμα. Έχει χαλάσει ο ιστός που έβγαζε τα τραγούδια. Τώρα πρέπει να περάσει από το internet. Είναι πραγματικά δύσκολο και δε θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να είμαι στη θέση των νέων παιδιών, αλλά είμαι σίγουρος ότι και αυτά δε θα ήθελαν να είναι στη δική μου θέση και να περιμένουν δέκα χρόνια. Η κάθε εποχή έχεις τις δυσκολίες τις και αυτό δεν είναι κακό. Σε ατσαλώνει και αν πραγματικά έχεις να πεις κάτι θα βρεις τον τρόπο να το πεις.

Music Corner: Τα live σας ξεκίνησαν από Θεσσαλονίκη. Δεδομένης της σημερινής κατάστασης ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Τζώρτζια: Με τη σημερινή οικονομική κατάσταση όλοι έχουμε βάλει νερό στο κρασί μας για να μπορέσουμε να υπάρχουμε. Δε γίνεται αλλιώς. Από εκεί και πέρα όσον αφορά στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, είναι κάτι για το οποίο και εμείς πήγαμε στα ψαχτά. Θέλαμε να συναντηθούμε στις διαφορετικές πλευρές που έχει ο καθένας. Στη λίγο πιο rock δική μας στην παραδοσιακή του Νίκου και στα pop ακούσματα της Ανδριάνας. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα μίγμα που να είναι ενδιαφέρον, χωρίς να εξαφανιστεί κάποιος από τους τρεις μας, αλλά να υπάρχει η ισχύς εν τη ενώση. Αυτό που βγήκε πιστεύω είναι ιδιαίτερο.

Music Corner: Δισκογραφικά που βρίσκεστε;
Τζώρτζια: Εμείς ετοιμάζουμε album μετά από οχτώ χρόνια. Έχουμε βγάλει κάποια single σε ψηφιακή μορφή και ετοιμάζουμε τραγούδια που θα δίνουν το σημερινό στίγμα των ΜΠΛΕ.

Music Corner: Πότε το περιμένουμε;
Τζώρτζια: Πόσο κάνουν τα μωρά; Εννιά μήνες (γέλια)! Μάλλον του χρόνου.
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Έχει κυκλοφορήσει το single με τίτλο «Δαχτυλίδια» και περιμένουμε τον Μάρτιο να κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος.
Νίκος Ζιώγαλας: Εγώ δε θα κάνω κάτι πρωτότυπο. Θα κάνω κάτι που έχουν κάνει όλοι οι συνάδελφοί μου, αλλά εγώ δεν το έχω κάνει ποτέ. Θέλω να κάνω ένα δίσκο με παλιά τραγούδια δικά μου που θα τραγουδήσουν άλλες φωνές. Αυτό θα γίνει όχι με γνώμονα τη φιλία, αλλά με το ποια φωνή αποζητά ένα τραγούδι.
Τζώρτζια: Εγώ θα πω τα δέκα και τα υπόλοιπα δύο…
Ανδριάνα Μπάμπαλη: …θα τα πω εγώ!

—————

Τη βραδιά άνοιξαν οι Μπλε με τις πρώτες νότες από το «Όνειρα σου τραγουδάω» να ακούγονται μία ώρα μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης, καθυστέρηση που εν μέρει δικαιολογείται λόγω βροχής. Με την είσοδο της Ανδριάνας Μπάμπαλη φάνηκε πως οι καλλιτέχνες θα εναλλάσσονταν συχνά πάνω στη σκηνή τραγουδώντας είτε κατά μόνας, είτε ως ντουέτα, είτε και οι τρεις μαζί…

Στην πρώτη περίπτωση είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τραγούδια από την προσωπική δισκογραφική πορεία του καθενός. «Μ’ αρέσεις γιατί», «Νιώθω ενοχές», «Εγώ μπορώ και μόνη», από Μπλε. «Μαζί Θεός», «Δεν είναι αργά», «Δες καθαρά» από Μπάμπαλη. «Πόσα μου φύλαγες», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Σαν σταρ του σινεμά», από Ζιώγαλα.

Αεικίνητη η Τζώρτζια «αλώνιζε» επάνω στη σκηνή συναρπάζοντας τον κόσμο με την ιδιαίτερη σκηνική της παρουσία. Σε πιο χαμηλούς τόνους η Ανδριάνα Μπάμπαλη με ένα ελαφρύ μούδιασμα στην αρχή (ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν σταμάτησε να λειτουργεί το μικρόφωνο της δεν χρησιμοποίησε κάποιο από τα υπόλοιπα που βρίσκονταν στη σκηνή, στερώντας μας έτσι την ευκαιρία να την απολαύσουμε στο «Φοβάμαι»), βρήκε στη συνέχεια τις ισορροπίες της χαρίζοντάς μας ερμηνείες με τη δική της δυναμική. Σταθερή αξία ο Νίκος Ζιώγαλας, έκανε αυτό που ξέρει καλά εδώ και χρόνια, να παντρεύει την παράδοση με τον προσωπικό ήχο που έχει μέσα του.

Στις συμπράξεις της βραδιάς μακράν, κατά την ταπεινή μου άποψη, ξεχώρισε το «Έχω πολύ θυμό» με την Τζώρτζια να βγάζει όλο της το συναίσθημα και τον Νίκο Ζιώγαλα να τη συνοδεύει με το νταούλι, τραντάζοντας όλο το μαγαζί. Εξίσου ξεχωριστή ήταν η συναισθηματικά έντονη ερμηνεία των τριών στο «Γέλα πουλί μου» και στον αντίποδα τα ξεσηκωτικά «Βασιλική» και «Μήλο μου κόκκινο».

Στο encore της βραδιάς μεταξύ των «Σαν τον Καραγκιόζη» και «Call me» στη σκηνή ανέβηκε και η Ευρυδίκη που βρισκόταν στο χώρο, ροκάροντας με το «Whole Lotta Love» των Led Zeppelin. Τι ήταν αυτό που μου έλειψε το Σάββατο; Θα ήθελα να δω πιο πολύ και τους τρεις μαζί πάνω στην σκηνή. Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος φάνηκε να το πήρε πάνω της η Τζώρτζια με τον έξω καρδιά χαρακτήρα της και το ιδιαίτερο χιούμορ της, αλλά όταν συναντιούνται τρεις τέτοιοι καλλιτέχνες, αυτό που περιμένεις είναι το αποτέλεσμα που θα βγει μέσα από την επί σκηνής παρουσία και των τριών.

Και για να απαντήσουμε το αρχικό ερώτημα: Πώς γίνονται να συνδέονται όλα αυτά τα εκ πρώτης όψεως διαφορετικά ακούσματα; Γίνεται όταν έχεις να κάνεις με ταλαντούχους ανθρώπους που δε φοβούνται να πειραματιστούν και να δοκιμαστούν σε διαφορετικά πράγματα -ακούστε τη Τζώρτζια να τραγουδάει «Τα λερωμένα τ’ άπλυτα» και θα με θυμηθείτε-. Γίνεται όταν καλλιτέχνες με μακρά πορεία αντιμετωπίζουν τη μουσική με την ίδια αγάπη και τον ίδιο σεβασμό που είχαν στο ξεκίνημά τους.

————

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…