Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

 

ΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ
«ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ» (POLYDOR 2421143)

Η δεκαετία του ’80 αποτέλεσε την πιο επιτυχημένη από πλευράς αποδοχής κι εμπορικότητας για τη Ρίτα Σακελλαρίου, όχι όμως πάντα με το καλύτερο ρεπερτόριο (τουναντίον…) σε σχέση με το αντίστοιχο των 70’s. Οι δίσκοι της σημείωναν μεγάλες πωλήσεις και τα «σουξέ» της ακούγονταν παντού, ενώ βεβαίως η ίδια πρωταγωνιστούσε στις πίστες των νυχτερινών κέντρων.

Έτσι, μετά το πρώτο «χρυσό» άλμπουμ της καριέρας της το 1979 με τίτλο το όνομά της, το 1980 κυκλοφορεί άλλο ένα και πάλι με τον ίδιο τίτλο και την ίδια εμπορική επιτυχία (πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων). Τη μουσική και τους στίχους υπογράφει ο Τάκης Μουσαφίρης (εκτός από δύο τραγούδια), ο οποίος είχε ήδη αποκτήσει τη φήμη του «συνθέτη των σουξέ» και είχε στενή συνεργασία με τη Ρίτα για αρκετά χρόνια.

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να σχολιάσω το ύφος του άλμπουμ. Καθαρά τραγούδια «πίστας» (κάποιοι τα ονομάζανε και «καψούρικα»…) που μιλάνε για τον έρωτα και με μια «Ριτάρα» (για τους θαυμαστές της) στα καλύτερά της. Αυτή η γυναίκα είχε ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνει να προσέχεις ακόμη και το πιο αδιάφορο κομμάτι (και δυστυχώς είπε πολλά τέτοια ειδικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μετά…) με τον τρόπο που το ερμήνευε και ειδικά αν ήταν ζεϊμπέκικο. Μια ερμηνεία «μάγκικη» και γνήσια λαϊκή, στυλ που δεν πρόδωσε ποτέ της…

Όσο για τον εν λόγω δίσκο, ο «εθνικός ύμνος» (που σχεδόν πάντα υπήρχε στις δουλειές της) είναι το μοναδικό κι ανεπανάληπτο «Μια ζωή πληρώνω». Ένα «κλασικό» τραγούδι, που μέχρι και σήμερα πρωταγωνιστεί στα νυχτερινά κέντρα και το γνωρίζουν ακόμη και τα μικρά παιδιά. Εξάλλου, εκείνη την εποχή ακούστηκαν πολύ και τα «Λες να μη το ξέρω» και «Ένας άνδρας κλαίει», ενώ δε λείπουν και τα «κιτς» κομμάτια όπως το «Άντε …γεια σου χρυσό μου».

Παραγωγός ήταν ο Νίκος Καραγιάννης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο ERA με ηχολήπτη τον Κώστα Φασόλα.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Λες να μη το ξέρω
02) Μια ζωή πληρώνω
03) Αυτό το γιατί
04) Η φωτιά είναι φωτιά (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
05) Αγάπη μου πού πάμε
06) Κάτσε φρόνιμα
07) Άντε …γεια σου χρυσό μου (Τ. Μουσαφίρη-Τ. Κωστή)
08) Μα δεν μετανιώνω (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
09) Ένας άνδρας κλαίει
10) Πολλά λες
11) Ποια ειμ’ εγώ
12) Μείνε ακόμα λίγο

ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ
«ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ» (MINOS MSM 492)

Επειτα από δύο χρυσούς δίσκους και μια «πλατινένια» συμμετοχή στο «Μινόρε της αυγής», η Αθηναϊκή Κομπανία είχε πλέον οριστικά καθιερωθεί στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ήταν εξαιρετικά δημοφιλής. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1983 κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ της σε μουσική και στίχους του Δημήτρη Χατζηδιάκου (όπως και στο πρώτο) και η επιτυχία είναι και πάλι ιδιαίτερα σημαντική.

Γνήσια λαϊκά τραγούδια, γραμμένα από έναν άνθρωπο που μέχρι και σήμερα υπηρετεί το είδος πιστά και με σεβασμό κι ερμηνευμένα από μια παρέα παιδιών που έκαναν το κέφι τους και ποτέ δεν διεκδίκησαν κάτι παραπάνω από την αγάπη του κόσμου και το δικαίωμα να κάνουν αυτό που αγαπούσαν…

«Στην επόμενη στάση» υπάρχει ένα από τα σπουδαιότερα λαϊκά τραγούδια της δεκαετίας του ’80, το «Η ζωή μας τελειώνει» που έγινε μεγάλη επιτυχία και παραμένει γνωστό ως σήμερα. Εξάλλου, ακούστηκαν πολύ τα «Πλάτη με πλάτη» και «Μαλώνουμε-μαλώνουμε», ωστόσο η καλύτερη στιγμή του δίσκου νομίζω ότι είναι το «Ένα σημάδι του καιρού», ερμηνευμένο από τη μαγική φωνή της Σοφίας Εμφιετζή που αδίκησε κατάφωρα τον εαυτό της και δεν έφτασε ποτέ εκεί που της άξιζε…

Η καλή μου φίλη (και μέλος της Κομπανίας για αρκετά χρόνια) Βούλα Καραχάλιου μου έχει αφηγηθεί πολλά «παρασκήνια» από την προετοιμασία του εν λόγω άλμπουμ, όμως κρίνω ότι δε θα πρέπει να τα δημοσιεύσω γιατί τα περισσότερα εμπεριέχουν και προσωπικά στοιχεία. Θα σημειώσω μόνον ότι ήθελε να πει το ντουέτο «Μαλώνουμε-μαλώνουμε» με τον Χρήστο Κανελλόπουλο, όμως η επιθυμία της δεν έγινε πραγματικότητα για λόγους που δεν είναι της παρούσης…

Παραγωγός ήταν ο Ηλίας Μπενέτος και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Μίμη Καννή και στο στούντιο Action με ηχολήπτη τον Γιάννη Σκιαδά.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Μαλώνουμε-μαλώνουμε (Χρ. Κανελλόπουλος-Σ. Εμφιετζή)
02) Η ζωή μας τελειώνει (Δ. Χατζηδιάκος-Όλοι)
03) Οι ντάμες (Β. Καραχάλιου)
04) Σε βρασμό ψυχής (Χρ. Κανελλόπουλος)
05) Δε μαθαίνω νέα σου (Σ. Εμφιετζή)
06) Καν’ το σκόπιμα (Δ. Χατζηδιάκος-Β. Καραχάλιου)
07) Ένα σημάδι του καιρού (Σ. Εμφιετζή)
08) Σαν το τσιγάρο (Β. Καραχάλιου)
09) Πλάτη με πλάτη (Χρ. Κανελλόπουλος)
10) Πρώτα σ’ έλεγαν Μιχάλη (Σ. Εμφιετζή)
11) Παραπονιάρης (Δ. Χατζηδιάκος)
12) Το συμφέρον (Β. Καραχάλιου)
13) Κι ας μ’ αγάπαγες λιγάκι (Χρ. Κανελλόπουλος)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here