“Αφιερωμένο εξαιρετικά” στη …διεθνή Αλέκα Κανελλίδου!

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Δίχως αμφιβολία, η Αλέκα Κανελλίδου είναι μακράν η κορυφαία ερωτική ή jazz γυναικεία φωνή που γεννήθηκε ποτέ σ’ αυτό τον τόπο. Με την ιδιαίτερη βραχνή μα τόσο αισθαντική χροιά της, επί σχεδόν πέντε δεκαετίες ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο σπουδαία ερωτικά τραγούδια που μείνανε στις καρδιές και στα χείλη όλων των Ελλήνων, οπότε δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της σύγχρονης ελληνικής μουσικής… 

Ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας αποκλειστικά ξένα κομμάτια και για αρκετά χρόνια πορεύτηκε μ’ αυτά στις επί σκηνής εμφανίσεις της. Ωστόσο, μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Άσε με να φύγω» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1974 και την ένταξή της στην Columbia ήταν «υποχρεωμένη» εκ των πραγμάτων να στραφεί δισκογραφικά σε αμιγώς ελληνικό ρεπερτόριο…

Παρόλα αυτά, από το 1979 ως το 1983 δεν παρέλειπε να περιλαμβάνει στα προσωπικά άλμπουμ της και ορισμένες διασκευές ξενόγλωσσων τραγουδιών, με «μεταγλώττιση» κυρίως της αξέχαστης Νινής Ζαχά που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επαγγελματική καθιέρωση της Κανελλίδου, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο αφού ήτανε κουμπάρα της… 

Αυτές οι συνολικά 14 διασκευές που ηχογράφησε η υπέροχη ερμηνεύτρια θα μας απασχολήσουν στο σημερινό «Αφιερωμένο εξαιρετικά», με την ελπίδα ότι θα σας θυμίσουν όμορφες κι αξέχαστες μουσικές στιγμές…

Διασκευές… «για λίγους» 

Αρχές του 1979, κυκλοφορεί το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ της Αλέκας Κανελλίδου με τίτλο «Για λίγους». Τα προηγούμενα τρία είχανε βγάλει μεν κάποια γνωστά τραγούδια («Άσε με να φύγω», «Μαγκανοπήγαδο», «Έλα στο σήμερα»), όμως δεν είχαν εκείνο το «κάτι» που θα την κατέτασσε στα ψηλότερα «σκαλοπάτια» του ελληνικού τραγουδιού… 

Ωστόσο, ο δίσκος αυτός μάλλον το είχε καθώς τα περισσότερα κομμάτια του γίνανε γνωστά με επικεφαλής το «Μη μ’ αγγίζεις μη». Επιπλέον, βοήθησαν και οι πέντε διασκευές που περιλαμβάνει και είναι η πρώτη φορά που η ερμηνεύτρια επιχειρεί κάτι τέτοιο δισκογραφικά.

Ξεκινάμε με το «Τα ‘χει αυτά η ζωή» με ελληνικούς στίχους του αείμνηστου Γιάννη Καλαμίτση που επίσης έγινε μεγάλη επιτυχία και ακούστηκε πολύ…

Η πρωτότυπη εκδοχή του είναι το “Making up again” των Dave Black-Peter McDonald, μελών του βρετανικού ποπ συγκροτήματος “Goldie” που μ’ αυτό το κομμάτι έκανε τη μεγαλύτερη επιτυχία της πορείας του, φτάνοντας μάλιστα στην έβδομη θέση των σχετικών charts τον Ιούλιο του 1978. Είναι περιττό ν’ αναφέρουμε περισσότερα, αφού το τραγούδι είναι πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο… 

Συνεχίζουμε με τη «Μελαγχολία» πάλι σε «μετάφραση» Καλαμίτση, μια πολύ όμορφη και γλυκιά μπαλάντα ερμηνευμένη υποδειγματικά από την Κανελλίδου…

Πρόκειται για τη “Senora Melancolia” που είχε ηχογραφήσει η δημοφιλής Ιταλίδα ερμηνεύτρια Mina (Mazzini) το 1977, ίσως στην πιο γνωστή στιγμή της καριέρας της…

Παρακάτω, συναντάμε το «Πες μου τι ζητάς» (κι εδώ Καλαμίτσης) που είναι διασκευή του γαλλικού “Je m’ y attendais (pas a toi)” του Michel Jourdan και είχε κυκλοφορήσει το 1978 με ερμηνευτή τον Patrick Bruel… 

Επίσης, υπάρχουν τα «Η αγάπη μας» του Bob Russell (στίχοι Νινή Ζαχά -πρωτότυπος τίτλος “Honey” με ερμηνευτή τον Bobby Goldsboro στα μέσα της δεκαετίας του ’60) και το πολύ γνωστό «Χτυπάει η βροχή» του Werner Theunissen (στίχοι Καλαμίτση), συνθέτη και στιχουργού του ολλανδικού γκρουπ τριών αδελφών κοριτσιών “Pussycat” το οποίο και ηχογράφησε το τραγούδι στην αυθεντική μορφή του το 1978 με τον τίτλο “Wet day in September”…

Aznavour και Becaud 

H δεκαετία του ’80 ξεκινά για την Κανελλίδου με το άλμπουμ «Εμπιστευτικά», που κυκλοφορεί στις αρχές της χρονιάς. Η επιτυχία είναι κι εδώ αξιοσημείωτη, με κύριο όχημα το «Δεν είναι έτσι η αγάπη» που ακούστηκε και χορεύτηκε πολύ εκείνη την περίοδο, αλλά και αργότερα. Παραμένει δε μια από τις πιο διαχρονικές στιγμές της ερμηνεύτριας… 

Πάντως, ο δίσκος έχει έντονο…διεθνές «άρωμα» καθώς ακριβώς τα μισά (έξι) τραγούδια που περιλαμβάνει είναι διασκευές με αιχμή του δόρατος τη Γαλλία κι ελληνικούς στίχους της Νινής Ζαχά. 

Εν αρχή ην ο Charles Aznavour με το πασίγνωστο και με πάμπολλες εκτελέσεις παγκοσμίως “Yesterday when I was young” που στη γλώσσα μας για χάρη της Κανελλίδου έγινε «Μόλις χθες». Σχετικά πρόσφατα, το διασκεύασε σε πιο μοντέρνους ρυθμούς και ο Θάνος Καλλίρης με τίτλο «Μέχρι χθες» κι ελληνικούς στίχους της Εύης Δρούτσα…

Τη σκυτάλη παίρνει άλλος ένας θρύλος της γαλλικής μουσικής, ο Gilbert Becaud και το “Je t’ appartiens” που έγραψε ο ίδιος σε στίχους Pierre Delanoe και ηχογράφησε το 1955. Έπειτα από 25 χρόνια -μιλάμε πάντα για το 1980- το ακούμε στη γλώσσα μας από την υπέροχη Αλέκα με τίτλο «Πάντα κοντά σου»… 

Γαλλική και η επόμενη διασκευή, αυτή τη φορά ενός πολύ γνωστού τραγουδιού που έγραψε και τραγούδησε η Patricia Carli το 1963, το “Arrête, arrête…(Demain tu te maries)”.

Στα ελληνικά γίνεται «Φτάνει ως εδώ»…

Η… «τρικολόρ τετραλογία» ολοκληρώνεται με το “Le vieux couple” των Jacques Datin και  Jean-Loup Dabadie που ερμήνευσε ο Serge Reggiani το 1972. Ελληνιστί, «Θα φύγω εγώ»… 

Και πάμε στην Αγγλία και στο “City and suburban blues” που είχε ηχογραφηθεί σε δισκάκι 45 στροφών το 1973 από το ροκ συγκρότημα “The Jook”. Εδώ, μετατράπηκε στο πιο…ήρεμο «Καυγαδάκι» που ακούσατε ποτέ…

Κι επειδή εκείνα τα χρόνια διασκευή χωρίς…Roberto Carlos δεν γινόταν, βρίσκουμε το “Lady Laura” το οποίο έγραψε για τη μητέρα του και ηχογράφησε το 1978.

 Η Κανελλίδου το τραγούδησε στα ελληνικά ως «Ξαναγύρνα»…

Και…Eurovision 

Φτάνουμε πια στο 1981, όταν τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφορεί το άλμπουμ της Κανελλίδου «Αν ξαναγεννιόμουνα», ένα από τα ωραιότερά της. Το ομότιτλο θ’ ακουστεί πολύ, όπως και οι δύο διασκευές που περιλαμβάνει. 

Η μία είναι εκείνη του πασίγνωστου “Killing me softly with his song”, γραμμένο από τους Charles Fox και Norman Gimbel κι ερμηνευμένο από τη Roberta Flack το 1973. Ήτανε το υπ’ αριθμόν ένα “hit” της χρονιάς σε πολλές χώρες του κόσμου και φυσικά γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις.

 Η αντίστοιχη ελληνική έχει την υπογραφή του Δημήτρη Ιατρόπουλου και τον τίτλο «Πόσο γλυκά με σκοτώνεις»…

Η δεύτερη διασκευή μας ταξιδεύει στο συγκλονιστικό διαγωνισμό της Eurovision του 1981 στο Δουβλίνο, όπου έγινε πραγματική μάχη για την πρωτιά. Τελικώς, η μεγάλη ηττημένη ήταν η Γερμανία που έχασε μόλις για τέσσερις πόντους την πρώτη θέση με το “Johnny blue” που ερμήνευσε η Lena Valaitis.

Ωστόσο, το εν λόγω τραγούδι έκανε μεγάλη εντύπωση και η Νινή Ζαχά το μετέτρεψε στα ελληνικά σε «Πού πάμε πού», το οποίο έγινε πολύ γνωστό με τη φωνή της Κανελλίδου…

Ο κύκλος των διασκευών για την ερμηνεύτρια θα ολοκληρωθεί στο άλμπουμ «Αν θα σ’ αγαπήσω», το οποίο θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο του 1983. Εδώ υπάρχει η «Εξομολόγηση», ένα ιταλικό τραγούδι του Sergio Bardotti το οποίο προφανώς ερμήνευσε η Ornella Vanoni. Και λέμε «προφανώς», γιατί όσο κι αν ψάξαμε δεν καταφέραμε να βρούμε ούτε τον τίτλο, ούτε τη μελωδία που ακούγεται από τη φωνή της Κανελλίδου. 

Από την άλλη, η «Εξομολόγηση» αναφέρεται πολλάκις ως τραγούδι σε μουσική και στίχους της Νινής Ζαχά. Πάντως, στο οπισθόφυλλο του δίσκου που το περιέχει, αναγράφεται ότι δημιουργοί του είναι Ιταλοί…

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…