31/1/2014
Γράφει η Πέννυ Ζαμπούκα
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr
Παρασκευή βράδυ… Με πολλή βροχή. Ψάχνοντας για πάρκινγκ στην Ακτή Πειραιώς. Οι ευγενικοί παρκαδόροι, όταν τους ρωτώ πόσο κοστίζει να το αφήσω στο πεζοδρόμιο μπροστά στο μαγαζί (που εντελώς αυθαίρετα έχουν ιδιωτικοποιήσει οι επιχειρηματίες της Ακτής) μου απαντούν «10 ευρώ». Ξεπερνάω το σοκ (μερικές τιμές δε πέφτουν ποτέ, παρά την κρίση-Ακόμα ένα τρανό παράδειγμα ότι αυτή η κρίση είναι «γεμάτη ευκαιρίες» όπως διατυμπανίζουν αρκετοί ηλίθιοι) και παρκάρω πίσω από το εμπορικό.
Μπαίνοντας στο μαγαζί από την είσοδο μέχρι τον εξώστη, διαπιστώνω ότι είναι δομημένο και λειτουργεί με τη λογική των μπουζουκιών. Παρολαυτά το προσωπικό είναι εξυπηρετικό, και ο χώρος καθαρός. Καθόμαστε στον εξώστη, το μοναδικό τραπέζι δίπλα στο Λύκειο από τα Γιάννενα που ήρθε τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα και διαπιστώνω ότι βλέπω πολύ καθαρά στη σκηνή. Βέβαια πάνω αριστερά υπάρχει μια flat τηλεόραση σα Monitor, με κάκιστη εικόνα.
Το πρόγραμμα ξεκινά στις 23:30 περίπου με τη Δέσποινα Μπουγιατιώτη (εξαιρετική οικοδέσποινα) ντυμένη με ρούχα καμαριέρας (το ίδιο και οι υπόλοιπες κοπέλες –τα ονόματα των οποίων δεν αναφέρονται στο δελτίο τύπου και οι οποίες χρησίμευσαν στο να χτυπούν παλαμάκια στα τραγούδια μαζί με το κοινό ) να παρακινεί το κοινό σε karaoke (τραγικό). Το αστείο με την ενδυματολογική επιλογή δεν το κατάλαβα, κάτι είπε η Δέσποινα ότι λόγω κρίσης αντί να τραγουδήσει όπως είχαν συμφωνήσει την έβαλαν να κάνει την καθαρίστρια ή κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η πραγματικότητα ήταν ακόμα χειρότερη. Την έβαλαν να κάνει τη γλάστρα μαζί με τις άλλες 2 κοπέλες που δεν ακούστηκαν ποτέ τα ονόματά τους.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, αυτός ο εξαιρετικός καλλιτέχνης με άπειρες δυνατότητες, ο οποίος είπε δύο τραγούδια του σε ένα Potpourri και μετά απλά συνόδευε ως μουσικός την ορχήστρα. Και μετά από λίγο, βγαίνει στη σκηνή ο Σαββόπουλος. Και εκεί δίνει τα ρέστα του. Δε σας κρύβω πως και μόνο ακούγοντας τη μουσική του καραγκιόζη, πριν καν ξεκινήσει να τραγουδά, ένιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά. Κοροϊδέψτε όσο θέλετε, αλλά το ένιωσα. Ο Σαββόπουλος είναι σπουδαίος, το έχω ξαναγράψει, και το απέδειξε με άνεση ακόμα μια φορά, και εκείνο το βράδυ ξεχώρισε σα το διαμάντι μέσα σε ένα προχειρογραμμένο πρόγραμμα.
Φυσικά συμπαραστάτες του είχε μια εξαιρετική ορχήστρα, με επικεφαλής τον Κιουρτσόγλου και τον David Lynch. Ξεκινώντας μόνος του, μας τραγουδά «Το τσακάλι» του και γεμίζει τη σκηνή. Στη συνέχεια τον συνοδεύει η 10μελής ορχήστρα, τους διευθύνει με το μοναδικό του τρόπο, και όλοι στέκονται σούζα σε κάθε του πρόσταγμα. «Ο λαϊκός τραγουδιστής» έρχεται στη συνέχεια και άλλα πολλά και αγαπημένα για να φτάσει η στιγμή για «το χειμώνα ετούτο» και την φράση-σταθμό «είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα λύκεια». Ο Σαββόπουλος το τραγουδά με όλη του την ορμή, σκέφτομαι τι ένιωθα όταν το άκουγα στην εφηβεία μου και γυρίζω προς το μέρος του λυκείου από τα Γιάννενα. Καμία αντίδραση. Τίποτα. Στο τέλος του τραγουδιού δε κρατήθηκα, και τους ρώτησα τι ένιωσαν όταν άκουσαν αυτή τη φράση. «Τίποτα», μου απάντησαν. Οκ, τίποτα… Η εφηβεία είναι μια κωλοκατάσταση γενικότερα, τρελαίνονται οι ορμόνες, μας τρελαίνουν οι γονείς και οι έρωτες, οι καθηγητές και το μέλλον που βιαζόμαστε να το φτάσουμε, δε τολμώ να διανοηθώ πως είναι να είσαι έφηβος το 2014 ειδικά στην επαρχία, με όλα αυτά συν τα δυσοίωνα που φόρτωσαν οι από πάνω στις πλατούλες αυτών των παιδιών. Και η αντίδραση τους είναι η αδιαφορία σε ένα τέτοιο στίχο. Γίνεται; Γίνεται…
Η μόνη στιγμή που τα λυκειόπαιδα της επαρχίας ενθουσιάστηκαν, ήταν όταν η Δέσποινα (χρησιμοποιώ το μικρό της γιατί έτσι προωθείτο και από την παράσταση) απήγγειλε ένα ποίημα του Καβάφη και στο τέλος έμεινε γυμνή πάνω στη σκηνή. Πολύ καλή ερμηνεία, αλλά αταίριαστη στο «βάλε λίγο απ’ όλα και μια πίτα με γύρο» πρόγραμμα.
Η συνέχεια κύλησε με γαργαλιστικά περιστατικά για το Χατζιδάκι, και μερικά υπέροχα τραγούδια ακόμα. Έπειτα εμφανίστηκε η πανέμορφη Πέννυ Μπαλτατζή (η οποία επίσης δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα-για να διατηρηθεί το στοιχείο της έκπληξης όπως γράφουν…) η οποία ερμήνευσε δικά της κομμάτια μαζί με τον Γιώργο Ζερβό υπό τους ήχους του χαλαζιού που έπεφτε στην τσίγκινη οροφή. Παρά τη δυνατή βροντή, τα κομμάτια τα ‘σκισε!
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Ζουγανέλης, αγχωμένος και βραχνιασμένος μετά το θέατρο και ξεκίνησε τους κλασικούς του αυτοσχεδιασμούς με αστεία νηπιακού επιπέδου. Μάλιστα ξέπεσε στο επίπεδο Σεφερλή, κοροϊδεύοντας το κοινό, τους πελάτες που είχαν κάποια παραπάνω κιλά ή τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Κάποια στιγμή αργότερα, του ξέφυγε και το εξής τραγικό, απεκάλεσε την Τάνια Τσανακλίδου «Αγάμητη», με στόχο το εύκολο γέλιο. Εχοντας γνωρίσει από κοντά το Γιάννη Ζουγανέλη ξέρω καλά πόσο ευγενής άνθρωπος είναι. Και θεωρώ κρίμα να εξευτελίζει την τέχνη του από τη μία, και από την άλλη να κάνει παράπονα για το ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά τη μουσική του στην Ελλάδα. Από τα ωραία τραγούδια που έχει γράψει, δεν είπε κανένα, ούτε καν το «Στέλλα». Ουσιαστικά δεν είπε κανένα, παρά μόνο τον μακρυμάλλη.
Στο τέλος βγήκε ο Μαχαιρίτσας, ο οποίος πάλι είπε το γνωστό πρόγραμμα που λέει μετά το Καλλιμάρμαρο, με αυτό το άθλιο τραγούδι με τον ταύρο (ευτυχώς αυτή τη φορά δε μας λιβάνισε με το ηθικοπλαστικό του νόημα το οποίο δεν αντέχω να ακούω από τύπους που κυκλοφορούν με Jaguar) και τα γνωστά του χιτάκια (έλα ψιχούλα μου, και τι ζητάω, όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ, ο τούρκος ) αλλά και το «Πόσο σε θέλω», από τη χρυσή εποχή των Τερμιτών. Το «φλασάκι» το είπαν όλοι μαζί αλλά κανείς δε θα το πει ποτέ όπως το ‘λεγε ο Μπουλάς παλιά κι εμείς το γράφαμε σύνθημα στους τοίχους.
Εν κατακλείδι, ήταν ένα πολύωρο πρόγραμμα, προχειροφτιαχμένο και ο μόνος που σώθηκε από όλο αυτό ήταν ο Σαββόπουλος. Φυσικά μερίδιο της ευθύνης έχει και ο ίδιος καθώς συνέγραψε τα κείμενα της παράστασης. Και για το τέλος, ειλικρινά αυτή η φαεινή σεξιστική ιδέα με τις κοπέλες ντυμένες καμαριέρες, ας μην επαναληφθεί. Και καλό θα ήταν να ακούγαμε τα ονόματά τους επί σκηνής.
ΥΓ. Ο Σάκης Μπουλάς δεν εμφανίστηκε λόγω ασθένειας. Εύχομαι ταχεία ανάρρωση και να λάβει θέση για να πάρει πάλι την πρωτιά. Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα επανακάμψει δριμύτερος!
——————-
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Δεν ξέρω σε ποια παράσταση ήταν η κ. ζαμπούκα και δεν είδε τα ονόματα ολών των συντελεστών, ούτε τι “προηγούμενα” έχει με το πρόγραμμα. αλλά να μην της αρέσει τίποτα απολύτως το βλέπω ύποπτο. και όλα αυτά που γράφει για σεξιστικές στολές και άλλα καλύτερα να μην τα χαρακτηρίσω.
Νομίζω πως το αρ8ρο είναι τελείως υποκειμενικό.. Μαλλον δεν αρεσε στη ρεπορτερ κ αυτο φαινεται σε μια κακογτραμμενη κριτικη.
Εχω παρακολουθήσει αρκετες φορές τις παραστασεις στο εν λογω μαγαζι κ αναγνωριζω ομοιοτητες κ οχι πρωτοτυπιες χρονο με το χρονο… παρ’αυτα παραμενει απολαυστικο, ο Ζουγανελης οπως και να το κανουμε ειναι αστειος(οσων αφορα τα αστεια του μαλλον φταιει το επιπεδο των ακροατων κι οχι ο ιδιος που το εκμεταλλευεται-δουλεια του ειναι).
Ολοφανερα η συντακτρια πηγε για να δει τον Σαββοπουλο. Ας κρινει λοιπον αυτο. Και…. λιγοτερη χολη ρε παιδι μου!
Έχω παρακολουθήσει και εγώ το πρόγραμμα και ούτε και εγώ κατάλαβα γιατί ήταν έτσι ντυμένα τα κορίτσια. Παίχτηκε κάτι που δεν καταλάβαμε; μπορεί. Τα κείμενα θα μπορούσαν να ήταν και καλύτερα δεδομένων των δυνατοτήτων του σχήματος. Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε. Έφερναν κάπως σε σχολική παράσταση. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι (μηδενός εξαιρουμένου) δεν είναι ταλεντάρες και η μουσική τους καταπληκτική. Και μας αρέσουν ούτως ή άλλως. Μη δυσανασχετείτε με τη ρεπόρτερ. Έλεος πια με τις αρθρογραφίες-αγιογραφίες. Μα να είναι όλα τέλεια; Εμένα αυτά μου φαίνονται ύποπτα…