Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
6/9/2010
www.musiccorner.gr

Τα εισιτήρια κλεισμένα εδώ καί σχεδόν έναν χρόνο. Οι U2 live στην Αθήνα. Οι U2 στην πραγματικότητα ποτέ δε με ξετρέλαναν. Άλλωστε έχουν ξεφύγει από τον δρόμο που αρχικά είχαν χαράξει. Αλλά είναι U2, κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει τη μουσική τους, τα τραγούδια τους, τα show τους. Κι αυτό έχει να κάνει με το (καθαρά) μουσικό κομμάτι της μπάντας. Στο τι κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή, αν είναι γραφικός ή όχι, είναι μία άλλη συζήτηση. Στο καθαρά μουσικό κομμάτι οι U2 είναι θρύλοι. Και θα παραμείνουν.

Support οι Snow Patrol, μία νέα μπάντα. “Μωρό”, αναλογικά με τους U2! Μία μπάντα όμως με καταπληκτικά κομμάτια, τρομερές δυνατότητες, εκπληκτικές φωνές καί σκηνική παρουσία. Μία μπάντα που είμαι σίγουρος πως έχει να μας δώσει πάρα πολλά πράγματα ακόμα. Όσο γιά τον Aviv Geffen, ένας μέτριος τραγουδιστής. Αυτή την εντύπωση μου έδωσε την πρώτη φορά που τον είχα δει, αυτή συνεχίζει να δίνει.

Ξεκινώντας τον (ατελείωτο) δρόμο προς το Ολυμπιακό Στάδιο όλα σου έδιναν την εντύπωση πως κινούνται στους ρυθμούς της συναυλίας. Καί στην πραγματικότητα όλα γύρω από αυτό κινούνταν. Η κίνηση ατελείωτη. Ένα πολύχρωμο ποτάμι αυτοκινήτων ανέβαινε προς τα βόρεια. Η Αστυνομία βεβαίως ανίκανη να ελέγξει την κίνηση καί να κάνει τις αντίστοιχες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Αλλά ακόμα καί αυτό σου φαινόταν λίγο. Το αυτοκίνητο το παράτησα (κυριολεκτικά) στις 20:15 αγνοώντας επιδεικτικά τις νουθεσίες ενός …σαντουιτσά που μου έλεγε πως θα μου το σηκώσουν. Άλλωστε είναι κομματάκι δύσκολο η τροχαία να διαθέτει τόσους γερανούς όσους και τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα αυτή τη μέρα! Τα εισιτήρια ανα χείρας, το βήμα πιό γρήγορο…

Μετά από 15 λεπτά είχαμε μπει στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τον Aviv Geffen δεν τον είδα ποτέ. Το ίδιο …και αυτός! Η χαρά ήταν αμοιβαία! Μόλις είδα τη σκηνή σχεδόν μου κόπηκε η ανάσα. Ένα τεράστιο, θεόρατο καί απόλυτα επιβλητικό ντεκόρ. Ο κόσμος συνέρεε προς όλες τις θύρες του Ολυμπιακού Σταδίου. Γέροι, νέοι, μωρά, πανκιά, ροκάδες, κυριλέδες. Οι U2 άλλωστε καλύπτουν μεγάλη, ηλικιακή καί ακουστική, γκάμα. Οι Snow Patrol ήταν στη σκηνή. Με τρομερά θετική διάθεση, με τρομερές ερμηνείες όπως αυτές των Chasing Cars και του Run. Δυστυχώς δεν είχαν σύμμαχο τον ήχο σε αυτό το καταπληκτικό τους live. Πρόκειται για μια μπάντα που με ενθουσιάζει όσο λίγες. Με τον κόσμο να τους αποθεώνει σε κάθε τους τραγούδι, αφού μας έκαναν τη χάρη καί μας τα είπαν σχεδόν όλα. Μας ευχαρίστησαν καί έκαναν μία δέσμευση να επιστρέψουν, λίγο πριν ερμηνεύσουν το Just Say Yes. Καί εμείς we …Just Say Yes!

Η ώρα των U2 είχε πλέον φτάσει. Το Ο.Α.Κ.Α ασφυκτικά γεμάτο. Ύπο τους ήχους του Space Oddity του David Bowie έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή. Odysseas The Edge, Larry Mullen as the Apollon, Adam Claytom the Zeus and Bono As the Great Alexander, όπως αποκάλεσε ο Bono τους U2 σε ένα σημείο της συναυλίας. Return of the stingray guitar καί ξεκινάμε… Ο κόσμος αποθεώνει… Τα φώτα σβήνουν, ο Bono παίρνει τη θέση του και Beautiful day. Ένα τεχνολογικό θαύμα μας επιδείκνυε τις δυνατότητες του. Αυτή η σκηνή ήταν πραγματικά κάτι μοναδικό. Η κυκλική LED οθόνη ανεβοκατέβαινε, άλλαζε χρώματα, βίντεο, νόμιζες πως γινόταν διάφανη, πως στριφογύριζε. Ένα πράγμα μαγικό…

Οι U2 έδιναν ένα πραγματικό show ερμηνεύοντας όλες τις μεγάλες τους επιτυχίες. Μας γύρισαν πολλά χρόνια πίσω με το I Will Follow (τραγούδι με το οποιό είχαν ανόιξει την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα το 1997), με τα καινούργια Get On Your Boots και Magnificent, βεβαίως μας ταξίδεψαν σε δρόμους μυστήριους μέχρι το τέλος του κόσμου με το She Moves In Mysterious Ways καί το Until The End Of The World αντίστοιχα. Ο Bono ένιωθε όμορφα στη σκηνή γιατί όπως είπε: “Greeks and Irish have so much in common… Take the situation on your hands Greeks…“, προφανώς θέλοντας να μας ανάψει κι άλλες φυτιλιές γιά τα οικονομικά χάλια της χώρας μας. Αλλά δε θέλαμε να μαυρίσουμε και στους U2. Έτσι ο Bono μας τραγόυδησε πως μετά από τόσα χρόνια ζωής δεν κατάφερε να βρεί αυτό που θέλει, βεβαίως με το Still Haven’t Found What I’m Looking For. Με την περηφάνια του Pride καί το City Of Blinding Lights ήρθε ή ώρα να ροκάρουμε παραπάνω. Vertigo λοιπόν με τον Bono να μιλάει τα ισπανικά με ιρλανδική προφορά. Ο κόσμος χόρευε ασταμάτητα, η σκηνή το ίδιο. Έμοιαζε να χορεύει κι εκείνη μαζί με εμάς. Στη συνέχεια η διάθεση έγινε πιο disco, ο Larry πήρε το τουμπερλέκι καί Discotheque… Στη συνέχεια ο Bono είπε το Sunday, Bloody Sunday, ένα ιστορικό τραγούδι που έχει να κάνει με τις τραγικές στιγμές που έζησε η Ιρλανδία εκείνη την αιματηρή Κυριακή που ο Βρετανικός Στρατός σκότωσε αρκετό κόσμο.

Οι U2 μας καληνύχτησαν καί νόμιζαν πως θα το …χάψουμε καί θα φύγουμε! Αλλά ούτε εμείς φύγαμε ούτε και αυτοί. One για τη συνέχεια καί Where The Streets Have No Name. Το τι έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο είναι δύσκολο να περιγραφεί. Σας λέω μόνο πως την ώρα που γράφω το κείμενο αυτό, ανατριχιάζω. Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me… και ο Bono μην βλέποντας την ώρα ρωτούσε “What time is in the world?”… It’s showtime μας είπε, κάνοντας κούνια με το μικρόφωνο του… With or Without you… Το κοινό παραληρούσε… Όλος ο κόσμος τραγουδάει “Oooooo” μετά το “With or without you” και χειροκροτάει ρυθμικά. Μια μαγική στιγμή… Moment of surrender τώρα. Τελευταίο τους κομμάτι. Μετά από δύο ώρες και κάτι μας καληνύχτησαν. Ένα Live που δε μπορεί να περιγραφεί με λόγια, δυστυχώς. Μόνο όσοι βρεθήκαμε εκεί μπορούμε να νιώσουμε καί να καταλάβουμε…

 Εδώ είναι καί το setlist της χθεσινής βραδιάς…

Return Of The Stingray Guitar
Beautiful Day
I Will Follow
Get On Your Boots
Magnificent
Mysterious Ways
Elevation
Until The End Of The World
I Still Haven’t Found What I’m Looking For / Movin’ On Up (snippet)
Pride (In The Name Of Love)
In A Little While
Miss Sarajevo
City Of Blinding Lights
Vertigo
Crazy Tonight / Discothèque (snippet)
Sunday Bloody Sunday
MLK
Walk On / You’ll Never Walk Alone (snippet)
One
Amazing Grace (snippet) / Where The Streets Have No Name
Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me
With Or Without You
Moment of Surrender

**** Τι καλά που θα ήταν αν οι διοργανωτές της συναυλίας βοηθούσαν τα media να καλύψουν σωστά το σημαντικό αυτό event. Τι καλά θα ήταν αν εκεί στη Didi τηρούσαν τις υποσχέσεις τους, όχι μόνο όταν οι ίδιοι έχουν ανάγκη. Τι καλά θα ήταν κύριοι (και κυρίες) της Didi αν ξέρατε τι σημαίνει “μπέσα στα λόγια σας”… Κρίμα…

———-

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Does your site have a contact page? I’m having problems locating it but, I’d like to send you an email. I’ve got some ideas for your blog you might be interested in hearing. Either way, great site and I look forward to seeing it develop over time.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here