“Αν αφαιρέσουμε τον πανικό και την τρομοκρατία που μας έχουν επιβάλλει, αυτό που πρέπει να εντοπίσουμε είναι το τί αλλάζει μέσα μας”.
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Αβραμίδου
Music Corner – 22/1/2014
Τί μπορώ να πω για τη Δήμητρα Γαλάνη; Στο μυαλό μου παραμένει αναλλοίωτη η εικόνα από εκείνη τη χιλιοπαιγμένη κασέτα που είχε στο εξώφυλλο τη φωτογραφία της μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού, πάνω σ’ ένα τετράδιο με χάρτινο ντύμα και ετικέτα που έγραφε με καλλιγραφικά «Λεύκωμα». Νομίζω, εν τέλει, ότι τα τραγούδια που είχαν την τύχη να βρεθούν στον δρόμο της και τα οποία χαρακτήρισε με τη φωνή της, λένε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε γι’ αυτήν. Είχε, όμως, και η ίδια την ευτυχία να διασταυρωθεί η διαδρομή της με πολύ μεγάλους δημιουργούς, τους δασκάλους της, όπως τους αποκαλεί. Κι αυτές οι συναντήσεις, παλιές και νέες, εξακολουθούν να φωτίζουν την καλλιτεχνική μας -και όχι μόνο- ζωή.
Το ραντεβού γι’ αυτήν την αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο MusicCorner με αφορμή τις εμφανίσεις της, οι οποίες ξεκινούν την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου στο Passport, ήταν τηλεφωνικό. Με το που σήκωσε το ακουστικό, η φωνή της σπουδαίας μας ερμηνεύτριας αντήχησε στ’ αφτιά μου σαν μουσική. Και όπως ακριβώς συμβαίνει με τα τραγούδια της, έτσι και αυτά που έχει να πει είναι, θεωρώ, πολύ ουσιαστικά…
————————-
MusicCorner: Να ξεκινήσουμε με τη συνεργασία σας με τον Παρασκευά Καρασούλο. Πώς ήταν αυτή η συνάντηση, περίπου είκοσι χρόνια μετά, αν δεν κάνω λάθος, σε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;
Δήμητρα Γαλάνη: Κοντεύουν είκοσι χρόνια, ναι! Με τον Παρασκευά μάς συνδέει μια πολύ βαθειά σχέση και φιλία. Από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, στα τραγούδια που είχε κάνει και τραγούδησα τότε με τον Στέφανο Κορκολή στην «Παλίρροια», δεθήκαμε με έναν μοναδικό τρόπο και έτσι λίγο αργότερα το ’90 κάναμε το «Φως», έναν δίσκο όπου εγώ πλέον έχω συνθετικά όλη την ευθύνη και στιχουργικά ο Παρασκευάς. Απ’ αυτόν τον δίσκο βγήκαν πολύ όμορφα τραγούδια: Τα «Νύχτα Που Φεύγει», «Στο Πάτωμα τα Ρούχα σου»… Βέβαια, και το «Δυο Μέρες Μόνο»…
MusicCorner: … που το ανακαλύψαμε ξανά στην πορεία, νομίζω…
Δήμητρα Γαλάνη: Ακριβώς, ναι! Από την αρχή όμως το αγάπησε πολύ ο κόσμος. Γενικότερα πιστεύω οτι ο Καρασούλος δεν είναι ένας στιχουργός παραγωγικός με την έννοια του να γράφει συνέχεια και παντού –γράφει όποτε αισθάνεται ότι πρέπει να γράψει. Εδώ και δύο χρόνια αισθανθήκαμε ότι ήταν η ώρα να «ξαναμιλήσουμε» μαζί. Ο λόγος του Παρασκευά είναι βαθειά ποιητικός και την ίδια στιγμή ακουμπάει στο σήμερα και σ’ αυτό που μας συμβαίνει αλλά με μια διαφορετική πνευματικότητα. Μια πνευματικότητα που νομίζω όλοι μας έχουμε ανάγκη και ιδιαίτερα αυτούς τους καιρούς.
Έτσι, λοιπόν, πάλι με ένα concept, κάτι σαν σενάριο δηλαδή που υπάρχει από πίσω, γεννήθηκε και το υλικό για το «Αλλιώς». Θέλαμε να καταγράψουμε με έναν τρόπο αυτό που περνάμε όλοι. Γιατί όλοι το περνάμε και το βιώνουμε ανάλογα με το που βρήκε τον καθένα μας από τη στιγμή που βυθιστήκαμε σε αυτό το τούνελ της κρίσης. Τα τραγούδια αυτά αφορούν σε ένα πρόσωπο, μια γυναίκα, έναν άνθρωπο τέλος πάντων, που ξαφνικά ξυπνάει από έναν ύπνο βαθύ και ανακαλύπτει ότι τα πράγματα έχουν φθάσει στο όριό τους και πρέπει πλέον να τα δει αλλιώς. Πρέπει να «ξαναγεννηθεί», να δει και να αισθανθεί με έναν διαφορετικό τρόπο και να βάλει φως ξανά στη ζωή της. Πρέπει να καταλάβει και να απαιτήσει αυτό που δικαιωματικά της ανήκει. Πρέπει να θυμηθεί. Να ανακαλέσει τις αξίες της ζωής, να γεμίσει δύναμη από αυτό για να προχωρήσει. Να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις της και να αγαπήσει τον εαυτό της και τους διπλανούς της αλλά και τη μοναχικότητα της. Αυτο, είτε μέσα από τις προσωπικές της ιστορίες, είτε μέσα από ιστορίες που μας αφορούν όλους, καταγράφει το σήμερα με έναν τρόπο που και δίνει φως στη σκοτεινιά που μας έχει τυλίξει, αλλά και προτρέπει σε μια μεγαλύτερη ενδοσκόπηση, σε αυτό που πραγματικά έχει ουσία. Γιατί, αν αφαιρέσουμε τις κρίσεις και τα νούμερα, τον πανικό και την τρομοκρατία που μας έχουν επιβάλλει, αυτό που πρέπει να εντοπίσουμε είναι το τί πραγματικά αλλάζει -ή τέλος πάντων πρέπει να αλλάξει- μέσα μας.
MusicCorner: Όπως λέει ο στίχος, «Ο κόσμος είναι αλλιώς», κι αυτό το ξέρουμε και το βιώνουμε όλοι. Τί θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς και τί να κρατήσουμε για να προχωρήσουμε;
Δήμητρα Γαλάνη: Κατ’ αρχήν να κρατήσουμε τις αξίες μας ζωντανές και ατόφιες! Να κρατήσουμε αυτά που μας συνθέτουν ως λαό και ως υπάρξεις. Τις σχέσεις μας. Αυτό που είναι το πραγματικό και όχι το ψέμα. Να μαλακώσουμε τους φόβους μας. Να τολμήσουμε. Να αγαπήσουμε. Να αγαπήσουμε αληθινά, να ζήσουμε αληθινά. Να ζήσουμε και λίγο πέρα από ένα υλιστικό ατομισμό που μας έχει βάλει αυτή η εποχή. Να μπούμε σε πιο βαθιά πράγματα, όσο κι αν αυτό ακούγεται πολυτέλεια. Μην κάνουμε αυτό το λάθος. Δεν είναι επ’ουδενι πολυτέλεια το να έχεις το δικαίωμα να σκέφτεσαι και έτσι να προχωράς. Είναι αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει! Όλο το υπόλοιπο είναι ένα σκηνικό που μας έχουν στήσει πολύ άσχημο κι ένας καιρός που, όπως λέει και ο Παρασκευάς, είναι ληστής και «το σχέδιο έχει κλέψει». Το σχέδιο που είχαμε, αυτό που ονειρευόμασταν για ζωή. Πρέπει να κάνουμε το μεγάλο βήμα, πιστεύω. Κι αυτό προσπάθησε να καταγράψει ο Παρασκευάς, να το εξελίξει μέσα απ’ τα τραγούδια, και να γράψουμε μουσικές εγώ, ο Χρυσόστομος Μουράτογλου αλλά και ο Jun Miyake, ένα τραγούδι του οποίου αγαπήσαμε και ο Παρασκευάς και εγώ πάρα πολύ και έγραψε ελληνικούς στίχους για να το πω. Γνωρίσαμε μάλιστα τον θαυμάσιο αυτόν άνθρωπο και δουλέψαμε μαζί για να προσαρμόσουμε το τραγούδι.
Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με έναν δίσκο που έχει αρχή, μέση και τέλος. Αυτό που ακούσατε στα τέσσερα τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε maxi single είναι κάποια δείγματα. Ο ίδιος ο δίσκος, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις αρχές του Φλεβάρη κι αυτός με τον τίτλο «Αλλιώς», θα συνοδεύεται από μία έκδοση βιβλίου όπου δύο δημιουργοί, ένας εικαστικός, ο Ανδρέας Γεωργιάδης και η φωτογράφος Λίλα Σωτηρίου, ανασυνθετουν το υλικό τους ενώνοντας το, φτιάχνοντας έτσι μια σειρά από καινούργια έργα με αφορμή τα τραγούδια. Αυτή τη στιγμή που υπάρχει αυτή η ομίχλη γύρω μας και μέσα μας, και βέβαια και στα μουσικά μας πράγματα, προχωρήσαμε τολμηρά με τη δική μας ομάδα άξιων συνεργατών, με μια δική μας παραγωγή –της εταιρείας μου, “North Knot”, και της «Μικρής Άρκτου», της τόσο αξιόλογης εκδοτικής εταιρείας του Παρασκευά και των συνεργατών του. Ελπίζουμε αυτή η δουλειά να αρέσει στον κόσμο, όσο άρεσε και σε εμάς όσο τη φτιάχναμε.
MusicCorner: Όταν μια δουλειά γίνεται από καρδιάς, νομίζω ότι αυτό περνάει στον κόσμο…
Δήμητρα Γαλάνη: Απόλυτα! Ξέρετε, και εγώ και ο Παρασκευάς έχουμε πολύ καλή σχέση με την αλήθεια. Δεν προβάλαμε ένα άλλο πρόσωπο πέραν αυτού που είμαστε. Οπότε, δεν φοβόμαστε να μιλάμε. Όταν έχεις ζήσει τη ζωή σου στο ψέμα, έχεις φόβο –ότι θα εκτεθείς. Είμαστε λοιπόν και ανοιχτοί και ξεκάθαροι και με αυτήν την πρόθεση προσφέρουμε το «Αλλιώς» στον κόσμο. Είναι μια πραγματικά ολοκληρωμένη δουλειά. Επίσης είναι δισκογραφία, κάτι που δυστυχώς κοντεύουμε να ξεχάσουμε… Εμείς επιμένουμε και συνεχίζουμε να κάνουμε.
MusicCorner: Σας έλειψε η επαφή με τον κόσμο σε ζωντανές εμφανίσεις;
Δήμητρα Γαλάνη: Δεν μου λείπει, όταν δεν έχω κάτι να πω. Το να επαναλαμβάνομαι αυτάρεσκα, για μένα δεν έχει κανένα νόημα. Τώρα έχω να μιλήσω με το «Αλλιώς», εξ ου και ο τίτλος των παραστάσεων. Έχω και συνεργάζομαι με μία μπάντα υπέροχη εδώ και πέντε χρόνια, με τους οποίους παίξαμε και στον δίσκο. Είναι εξαιρετικοί μουσικοί, ένας κι ένας, δημιουργικοί, ευφάνταστοι και με πολλή αγάπη σε αυτό που κάνουν. Αισθάνομαι τόσο όμορφα μαζί τους! Νομίζω λοιπόν ότι είναι η ώρα τώρα για να τραγουδήσω. Πριν, άλλωστε, ήμουν και σε όλη αυτή τη δημιουργική διαδικασία. Μας πήρε περίπου δύο χρόνια αυτός ο δίσκος. Δεν ήταν ένα πράγμα που βγήκε αγόγγυστα και εύκολα. Έχουμε δώσει την ψυχή μας. Είναι μεγάλη χαρά τώρα το ότι μπορώ να το παρουσιάσω στον κόσμο, να το επικοινωνήσω, και να το δέσω όμορφα και με το παλιότερο υλικό. Στο πρόγραμμα με βοηθησε και η Μαργαρίτα Μυτιληναίου που μαζί της έχω δουλέψει και άλλα προγράματα μου στο παρελθόν. Νομίζω ότι βγαίνει ένα πολύ ωραίο δίωρο πρόγραμμα και είναι από τις λίγες φορές που είμαι μόνη μου πάνω στη σκηνή. Εγώ και η μπάντα. Ξεκινάμε στο Passport στις 23 του μήνα. Θα παίζουμε κάθε Πέμπτη και παράλληλα θα κάνουμε και κάποιες εμφανίσεις εκτός Αθηνών, σε Κύπρο, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και αλλού για να επικοινωνήσουμε κι εκεί τη δουλειά μας.
MusicCorner: Όταν αναλογίζεστε αυτά τα 45 χρόνια που μας τραγουδάτε και γεμίζετε τις ζωές μας με συναισθήματα…
Δήμητρα Γαλάνη: Γίναν 45, ε; Πω πω! Ούτε εγώ το ‘χα καταλάβει…
MusicCorner: Νομίζω, ναι! Να σας πω την αλήθεια, παρότι γνώριζα ότι δισκογραφικά ξεκινήσατε με τον Δήμο Μούτση, δεν θυμόμουν ότι ο τίτλος του πρώτου δίσκου είναι «Ένα Χαμόγελο». Το διάβασα ξανά πρόσφατα και σκέφτηκα πόσο όμορφος και ταιριαστός είναι με τη μουσική σας διαδρομή…
Δήμητρα Γαλάνη: Ναι, πραγματικά! Ένα ωραίο μπάσιμο στο ταξίδι αυτό! Και τί σημαντικά εφόδια να ξεκινάς με τον Μούτση και τον Γκάτσο, τον Χατζιδάκι, τον Ξαρχάκο, τον Σπανό, τον Χατζηνάσιο… Αργότερα με τον Μάνο Λοΐζο, τον Τσιτσάνη, τον Μίκη Θεοδωράκη… Με όλους αυτούς τους ανθρώπους που μου χαρίσανε τόσα πολλά. Όλα αυτά τα πρόσωπα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο για μένα και υποκλίνομαι βαθιά σε αυτήν τη γνώση που μου μεταδώσανε. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα τέτοιο πολύτιμο εφόδιο για να μπορέσεις να συνεχίσεις. Ιδιαίτερα δε, τα χρόνια αυτα που ζούμε. Εμένα αυτή είναι η περιουσία μου.
MusicCorner: Νομίζω ότι αυτό είναι και ένα κομμάτι της επιτυχίας και της διάρκειας στον χρόνο: Το καλό υλικό, οι σωστές επιλογές, οι σωστές συνεργασίες…
Δήμητρα Γαλάνη: Εννοείται…
MusicCorner: Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι εξίσου μεγάλο ρόλο παίζει και η δική σας προσωπικότητα.
Δήμητρα Γαλάνη: Αυτό εσείς το λέτε. Εγω αυτό που ξέρω είναι ότι το υλικό αυτό ποτέ μου δεν το εγκατέλειψα και νομιζω ότι το διαχειρίστηκα σωστά. Χωρίς να το «προσβάλλω» το ανανέωσα μέσα στα χρόνια, ντύνοντας το με νέες ενορχηστρώσεις και εκτελέσεις περνώντας το έτσι συγχρόνως και στις νεώτερες ηλικίες. Δεν ήταν δίσκοι που απλά έκανα για να έχω έναν κατάλογο –ήταν πολύ σημαντικά τραγούδια. Είναι πράγματα που έχουν τέτοια αντοχή στον χρόνο που κι εγώ εκπλήσσομαι. Αυτό με έβαλε κι εμένα στον δρόμο του να γράφω τραγούδια. Νομίζω ότι ήρθε πολύ φυσικά αυτή η στιγμή. Και αυτό προσπαθώ να κάνω. Τραγούδια που να αντέχουν στον χρόνο. Κάποια στιγμή όλη αυτή η μουσική που συσσώρευα και οι γνώσεις και οι σχολές οι πολλές, εκφράστηκαν και για μένα μουσικά. Θα δείτε πάρα πολλά από τα στοιχεία των δασκάλων μου μέσα στις μουσικές μου. Τον διακρίνεις τον Χατζιδάκι, τον Σπανό, τον Μούτση, τον Χατζηνάσιο. Διακρίνεις τους μεγάλους δημιουργούς μέσα στα τραγούδια μου.
MusicCorner: Υπήρξε κάποια στιγμή σε αυτήν την πορεία που να σκεφτήκατε «Μετά απ’ αυτό, τί κάνω; Πώς συνεχίζω μετά απ’ αυτήν την κορυφή;»
Δήμητρα Γαλάνη: Όχι, δεν το σκέφτηκα ποτέ. Γιατί πάντα έχω στο μυαλό μου πράγματα να κάνω. Ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω και επόμενους στόχους στο κεφάλι μου. Γίνεται διαρκώς αυτό: Κάνεις, και μετά πας στο επόμενο βήμα. Δύναμη να ‘χεις και υγεία! Και από ‘κει κι έπειτα, οι σχέσεις, τα στηρίγματα να είναι γερά. Όπως πολύ σωστά λέει στην «Παλίρροια» ο Καρασούλος: «Όταν τραβιούνται τα νερά / παλίρροια όταν πιάνει / τότε που αδειάζει η καρδιά / κι ο κόσμος δεν της φτάνει / μένουν στηρίγματα γερά / αυτά που αντέχουν τη φθορά / και ο χρόνος δεν τα φτάνει». Σ’ αυτά τα πράγματα που έχω ζήσει προσωπικά, έχω πολύ γερές αξίες για να μπορούν να κλονιστούν στους διάφορους τριγμούς και συρμούς. Και οι αξίες αυτές ξεκίνησαν και απ’ το σπίτι μου και από τους μεγάλους δασκάλους μου, από τους φίλους μου και γενικότερα από τις επιλογές που έκανα στη ζωή μου. Αυτό πιστεύω ότι βλέπουν οι νεώτερες γενιές και το αναπαράγουν αγαπώντας το, γιατί οι νέοι πάντα διακρίνουν και οσμίζονται τα πράγματα καλύτερα από εμας. Τους παρατηρώ και συγκινούμαι με τί σεβασμό και αγάπη σκύβουν στην «Αθανασία» του Χατζιδάκι ή σ’ ένα τραγούδι του Σπανού, ας πούμε το «Με Πνίγει Τούτη η Σιωπή».
MusicCorner: Η αλήθεια των πραγμάτων μένει αναλλοίωτη σε κάθε εποχή προφανώς…
Δήμητρα Γαλάνη: Ακριβώς! Και δεν χρειάζεται να κάνεις εσύ κάποια προσπάθεια. Τη δύναμη την έχουν τα ίδια τα τραγούδια. Αυτά τα παιδιά άκουγαν, ας πούμε, βινύλια των γονιών τους και κάποιες φορές μάλιστα μπορεί να τους τη σπάγανε, γιατί οι γονείς τους πολλές φορές άκουγαν τις επιτυχίες της εποχής. Και μπορεί να λέγανε «Άντε τώρα, τί είναι αυτά;» Και όταν πέρναγαν τα δεκαοκτώ, άρχιζαν και ψαχουλεύανε τα δισκάκια αυτά και βρίσκανε άλλα τραγούδια διαφορετικά απο εκείνα που θυμόντουσαν να ακούγονται στο σπιτι τους και τα έκαναν δικά τους και τ’αγαπούσαν. Ερχόντουσαν μετα και μου τα ζητούσαν. Νέα συγκροτήματα, όπως οι Matisse, έπιαναν ένα τραγούδι που είχα πει όταν ήμουν δεκαεφτά χρόνων, το «Μη Μου Μιλάς γι’ Αγάπη», και το διασκεύαζαν βάζοντας και αγγλικούς στίχους. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις αυτόν τον διάλογο και αυτό το πράγμα να μην παύει. Και δεν είμαι αποκομμένη ή χαλί σ’ αυτό –συμμετέχω κανονικά σε αυτό!
MusicCorner: Όπως συνηθίζετε να λέτε, σας αρέσει να φωτίζετε νέους καλλιτέχνες…
Δήμητρα Γαλάνη: Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέτε εσείς. Εγώ αυτό που λέω και τονίζω πάντα είναι ότι η σχέση με τους νεώτερους είναι αμφίδρομη, Τους δίνω γνώση, πείρα και την ψυχή μου και μου δίνουν πίσω φρεσκάδα, καινούργια οπτική και την αγάπη τους και το respect τους. Μαθαίνω τόσα πολλά από αυτούς…
MusicCorner: Ο πειραματισμός αυτός και οτιδήποτε καινούργιο σας διατηρεί κι εσάς σε εγρήγορση. Είναι κάτι πολύ δημιουργικό, νομίζω.
Δήμητρα Γαλάνη: Ναι, γιατί είναι μεγάλη ευλογία να κάνεις αυτό που αγαπάς στη ζωή. Εγώ αυτό αγαπώ: να κάνω μουσική! Και μακάρι να ίσχυε για όλους μας αυτό. Αν κάνουμε αυτό που αγαπάμε πραγματικά, ό,τι κι αν μας δίνει αυτό για να ζήσουμε, μπορούμε να είμαστε όλοι μας καλύτεροι. Θα βρούμε τον τρόπο να ζήσουμε. Δεν είναι η ζωή αυτό που μας έδειξαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι «επαγγελματίες της πολιτικής» και τα media. Η ζωή είναι αλλού! Και την ξέρανε πάρα πολύ καλά ποια είναι και φρόντισαν να θέλουν να μας κάνουν να την ξεχάσουμε. Ε, λοιπόν, δεν θα την ξεχάσουμε! Γιατί συνεχώς ανανεώνεται αυτό το είδος του Έλληνα που είναι κοσμοπολίτης και παγκόσμιος. Συνεχώς ανανεώνεται ο ποιητής που έχει μέσα του ο Έλληνας…
MusicCorner: Μόνο και μόνο απ’ τη γλώσσα του…
Δήμητρα Γαλάνη: Ακριβώς! Διότι αυτή η γλώσσα δεν έπαψε 4.000 χρόνια να υπάρχει! Ό,τι κι αν κάνουν για να προσπαθήσουν να τη σβήσουν, θα υπάρχει μέσα στην ψυχή της Ευρώπης. Η γλώσσα αυτή είναι ζωντανή! Πιο ζωντανή γλώσσα δεν ξέρω αν υπάρχει. Και πιο ουσιαστική! Αυτό το πράγμα πρέπει να το τιμήσουμε. Οι κύριοι κύριοι που κατά καιρούς κυβερνούν αυτόν τον τόπο, όχι μόνο δεν το τίμησαν –αντίθετα, το παγίδεψαν, το λοιδόρησαν, το αλλοίωσαν. Εμείς δεν το ξεχνάμε, είναι γραμμένο στο DNA μας. Και επειδή είμαστε μια μικρή χώρα, μικρής κλίμακας, πρέπει να δούμε τους εαυτούς μας. Όχι εσωστρέφεια, ίσα ίσα! Εξωστρέφεια, αλλά με ταυτότητα. Σ’ αυτό που έρχεται δεν νομίζω ότι παίζουν ρόλο τα σύνορα. Πρέπει να αισθανθούμε ότι όλος ο κόσμος είναι μέσα μας και να δράσουμε συλλογικά.
MusicCorner: Προσωπικά, πώς ορίζετε την επιτυχία;
Δήμητρα Γαλάνη: Επιτυχία για μένα είναι η ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που ζεις και σε αυτό που κανεις. Επιτυχία είναι η αναγνώριση, η καταξίωση, το να είσαι αξιόπιστος. Άλλωστε αυτό δημιουργει και συνεχίζει τον διάλογο. Αυτό για μένα λέγεται επιτυχία: Η διαχρονικότητα και η σχέση με τον κόσμο. Τα υπόλοιπα είναι σαν βεγγαλικά…
MusicCorner: Σας δημιουργεί αυτή η σχέση και την ευθύνη ότι πρέπει να αντεπεξέλθετε σε κάποιες απαιτήσεις ή προσδοκίες;
Δήμητρα Γαλάνη: Ευθύνη μου δημιουργεί η ύπαρξή μου και εγώ η ίδια. Όχι η καριέρα μου –αυτή είναι μέρος αυτού που είμαι εγώ. Την ευθύνη την έχω ως πολίτης απέναντι στα πράγματα. Όταν είσαι υπεύθυνος άνθρωπος είσαι και στη τέχνη σου και σε όλα. Δεν κάνω ό,τι κάνω τυχαία και δεν το κάνω με γνώμονα την ευκολία. Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε μια ευθύνη…
MusicCorner: Το πρόβλημα είναι ίσως ότι δεν την αναλαμβάνουμε…
Δήμητρα Γαλάνη: Ναι, δυστυχώς δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας γενικότερα. Θέλουμε να τα ρίχνουμε αλλού, ότι κάτι άλλο ή κάποιος άλλος φταίει. Αυτο πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα. Έχουμε ήδη καθυστερήσει. Πρέπει να δούμε καθαρά. Και αν κάπου κάνουμε λάθη, είναι ανθρώπινα. Τα κάνουμε για να μην τα ξανακάνουμε. Ή, αν τα ξανακάνουμε, για κάποιο λόγο γίνονται…
MusicCorner: Να υπάρχει συνειδητότητα, εννοείτε.
Δήμητρα Γαλάνη: Αυτό θεωρώ ότι λείπει από τη χώρα. Και δεν λείπει τυχαία. Υποβαθμίζουν συνεχώς την παιδεία και τον πολιτισμό για να μην υπάρχει συνειδητότητα. Για να μειώνεται η αντίληψη. Ρίχνουν στην αγορά και προωθούν συνεχώς υποπροϊοντα και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούν μόνο καταναλωτές και όχι σκεπτόμενους πολίτες. Όταν δεν τα λέμε μας βάζουν και την ταμπέλα της γραφικότητας ότι, και καλά, αυτα είναι πολυτέλειες και όχι της παρούσης, διότι τώρα αυτό που μετράει είναι να ευημερούν οι αριθμοί.
MusicCorner: Σαν να είναι η παιδεία και ο πολιτισμός δευτερεύοντα ή είδη πολυτελείας…
Δήμητρα Γαλάνη: Είναι το απόλυτο ψεύδος αυτό! Λείπει η πνευματικότητα απ’ τον τόπο μας και από τους ηγέτες μας και αυτό το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Τη στιγμή που θα βρεθεί ένας ηγέτης, ένας αρχηγός κράτους, να ηγηθεί με μία άλλη πνευματικότητα, η Ελλάδα σύσσωμη θα είναι μαζί του…
MusicCorner: Νομίζω ότι, εμφανώς τουλάχιστον, δεν βλέπουμε μια τέτοια προσωπικότητα αυτήν τη στιγμή.
Δήμητρα Γαλάνη: Πιστεύω ότι θα υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες, απλά τα πράγματα, έτσι όπως διαμορφώνονται, δεν τους επιτρέπουν να φανούν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μεταξύ των πολιτικών μας δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αυτήν την πνευματικότητα. Τότε αυτό που κάνουν δεν είναι πολιτική, είναι μεροδούλι-μεροφάι! Σαφώς υπάρχει σκοτεινιά και σαπίλα, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αλλά δεν μπορώ να βάλω σε ένα τσουβάλι όλον τον κόσμο. Σαφώς υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι θα ήθελαν να διοικήσουν με διαφορετικό τρόπο. Δεν τους επιτρέπεται όμως. Αυτοί πρέπει να πάνε κόντρα -όπως πρέπει να πάμε κι εμείς- σ’ αυτό που είναι ο συρμός. Να μη φοβηθούν, γιατί είμαι σίγουρη ότι ο κόσμος μόλις αισθανθεί ότι τον οδηγεί κάποιος που έχει αγάπη και όραμα γι’ αυτόν τον τόπο θα είναι δίπλα του στο μεγαλύτερο ποσοστό.
Έχει πια καταντήσει αηδία να προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν δεν έχουμε χρήματα, δεν υπάρχουμε ως άνθρωποι. Άθλιες αμερικανιές δηλαδή… Μα ήταν ποτέ αυτή η χώρα έτσι; Συγγνώμη, δύο νέοι άνθρωποι που αγαπούν ο ένας τον άλλον και ζουν για τον έρωτά τους, είναι δυνατόν πρωτίστως να τους ενδιαφέρει πόσα λεφτά έχουν; Με όσα και να έχουν θα πορευτούν προκειμένου να ζήσουν αυτό που θέλουν διακαώς. Και στην πορεία θα κοιτάξουν να είναι όλο και πιο καλά. Γιατί να μην κοιτάξουμε κι εμείς σαν νέοι τη ζωή μας; Εγώ παίρνω κουράγιο και παράδειγμα απ’ τους νέους ανθρώπους. Μπροστά σ’ αυτό που θέλουν να ζήσουν δεν υπολογίζουν τίποτα: ούτε τα φράγκα!
MusicCorner: Όταν είναι γεμάτη η καρδιά, δεν σκέφτεσαι τα χρήματα…
Δήμητρα Γαλάνη: Όταν έχουμε τους συντρόφους μας, τους φίλους μας, τους αγαπημένους μας ανθρώπους, αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Μπορούμε να περάσουμε και με λιγότερα. Οι γενιές μας έχουν γνωρίσει τη φτώχεια. Εμείς όταν πήραμε ψυγείο το ’60, το ανοίγαμε και λέγαμε «Θαύμα, θαύμα!» γιατί άναβε ένα φως! Αυτό το υλιστικό, πλασματικό πράγμα που έγινε από τη Χούντα και μετά και απογειώθηκε τη δεκαετία του ’80, δεν μας εκφράζει. Δεν είμαστε εμείς αυτοί! Έχουμε χάσει την ουσία…
MusicCorner: Κλείνοντας, θέλω να σας ρωτήσω τί είναι για σας η μουσική και τί σας έχει προσφέρει;
Δήμητρα Γαλάνη: Η ζωή μου ολόκληρη είναι η μουσική! Και με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Αυτό και μόνο φτάνει! Είναι πάρα πολύ σημαντικό από την τέχνη σου και από αυτό που ζεις να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
MusicCorner: Κι εμείς μαζί, ακούγοντάς σας!
Δήμητρα Γαλάνη: Σας ευχαριστώ πολύ! Αλλά πραγματικά αυτό που θέλω όταν παίζω και τελειώνει το πρόγραμμα και φεύγετε, είναι να αισθάνεστε ότι έχετε ανέβει ένα μικρό σκαλί πιο πάνω. Και αυτό να κρατάει! Έστω και για μια μέρα, μια βδομάδα. Αν μπορούμε να το καταφέρνουμε αυτό, τότε μπορούμε και να λέμε ότι έχουμε κάνει κάτι στη ζωή και στην τέχνη μας…
* Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Αλλιώς”, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…