16/7/2012
Γράφει η Πέννυ Ζαμπούκα
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
Η αφίσα έγραφε Πέμπτη 5 Ιουλίου στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Οι Mode Plagal τραγουδούν μαζί με τους φίλους τους. Αυτό που δεν έγραφε όμως η αφίσα ήταν ότι αυτή η συναυλία ήταν φτιαγμένη από τους Mode Plagal και τους φίλους τους και προοριζόταν επίσης μόνο για τους φίλους τους. Και αυτό γινόταν ξεκάθαρο από τη πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην Τεχνόπολη, όπου ο κόσμος ήταν λιγοστός (σε σημείο που αργότερα αναγκάστηκαν να ανοίξουν τις πόρτες προκειμένου να μπει κόσμος και να αυξηθεί το κοινό), αλλά και από την αύρα της συναυλίας, εφόσον η μπάντα κάθε τόσο ανάμεσα στα τραγούδια συνομιλούσε από πάνω στη σκηνή με φίλους που βρίσκονταν από κάτω. Γενικά επικρατούσε μια χαλαρότητα και όσοι ήμασταν εκεί αισθανόμασταν ότι απολαμβάναμε μια αυτοσχέδια συναυλία για λίγους και καλούς.
Οι Mode Plagal είναι ένα ιδιαίτερο μουσικό σχήμα με ήδη τέσσερα cds στο ενεργητικό τους. Μαζί με τον Θοδωρή Ρέλλο (σαξόφωνο, τραγούδι), ο οποίος είναι ίσως ευρύτερα γνωστός και ως μέλος των Χειμερινών κολυμβητών, τον Κλέωνα Αντωνίου (κιθάρα, τραγούδι), τον Φλοριάν Μικούτα (πλήκτρα, τραγούδι), τον Τάκη Κανέλλο (τύμπανα) και τον Αντώνη Μαράτο (μπάσο), κινούνται σε μουσικά πεδία αυτοσχεδιασμών και jazz μουσικής, διασκευάζοντας παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα και συνδυάζοντας τα με Afrobeat και blues ρυθμούς.
Η βραδιά ξεκίνησε στις 21.30 με το συγκρότημα μόνο του επί σκηνής για μισή ώρα ώστε να προθερμάνει τον κόσμο πριν ξεκινήσει να υποδέχεται έναν-έναν τους φίλους του. Στη συνέχεια πέρασε από τη σκηνή ένα πλήθος εκλεκτών καλεσμένων, μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Αποστολάκης και η Μαρία Κώτη των Χαΐνηδων. Αυτός που ξεσήκωσε τον κόσμο όμως ήταν ο Γιώργος Μακρής με τη γκάιντα του και ο Νίκος Ζιώγαλας με δύο τραγούδια, ένα παραδοσιακό της Βέροιας και φυσικά τη Βασιλική του. Με άπειρο κέφι ανέβηκε πάνω στη σκηνή και μας μετέδωσε τη θετική του ενέργεια.
Από τις εμφανίσεις που μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση ήταν αυτή της Μάρθας Φριντζήλα. Υπέροχη και η ερμηνεία της σε ένα Καρπαθικό συρματικό τραγούδι. Προσωπικά θεωρώ ότι έχει τέτοια αύρα και σκηνική παρουσία που σε συνδυασμό με μια φωνή που μπορεί να πει τα πάντα σε μαγνητίζει και σε παρασέρνει με την ερμηνεία της κάθε φορά- σε αντίθεση με τη «λίγη» Μαρία Κώτη η οποία μου φάνηκε αδιάφορη πάνω στη σκηνή.
Το τελευταίο cd τους λέγεται «Στην κοιλιά του κήτους» και φυσικά έπαιξαν αρκετά κομμάτια και από αυτό, τα οποία το κοινό τα υποδέχτηκε θερμά (είπαμε άλλωστε ότι ήταν φιλικά προσκείμενο προς τη μπάντα!). Ο Δημήτρης Αποστολάκης, με την πληθωρική του προσωπικότητα, αναφερόμενος στο θέμα της ημέρας, την ανακάλυψη του μποζόνιου του Higgs, είπε διάφορα ωραία, όπως το ότι θεωρεί φασιστικό το αξίωμα του να είμαστε όλοι ίδιοι. Οφείλουμε να είμαστε διακρίσιμοι και ισότιμοι. Αλλά όχι ίδιοι. Εξαιρετικά καυστικό σχόλιο. Και επίκαιρο κατ’ εμέ.
Ο Θανάσης Μωραΐτης που ανεβοκατέβηκε αρκετές φορές πάνω στη σκηνή ερμήνευσε μερικά αρβανίτικα παραδοσιακά κομμάτια με ένα μοναδικό μπρίο και είχε αρκετή πλάκα όταν ξανανέβηκε προς το τέλος της συναυλίας για να τραγουδήσει ένα κομμάτι μαζί με τους Plagal αλλά δε θυμόταν τα λόγια καλά και αποχώρησε στη μέση.
Μια πολύ ωραία διασκευή της βραδιάς ήταν βασισμένη πάνω στην όπερα του Henry Purcell «Διδώ και Αινείας». Και φυσικά η συμβολή των μουσικών όπως οι Αλέξης Νόνης στα κρουστά, Μπάμπης Παρίτσης στο βιολί, Βασίλης Μαντζούκης στην κιθάρα και Φώτης Σιώτας στη βιόλα ήταν εμφανής.
Ξέρω ότι σε αυτό το σημείο πολλοί από τους αναγνώστες δε θα συμφωνήσουν, αλλά οφείλω να πω ότι δεν με ενθουσίασε καθόλου η ερμηνεία του Παύλου Παυλίδη. Έπαιξε δύο κομμάτια, άνευρα και τόσο ίδια με τα προηγούμενα (εξαιρετικά) που έχει γράψει, που με κούρασε. Επίσης δεν μου έκανε καθόλου καλή εντύπωση ότι «τρομοκρατήθηκε» στην ιδέα ότι η μπάντα θέλησε να τον κρατήσει για να πουν ακόμα ένα κομμάτι μαζί και κατέβηκε αμέσως από τη σκηνή.
Φυσικά κρατήσανε για το τέλος τον Δημήτρη Πουλικάκο- και πολύ καλά έκαναν. Ο γερο-ροκάς τραγούδησε τη «θητεία» του Σαββόπουλου ξεσηκώνοντας τον κόσμο, την «Αυγουλού» και φυσικά το «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη» από το θρυλικό δίσκο «Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος». Τον αγάπαμε τον Πουλίκα και πάντα αξίζει να τον βλέπεις Live.
Έπειτα οι Mode Plagal ξεκίνησαν να παίζουν ένα μικρό αυτοσχεδιασμό, και ο Θοδωρής Ρέλλος άρχισε να ευχαριστεί τον κόσμο και να προσπαθεί να «κλείσει» τη συναυλία. Άδικα όμως, καθώς ο Κλέων Αντωνίου συνέχιζε να παίζει με το κοινό από κάτω να τον σιγοντάρει. Τελικά μετά από περίπου 15 λεπτά η συναυλία έληξε οριστικά!
Δηλώσεις δυστυχώς δεν έχουμε, γιατί πηγαίνοντας μετά τη λήξη στα παρασκήνια ο Θοδωρής Ρέλλος μας απάντησε κατσουφιασμένος με την εξής έκφραση: «Μα καλά, τέτοια ώρα;» Τέτοια λόγια λοιπόν… Ας ελπίσουμε ότι είχε απλά μια κακή μέρα…
——————-
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…