16/3/2012
Γράφει η Μαρίνα Σκοπελίτου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Τον τίτλο «Όχι σε όλα» έδωσε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης στη μουσική παράσταση που παρουσίασε στην Αυλαία τις δύο προηγούμενες Παρασκευές και η οποία θα συνεχιστεί όλες τις επόμενες Παρασκευές του Μαρτίου αλλά και την πρώτη του Απριλίου. Ένας τίτλος που παραπέμπει σε εκείνη την απίστευτη ψηφοφορία για το δεύτερο μνημόνιο δίνοντας ένα ξεκάθαρο και σαφές μήνυμα και ένας τίτλος που δε χρησιμοποιήθηκε καθόλου καταχρηστικά αλλά ταιριάζει στην παράσταση κατά τη διάρκεια της οποίας τα τραγούδια περιπλέκονται με αστείες ιστορίες και πικρές αλήθειες της πραγματικότητάς μας…
Από τη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει μόνιμα, μας ήρθε με μία βαλίτσα γεμάτη τραγούδια και με μία εκλεκτή παρέα. Τα τραγούδια προέρχονται από την πολύχρονη καλλιτεχνική του πορεία και από μία νέα δισκογραφική δουλειά η οποία θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι ενώ η παρέα του αποτελείται από μία ομάδα έμπειρων μουσικών και τη συνοδοιπόρο του καλλιτέχνη τα τελευταία τρία χρόνια, Σοφία Γεωργαντζή. Η Σοφία Γεωργαντζή είναι μία νέα τραγουδοποιός που κάνει όλο και περισσότερο αισθητή την παρουσία της στον καλλιτεχνικό χώρο λόγω της εξαιρετικής φωνής της αλλά και των δυνατοτήτων της στη σύνθεση και τη στιχουργική.
Η ώρα ήταν πλέον 11 και μισή όταν τα φώτα έσβησαν και η σκηνή της Αυλαίας γέμισε από τους πρωταγωνιστές της. Το «Συγγνώμη Πατέρα» ήταν το πρώτο τραγούδι της βραδιάς, ένα τραγούδι δυνατό και συγκινητικό το οποίο θα περιλαμβάνεται στην επόμενη δισκογραφική δουλειά του καλλιτέχνη. Ακολούθησαν κάποια κομμάτια από προηγούμενες δουλειές του, όπως το «Στα χαμηλά και στα ψηλά», το «Πρωινό όνειρο», το οποίο ερμήνευσε μαζί με τη Σοφία Γεωργαντζή, το «Ελεύθερη πτώση», «Το πέταγμα σου» και το «Ό,τι με πληγώνει». Η βραδιά ήταν ακόμα στην αρχή της και ο καλλιτέχνης είχε ήδη καταφέρει με τις ατάκες και το χιούμορ του να μετατρέψει ένα ολόκληρο μαγαζί σε μία μεγάλη παρέα…
Ο λόγος και το μικρόφωνο δόθηκε κατόπιν στη Σοφία για να μας τραγουδήσει κάποια τραγούδια από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Ζωγραφίζω Όνειρα». Το χαρούμενο «Ταράτσα χαμηλή» και το «Βάστα» μας έδωσαν μία ιδέα για τη γυναικεία προσέγγιση της τραγουδοποιίας, όπως τόνισε και ο ίδιος ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, και μας γέμισαν προσδοκίες για το μέλλον.
Το πρόγραμμα συνεχιζόταν χωρίς σταματημό, όταν κάποια στιγμή μέσα στο κοινό ο τραγουδιστής ξεχώρισε μία γνωστή φυσιογνωμία. Ποιος ήταν; Ο Θοδωρής Κοτονιάς από τα «Μακρινά Ξαδέλφια»! Οι δύο καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν και όπως φάνηκε η εκτίμηση που τρέφει ο ένας για τον άλλο πρέπει να είναι μεγάλη και αμοιβαία. Το «Καλό Ταξίδι» και το «Άνοιξη» ήταν δύο τραγούδια που ερμηνεύτηκαν όσο ο νεαρός καλλιτέχνης βρισκόταν επί σκηνής.
Πολλά ακόμη τραγούδια ακολούθησαν και μάλιστα μερικά από τα πιο αγαπημένα κατά τη διάρκεια των οποίων το κοινό δε σταμάτησε να τραγουδά. Το «Γράμμα σ’ έναν ποιητή» σε ποίηση του Νίκου Καββαδία, «Οι Νεράιδες», το «Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα», το «Όχι και να κλαίμε» του Μανώλη Γαλιάτσου, «Τ’ ανείπωτα» και το «Άραγε να ‘μαι κάποιος άλλος» που περιγράφει τόσο καίρια την κατάσταση της χώρας μας ήταν μερικά από αυτά.
Η ώρα ήταν περασμένη και το πρόγραμμα πλησίαζε στο τέλος του. Το «Πώς ν’ αναπνεύσω» σε μία ερμηνεία γεμάτη ένταση από τη Σοφία Γεωργαντζή και το «Ψάχνω» ένα ακόμα καινούργιο και ακυκλοφόρητο τραγούδι του καλλιτέχνη ήταν δύο από τα τελευταία τραγούδια εκείνης της βραδιάς. Η ώρα κόντευε πλέον 4 όταν το πρόγραμμα έφτασε στο τέλος του.
Η μουσική παράσταση ήταν σίγουρα χορταστικότατη, αφού ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η παρέα του για περίπου τέσσερις ώρες τραγουδούσαν και έπαιζαν ακούραστα και ασταμάτητα. Αν και επέλεξα να μην σας μεταφέρω κάτι από τα λόγια και τα αστεία του, καθώς έξω από το πλαίσιο της συγκεκριμένης βραδιάς ίσως έχαναν κάτι από τη σημασία τους, δεν θα μπορούσα να παραλείψω να σας μεταφέρω την τελευταία φράση του… «Φόβος είναι, αδέλφια, ένα φου να του κάνουμε θα φύγει…». Μία φράση μικρή και όμως τόσο δυνατή αν τη σκεφτείς…
Σήμερα και τις επόμενες τρεις Παρασκευές είναι η ευκαιρία σας να απολαύσετε το Δημήτρη Ζερβουδάκη και την παρέα του στην Αυλαία, όχι μόνο για να ακούσετε τις ιστορίες που δεν σας είπα αλλά και για να ζήσετε μία βραδιά γεμάτη τραγούδια και ερμηνείες που θα πλημμυρίσουν την ψυχή σας με έντονα συναισθήματα και συγκινήσεις.
Δείτε στην συνέχεια τι μας απάντησαν οι δύο ερμηνευτές, λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος. Η συζήτηση ξεκίνησε με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.
Musiccorner: Θα θέλατε να μας πείτε τι έχετε ετοιμάσει για σήμερα;
Δ. Ζερβουδάκης: Τραγούδια και μουσικές, τι άλλο; Έχουν πια μαζευτεί πολλά τραγούδια, πολλές βραδιές και πολλές στιγμές. Πάνω απ’ όλα όμως υπάρχει μία αιχμή, μία καινούργια συζήτηση που ανοίγουμε με αφορμή την καινούργια δουλειά που ηχογραφούμε αυτό τον καιρό εδώ στην Αθήνα και ετοιμαζόμαστε να την κυκλοφορήσουμε τον Σεπτέμβρη. Υπάρχει λοιπόν μία βάση επικοινωνίας με τον κόσμο μας σε κάποια καινούργια πράγματα και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο.
Musiccorner: Τι θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε για τη νέα αυτή δισκογραφική δουλειά;
Δ. Ζερβουδάκης: Ό,τι υπηρετώ όλα αυτά τα χρόνια, με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι εγώ ως συνεπή, υπάρχει μέσα σε αυτή τη δουλειά. Ως προς τον ήχο υπάρχουν στοιχεία από τη ροκ, την παραδοσιακή και τη λαϊκή μουσική που αγαπώ πάρα πολύ. Όλα αυτά τα στοιχεία επιχειρώ να τα παντρέψω με τον τρόπο που εγώ γνωρίζω και αγαπώ. Όσον αφορά τους στίχους των τραγουδιών, πρόκειται για μία προβολή ενός ημερολογίου των νεανικών και φοιτητικών χρόνων μου στο σήμερα. Μία αναδρομή που ουσιαστικά μιλάει για την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, για την πατρίδα μας, για τη ζωή μας σε αυτό τον τόπο και για εμάς τους ίδιους. Θα τολμήσω μάλιστα να πω ότι μιλάει για όλα αυτά που με πολύ μεγάλη επιμέλεια καμία φορά προδίδουμε και λέμε ότι τα νικούμε αλλά μετά από χρόνια αυτά βρίσκουν τον τρόπο, δημιουργούν το ρήγμα και βγαίνουν μπροστά μας και μας βγάζουν τη γλώσσα για να μας κοροϊδέψουν.
Musiccorner: Η προηγουμένη δισκογραφική σας δουλειά, όπως φαντάζομαι και η επόμενη, βγήκε από τη δική σας ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία. Το εγχείρημα αυτό προέκυψε από την ανάγκη σας να απομακρυνθείτε από την λογική κα τον τρόπο λειτουργίας των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών;
Δ. Ζερβουδάκης: Κοιτάξτε εγώ απομακρύνθηκα από τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία, με την οποία συνεργαζόμουν, το ‘97. Ξεκίνησα από το χώρο της ανεξάρτητης παραγωγής, υπήρξα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σε μία μεγάλη εταιρία στην οποία έκανα πραγματικά πολλές δουλειές και μετά ξαναβγήκα στο στίβο της ανεξάρτητης παραγωγής. Νιώθω πάρα πολύ καλά με αυτό σε μία εποχή που κάποιοι είχαν την τεράστια φαεινή ιδέα να ανακαλύψουν την κατάργηση της δισκογραφίας στην Ελλάδα. Θεωρώ τους δίσκους εκδοτικά γεγονότα και προϊόντα πνευματικής εργασίας των δημιουργών και συνεχίζω να επιχειρώ δημιουργικά.
Musiccorner: Ως κοινωνία βιώνουμε μία ομολογουμένως δύσκολή περίοδο. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να προσφέρει η τέχνη; Να εμπνεύσει, να παρακινήσει ή απλά να ανακουφίσει;
Δ. Ζερβουδάκης: Και τα τρία στοιχεία που αναφέρατε είναι πάρα πολύ σημαντικά. Η τέχνη όταν ασκείται με την ελευθερία και την αισθητική που της πρέπει μας κάνει κατά μόνας καλύτερους. Όταν γίνουμε καλύτεροι ως μονάδες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο σύνολο, το οποίο με τη σειρά του θα τροφοδοτήσει και πάλι το άτομο. Έτσι δημιουργείται μία ωραία σχέση και μία υγιής κοινωνία. Εμείς όμως δεν είμαστε μία υγιής κοινωνία, αλλά μία κοινωνία που έχει ανάγκη από φυλακές και ψυχιατρεία για να ολοκληρώσει τον τρόπο της, μία κοινωνία που σκοτώνει τα όνειρα των νέων και τσαλαπατά τα γερόντια. Έχουμε λοιπόν ένα λογαριασμό να καθαρίσουμε με αυτή την κοινωνία όσο γίνεται πιο σύντομα.
Musiccorner: Θα είστε γνώστης των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στην πρώτη από τις συναυλίες αλληλεγγύης του Γιώργου Νταλάρα. Τα γεγονότα αυτά ανακίνησαν μία μεγάλη συζήτηση, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αντικρουόμενες απόψεις. Κάποιοι χαρακτήρισαν τις ενέργειες αυτές απαράδεκτες και φασιστικές ενώ κάποιοι άλλοι τις χαρακτήρισαν δικαιολογημένες καθώς το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης εκφράστηκε υπέρ μίας τόσο αντιλαϊκής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν μπορεί να συνδυαστεί με συναυλίες αλληλεγγύης. Ότι όλο αυτό είναι υποκριτικό. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Δ. Ζερβουδάκης: Εγώ θα σταθώ σε αυτό που είπατε για την ταύτιση με αυτή την εξοντωτική πολιτική η οποία έχει επιλεγεί για τη χώρα και τον κόσμο. Όταν επικροτείς μία τέτοια πολιτική είναι μοιραίο να βρεις κάποια στιγμή τον εαυτό σου απέναντι από τον κόσμο. Δεν μπορείς να είσαι υπέρ των μέτρων και να βγεις αλληλέγγυος στον κόσμο, είναι οξύμωρο το σχήμα. Έχω στενοχωρηθεί όμως, γιατί ουσιαστικά γιαουρτώθηκε η τέχνη μας και αυτό με ενόχλησε…
Musiccorner: Σας ενόχλησε το γεγονός ότι ουσιαστικά γιαουρτώθηκε η τέχνη… Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Νταλάρας έχει ερμηνεύσει κάποια από τα σημαντικότερα τραγούδια της ελληνικής μεταπολιτευτικής περιόδου και κάποιοι υποστηρίζουν ότι μέσω της απαξίωσης του συγκεκριμένου καλλιτέχνη ίσως να απαξιωθούν και τα πολύ σημαντικά τραγούδια που έχει ερμηνεύσει. Δέχεστε αυτή την άποψη ή τη θεωρείτε υπερβολική, γιατί ας πούμε τα τραγούδια δεν ανήκουν τόσο στους ερμηνευτές όσο στους δημιουργούς τους;
Δ. Ζερβουδάκης: Τα τραγούδια ανήκουν στον κόσμο. Έχουν φύγει και από τους δημιουργούς, γιατί ξέρετε στο δρόμο της δημοκρατίας και του οράματος για μία καλύτερη ζωή έχουν γίνει τεράστια εγκλήματα, τεράστιες περιουσίες και πολλά άλλα… Ξέρετε τι γίνεται; Πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί ένα ζητούμενο από όλους μας. Το ζητούμενο αυτό είναι να συνάδει το δημιουργικό έργο ενός καλλιτέχνη με τη ζωή του, να μην υπάρχει πλέον αντίφαση σε αυτά τα δύο πράγματα. Ό,τι λέει, κάπου να το ζει. Έχει υπάρξει διάσταση ανάμεσα στο έργο και τον φορέα του, αυτό είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό ο κόσμος αντέδρασε με έναν τρόπο πάρα πολύ έντονο και καυστικό. Εμείς οι καλλιτέχνες δεν θα πρέπει να ζητούμε την καλλιτεχνική μας ολοκλήρωσή μόνο στα πλαίσια του Μεγάρου Μουσικής, θα πρέπει να την αναζητήσουμε και στον κόσμο, στην αγκαλιά του κόσμου που αυτή τη στιγμή βάλλεται και υποφέρει. Για εμένα θα ήταν ευχής έργον αν γινόταν μία πολύ ωραία, τεράστια, πάνδημη εκδήλωση με όλους τους καλλιτέχνες εναντίον του μνημονίου και υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης. Υπάρχουν αιτήματα τα οποία θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε. Κάποιος δεν το θέλει αυτό και διαλέγει τον μοναχικό δρόμο στα πλαίσια της προσφοράς ή τουλάχιστον της προσφοράς έτσι όπως την αντιλαμβάνεται. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω τι πάει να γίνει με αυτές τις συναυλίες αλληλεγγύης γιατί δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το αντικείμενο τους και το αιτούμενο για τον κόσμο. Να πάει να περάσει καλά; Μα δεν περνάει καλά γι’ αυτό και αντιδρά έτσι…
Μετά την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μας με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη συναντήσαμε την Σοφία Γεωργαντζή για να θέσουμε και σε εκείνη τις ερωτήσεις μας…
Musiccorner: Υπάρχει άγχος πριν από τη σημερινή εμφάνιση;
Σ. Γεωργαντζή: Όχι πλέον. Είναι αρκετός ο καιρός, τρεισήμισι χρόνια, που παίζουμε με τον Δημήτρη οπότε δεν υπάρχει πλέον.
Musiccorner: Την συνεργασία με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη πως θα την περιέγραφες;
Σ. Γεωργαντζή: Θα στο περιγράψω πολύ γλαφυρά. Εγώ υπήρξα ανέκαθεν θιασώτης της μουσικής του, οπότε φαντάσου πως είναι να δουλεύεις με έναν άνθρωπο τον οποίο θαυμάζεις και είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης. Είναι ένα όνειρο και παραμένει, δηλαδή μέσα στα χρόνια δεν αλλάζει αυτό το συναίσθημα. Καταπληκτική εμπειρία! Κάθε φορά είναι διαφορετική, πρωτόγνωρη και πολύτιμη. Ήταν το όνειρο της ζωής μου ουσιαστικά!
Musiccorner: Απ’ ότι ξέρω τραγουδούσες αρκετά χρόνια πριν αποφασίσεις να βγάλεις τον δικό σου δίσκο…
Σ. Γεωργαντζή: Τραγουδούσα αρκετά χρόνια πολλαπλό και ποικίλο ρεπερτόριο. Τραγουδούσα τραγούδια άλλων, κυρίως ρεμπέτικά με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη στις μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Είχα κάποιες μικρές συνεργασίες αλλά πάντα μέσα από τα τραγούδια και τις μουσικές άλλων. Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μου έδωσε την ευκαιρία να πω δικά μου πράγματα. Έτσι τον προσέγγισα άλλωστε. Πήγα με την κιθάρα μου, έπαιξα τέσσερα τραγούδια και του είπα εγώ είμαι αυτό, θέλεις να κάνουμε κάτι;
Musiccorner: Πριν από ένα περίπου χρόνο έβγαλες την πρώτη σου προσωπική δουλειά, τι θα ήθελες να μας πεις γι’ αυτή;
Σ. Γεωργαντζή: Είναι η πρώτη προσωπική δισκογραφική μου απόπειρα το «Ζωγραφίζω όνειρα», αν και στον προηγούμενο προσωπικό δίσκο του Δημήτρη Ζερβουδάκη είχα την πρώτη δισκογραφική μου συμμετοχή δίνοντας τέσσερα τραγούδια και τραγουδώντας. Μετά ήρθε αυτός ο δίσκος ο οποίος περιλαμβάνει 11 τραγούδια σε δικούς μου στίχους και μουσική. Με βοήθησαν πάρα πολύ τα παιδιά, υπάρχει απίστευτη δύναμη σε αυτή την παρέα και πάρα πολύ αγάπη. Εγώ απλά είχα το πρωτόλειο και τα παιδιά έφτιαξαν τα τραγούδια και τα έκαναν όμορφες μουσικές. Προσπαθούμε, είμαστε στο δρόμο, παίζουμε τα τραγούδια αυτά και κάνουμε την προσπάθειά μας όπως κάνουν και αυτά την προσπάθεια τους μέσα στο χρόνο. Θα δείξει…
Musiccorner: Και μία τελευταία ερώτηση για να μη σε κουράζουμε. Ποια ανάγκη σου προσπαθείς να καλύψεις μέσα από τη δημιουργία τραγουδιών;
Σ. Γεωργαντζή: Άκου να δεις πως γίνεται… Γράφω από πάρα πολύ μικρή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα εξέφραζα συναισθήματα και καταστάσεις άλλων ή δικές μου κυρίως μέσα από τους στίχους αλλά και τον πεζό λόγο. Γι’ αυτό άλλωστε ασχολήθηκα μετά με τη Φιλοσοφική και τη Φιλολογία. Μπορεί να είμαι στον δρόμο και να περπατάω και ξαφνικά δημιουργείται μέσα μου μία ανάγκη από μια λέξη που θα ακούσω ή κάτι που θα δω και κρακ γίνεται στίχος! Δεν ξέρω από που έρχεται, δεν ξέρω καν αν είναι δικό μου. Όταν τελειώνει η γραφή και κοιτάω στο τετράδιο απλά απορώ «Από πού ήρθε αυτό;». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη μουσική γεννιέται και συνήθως σε εμένα προσωπικά ο στίχος γεννάει τη μουσική. Είναι πολύ σπάνιο να έρθει η μουσική πριν από το στίχο. Έχει έρθει ο στίχος και μετά μέσα από αυτόν έρχεται η μουσική και τον ντύνει…
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…