4/10/2013
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Το φθινόπωρο φέτος μπήκε λίγο απότομα… εκεί που έχω βγει χαλαρή και ωραία για να πάω στο live του αγαπημένου μου Γιώργη Χριστοδούλου στο Faust, με πιάνει μια μπόρα η οποία ακυρώνει όλα μου τα σχέδια για ρομαντικούς περιπάτους στα στενά Συντάγματος και Μοναστηρακίου, οπότε βρεγμένη και ολίγον παγωμένη πηγαίνω καρφί στο γνωστό σημείο της οδού Καλαμιώτου. Αν και μια βαστική κακοκαιρία συνήθως αποθαρρύνει τον κόσμο από το να βγει έξω, αυτοί που αγαπούν το Γιώργη αλλά και θαμώνες του Faust βρίσκονταν ήδη εκεί. Αφ’ ενός ήταν το πρωτελευταίο live του καλλιτέχνη στην Ελλάδα πριν αναχωρήσει ξανά για την Ισπανία, αφ’ εταίρου ήταν η έναρξη του μαγαζιού για τη φετινή σαιζόν. Με ολοκαίνουρια πολύχρωμα φωτάκια να κοσμούν το εντυπωσιακό χωλ, το κλίμα του μαγαζιού μέσα δε θύμιζε σε τίποτα αυτό έξω.
Με μια μικρή καλοδεχούμενη καθυστέρηση, στο οποίο φταίμε κι εμείς γιατί θέλαμε οπωσδήποτε να μιλήσουμε με το Γιώργη πριν από το live, τα φώτα χαμήλωσαν κι άλλο και η παράσταση ξεκίνησε. Ο Πάνος Αθάνατος είχε αναλάβει τις κιθάρες, ο Αντώνης Αρβανίτης το κοντραμπάσο και η δεσποινίς Ρόλη Γιαμοπούλου τα τύμπανα. Και με τους ήχους και τους στίχους του «Flâneur», ξεκινήσαμε έναν όμορφο περίπατο στις μουσικές του κόσμου… Πολυσυλλεκτικός καλλιτέχνης με εμφανέστατη πλέον επιρροή απ’ τις καταλανικές μουσικές μας χάρισε ένα πρόγραμμα ρομαντικό, νοσταλγικό, απ’ το οποίο όμως δεν έλειψε το χιούμορ, το γέλιο και φυσικά ο χορός!
Ακούσαμε τραγούδια απ’ τους προηγούμενους δίσκους του Γιώργη όπως το «Πρώτο ραντεβού στο Θησείο» και το «Είσαι αλλού, ειμ’ εδώ» – έχουν περάσει κιόλας δεκαπέντε συναπτά έτη απ’ την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Γιαπωνέζικοι κήποι» το 1998, μπλεγμένα με John Denver και Duke Ellington, ενώ το κάθε τραγούδι ξύπναγε και από μία ανάμνηση, σα παλιά φωτογραφία. Φυσικά δεν έλλειψαν οι αναφορές στο «Flâneur» με το «Tous les Mardis», (κομμάτι εμπνευσμένο απ’ την κινηματογραφική ταινία «Μια πορνογραφική σχέση», δείτε τη), αλλά και το «El licor de la sed» σε στίχους του Patricio Anabalon. Και επειδή είμαστε γνήσια ρομαντικά παιδιά μεταφερθήκαμε στο παρελθόν με το «Que bonita es Barcelona», το οποίο θα βρίσκεται στον καινούριο δίσκο του Γιώργη – περισσότερες λεπτομέρειες στην αποκλειστική μίνι συνέντευξη που ακολουθεί – και με το «Τι ειν’ αυτό που το λένε αγάπη», (#too much romance but I can handle it vol. 394).
Αλλά για να μη νομίζετε ότι καθόμασταν και μελαγχολούσαμε σκεπτόμενες ρομαντικές νύχτες κάτω απ’ τον ανδαλουσιανό ουρανό, σας πληροφορώ ότι ακούσαμε και τον Randy Newman μας, και τον Frank Sinatra μας και φυσικά ρίξαμε και μια swing στροφή με τη «Φαβα» και με το «Στην Κυψέλη, στο Παγκράτι» των πάλαι ποτέ Παιδιών απ’ την Πάτρα.
Η μιάμιση ώρα που μας είχε τάξει ο Γιώργης έφτανε προς το τέλος με επιλογές απ’ τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, ενώ για το encore/φινάλε μας έπαιξε μια ακουστική διασκευή με ukulele θαρρώ του «Και χωρίς να είσαι εδώ/Leaving on a jet plane». Φίλοι και αγαπημένοι του Γιώργη, ανανεώνουμε το ραντεβού μας την Τρίτη στο Step by step στο Χαλάνδρι για ένα τελευταίο live πριν την αναχώρηση για τη Βαρκελώνη… όσο για το Faust, αυτό παραμένει εδώ και έχει ετοιμάσει πολλά πράγματα για το χειμώνα που έρχεται!
Και ιδού η μίνι συνέντευξη που σας υποσχεθήκαμε προ ολίγου:
Music Corner: Γιώργης Χριστοδούλου με μια βαλίτσα ανά χείρας. Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις τι κρύβει;
Γιώργης Χριστοδούλου: Η βαλίτσα αυτή έχει μέσα 15 χρόνια δισκογραφίας, έχει αυτά που θέλω να πω και δεν έχω πει ακόμα, και έχει και μία αίσθηση που δημιουργείται από τα ταξίδια, τα live, την επαφή με τον κόσμο… Όταν περνάνε τα χρόνια είναι σα να ξεφυλλίζεις ένα album και το κάθε τραγούδι είναι μια φωτογραφία. Αυτή η βαλίτσα λοιπόν είναι το album και θα ανοίξει για 1 ½ ώρα απόψε.
Music Corner: Δεν κάνεις πολύ συχνές εμφανίσεις πλέον στην Ελλάδα, αλλά επιλέγεις πολύ συγκεκριμένα μέρη, ένα εκ των οποίων είναι και το Faust…
Γιώργης Χριστοδούλου: Έρχομαι κάθε 2-3 μήνες και προτιμώ να βρίσκομαι σε χώρους που μου ταιριάζουν αισθητικά και ταιριάζουν και στο ύφος της μουσικής που παιζω. Χώροι όπου ο κόσμος μπορεί να συγκεντρωθεί, να κάτσει όρθιος και να ακούσει και να μπορεί να χορέψει αν θέλει. Με το Faust έχουμε ξεκινήσει μια συνεργασία εδώ και δύο χρόνια, και είναι πάντα ένα ωραίο σημείο εκκίνησης.
Music Corner: Πλέον μένεις μόνιμα στη Βαρκελώνη και αναπτύσσεις εκεί την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για το τι κάνεις εκεί;
Γιώργης Χριστοδούλου: Έχω ηχογραφήσει έναν καινούριο δίσκο, με τους καλύτερους jazz μουσικούς της πόλης και αυτό το λέω χωρίς φόβο και πάθος! Ο δίσκος έχει να κάνει με τη μουσική που ακουγόταν στη Βαρκελώνη από το 1930 μέχρι το 1950. Είναι η λεγόμενη μοντέρνα χορευτική μουσική , είναι κοσμοπολίτικα τραγούδια που μιλούν για τη Βαρκελώνη και τους κατοίκους της, είναι τραγούδια στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα ισπανικά και στα καταλανικά. Και είναι όλα τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί στη Βαρκελώνη. Αυτό θα έρθει στην Ελλάδα γύρω στα μέσα με τέλη Νοεμβρίου.
Από ‘κει και πέρα θα κάνω κι άλλα πράγματα και θα γυρίσω και σε τραγούδια δικά μου. Έχω ηχογραφήσει ένα δίσκο με ελληνικά τραγούδια για ένα νέο τραγουδιστή τον Κωνσταντίνο Νάρη, με τίτλο «Τέρμα η καρδιά» ο οποίος θα βγει περίπου σε ένα μήνα. Πολύς κόσμος μου ζητάει ελληνικά τραγούδια αλλά ξέρεις τι γίνεται; Θέλω να ασχολούμαι με πράγματα που είναι στην καθημερινότητά μου και δυσκολεύομαι πολύ να κατανοήσω πως μπορεί κάποιος να δημιουργεί σε μία γλώσσα που δεν είναι στην καθημερινότητά του. Με βρίσκει λίγο διστακτικό ως δημιουργό, απ’ τη στιγμή που τα ελληνικά δεν είναι στην καθημερινότητά μου. Όμως το να φτιάξω κάτι για κάποιον, το να βρεθώ από την άλλη πλευρά του studio, αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον. Σου δίνει την ευκαιρία για πρώτη φορά να έχεις το τρίτο μάτι του ανθρώπου που παρατηρεί και διορθώνει, την ίδια του τη δουλειά μεν, αλλά ταυτόχρονα έξω απ’ αυτή. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Music Corner: Εκτός απ’ την αποψινή εμφάνιση, έχεις προγραμματίσει κάτι άλλο μέχρι να φύγεις;
Γιώργης Χριστοδούλου: Θα έχω ακόμα ένα live σε ένα ολοκαίνουριο bar στο Χαλάνδρι. Λέγεται Step by Step την επόμενη Τρίτη 8/10.
Music Corner: Όταν είχεκυκλοφορήσει ο δίσκος «Flâneur» συζητούσαμε για την αναβίωση της swing και χορευτικής μουσικής, το οποίο έχει παραμείνει σαν τάση σήμερα, 2 ½ χρόνια μετά. Όντας απ’ τους πρώτους που ενέταξαν αυτό το στοιχειο στα live τους , αισθάνεσαι κατά κάποιο τρόπο δικαιωμένος;
Γιώργης Χριστοδούλου: Μου αρέσει η μουσική που έχει κομψότητα και αυτή η μουσική έχει κομψότητα. Δε θα έλεγα ότι θα παίζω αμιγώς swing. Έχω φίλους που είναι σε κοινότητες, έχουμε τραγουδήσει και χορέψει μαζί, υπάρχει αυτος ο αέρας στα video clips μου… Κάνω χορευτική διασκεδαστική μουσική μεόσο περισσότερη κομψότητα μπορώ, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό είναι κάπως διαφορετικά, εδώ η διασκέδαση είναι συνυφασμένη με κάποια άλλα πράγματα τα οποία δεν ασπάζομαι οπότε προσπαθώ να δω πως μπορώ να κάνω τον κόσμο να διασκεδάσει χωρίς να καταφύγω σε λύσεις που δε με εκφράζουν. Η μουσική εκείνης της εποχής με βοηθάει για να γίνει αυτό, παίρνω στοιχεία απ’ το swing, δεν παίζω swing. Ο ισπανικός δίσκος που έχω φτιάξει τώρα είναι σε μεγάλο ποσοστό swing, αλλά δε θέλω να το παρουσιάζω έτσι. Είναι διασκεδαστική μουσική με αρκετά στοιχεία jazz. Η ηχογράφηση έγινε όπως παλιά, μπήκαμε όλοι μαζί σ’ένα μεγάλο studio, κάναμε πρόβες και γράψαμε. Αυτό που με ενδιαφέρει να εξερευνήσω το πως γινόταν παλιά, για να έχουν μείνει τα κομμάτια κλασσικά και να έχουν αντέξει στο χρόνο, σημαίνει ότι και αυτοί κάτι καλό έκαναν και αξίζει να το ψάξεις λίγο.
——————
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…