«Το Internet είναι η τιμωρία του κατεστημένου της μουσικής βιομηχανίας»…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Πηνελόπη Μποσταντζόγλου
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
Music Corner – 9/2/2011
Τα Κίτρινα Ποδήλατα γιορτάζουν τα δέκα τους χρόνια με μια σειρά επετειακών live, από 11 Φεβρουαρίου, στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι κάθε Παρασκευή και Σάββατο, για όλο το μήνα αλλά και όλο το Μάρτιο!
Μετά την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου +10, τα Κίτρινα Ποδήλατα επιστρέφουν στο φυσικό τους περιβάλλον, τις ζωντανές εμφανίσεις. Το album “+ 10” είναι η μουσική απεικόνιση μιας 10ετούς πορείας στη δισκογραφία και η ζωντανή μεταφορά του στη σκηνή, δημιουργεί χώρο για 10 χρόνων ξεχωριστές συνεργασίες, συναισθηματικά φορτισμένες μπαλάντες αλλά και δυνατά ροκ τραγούδια. Έτσι ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς ξεκινούν τη δημιουργία μιας παράστασης που το concept της επιστρατεύει τη δυναμική διαφορετικών τεχνών, την εκφραστικότητα του μοντέρνου χορού, το ρυθμό του body percussion και τη φαντασία της video art & animation, προκειμένου να αποδόσουν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του κάθε κομματιού.
Εμείς τους συναντήσαμε ένα απόγευμα, στο Prova Studio, στον Ταύρο, λίγο πριν την έναρξη αυτών τους των εμφανίσεων, τους κλέψαμε λίγο χρόνο από τις τελευταίες τους πρόβες και μας παραχώρησαν μια συνέντευξη …+10!
Δείτε βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη των Κίτρινων Ποδηλάτων στο MusicCorner.gr
Το video είναι τραβηγμένο σε High Definition ανάλυση. Αν έχετε γρήγορη σύνδεση Internet, επιλέξτε 720p στη σχετική επιλογή (κάτω δεξιά στο video)
MusicCorner: Σας καλωσορίζουμε στο MusicCorner!
Γιώργος Παντελιάς: Καλώς σας βρήκαμε!
Μ.C: Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τον καινούριο σας δίσκο, το “+10”;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Ας πούμε πως έχει χαρακτήρα επετειακό, ότι κρύβει μέσα στιγμές από τα 10 χρόνια της διαδρομής μας, είναι ένα βήμα παραπέρα. Πάντα θέλουμε να προτείνουμε σε ήχο, σε στίχο και προσέχουμε πολύ τα βήματά μας. Είναι ένας δίσκος με συλλογικό χαρακτήρα. Οι διασκευές που έχουμε διαλέξει είναι πολύ σημαντικές και συγκεκριμένες. Περιμέναμε αρκετό καιρό για να δισκογραφηθούν. Είναι ένας δίσκος που έχει ωριμάσει από τις συναυλίες και τις εμπειρίες που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Γ.Π: Ξανασυστήνει τα Κίτρινα Ποδήλατα, από ποιές φάσεις πέρασαν μουσικά, που κατέληξαν, πως έφτασαν σε έναν πιο φρέσκο ήχο…
Α.Π: Στην ουσία δε θέλαμε να κλείσουμε έναν κύκλο, δε θέλαμε να βάλουμε μία τελεία όπως λένε πολλοί. Θέλαμε να δούμε που βρισκόμαστε και να ανακτήσουμε καινούριες δυνάμεις για να συνεχίσουμε με πολλά live, με μια καινούρια πρόταση και επί σκηνής, οπότε το δισκάκι αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμάς.
M.C: Το κομμάτι που ευχαριστηθήκατε πιο πολύ μέσα από τα τραγούδια του δίσκου;
Γ.Π: Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι στημένος με χειρουργική ακρίβεια και με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια. Έχουν επιλεχθεί κομμάτια ανάμεσα από πάρα πολλά. Για εμάς είναι δώδεκα στα δώδεκα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πούμε ότι ευχαριστηθήκαμε κάποιο κομμάτι παραπάνω. Νομίζω ότι απλά κάποια κομμάτια ταξιδεύουν με μεγαλύτερη δύναμη το ύφος που θέλαμε να δώσουμε στον ήχο μας. Το «Ακόμα μια Ζωή», το «Μόνο η Αγάπη» ή ο «Λαβύρινθος», είναι κομμάτια τα οποία συνδυάζουν το ηλεκτρικό στοιχείο που έχουμε σαν συγκρότημα έτσι κι αλλιώς. Ένας ήχος κιθαριστικός που βασίζεται πάνω στον Αλέξανδρο, αλλά αναμειγνύεται με ένα quarteto εγχόρδων για συνθέσεις που έχουμε κάνει για βιολιά και τσέλο, μαζί με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία και αυτά τα τραγούδια μας έδωσαν τη δυνατότητα να βγάλουμε το νέο μας ήχο σαν πρόταση.
Άρα λοιπόν, ας πούμε ότι τα ηχογραφήματα στο δίσκο αυτό είναι πιο μπροστά, με την έννοια ότι μπορούν να συστήσουν το νέο μας ήχο. Από εκεί και πέρα οι διασκευές, οι επανεκτελέσεις της «Όμορφης Πόλης», όπως κι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι το «Όνειρο» του κ. Μούτση, αλλά και η απόπειρα μελοποίησης στίχων ποίησης Καββαδία, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του δίσκου για εμάς. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε μάλιστα που μας επιτράπηκε να ταξιδέψουμε τα κομμάτια αυτά με νέο ήχο.
Όλα αυτά, υπήρχαν πολλά χρόνια στο συρτάρι μας αλλά δεν τολμούσαμε να τα υλοποιήσουμε σαν ιδέα. Θέλαμε όταν έρθει η ώρα να τα παρουσιάσουμε, να έχουμε ήδη μια πορεία, μια εμπειρία… Οπότε τώρα με τη λογική των 10 ετών…
M.C: …για να μη φανείτε θρασείς;
Γ.Π: Όχι μόνο για μη φανούμε. Θα ήμασταν! Αν δεν είχαμε δώσει και κάποιες γραφές
Α.Π: Οι διασκευές ήταν ιδιαίτερο κομμάτι της ηχογράφησης, γιατί θέλουμε να σεβαστούμε πάρα πολύ την ιστορία των συγκεκριμένων τραγουδιών. Είχαμε το άγχος και την ανησυχία του ότι πρέπει να σεβαστείς και να αλλοιώσεις με τον προσωπικό σου χαρακτήρα, μέχρι το σημείο που η επέμβασή σου δεν επηρεάζει τον πραγματικό χαρακτήρα του κομματιού. Αυτό μας έκανε να σπαταλήσουμε πολλές ώρες και φαιά ουσία πάνω στα τραγούδια αυτά, γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερης σημασίας κομμάτια μέσα στο δίσκο για εμάς.
M.C: Σχετικά με την Αρχιτεκτονική τώρα. Από αρχές Φλεβάρη ξεκινάτε τα live σας… Θα χαρακτηρίζονται από κλίμα επετειακό;
Γ.Π: Ναι, ναι! Οι εμφανίσεις μας λέγονται “+10” ακριβώς γιατί έχουν επετειακό χαρακτήρα. Γιορτάζουμε!
Α.Π: Παρόλα αυτά το live δεν έχει έρθει για να κλείσει έναν κύκλο αλλά έχει περάσει στο επόμενο βήμα που θέλαμε να κάνουμε. Είχαμε στο μυαλό μας μια καινούργια παραγωγή…
M.C: …για την οποία παραγωγή είστε υπεύθυνοι εσείς;
Γ.Π: Ναι εμείς την έχουμε σχεδιάσει. Δουλεύουμε και παίζουμε πολλά χρόνια πάνω κάτω στην Ελλάδα, για να μαζευτούν χρήματα, να μπορούμε να δημιουργήσουμε την παραγωγή αυτή, να φρεσκάρουμε τις ιδέες μας με έναν τρόπο που ήδη παρουσιάσαμε τα τελευταία χρόνια. Απλά αυτή τη στιγμή έχουν προστεθεί πολλά νέα στοιχεία και ποιοτικά έχει ανέβει πάρα πολύ!
M.C: Οπότε μιλάμε για ένα concept που είχατε κατά νου, να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο.
Γ.Π: Ακριβώς. Θέλαμε να παρουσιαστεί στα 10 χρόνια και να ακολουθεί την έκδοση του άλμπουμ +10! Όλα αυτά είναι μια γροθιά μαζί.
Α.Π: Θέλαμε να αποδόσουμε τα συγκεκριμένα κομμάτα, με έναν συγκεκριμένο τρόπο και χωρίς καμία έκπτωση σε καμία από τις σκέψεις που είχαμε κάνει. Δε θέλαμε να λείπει τίποτα από αυτά που είχαμε στο μυαλό μας και τώρα βλέπουμε σιγά – σιγά, πως αυτό που είχαμε στο νου μας υλοποιείται.
Γ.Π: Πυρετώδεις ρυθμοί, καταλαβαίνεις… Πρόκειται για ένα σκηνικό που βασίζεται σε οθόνες LED στις οποίες θα προβάλλονται όλα τα video art. Θα υπάρχει δυνατότητα κατά τη διάρκεια του προγράμματος να αλλάζει το σκηνικό.
Μ.C: Διάβασα σχετικά με αυτό ότι θα υπάρχουν κάποια διαδραστικά τεκτενόμενα.
Γ.Π: Ναι, ο τρόπος με τον οποίο παίζουμε και έχουμε στήσει το live αυτό δίνει τη δυνατότητα και να συνυπάρξουμε με πολλούς καλλιτέχνες και να πούμε ντουέτα, να πούμε κομμάτια με άλλα συγκροτήματα, να συνδυάσουμε πολλές τέχνες, να κάνουμε συμπράξεις με παιδικές χορωδίες…
M.C: Live όμως μόνο εσάς θα ακούσουμε;
Γ.Π: Όλα αυτά έχουν επίκεντρο τη live μπάντα.
Α.Π: Αυτό είναι και το δύσκολο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Να κρατήσεις το live χαρακτήρα της μπάντας, την εξωστρέφεια αυτή και την ενέργεια και να τη συνδυάσεις με την τεχνολογία, χωρίς όμως η τεχνολογία να λειτουργήσει εις βάρος σου…
Γ.Π: Απλά η τεχνολογία θέλουμε να ενισχύσει τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε, να βοηθήσει στο να φορτιστεί συναισθηματικά το κοινό και να καταλάβει πιο εύκολα τα νοήματα των τραγουδιών μας. Πάντα μας αρέσει να κάνουμε πράγματα που γενικά για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα έχουν κάποιες καινοτομίες, αλλά και να είμαστε ένα βήμα μπροστά από ό,τι είχαμε κάνει την προηγούμενη φορά.
M.C: Καλύτερη και χειρότερη στιγμή που σας έρχεται στο μυαλό μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια;
Γ.Π: Ξέρεις τι γίνεται; Όταν έχουν περάσει αυτά τα 10 χρόνια και κάνω απολογισμό, οι χειρότερες στιγμές τελικά είναι οι καλύτερες! Να σου πω γιατί. Γιατί μέσα από αυτές μάθαμε τελικά πολύ περισσότερα πράγματα. Αυτές μας έκαναν να βελτιωθούμε, να έχουμε εμπειρίες, να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις οι οποίες δεν είναι εύκολες για ένα συγκρότημα με τη δική μας φιλοσοφία, σε αυτή την εποχή για να συνεχίσει να υπάρχει και να δημιουργεί. Δεν είναι πολύ εύκολες οι συνθήκες… Άρα λοιπόν, ευχαριστώ πάρα πολύ όλες αυτές τις άσχημες στιγμές που η μοίρα και η τύχη μας έφεραν στο δρόμο μας, γιατί αυτές μας έκαναν να είμαστε πιο δυνατοί, να αντέχουμε και να έχουμε εμπειρίες. Θα αντισταθμίσω λοιπόν την ερώτηση σου και θα πω πως οι χειρότερες στιγμές, ίσως να είναι αυτές στις οποίες χρωστάμε πολλά.
Α.Π: Σκέφτομαι, πως όταν κάνεις κάτι που σου αρέσει τόσο πολύ – εμείς τη μουσική τη βάλαμε στη ζωή μας, μόνο επειδή γέμιζε τη μέρα μας, γέμιζε το οτιδήποτε υπάρχει στη ζωή μας – όταν λοιπόν κάνεις κάτι που σου αρέσει, πρώτα από όλα γίνεται αυτό που είπε και ο Γιώργος, δηλαδή όλες οι στιγμές, όμορφες και άσχημες, μεταφράζονται σε όμορφες μετά από λίγο καιρό. Κι ενώ θυμάμαι τα πάντα με λεπτομέρεια, όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 10 χρόνια που έχουμε γυρίσει την Ελλάδα, που δισκογραφούμε… δεν μπορώ να διαλέξω τελικά! Όλες είναι πολύ καλές στιγμές! Αυτό που εγώ μπορώ να ξεχωρίσω σαν στιγμή είναι ότι όταν πολλές φορές είμαστε στο studio ή στο stage και γυρίζω και βλέπω πως μετά από 10 χρόνια είμαι με τον αδελφό μου. Είμαστε ακόμα μαζί και δουλεύουμε και υπάρχει δημιουργική σύμπνοια, παρ’ όλες τις διαφωνίες. Για εμένα είναι πολύ σημαντική στιγμή, να παίζουμε live, να γυρνάω και να βλέπω τον αδελφό μου. Αισθάνομαι πολύ όμορφα!
M.C: Αλήθεια πως είναι μια συνεργασία μεταξύ δυο αδελφών;
Γ.Π: Για να κλείνουμε 10 χρόνια μαζί, μάλλον καλά τα πάμε…! Οποιαδήποτε διαφορά υπάρχει ανάμεσά μας, είναι δημιουργική.
M.C: Κάποιος τσακωμός δηλαδή δεν έχει υπάρξει;
Γ.Π: Πολύ λίγα πράγματα και περισσότερο για θέματα που δεν έχουν να κάνουν με τη μουσική, πολύ απλά πράγματα. Είμαστε άλλωστε και διαφορετικοί χαρακτήρες.
Α.Π: Όταν συνυπάρχεις με κάποιον καθημερινά, για πολλές ώρες, θα υπάρξουν και διαφωνίες και έντονες στιγμές.
Γ.Π: Γενικά όμως, έχουμε κοινή φιλοσοφία και αναζητούμε το ίδιο πράγμα, Κάνουμε μουσική όχι για να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέσο για κάτι άλλο. Κάνουμε μουσική γιατί αυτό θέλουμε να κάνουμε, αυτή θέλουμε να υπηρετήσουμε. Επιτυχία για εμάς, σημαίνει όταν περάσουν πολλά χρόνια, να έχουμε αφήσει πράγματα πίσω μας. Να είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το συγκρότημα έδρασε από τότε μέχρι τότε, έφτιαξε δυο πράγματα τα οποία μακάρι η επόμενη γενιά να μπορεί να ακούει, να την οδηγούν και να την ταρακουνάνε. Όταν υπάρχει η ίδια λογική και επίκεντρο αυτής είναι η μουσική, όλα τα βρίσκουμε!
M.C: Απ’ όσο ξέρω, η μέχρι σήμερα δισκογραφία σας έχει κυκλοφορήσει από μία συγκεκριμένη εταιρεία. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, με την παρούσα κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική βιομηχανία μουσικής;
Γ.Π: Είναι πολύ δύσκολο. Η αλήθεια είναι ότι τα νέα παιδιά που προσπαθούν να κάνουν κάτι στο χώρο της μουσικής βρίσκουν ένα τείχος μπροστά τους, έχουν αλλάξει οι καιροί. Για εμάς όταν ξεκινήσαμε ήταν δύσκολο αλλά και εύκολο, γιατί ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή ότι εμείς θα κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, όταν θέλουμε να το κάνουμε και με τα ποιοτικά standards που βάζουμε εμείς. Αν από την εταιρεία ήθελαν να κάνουμε κάτι άλλο μουσικά, αυτομάτως θα σταματάγαμε ή δεν θα κάναμε μουσική.
M.C: Ήταν πιο εύκολα τα πράγματα στο παρελθόν, σε σχέση με τώρα;
Γ.Π: Όχι, το ίδιο δύσκολα ήταν και τότε. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, απλά εμείς είχαμε φροντίσει να έχουμε σταθερά πράγματα στα χέρια μας για να ασχοληθούμε, αν κάποιος μας έλεγε να κάνουμε άλλη μουσική από αυτή που θέλαμε. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα, που θέλω να περάσω στα νέα παιδιά. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά θέματα, καλό θα είναι να φροντίσει να έχει κάποιες γνώσεις και να πατάει γερά στα πόδια του, να έχει κάτι σίγουρο στα σκαριά ή σαν εφόδιο. Μπορεί π.χ. σε κάποιον να αρέσει η φωτογραφία. Να έχει γνώση πάνω σε αυτό, ώστε όταν έρθει η ώρα να κυνηγήσει το όνειρό του, και του προτείνουν να κάνει καλλιτεχνικές εκπτώσεις, να μπορεί να πει τα όχι που χρειάζονται, γιατί επαγγελματικά δεν θα εξαρτάται μόνο από αυτό. Οι καριέρες χτίζονται πάνω στα όχι… Αλλιώς γίνεσαι έρμαιο ενός ταλέντου που έχεις και θα σε πηγαίνουν από εδώ κι από εκεί, δίχως εσύ να ορίζεις τη πορεία σου.
Α.Π: Το ότι είμαστε στην ίδια εταιρεία κι ότι ουσιαστικά δεν αφήσαμε κάποιον να αλλοιώσει αυτό που θέλαμε να κάνουμε ή το χαρακτήρα μας ή το έργο μας, δεν είναι τυχαίο. Εμείς το προκαλέσαμε με τα όχι που είπαμε σε αρκετές στιγμές που η εταιρεία μας ήθελε να παρεκκλίνουμε από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Εμείς είπαμε όχι, χωρίς να σκεφτόμαστε ούτε τα συμβόλαια, ούτε ότι μπορούμε να χάσουμε χρήματα, ούτε προτάσεις από άλλες εταιρείες. Κι άλλες εταιρείες μας έκαναν προτάσεις, Αλλά από τη στιγμή που είμαστε ok, δεν είχαμε λόγο να φύγουμε… Νομίζω, πως καταφέραμε απλά να κερδίσουμε το σεβασμό τους και τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον δεν έχουμε προβλήματα του στυλ «θα δισκογραφήσεις έτσι», «θα πας στη τάδε εκπομπή», «θα μιλήσεις σε εκείνο το περιοδικό»…
M.C: Για σας πως ξεκίνησε αλήθεια όλο αυτό; Σας άκουσε κάποιος live ή στείλατε demo σε εταιρείες με κομμάτια σας;
Α.Π: Όχι δεν πήγαμε ποτέ να φτιάξουμε demo για να κάνουμε δίσκο. Είχαμε μια μπάντα, παίζαμε διασκευές σε δυο συγκεκριμένα συνοικιακά μπαράκια, παίζαμε συγκεκριμένες μέρες και είχε κόσμο. Περνάγαμε καλά και όλο αυτό έφτασε και στα αυτιά της εταιρείας μας και μας έκαναν πρόταση, αν έχουμε δικά μας τραγούδια. Εμείς είχαμε κάποια αν και στην αρχή φοβόμασταν και λέγαμε όχι γιατί ήμασταν πολύ μικροί. Μετά από ένα χρόνο που το σκεφτόμασταν είπαμε να δοκιμάσουμε…
M.C: Σε ποιο σημείο γίνεται το «κλικ» για να αφήσεις αυτό που έχεις σπουδάσει κι αυτό στο οποίο έχεις επενδύσει χρόνο και κόπο, για να ασχοληθείς με τη μουσική;
Γ.Π: Μέσα μας το “κλικ” αυτό υπήρχε πάντα. Αυτό θέλαμε να κάνουμε, ανεξάρτητα με το ό,τι σπουδάσαμε. Το ξέραμε από πριν.
M.C: Φαντάζομαι πως όλο αυτό που κάνετε, θέλει πολύ μεγάλη αφοσίωση από μεριάς σας και απαιτεί πολύ χρόνο. Θα πρέπει να έχετε στερηθεί και πράγματα από την προσωπική σας ζωή…
Α.Π: Σίγουρα στερείσαι πολλά. Είναι πολύ δύσκολο όταν κάνεις κάτι που είναι όλη σου η ζωή, να έχεις τη ισορροπία μεταξύ ελεύθερου χρόνου και δουλειάς. Όταν κάνεις πρόβες, σου αρέσει, περνάς καλά, σε γεμίζει τόσο πολύ που για παράδειγμα μια ηχογράφηση μπορεί να μην τελειώσει στις 2 το βράδυ και να πάει μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Είναι αυτό που λέμε «πέφτεις με τα μούτρα» και είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις ισορροπίες.
Γ.Π: Όταν νοιώθεις ευλογημένος πραγματικά ότι θα ζήσεις την κάθε μέρα σου με τη μουσική, αισθάνεσαι πολύ καλά. Το τίμημα όμως είναι πως χάνεις κάποια πράγματα που κάποιος άλλος άνθρωπος, λόγω της φύσης της δουλειάς του, έχει σαν ρουτίνα. Εμείς για παράδειγμα, δεν έχουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα δουλειάς, έχουμε αφοσιωθεί σε αυτό που κάνουμε, με πολύ περιορισμένη προσωπική ζωή κι ευτυχώς με φίλους που μας αγαπούν πολύ και μας καταλαβαίνουν. Αλλά δεν μας πειράζει αυτό, γιατί εμείς το έχουμε επιλέξει. Ο τρόπος με τον οποίο κινούμαστε, προϋποθέτει ότι πρέπει να είμαστε εκεί συνέχεια. Αλλιώς θα είχαμε διαλέξει πιο εύκολο δρόμο και θα ήμασταν έτσι πιο άνετοι. Άλλα δεν παραπονιόμαστε γιατί είναι επιλογή μας.
M.C: Μετά την Αρχιτεκτονική…;
Γ.Π: Κάτσε πρώτα να ‘ρθει! Έχουμε συγκεντρωθεί σ’ αυτό τώρα και το μυαλό μας είναι εκεί. Σίγουρα θα συνεχίσουμε με εμφανίσεις έξω από την Αθήνα, γιατί μας αρέσουν περισσότερο οι εμφανίσεις στην περιφέρεια. Θέλουμε πολύ να κάνουμε βόλτα την Ελλάδα, όπως κάνουμε συνήθως.
M.C: Στο ίδιο concept θα είναι και οι εμφανίσεις αυτές;
Γ.Π: Ναι! Το βασικό στοίχημα είναι για ‘μας να παρουσιαστεί στην ελληνική περιφέρεια, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, χωρίς καμία καλλιτεχνική έκπτωση. Είναι δύσκολο πολύ, αλλά το θέλουμε χρόνια. Το μυαλό μας είναι εκεί. Είναι μια φυσική συνέχεια. Ένα συγκρότημα μαζεύει υλικό και πρέπει να το επικοινωνήσει. Να δούμε τι έχει να δώσει στο κοινό.
Α.Π: Ο λόγος που δισκογραφείς σήμερα, δεν είναι για να πάει κάποιος να αγοράσει το CD, γιατί θα το κατεβάσει από το internet. Είναι για να ταξιδέψουν τα κομμάτια σου και να σε δούνε live. Η ζωντανή εμφάνιση είναι πλέον αυτό που θα κερδίσει το χώρο που χάθηκε από την πειρατεία των CD.
Γ.Π: Ο δίσκος απλά σου δίνει την ευκαιρία να αφήσεις ένα αποτύπωμα. Είναι κάτι που μένει στο χρόνο, που μέσα απο αυτό μπορείς να διαπιστώσεις μετά αν έκανες κάτι ή όχι, αν άφησες πίσω σου έργο. Αυτό είναι και το μέλημα μας. Να δούμε ότι κάποια τραγούδια μας ταξίδεψαν στην επόμενη γενιά και ήταν σημαντικά. Όταν γράφτηκε για παράδειγμα το «Διδυμότειχο μπλουζ», μεταδόθηκε στη γενιά μας και μακάρι κάποια κι από τα δικά μας κομμάτια, να έχουν αυτή την τύχη.
M.C: Τι προτιμάτε; Live εμφανίσεις, studio κι ηχογραφήσεις, συναυλίες; Ή το καθένα έχει ξεχωριστή χάρη;
Γ.Π: Όλα. Το καθένα έχει το στοίχημά του. Εμείς αισθανόμαστε πολύ καλά και σαν παραγωγοί των δίσκων μας, που βάζουμε ένα στοίχημα με τον εαυτό μας σχετικά με το πως μπορούμε να βελτιώσουμε τον ήχο, τι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε στα τύμπανα, ώστε να μπορεί να διαφέρει από τον προηγούμενο δίσκο ή τι κιθάρες θα ψάξουμε κλπ. Είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό σου, όταν βάζεις το CD να ακούσεις τα κομμάτια σου, να νιώσεις πως αυτό που είχες στο μυαλό σου το κατάφερες. Τώρα είναι άλλο το στοίχημα, αυτό που έκανες στο studio να μπορέσεις να το παίξεις και live και να το κάνεις και καλύτερο. Δισκογραφία και live είναι 50-50…
M.C: Σας ακούω και τους δύο να μου απαντάτε πάντα σε στενά πλαίσια λογικής. Με πιο συναισθηματικούς όρους, παίρνετε περισσότερα από ένα live;
Γ.Π: Αν εμείς οι ίδιοι δεν νιώσουμε καλά τη στιγμή που παίζουμε live, ακόμα κι αν για το κοινό μπορεί να είναι η καλύτερη συναυλία που έχει παρακολουθήσει ποτέ, δε θα νιώσουμε ότι τα καταφέραμε. Πρώτα από όλα δηλαδή, μετράει πως εμείς θέλουμε να αποδώσουμε τα κομμάτια μας. Ό,τι καλό κι αν μας πει το κοινό, η ανάγκη για να επικοινωνήσουμε τα κομμάτια μας με τον τρόπο που θέλουμε, παραμένει προσωπική μας υπόθεση και μέλημα.
M.C: Έχετε συμμετάσχει σαν συγκρότημα σε συναυλίες που γίνονται για διαμαρτυρίες απέναντι σε πολιτικά θέματα, σε οικολογικά ζητήματα κλπ. Ο καλλιτέχνης πιστεύετε ότι πρέπει να ανήκει σ’ αυτό το κομμάτι της πραγματικότητας και τι μπορεί τελικά να προσφέρει;
Α.Π: Πρέπει να σ’ απασχολεί ό,τι σ’ απασχολεί και στην καθημερινή σου ζωή κι επειδή η μουσική είναι προέκταση της ζωής πρέπει να ασχολείσαι με τα πράγματα που σε απασχολούν σε αυτήν. Όταν προσπαθείς να κάνεις Τέχνη, πρέπει να προσπαθείς να εμφανίσεις με διαφορετικό τρόπο, με τη δική σου ματιά, αυτά που βλέπεις στον κόσμο γύρω σου. Δεν είναι μόνο λοιπόν να ερωτευόμαστε ή να ζούμε μια όμορφη στιγμή με έναν φίλο μας. Είναι η οικονομική μας κατάσταση, η πολιτική πραγματικότητα, τα οικολογικά μηνύματα. Μέσα από τη μουσική σου μπορείς να ευαισθητοποιήσεις και να περάσεις αυτά που πιστεύεις και είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείς τη μουσική για αυτό το λόγο. Όπως και όλες τις τέχνες.
Γ.Π: Έχει δύναμη η μουσική.
Α.Π: Πρέπει να προτείνεις, να δείξεις ότι σκέφτεσαι, ότι προσπαθείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο με όποιον τρόπο μπορείς. Δεν είμαστε κομματικοποιημένοι αλλά πολύ πολιτικοποιημένοι. Από τη στιγμή που έχεις να κάνεις με νέους ανθρώπους και παιδιά που ρουφάνε σα σφουγγάρια, που θέλουν να ακούσουν τη γνώμη σου και σε βλέπουν σαν πρότυπο, πρέπει να βρεθείς κοντά τους και να δείξεις ότι έχεις άποψη, να δείξεις τα πιστεύω σου μέσα από την πορεία που έχεις διανύσει. Από εκεί κι πέρα, όποιος ακούσει, άκουσε. Νομίζω ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ασχοληθήκαμε με το πολιτικό και κοινωνικό τραγούδι και με θέματα που έχουν να κάνουν με τα κοινά από το «Θα πάρω φόρα», ενώ η αλήθεια είναι ότι πάντα ασχολούμασταν στιχουργικά με αυτά τα θέματα, ίσως απλά με έναν πιο καμουφλαρισμένο τρόπο που ακολουθούσε το γενικότερο κλίμα της εποχής.
M.C: Το «Θα πάρω φόρα» είχε κυκλοφορήσει λίγο πριν από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2009 κι έκανε μεγάλο “γκελ” στο κοινό.
Γ.Π: Ναι, εκείνη την περίοδο η εποχή το απαιτούσε να φωνάξουμε κι έτσι όλα αυτά έγιναν με μια εξωστρέφεια που για κάποιον που δε μας είχε παρακολουθήσει, φάνηκε παράξενο. Ωστόσο τραγούδια μας όπως το «Να σε δω να γελάς», το «Η ζωή σου φωνάζει», είναι παλιότερα μας πολιτικού-κοινωνικού περιεχομένου. Κάποια στιγμή νιώσαμε, όπως όλος ο κόσμος, ότι έπρεπε να φωνάξουμε κάποια πράγματα κι όχι να τα πούμε με πλάγιο τρόπο. Το συγκρότημα στο συγκεκριμένο δίσκο, είχε μια πιο aggressive μορφή, στοιχείο που υπάρχει και στο “+10” σαν μία από τις μουσικές φάσεις που περάσαμε κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα πορείας μας.
M.C: Προσωπική έμπνευση για τον καθένα από εσάς;
Γ.Π: Η καθημερινότητα μας νομίζω… Τα τραγούδια μας προσπαθούν να συντροφέψουν στην καθημερινότητα του τον καθένα. Από τη στιγμή που σηκώνεσαι το πρωί, ως το βράδυ περνάς από διάφορες φάσεις. Κάποια στιγμή θα εκνευριστείς, μετά θα ηρεμήσεις, μετά θα συναντηθείς με έναν φίλο σου και θα περάσεις καλά, θα κάνεις μια βόλτα, μετά θα ξαναεκνευριστείς… Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα μόνο πράγμα. Προσπαθούμε να εμπνευστούμε, απ’ όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
M.C: Κάποιος νέος καλλιτέχνης ή συγκρότημα που ξεχωρίζετε από το χώρο της rock – έντεχνης ελληνικής μουσικής σκηνής;
Γ.Π: Φρέσκα κι όμορφα πράγματα, προσωπικά έχω ακούσει σε μουσικές σκηνές και σε μπαράκια, που παίζουν παιδιά με πολύ ταλέντο, παιδιά αξιόλογα που έχουν χτυπήσει πόρτες δισκογραφικών, χωρίς να βρίσκουν άκρη. Εμείς όσο μπορούμε τους βοηθάμε σε παραγωγές, στο να βρουν τρόπους να κινηθούν. Υπάρχουν συγκροτήματα σίγουρα και προσπάθειες που δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Προσπαθούμε να μιλήσουμε για τα group αυτά μέσα από τις συναυλίες μας και να σταθούμε όσο γίνεται, εμπράκτως κοντά τους.
Α.Π: Νομίζω ότι για εμένα είναι εξίσου σημαντικό ζήτημα η πορεία που θα ακολουθήσουν τα νέα συγκροτήματα και με τι βήματα θα κινηθούν, αν θα μείνουν πιστοί στον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησαν και δεν θα ξοκείλουν στη φιλοσοφία τους. Ένας άνθρωπος που έχει ταλέντο, πρέπει να έχει και τη μαγκιά να αντέχει στις δυσκολίες κι όχι να φεύγει ή να αλλάζει τους στόχους του με την πρώτη σφαλιάρα!
M.C: Σύμφωνοι, ωστόσο υπάρχουν τόσα πολλά ίδια πράγματα μουσικά αυτή τη στιγμή, που κάτι διαφορετικό να ακούσεις, ακόμα κι αν αυτό δεν έχει συνέχεια, αυτό θα σου μείνει.
Γ.Π: Εμείς μιλάμε για συγκροτήματα που προσπαθούν να υπηρετήσουν μια συγκεκριμένη σκηνή. Για τα υπόλοιπα δεν έχω γνώμη, άλλοι ξέρουν καλύτερα. Θέλει πολύ μεγάλη αγάπη, πάρα πολύ κόπο και γερά νεύρα, θέλει να πεις τα όχι που λέγαμε πριν… Δεν μπορώ να πω όμως κάτι για νέους ανθρώπους που δεν έχω διαπιστώσει τη συνέπειά τους μέσα από τη πορεία τους, γιατί μπορεί να στηρίξουμε κάποιους που σε μερικά χρόνια από τώρα μπορεί να βρεθούν να τραγουδούν σε σκυλάδικα. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε παιδιά που δεν έχουν καμία σχέση με τα φώτα, τις τηλεοράσεις κλπ. Παιδιά που βρίσκουμε να παίζουν σε κάποια μπαράκια και αυτό που κάνουν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Γι’ αυτό δεν δίνουμε τραγούδια σε κάποιους που μας ζητάνε από realities και από talent shows. Θέλουμε να στηρίξουμε ανθρώπους που προσπαθούν με άλλο τρόπο. Που έχουν φάει τα χρόνια τους στα ωδεία, που έχουν να πουν κάτι. Που απλά είναι εκεί, αλλά δεν τους δίνει σημασία κανένας. Υπάρχουν καλλιτέχνες καλύτεροι και από τα Ποδήλατα και από άλλους πολλούς που μοστράρουν στη δισκογραφία. Απλά πρέπει να τους δώσουμε σημασία.
Το internet είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το τομέα, γιατί κάθε συγκρότημα και καλλιτέχνης που έχει να δείξει κάτι μπορεί να το κάνει πλέον με πολύ μεγάλη ευκολία μέσα από το διαδίκτυο. Μπορεί πλέον να έχει μία φωνή. Μπορώ να πω, ότι το Internet είναι η τιμωρία του κατεστημένου των δισκογραφικών εταιρειών και της μουσικής βιομηχανίας.
M.C: Ποια είναι η γνώμη σας αλήθεια για τις κυκλοφορίες CD μέσω internet;
Α.Π: Τα πράγματα είναι απλά, οι εποχές αλλάζουν και ο φορέας ήχου κάθε φορά αλλάζει. Έτσι φύγαμε από το δίσκο, πήγαμε στην κασέτα, από την κασέτα στο cd κι από το cd θα πάμε σε κάτι άλλο. Είμαστε σε μεταβατικό στάδιο αλλά η μουσική δεν πρόκειται να αλλοιωθεί με καμία τέτοια αλλαγή. Όσοι θέλουν να κάνουν μουσική, θα την κάνουν πάντα. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, αλλά είμαι αισιόδοξος απέναντι στη πειρατεία. Το internet οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν έχει φέρει, έχει φέρει και πολλά καλά. Όπως φαίνεται θα είναι ο καινούργιος φορέας ήχου. Όσο κι αν δενόμαστε συναισθηματικά και γινόμαστε οι γραφικοί τύποι που θέλουν να έχουν το cd με το συνοδευόμενο artwork το booklet και όλα αυτά, πρέπει να καταλάβουμε ότι το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαστε, τελικά δεν είναι υλικό. Πιστεύω πως αν περάσει λίγο ο καιρός και βρεθούν οι δικλίδες που θα εξασφαλίζουν και θα προστατεύουν όλο το μουσικό σύστημα, το internet θα εξασφαλίζει απλά πιο εύκολη πρόσβαση στη μουσική για το κοινό.
Γ.Π: Υπάρχει μια δημοκρατία στο Internet. Ενώ τα ραδιόφωνα για παράδειγμα, μπορεί να μην παίζουν ένα τραγούδι ή έναν καλλιτέχνη – εμείς είχαμε μεγάλα προβλήματα στο θέμα αυτό -, στο internet δεν υπάρχει κάποιος που θα σου απαγορεύσει να ακούσεις αυτό που θέλεις. Είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι, όπως είπε πριν ο Αλέξανδρος, ότι όταν ελεχθεί όλο αυτό και μπορέσει και μπει σε ένα δρόμο και νομικό – όσον αφορά τουλάχιστον τους ανθρώπους που ζουν από τη μουσική και δεν μπορούν να κάνουν συναυλίες, όπως είναι ας πούμε οι στιχουργοί – τότε όλα θα είναι καλύτερα.
Α.Π: Οι εταιρείες θα είναι λίγο διαφορετικές απ’ ότι τις ξέρουμε σήμερα και ο τρόπος που θα δισκογραφείς θα είναι λίγο διαφορετικός…
M.C: Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι καλή επιτυχία και καλή αρχή!
Γ.Π: Να ‘σαι καλά! Σας περιμένουμε στην Αρχιτεκτονική!
——————-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…