Γράφει η Ιωάννα Γκόγκου
Φωτογραφίες: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
———————————————————–
Εκείνο το γοβάκι πάντοτε γλιστρούσε από το πόδι της, μεγάλο νούμερο έπαιρνε κάθε χρονιά… για να χωρέσει πιο πολλά μονοπάτια έλεγε. Ντυμένη σαν κορίτσι που αφέθηκε στα σκαλιά κάποιου αρχοντικού, λίγο πριν το ρολόι δείξει την αλλαγή.
Κάθε χρονιά η ίδια φιγούρα, η μορφή εκείνη να φωτίζεται μονάχα από το φεγγάρι και τα φώτα των δρόμων. Να τριγυρνά στα στενά δρομάκια σέρνοντας μια αγκαλιά ύφασμα, τρέχοντας να προλάβει τον χρόνο… εκείνον…
Μαζεμένα μαλλιά, τιάρα να λαμπιρίζει στο σκοτάδι και εκείνο το έντονο κόκκινο που μάτωνε συχνά στα χείλη. Η μάσκαρα έβαφε τα δάκρυα, τόνιζε της βλεφαρίδες με μαύρο χρώμα και ύστερα κατέληγε στα μάγουλα… κάθε χρόνο, κάθε μέρα η ίδια ιστορία…
Συναντήσεις του λεπτού που έγιναν γνωριμίες χρόνων, στιγμών γραμμένων σε μια πρωτοχρονιά. Λίγο πριν και λίγο μετά… και “happy new year darling”!
Η μοναξιά ήταν κομμάτι της ζωής, καθημερινότητα σε έναν κόσμο που φοβάται, μισεί, δεν αγαπά…
Μα η αλήθεια πάντα πονά… πονά εκείνους που βαφτίστηκαν με λέξεις ψεύτικες…
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθες
Την έχω κλείσει μες στο χθες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Τα τακούνια ακούγονται από την άλλη άκρη, το ίδιο και το σπίρτο που χαστουκίζει με πάθος το γυαλόχαρτο. Πέφτει νεκρό στο πάτωμα, σβηστό από αγάπη… «Που πήγε το πάθος σας μωρέ;! Τόσο λίγο κρατά η απόλαυση από έρωτα;»
Ποτάμια μαύρης αλμύρας κυλούν στα μάγουλα, πέφτουν ακόμα πιο κάτω… στο λαιμό… σσς μίλα πιο σιγά, ξέρεις και που αλλού; Στο μήλο του αδάμ…
Σημάδια που άφησε μια μάσκαρα, γραμμές που χάραξε ένα βράδυ, μια σιωπή… ένα μυστικό…
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μα κάθε μέρα σε αγαπώ ακόμα πιο πολύ, κάθε μέρα νοιάζομαι για μένα… και να σου πω και κάτι; Είμαι περήφανος, γιατί είμαι όλα όσα εσύ δεν μπορείς να πεις για την ζωή σου. Έμαθα να λέω ιστορίες, να πλάθω κάθε βράδυ, σε κάθε κρεβάτι και από κάτι καινούργιο, φρέσκο πόνο χρειάζεσαι…
Μα …σσς άκου… Ο χρόνος αλλάζει… “Και του χρόνου πριγκίπισσα μου, μα με το ίδιο νούμερο γοβάκι.”
Αν έρθεις απ’ το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ’ αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
———-
* Πυξ Λαξ feat. Θεοδοσία Τσάτσου – “Μόνο για κείνη μη μου λες“
Η Θεοδοσία Τσάτσου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία, όπου και σπούδασε μουσική, χορό και θέατρο. Κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές της στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο Κ.θ.β.ε., ενώ παράλληλα σπούδασε και Αγγλική Φιλολογία.
Στη Θεσσαλονίκη γνωρίστηκε με τον Γιώργο Παπαποστόλου, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Μπλε, και αυτή η γνωριμία κατέληξε σε συνεργασία στο εν λόγω σχήμα. Το 1996 κυκλοφόρησε από τους Μπλε ο δίσκος “Ενοχές”, στον οποίο η Θεοδοσία Τσάτσου ανέλαβε τα φωνητικά. Ο δίσκος γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, με κομμάτια όπως τα “Νιώθω Ένοχές”, “Φοβάμαι” και “Εσύ δεν ζεις πουθενά” να παίζονται συχνά στο ραδιόφωνο και να γίνονται αγαπητά και γνώριμα στον κόσμο.
———-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…