Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Τώρα κι εγώ θα ζήσω” (Χρήστου Νικολόπουλου – Γιάννη Πάριου) Χάρις Αλεξίου |
Ο Γιάννης Πάριος και η Χάρις Αλεξίου ήταν τα δύο από τα τρία (το άλλο ο Γιώργος Νταλάρας) δυνατά «άλογα κούρσας» στα οποία πόνταρε -και κέρδισε- η πάλαι ποτέ «Μίνως Μάτσας και Υιός» στις αρχές της δεκαετίας του ’70 για να κυριαρχήσει στη δισκογραφική βιομηχανία.
Έχοντας ν’ αντιμετωπίσει τον «ογκόλιθο» που ονομαζόταν Columbia, ο Μάκης Μάτσας έπρεπε να κάνει την κίνηση «ματ» για να κερδίσει την «παρτίδα» και να πάρει τα ηνία από την «αυτοκρατορία» του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου. Τα κατάφερε λοιπόν, εντάσσοντας στην εταιρεία του σπουδαία ονόματα δημιουργών κι ερμηνευτών και με το κατάλληλο “marketing” μπόρεσε να επιβληθεί πλήρως από το ’70 και μετά.
Πάριος και Αλεξίου συνδέθηκαν από την αρχή της καριέρας τους με μια πολύ δυνατή φιλία που δεν ξεθώριασε στο πέρασμα των δεκαετιών, παρά το ότι εδώ και χρόνια αμφότεροι ακολουθούν εντελώς διαφορετικούς καλλιτεχνικούς δρόμους. Οι συνεργασίες τους στα πρώτα βήματα της πορείας τους σε νυχτερινά κέντρα και στούντιο ηχογραφήσεων τους έφεραν πολύ κοντά σε ανθρώπινο επίπεδο κι ακόμα και σήμερα, μιλούν ο ένας για τον άλλο με τα πιο θερμά λόγια…
Τα …μαγειρέματα στο “STORK”
Το φθινόπωρο του 1984, η Χάρις Αλεξίου αποφάσισε ν’ αφήσει την Πλάκα όπου εμφανιζόταν από το 1974 κι έπειτα και να επιστρέψει στα «καθαρόαιμα» νυχτερινά κέντρα. Συμφώνησε λοιπόν να τραγουδήσει στο θρυλικό “STORK” μαζί με τον Γιάννη Πάριο και τον παλαίμαχο ερμηνευτή Τώνη Μαρούδα, ο οποίος τότε πραγματοποίησε την τελευταία εμφάνισή του επί πίστας.
Παράλληλα, είχε ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τη νέα δισκογραφική δουλειά της που επρόκειτο να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς. Αποφάσισε να γράψει η ίδια ορισμένα τραγούδια (είχε ήδη κάποια έτοιμα αλλά …ντρεπόταν ως τότε να τα ηχογραφήσει), αλλά το κύριο συνθετικό μέρος του άλμπουμ είχε αναλάβει ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Κάποια μέρα λοιπόν, της έδωσε ν’ ακούσει μια κασέτα με διάφορες μελωδίες. Σε μια απ’ αυτές οι στίχοι δεν της άρεσαν, ενώ έβρισκε τη μουσική εξαιρετική, πρωτότυπη κι εντελώς διαφορετική απ’ όσες είχε τραγουδήσει ως τότε. Σκέφτηκε ότι ο Πάριος θα μπορούσε να γράψει άλλους στίχους επάνω της, αλλά δίσταζε να του το πει κι έτσι, έβαλε τα …μεγάλα μέσα.
Ζήτησε λοιπόν από τον τότε σύζυγό της -και παραγωγό και των δύο τραγουδιστών- Αχιλλέα Θεοφίλου να μιλήσει σχετικά στον ερμηνευτή και να τον παρακαλέσει να βοηθήσει. Εκείνος δέχτηκε, αλλά έπρεπε να κάνει γρήγορα γιατί ο δίσκος βρισκόταν στην τελική φάση του και δεν υπήρχε πολύς χρόνος…
Ένας καφές, είκοσι λεπτά και…
Ο Πάριος λοιπόν, πήρε την κασέτα με τη μουσική του τραγουδιού και το ίδιο βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι του μετά το τέλος του προγράμματος, έπεσε να κοιμηθεί έχοντας στο νου του τι είχε να κάνει την επόμενη ημέρα. Ωστόσο, ξέχασε τη δέσμευσή του απέναντι στον Θεοφίλου. Γύρω στα ξημερώματα και μέσα στον ύπνο του, θυμήθηκε ξαφνικά ότι έπρεπε να γράψει γρήγορα τους στίχους που του ζητήθηκαν και ξύπνησε άρον-άρον για να το κάνει.
Έφτιαξε ένα καφέ, έβαλε την κασέτα στο μαγνητόφωνο και ακούγοντας τη μουσική, άρχισε να γράφει πυρετωδώς τους στίχους χωρίς καμία διακοπή. Είκοσι λεπτά αργότερα, το κομμάτι ολοκληρώθηκε και είχε τίτλο «Τώρα κι εγώ θα ζήσω» …
Αυτό το τραγούδι «άνοιγε» το άλμπουμ «Εμφύλιος έρωτας» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1984 και ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 50.000 αντίτυπα. Διακρίνεται για την «πρωτοποριακή» ενορχήστρωσή του και πράγματι, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ όσα είχε πει μέχρι τότε η δημοφιλής κι αγαπημένη ερμηνεύτρια.
Έγινε εξ αρχής μεγάλη επιτυχία, έμεινε διαχρονικό και είναι ένα από τα πιο δύσκολα και απαιτητικά κομμάτια που ηχογράφησε ποτέ η Αλεξίου, καθώς έχει πολλά «γυρίσματα» και «τσαλκάτζες». Κορυφαία στιγμή του βεβαίως, οι φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί της Χαρούλας στο τελευταίο μέρος του…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…