8/2/2011
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Κώστας Φροντιστής
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Τι να πει κανείς για τον Νίκο Πορτοκάλογλου το οποίο να μην έχει ήδη ειπωθεί; Η μουσική του πορεία από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα, η παρουσία του στην ελληνική δισκογραφία τόσο με τους Φατμέ όσο και με τη σόλο καριέρα του, και η αγάπη του κοινού στο πρόσωπό του είναι η πιο δυνατή απόδειξη για την αξία ενός τέτοιου καλλιτέχνη. Σεμνός όπως πάντα, με χιούμορ, κέφι και τρεις πολύ αξιόλογους μουσικούς στο πλευρό του, υποδέχτηκε φίλους και θαυμαστές το βράδυ της Παρασκευής, στην πρώτη από τις 8 προγραμματισμένες εμφανίσεις του στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ.
Μπορεί να μετράει σχεδόν τριάντα χρόνια στην ελληνική μουσική σκηνή, η φωνή του όμως παραμένει αναλλοίωτη, όπως μας απέδειξε σε κάθε ένα από τα τραγούδια που επέλεξε να πει. Μαζί με τους Μιχάλη Βρέττα στο βιολί, Μιχάλη Καλκάνη στο κοντραμπάσο και Νίκο Πασσαλίδη στο μπουζούκι, τον τζουρά και το ούτι, παρουσίασε ένα πρόγραμμα βασισμένο στις πιο καθαρές, ακουστικές εκδοχές των τραγουδιών του. Τραγούδια από την εποχή των Φατμέ μέχρι την πιο πρόσφατη «Στροφή», τραγούδια που αγαπήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμα. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα πολύ όμορφο ζεστό σκηνικό, φωτισμένο με κεριά.
«Τα καράβια μου καίω» τραγούδησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου γύρω στις 23.00, υποδεχόμενος ένα κοινό όλων των ηλικιών, από δεκαεξάχρονα παιδιά, μέχρι άτομα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Νίκος Πορτοκάλογλου δεν έχασε ποτέ την επαφή και την επικοινωνία με ένα νεαρό ηλικιακά κοινό. Στη συνέχεια ακούστηκαν μερικά τραγούδια από την εποχή των Φατμέ, όπως το «Βγαίνουμε απ’ το τούνελ» και το «Η δικιά μου», ένα από τα λιγότερο γνωστά κομμάτια του, το οποίο αν και κυκλοφόρησε το 1988, παραμένει επίκαιρο. Αμέσως μετά ήταν η σειρά για τα πιο καινούρια του τραγούδια, τη «Στροφή» και το «Παιδί», με το εφιαλτικό, όπως μας αποκάλυψε θέμα, αλλά το λυτρωτικό τέλος. Πολύ καλός ο Μιχάλης Βρέττας στην ερμηνεία του στο «Κρυφτό», καθώς και η εισαγωγή του Νίκου Πασσαλίδη στο «Βάλε μου δύσκολα». Λίγο αργότερα, με το κοινό να τραγουδάει το «Χωρίς Αμορτισέρ», είχε φτάσει η ώρα για το διάλειμμα.
Με δυναμικό τραγούδι έγινε το κλείσιμο του Α’ μέρους, με ένα εξίσου χαρούμενο και αισιόδοξο το ξεκίνημα του Β’, το «Ταξίδι» από την εποχή των Φατμέ. Στη συνέχεια, ξεχώρισε ένα «πάντρεμα» του «Άντε καρδιά μου» με τη «Θαλασσογραφία» του Διονύση Σαββόπουλου, το ορχηστρικό θέμα από τις «Παρέες» (την τελευταία ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα, της οποίας τη μουσική έχει επιμεληθεί ο Νίκος Πορτοκάλογλου) και η πιο ανατολίτικη βερσιόν του «Κλείνω κι έρχομαι». Για το encore, μας είχε φυλάξει το «Να με προσέχεις», ένα καινούριο άτιτλο κομμάτι και φυσικά το «Ό,τι δε σε σκοτώνει», αφιερωμένο όπως πάντα σε «όσους περνάνε περίοδο παρατεταμένης γκαντεμιάς»!
Συνολικά ακούστηκαν πάνω από 30 τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου. Μέσα από ένα μουσικό ταξίδι τόσων χρόνων, η ύπαρξη τόσων αγαπημένων κομματιών κάνει την επιλογή ακόμα πιο δύσκολη, καθώς πώς να χωρέσουν όλα σε λίγες ώρες; Παρ’ όλα αυτά ήταν μια υπέροχη βραδιά, γεμάτη με αγαπημένες μελωδίες και όμορφες ιστορίες. Ευχόμαστε να υπάρξει το ίδιο ωραίο κλίμα και αποτέλεσμα και για τις βραδιές που θα ακολουθήσουν.
ΥΓ: Και για όσους ασχολούνται με τη μουσική, και έχουν την τρέλα να «ξεπατικώνουν» τραγούδια, όπως μας αποκάλυψε πως έκανε ο Νίκος Πορτοκάλογλου, κυκλοφορεί ένα βιβλίο με «Λόγια και ακόρντα» των κομματιών του από τις εκδόσεις Ιανού!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από το event
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…