28/4/2011
www.musiccorner.gr

Μάρκος Δεληβοριάς
(σε …meeting με τον
Παύλο Ζέρβα)

Είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο “αθόρυβους” και σεμνούς καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στην ελληνική μουσική σκηνή. Το επίθετό του είναι πολύ γνωστό στο χώρο, αλλά το …όνομά του άγνωστο! Τον γνωρίζει κυρίως το ψαγμένο κοινό που δεν στέκει σε όσα του σερβίρουν σήμερα τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις αλλά αναζητά τι υπάρχει λίγο πιο πίσω από τα πολλά φώτα… Ο λόγος για τον Μάρκο Δεληβοριά (μακρινό ξάδελφο του Φοίβου) που πρόσφατα κυκλοφόρησε το …έβδομο προσωπικό του album με τίτλο “Κάτω από τη γη“! Ο τραγουδοποιός μέχρι σήμερα παρουσίαζε αγγλόφωνες δουλειές, αλλά στο τελευταίο του album αποφάσισε να αλλάξει ρότα και με την ερμηνευτική συνεργασία των Φοίβου Δεληβοριά, Κώστα Παρίση και Δημήτρη Μπαλογιάννη, να συνδέσει για πρώτη φορά την έμπνευσή του με ελληνόφωνο στίχο…

Η στήλη “Meeting Point” αποφάσισε να …κλείσει ένα meeting μαζί του, για να γνωρίσουμε τον τρόπο που σκέπτεται και λειτουργεί ο ιδιαίτερος αυτός καλλιτέχνης. Η συζήτηση ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, ο Μάρκος λέει τα πράγματα με το όνομά τους, αδιαφορώντας για το “φαίνεσθαι” και στηρίζοντας τα προσωπικά του “πιστεύω”…

Music Corner: Πρόσφατα κυκλοφόρησες το έβδομο προσωπικό σου album, με τίτλο «κάτω από τη γη». Η σημαντικότερη ιδιαιτερότητά του είναι ότι είναι το πρώτο σου ελληνόφωνο cd. Γιατί μετά από έξι αγγλόφωνα album αποφάσισες να συνεχίσεις με ελληνικό (στα περισσότερα τραγούδια) στίχο; Και γιατί ενώ αποφασίζεις να κάνεις ελληνικό στίχο, δίνεις τελικά τα τραγούδια σε άλλες φωνές, και εσύ ερμηνεύεις ουσιαστικά μόνο τις λίγες αγγλόφωνες στιγμές του album;
Μάρκος Δεληβοριάς: Δεν είμαι τελείως σίγουρος. Νομίζω νιώθω κάπως μόνος εδώ και καιρό με τα αγγλόφωνα τραγούδια και ίσως ήθελα να κάνω κάτι για το οποίο δεν θα υπάρχει το εμπόδιο της γλώσσας. Οπότε ναι, σίγουρα ήθελα να κάνω κάτι πιο δημοφιλές. Αλλά ουσιαστικά είναι η ίδια μουσική που κάνω τόσα χρόνια, δεν θεωρώ ότι η διάθεσή μου για μια λίγο πιο εμπορική δουλειά έθιξε την “ποιότητα” αυτού που κάνω. Είναι τραγούδια που τα εννοώ και τα πιστεύω όσο και τα αγγλόφωνά μου. Τώρα όσον αφορά την ερμηνεία τους, η αλήθεια είναι ότι για κάποιο περίεργο λόγο, άγνωστο σε μένα, δεν είμαι καλός στο να τραγουδάω στα ελληνικά, αν και σιγά σιγά βελτιώνομαι. Έτσι ζήτησα από φίλους να τα τραγουδήσουν. Επειδή δυο από αυτούς είναι και αρκετά γνωστοί, σκέφτηκα αυτοσαρκαζόμενος ότι είναι λίγο σαν το … “Pavarotti and Friends”, μόνο που αφαίρεσα ένα “t”, και γίναμε … “Μάρκος Δεληβοριάς και οι Φίλοι του Παβαρότι”!

Music Corner: Πέρα από τον ελληνικό στίχο, τι άλλο ξεχωρίζει το παρόν album από τις προηγούμενες δουλειές σου;
Μάρκος Δεληβοριάς: Νομίζω τίποτα. Τα ίδια …χάλια!!!

Music Corner: Σπούδασες στο Λονδίνο κινηματογράφο, αλλά απ’ όσο γνωρίζω τα παράτησες και τελικά ασχολήθηκες με τη μουσική. Τι σε έκανε να αλλάξεις καλλιτεχνική πορεία;
Μάρκος Δεληβοριάς: Ο κινηματογράφος παραμένει ένα όνειρο, αλλά καταρχήν είναι πάρα πολύ ακριβός. Φτιάχνοντας ένα δίσκο με, ας πούμε 5.000 ευρώ, κάνεις ένα όνειρο σου μια ολοκληρωμένη πραγματικότητα. Ενώ για να κάνεις το αντίστοιχο με μια ταινία θα χρειαζόσουνα 100.000 για να κάνεις μια πολύ χαμηλού προϋπολογισμού ταινία. Οπότε το θέμα της χρηματοδότησης είναι το πρώτο τεράστιο πρόβλημα. Δεύτερο πρόβλημα, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είναι ότι το σινεμά, είτε σε επίπεδο σεναρίου, είτε σε επίπεδο σκηνοθεσίας και παραγωγής, απαιτεί πολύ περισσότερη δουλειά και πειθαρχία. Εγώ έχω όση εργατικότητα και πειθαρχία χρειάζεται για να κάνω “καλούς” – κατά την γνώμη μου τουλάχιστον – δίσκους. Για τις ανάγκες του σινεμά θα ήμουν τεμπέλης και απειθάρχητος. Γι’ αυτό και δεν κατάφερα ποτέ να δημιουργήσω ένα αξιοπρεπές σενάριο μεγάλου μήκους, που είναι η αρχή για να διεκδικήσεις μια χρηματοδότηση. Ενώ τα τρίλεπτα τραγούδια που μπορώ να σκαρώσω σε ένα απόγευμα, μάλλον μου ταιριάζουν περισσότερο. Όσο αφορά βέβαια την μετατροπή της ιδέας του απογεύματος σε ηχογραφημένο δίσκο, και με όλες τις γραφιστικές λεπτομέρειες και επαφές με εταιρείες κλπ, απαιτείται κι εκεί δουλειά και πειθαρχία, αλλά για αυτά έχω την διάθεση. Ιδίως το στούντιο απαιτεί υπομονή και πολλές φορές και γερά νεύρα. Αλλά αυτός είναι ο έβδομος δίσκος μου και έχω συνηθίσει, και άλλωστε απολαμβάνω εδώ και χρόνια μια συνεργασία που κυλάει σαν νεράκι, αυτήν με τον ηχολήπτη, μίξερ, παραγωγό, ενορχηστρωτή, και “Υπόγειο Ρεύμα”, τον Κώστα Παρίση, πράγμα που κάνει το στούντιο σκέτη διασκέδαση!

Music Corner: Με τον Φοίβο Δεληβοριά είστε τελικά ξαδέλφια; Και ποια είναι η σχέση σας γενικότερα; Ήδη συνεργαστήκατε στο νέο σου album, θα σας δούμε και live μαζί; Τελικά πόσους …Δεληβοριάδες μπορεί να σηκώσει αυτός ο τόπος;
Μάρκος Δεληβοριάς: Είμαστε μακρινά ξαδέλφια. Μάλλον περισσότερο παλιοί φίλοι, μια και τελευταία δεν βρισκόμαστε και πολύ. Μεγαλώσαμε και στον ίδιο δρόμο στη Καλλιθέα. Τα σπίτια μας ήταν διαγωνίως απέναντι, το οποίο είναι μια σύμπτωση, μια και οι γονείς μας δεν γνωρίζονταν! Και υπάρχουν και πολλές άλλες συμπτώσεις. Είμαστε και οι δυο ζυγοί, για όσους ενδιαφέρονται για ζώδια, έχουμε γεννηθεί στο ίδιο μαιευτήριο με διαφορά έξι ημερών (ο Φοίβος ισχυρίζεται ότι εκεί γνωρίστηκαν οι γονείς μας εξαιτίας της συνωνυμίας!), είμαστε και οι δυο αριστερόχειρες αν και παίζουμε και οι δυο κιθάρα με το δεξί, αγαπάμε και οι δυο πάρα πολύ το σινεμά, τους Beatles, και οι δυο θεωρούμε τον McCartney πιο ταλαντούχο μουσικό από τον Lennon!

Live θα μας δείτε με τον Φοίβο στην Αυλαία (Αγίου Όρους 15 & Κωνσταντινουπολεως στο Βοτανικό) στις 16 Μαΐου στις 10μμ. Θα είναι επίσης τα Υπόγεια Ρεύματα και ο Δημήτρης Μπαλογιάννης.

Υπάρχει χώρος για πολλούς Δεληβοριάδες, γιατί είμαστε ωραίοι τύποι! Εκτός από μένα και τον Φοίβο, φυσικά υπάρχει ο θείος μου ο Άγγελος, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, από τότε που ήταν ένα πολύ μικρό μουσείο της Αθήνας, μέχρι σήμερα που έχει γίνει μουσείο παγκόσμιας ακτινοβολίας, ο πατέρας μου, μελετητής της χαρακτικής, η αδελφή του Φοίβου η Μυρτώ, που είναι ζωγράφος, ένας θειος μου ο Γιώργος που πέθανε πρόσφατα, οικοδόμος, και ένας από τους ωραιότερους τύπους που έχω γνωρίσει, με άσπρη μουστάκα στυλ ’21, και άσπρα μακριά μαλλιά κοτσίδα, που όταν τον επισκέφτηκα στο νοσοκομείο λίγες μέρες πριν πεθάνει από καρκίνο, του είπα κάποια αισιόδοξη μαλακία, και μου είπε χαμογελώντας ανάλαφρα: “Μάρκο, τώρα εμείς είμαστε για τα πευκάκια”!!! Και άλλοι…

Music Corner: Προτιμάς τον παλμό και την αμεσότητα των live ή τη δημιουργική διαδικασία του studio; Και γιατί;
Μάρκος Δεληβοριάς: Μακράν προτιμώ το στούντιο, αλλά θα προσπαθήσω στο live που έρχεται να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Αυτό που αγαπώ είναι αυτό που κάποιοι αποκαλούν η “κονσέρβα”, δηλαδή τον δίσκο, αυτό που μένει και το ακούει κάποιος στο σαλόνι του πίνοντας ένα ουισκάκι, παρέα με φίλους ίσως. Με θλίβει το γεγονός ότι η δισκογραφία έχει πάρει την κάτω βόλτα και οι μουσικοί αντιμετωπίζονται ως πλανόδιοι διασκεδαστές που για να βγάλουν τα προς το ζην πρέπει να οργώνουν τους συναυλιακούς χώρους ανά την Ελλάδα. Εγώ πιστεύω ακόμα στο “ηχογράφημα”, είτε λέγεται CD είτε λέγεται βινύλιο, είτε στην τελική ανάλυση βίντεο στο Youtube ή mp3. Γι’ αυτό πιστεύω ότι στην εποχή της απαξίωσης της δισκογραφίας πρέπει να φτιάχνουμε CD που να είναι ποιοτικά σαν εκδόσεις. Αντικείμενα που να αξίζει να τα έχει κάποιος σπίτι του. Έτσι εκτός από την ποιότητα της μουσικής σε επίπεδο μουσικής, στίχων, ενορχήστρωσης, εκτέλεσης, και παραγωγής, δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στο εικαστικό κομμάτι. Κατά τα άλλα το ηχογράφημα ας ταξιδέψει με όποιο τρόπο, ακόμα και με mp3 στο διαδίκτυο, αρκεί να βρεθεί τρόπος οι δημιουργοί να παίρνουν τα πνευματικά τους δικαιώματα, πράγμα το οποίο δίνει ώθηση και βιωσιμότητα στην πνευματική εργασία.

Music Corner: Η δισκογραφία σου διακρίνεται από έναν πολύ προσωπικό ήχο και πειραματισμό. Φαίνεται να ηχογραφείς ακριβώς αυτό που εσύ θέλεις και που σε γεμίζει. Δεν σκέφτηκες ποτέ να πας και λίγο με το ρεύμα της εποχής; Έχει στοιχήσει εμπορικά αυτή η γραμμή που ακολουθείς; Και αν δεν σε ενδιαφέρει το εμπορικό κομμάτι, γιατί συνεχίζεις να δισκογραφείς και δεν προσφέρεις τα κομμάτια σου ελεύθερα στο Internet;
Μάρκος Δεληβοριάς: Σαφέστατα και μου έχει κοστίσει το ότι δεν ακολουθώ το ρεύμα της εποχής. Αλλά δεν βλέπω τι μπορώ να κάνω, πέρα από το να κάνω τη μουσική που μου αρέσει. Το εμπορικό κομμάτι με ενδιαφέρει, απλά θα πρέπει να έρθει η αγορά προς το μέρος μου γιατί είμαι στραβόξυλο! Τώρα όσον αφορά την δισκογραφία, το θέμα είναι ότι πιστεύω σε αυτήν, δηλαδή μου αρέσει να εκδίδω δίσκους, γιατί τους βρίσκω ωραίους σαν αντικείμενα. Πάντως έχω διαθέσει τα κομμάτια του καινούριου δίσκου στο διαδίκτυο τζάμπα, μια και συνεννοήθηκα με ένα φιλαράκο να φτιάξουμε πρόχειρα βιντεάκια και να τα ανεβάσουμε στο youtube περίπου μαζί με την κυκλοφορία του δίσκου. Ας τον κάνει download τον δίσκο τζάμπα όποιος γουστάρει. Θεωρώ όμως ότι όποιος εκτιμήσει αυτή τη μουσική, και του περισσεύουν και 13.80 ευρώ, θα πάει να τον αγοράσει στην μορφή που ο δημιουργός του τον φαντάστηκε…

Music Corner: Η Ελλάδα είναι ώριμη να δεχτεί τόσο ιδιαίτερες σε ύφος δισκογραφικές προσπάθειες σαν τις δικές σου; Δεν εννοώ μόνο όσον αφορά τον κόσμο, αλλά και τα media. Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις κάτι στο εξωτερικό; Ξέρω ότι εκτός από το Λονδίνο, κάποια στιγμή βρέθηκες και στην Αμερική
Μάρκος Δεληβοριάς:
Τα media είστε εσείς. Αν εσύ πιστέψεις τον δίσκο μου θα κάνεις και άλλους δέκα να πιστέψουν το δίσκο μου και πάει λέγοντας. Αλλά με έχουν εκνευρίσει οι άτολμοι άνθρωποι στα media που πρέπει κάτι να είναι ήδη επιτυχία για να το παίξουν, που φυσικά είναι φαύλος κύκλος και έκφραση δειλίας. Η Αμερική είναι χάος. Εγώ απλά περιπλανήθηκα στην έρημο της Αριζόνα και του Νέου Μεξικού, μαζεύοντας εικόνες που έβαλα σε κάποια τραγούδια...

Music Corner: Θα ήθελες στη καλλιτεχνική σου πορεία μέχρι σήμερα, κάποια βήματα να τα είχες κάνει αλλιώς; Με άλλα λόγια έχεις μετανιώσει για κινήσεις που έκανες ή αποφάσεις που πήρες; Θα ήθελες κάποια πράγματα να είχαν γίνει αλλιώς;
Μάρκος Δεληβοριάς: Θα ήθελα να είχα υπάρξει λίγο πιο διπλωμάτης απέναντι σε κάποιους ανθρώπους. Θα ήθελα ίσως να είχα κάνει λίγο διαφορετικούς κανα δυο δίσκους στο ξεκίνημα μου, αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία γιατί έμαθα πράγματα και από αυτούς. Θα ήθελα να είχα τον κοινό νου να έχω προωθήσει όλα αυτά τα χρόνια καλύτερα τη μουσική μου κάνοντας πολύ περισσότερα και καλύτερα live. Αλλά δεν πειράζει, έχω περάσει όμορφα, κάποιοι άνθρωποι, κι ας είναι και λίγοι, εκτίμησαν την μουσική μου, οι φίλοι μου εκτίμησαν τη μουσική μου. Εγώ τέλος πάντων έχω περάσει ωραία.

Music Corner: Πες μου μερικούς έλληνες καλλιτέχνες που ξεχωρίζεις και ενδεχομένως παρακολουθείς πιστά και τη δισκογραφία τους
Μάρκος Δεληβοριάς: Μου αρέσει ο Παύλος Παυλίδης, τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Διάφανα Κρίνα, οι Στέρεο Νόβα (συγκεκριμένα ο πρώτος και η Ντισκολάτα), ο Φάμελλος, ο Φοίβος και τα Υπόγεια, ο Δημήτρης Μπαλογιάννης που δεν έχει βγάλει δίσκο ακόμα αλλά σύντομα θα τον ακούσετε, αλλά και άλλοι που μου διαφεύγουν. Έχω μεγάλο σεβασμό για τον Θεοδωράκη, για τον Χατζιδάκι και για τους παλιούς δίσκους του Σαββόπουλου, μέχρι την “Ρεζέρβα”. Α, μου αρέσουν πολύ ο Μηλιώκας και ο Κηλαηδόνης. Κηλαηδόνη τραγουδάω συνέχεια στην κόρη μου που είναι 5 μηνών. Μου αρέσει ο Παναγιώτης Λεφθέρης, γνωστός και ως Cateluzo.

Music Corner: Τι σε θυμώνει περισσότερο στη σύγχρονη Ελλάδα; Είσαι αισιόδοξος ότι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την «περίφημη» κρίση, τα δάνεια, τα μνημόνια, την οικονομική αφαίμαξη του λαού, την ανεργία, την υπομονή που συνέχεια μας ζητούν να κάνουμε; Τελικά η Ευρώπη, καταστρέφει την Ελλάδα; Ή μόνοι μας αυτοκαταστρεφόμαστε;
Μάρκος Δεληβοριάς: Το ανάποδο συμβαίνει. Η Ευρώπη καταστρέφει την Ελλάδα, σε συνεργασία με τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας οι οποίοι πολύ απλά μας ξεπουλάνε. Τόσα χρόνια οι Ευρωπαίοι μας δανείζουν για να αγοράζουμε Siemens, υποβρύχια, φρεγάτες, αυτοκίνητα κ.α., και τώρα αφού μας τα πουλήσανε, λένε φέρτε πίσω και το δάνειο, αλλιώς θα σας πάρουμε τις μετοχές, τα ακίνητα, θα σας βάλουμε φόρους, θα σας κόψουμε τους μισθούς. Είναι σκάνδαλο όλα αυτά τα χρόνια το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας για τον μπαμπούλα της Τουρκίας, και ουσιαστικά μόνο για να μας πουλάνε υποβρύχια και φρεγάτες την στιγμή που υποτίθεται συζητιέται η ένταξη της Τουρκίας. Σκάνδαλο το Χρηματιστήριο του Σημίτη και του Παπαντωνίου που λέγανε στον κόσμο “αγοράστε η αγορά είναι ισχυρή”. Ανήκουστο πρωθυπουργός να λέει τέτοια πράγματα… Σκάνδαλο να βγαίνουν οι Γερμανοί και να κατηγορούν τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, λες και η Siemens είναι εταιρεία της Κένυα. Σκάνδαλο που λίγο πριν την κρίση οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας δίνανε κίνητρα για νέες αποσύρσεις αυτοκινήτων, για να βγάλουν λίγα λεφτά οι γερμανικές και γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Σκάνδαλο βεβαίως και το ότι ο κόσμος ψηφίζει όλα αυτά τα χρόνια τους πολιτικούς αυτούς. Όμως ο κοσμάκης που διόρισε τον γιο του στο δημόσιο δεν τα “έφαγε” μαζί με τον Πάγκαλο. Γιατί είναι άλλο πράγμα το να έχεις βάλει μέσο για να έχεις βρει μια δουλειά, όσο αργομίσθια και να ‘ναι αυτή, και άλλο πράγμα να έχεις “φάει” εκατομμύρια ευρώ, όπως νομίζω χωρίς αμφιβολία έχουν κάνει τόσοι και τόσοι πολιτικοί και των δυο παρατάξεων τα τελευταία 30 χρόνια.

Αν είμαι αισιόδοξος… Όχι, δεν είμαι. Αλλά ο Ελληνισμός είναι κάτι άσχετο από τις δικές μας τύχες. Έχει να κάνει με μια όμορφη ιστορία που θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά από μας, μέσα από τον Όμηρο, τον Καβάφη, τον Θεοδωράκη ή όποιον άλλο κάνετε κέφι να διαλέξετε…

Music Corner: Υπάρχουν κάποια άμεσα επαγγελματικά σχέδια που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας;
Μάρκος Δεληβοριάς:
Όπως ανέφερα και πριν, θα παρουσιάσουμε τα καινούρια τραγούδια – και όχι μόνο – live στην Αυλαία στις 16 Μαΐου, μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά, τα Υπόγεια Ρεύματα και τον Δημήτρη Μπαλογιάννη. Δεν έχω κάτι άλλο που να σκέφτομαι, εκτός ίσως από ένα δίσκο με επιλογές από τους επτά δίσκους μου συν κάποια ενδιαφέροντα ακυκλοφόρητα. Μια ωραία έκδοση!

——-

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here