Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ
«ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ» (MINOS MSM 102) |
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60, η ODEON-PARLOPHONE του Μίνωα Μάτσα εξακολουθεί να παίζει δεύτερο ρόλο στη δισκογραφική παραγωγή με ένα κατά βάση λαϊκό ρεπερτόριο και με τον Στέλιο Καζαντζίδη ως το πιο δυνατό «όπλο» της. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να «χτυπήσει» την πανίσχυρη Columbia μέχρι που τα ηνία της εταιρείας αναλαμβάνει ο υιός Μάκης Μάτσας. Αντιλαμβανόμενος ότι η ODEON θα πρέπει να «πολεμήσει» τον «εχθρό» της με τα ίδια του τα «όπλα», αρχίσει ν’ αναζητά συνθέτες και τραγουδιστές που θα της διαμορφώσουν ένα πιο «έντεχνο» στυλ.
Από τους πρώτους που εντάσσονται στο δυναμικό της σ’ αυτό το νέο ξεκίνημα, είναι ο Γιάννης Καλατζής. Τον ανακαλύπτει ο Γιώργος Μητσάκης να τραγουδά με το συγκρότημα «Τρίο Μορένο» στη Θεσσαλονίκη, τον πείθει να κατέβει στην Αθήνα και τον πηγαίνει στον Μάτσα, ο οποίος ψάχνει μια φωνή που σε πρώτη φάση θα είναι «κόπια» εκείνης του Κόκοτα που μεσουρανεί.
Ο νεαρός Μακεδόνας είναι η ιδανική περίπτωση και ξεκινά τη δισκογραφική του πορεία ερμηνεύοντας σε δεύτερες εκτελέσεις ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του «πρωτότυπου».Παρόλα αυτά, γρήγορα θ’ «αυτονομηθεί» και θα χαράξει τη δική του πορεία. Τα τραγούδια που θα ηχογραφήσει στο ξεκίνημά του θα είναι περισσότερο λαϊκά, αλλά σε μια πιο «λιτή» μορφή.
Αρχικά, θα συνεργαστεί δισκογραφικά μεταξύ άλλων με τον Θόδωρο Δερβενιώτη, τον Απόστολο Καλδάρα και τον Κώστα Καπλάνη, με μεγαλύτερη επιτυχία «Τα χρυσά κλειδιά» των Δερβενιώτη-Βίρβου. Μάλιστα, αυτό το τραγούδι θα δώσει και το όνομα ενός νυχτερινού κέντρου της εποχής. Παράλληλα, θα του δώσει δημιουργίες του και ο Γιώργος Μητσάκης και μετά από μια σειρά δίσκων 45 στροφών με όλους τους παραπάνω, στα τέλη του 1968 θα έλθει και ο πρώτος μεγάλος δίσκος 33 στροφών με τίτλο το όνομά του.
Πλέον, η ODEON έχει μετονομαστεί σε MINOS και αυτό το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σχεδόν παράλληλα με την πρώτη συνεργασία του Καλατζή με τον Μάνο Λοΐζο στον «Σταθμό», η οποία άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο στον τραγουδιστή για μιαν άκρως επιτυχημένη πορεία που θα κρατήσει για περίπου μια δεκαετία με μεγάλες – και διαχρονικές όπως αποδείχτηκε – επιτυχίες. Κι ενώ όλη η Ελλάδα τραγουδά το «Δελφινάκι», έχει την ευκαιρία να θυμηθεί και τα πρώτα τραγούδια του Καλατζή καθώς ο δίσκος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια «ανθολογία» των κυριότερων ως τότε στιγμών του από τις 45 στις 33 στροφές.
Βασικό «όχημά» του είναι βεβαίως «Τα χρυσά κλειδιά» που ήδη ήταν μεγάλη επιτυχία, αλλά υπάρχουν κι άλλα τραγούδια που έγιναν γνωστά όπως για παράδειγμα το «Έβαλα φτερά» που ακούστηκε και σε κινηματογραφική ταινία της εποχής. Επίσης, εξαιρετική στιγμή του άλμπουμ είναι και το «Με πήρε η νύχτα αγκαλιά», το οποίο σχεδόν παράλληλα ηχογραφήθηκε και για λογαριασμό της Columbia με κάποιον Γιάννη Ήτο αγνώστων λοιπών στοιχείων…
Ο εν λόγω δίσκος είναι από τους πλέον σπάνιους που μπορεί σήμερα να βρει κάποιος κι εφόσον ενδιαφέρεται να τον αγοράσει, θα πρέπει να διαθέσει πολλά χρήματα. Πάντως, πέραν πάσης αμφιβολίας είναι συλλεκτικό κομμάτι και είναι απορίας άξιο πώς η εταιρεία σαράντα και πλέον χρόνια μετά την κυκλοφορία του δεν τον έχει επανεκδώσει ποτέ, όπως άλλωστε έχει συμβεί και με άλλα σπάνια βινύλια…
Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχει σημείωμα της εταιρείας στα ελληνικά και στα αγγλικά σχετικά με τον Καλατζή και την ως τότε πορεία του…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Τα χρυσά κλειδιά (Θ. Δερβενιώτη-Κ. Βίρβου)
02) Έβαλα φτερά (Χ. Λυμπερόπουλου-Δ. Τζεφρώνη)
03) Με πήρε η νύχτα αγκαλιά (Απ. Καλδάρα)
04) Όνειρα δεν ξανακάνω (Κ. Καπλάνη)
05) Ποια μοίρα σ’ έστειλε χρυσή (Κ. Καπλάνη-Χρ. Αργυρόπουλου)
06) Χάθηκες χαρά μου (Χ. Λυμπερόπουλου-Δ. Τζεφρώνη)
07) Αγάπη μου περαστική (Θ. Δερβενιώτη-Κ. Βίρβου)
08) Με τα χείλη φλογισμένα (Χ. Λυμπερόπουλου-Δ. Τζεφρώνη)
09) Η τελευταία ώρα (Κ. Καπλάνη-Κ. Κινδύνη)
10) Δάκρυ-δάκρυ Μανωλάκη (Γ. Μητσάκη)
11) Πήρα απ’ τις γειτονιές καημούς (Μπ. Μπακάλη-Δ. Γκούτη)
12) Φιλί-φιλί (Χ. Λυμπερόπουλου-Δ. Τζεφρώνη)
|
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ
«ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ» (MINOS MSM 568) |
Από τους ξεχωριστούς δίσκους στη πορεία του Γιάννη Πάριου, με πολύ καλά τραγούδια και την εξαιρετική ενορχήστρωση του Νίκου Ιγνατιάδη. Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1985 και ξεπέρασε και πάλι σε πωλήσεις τις 100.000 αντίτυπα…
Εδώ γίνεται μια προσπάθεια προσαρμογής του ερμηνευτή σε πιο «μοντέρνους» ρυθμούς, οι οποίοι είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στα μουσικά μας πράγματα. Τρανταχτά παραδείγματα το ομότιτλο, το «Μη γίνεις η αγάπη μου» και το «Θα ξαναβρεθούμε»…
Ωστόσο, κυρίαρχη «φόρμα» του άλμπουμ είναι η μπαλάντα κι εδώ θα βρούμε κάποιες από τις ωραιότερες που ερμήνευσε ποτέ ο Πάριος. Πρώτη – πρώτη βεβαίως το πασίγνωστο κι αγαπημένο «Κόκκινο γαρύφαλλο», το οποίο ο τραγουδιστής μοιράζεται με τη Χάρις Αλεξίου και είναι το πρώτο ντουέτο που ηχογραφεί σε προσωπικό δίσκο του. Εκείνη τη σεζόν οι δυο τους εμφανίζονταν στο “STORK”, με τη συμμετοχή του παλαίμαχου Τώνη Μαρούδα στην τελευταία εμφάνισή του επί πίστας. Σημειωτέον ότι όπως έχει πει ο Νίκος Ιγνατιάδης, το εν λόγω τραγούδι το είχε παρουσιάσει σε όλες τις εταιρείες και ουδεμία ενδιαφέρθηκε…!
Ακολουθεί ίσως το καλύτερο – κατά την προσωπική μου άποψη – τραγούδι του δίσκου, το «Ημερολόγιο μοναξιάς» μ’ ένα συγκλονιστικό Πάριο σε μια από τις ωραιότερες ερμηνείες της καριέρας του. Αφηγείται τραγουδώντας και τραγουδά αφηγούμενος…
Παράλληλα, κάνει την τελευταία απόπειρα «μεταγλώττισης» ξένου κομματιού επιστρέφοντας για λίγο στη δεκαετία του ’70. Τούτη τη φορά, είναι η σειρά του πασίγνωστου “Hello” του Lionel Richie να μετατραπεί σε «Πού πας» με στίχους του ίδιου του Πάριου και είναι το τελευταίο ξενόφερτο κομμάτι που θα ηχογραφήσει σε προσωπικό άλμπουμ του…
Από εκεί και πέρα, μας προετοιμάζει εκ νέου για τα «Ερωτικά του ‘50» επιλέγοντας το «Ψεύτικε ντουνιά» του Κώστα Σεϊτανίδη που είχε πρωτοερμηνεύσει το 1945 ο μεγάλος Νίκος Γούναρης. Από τα υπόλοιπα, ακούστηκαν αρκετά τα «Άδικη ζωή» και «Θα ξαναβρεθούμε».
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο PDR στη Ριζούπολη με ηχολήπτη τον Γιάννη Παπαϊωάννου, ενώ στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Ρένα Πάντα. Στο εσώφυλλο υπάρχει ένα από τα ωραιότερα φωτογραφικά πορτραίτα του Πάριου…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Κόκκινο γαρύφαλλο (Ν. Ιγνατιάδη) ντουέτο με τη Χάρις Αλεξίου
02) Εγώ κι εσύ (Ν. Ιγνατιάδη-Λ. Χαψιάδη)
03) Ημερολόγιο μοναξιάς (Χρ. Σκαλτσουνάκη-Μ. Κουφιανάκη)
04) Μη γίνεις η αγάπη μου (Χρ. Σκαλτσουνάκη-Μ. Κουφιανάκη)
05) Πού πας (L. Riche-Γ. Πάριου)
06) Άδικη ζωή (Ν. Ιγνατιάδη-Δ. Ιατρόπουλου)
07) Τώρα σιωπή (Γ. Πάριου)
08) Θα περάσει κι αυτό (Γ. Πάριου)
09) Μισώ (Χρ. Σκαλτσουνάκη-Χ. Δρίγκου)
10) Ψεύτικε ντουνιά (Κ. Σεϊτανίδη)
11) Θα ξαναβρεθούμε (Ν. Ιγνατιάδη-Δ. Ιατρόπουλου)
12) Πάρε με κοντά σου (Ν. Ιγνατιάδη-Γ. Πάριου)