Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΤΑΚΗΣ ΣΟΥΚΑΣ
«Ο ΛΑΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΕΙ» (MINOS MSM 652) |
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία τους, Τάκης Σούκας και Στράτος Διονυσίου συνεργάζονται για πρώτη (και δυστυχώς τελευταία…) φορά σε μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Αμφότεροι είχαν πρωτοσυναντηθεί το 1959 σε πολύ νεαρή ηλικία στα θρυλικά στούντιο της Columbia στον Περισσό, με τον συνθέτη να συμμετέχει στην ορχήστρα που συνόδευε τον τραγουδιστή στο δοκιμαστικό που έκανε τότε ενώπιον των «μεγάλων κεφαλιών» της εταιρείας, έχοντας μόλις κατέβει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη.
Το 1968 ο Σούκας δίνει δύο τραγούδια στον Διονυσίου για ένα δισκάκι 45 στροφών («Άλλαξε κορίτσι μου μυαλό» και «Θα πάρω χίλιες κλειδαριές» που ακούστηκε αρκετά) κι έπειτα από μιαν ανάλογη απόπειρα το 1973, φτάνουμε στο καλοκαίρι του 1980. Ο αξέχαστος Στράτος τραγουδά στη «Φαντασία» και ζητά από τον συνθέτη που εργάζεται ως μουσικός στο μαγαζί να του δώσει ένα κομμάτι για να συμπληρώσει τον πρώτο δίσκο που ετοιμάζει στη νέα του εταιρεία, την τότε MINOS.
Πράγματι, εκείνος του φτιάχνει το «Υποκρίνεσαι » που δίνει και τον τίτλο στο άλμπουμ, γίνεται τεράστια επιτυχία και οι πωλήσεις ξεπερνάνε τις 50.000 αντίτυπα, δίνοντας την ευκαιρία στον λαϊκό ερμηνευτή για μια δεύτερη μεγάλη καριέρα.
Οι δυο τους συνεργάζονται διαρκώς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80 με σπουδαία και πασίγνωστα τραγούδια («Άκου βρε φίλε», «Ο δικαστής», «Ποιος το είπε για τους μάγκες», «Δεν τελειώνει», «Με λες αγάπη» κ.α.) και τον Φεβρουάριο του 1987 κυκλοφορεί η ολοκληρωμένη συνεργασία τους με τον εμφατικό τίτλο « Ο λαός τραγούδι θέλει ». Η αλήθεια είναι ότι εκείνη η εποχή ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη από διάφορα πολιτικοκοινωνικά γεγονότα και ο κόσμος είχε ανάγκη να «ξεδώσει» λιγάκι. Ακριβώς αυτό είναι και το μήνυμα του εν λόγω τραγουδιού, το οποίο μάλλον μοιάζει εξαιρετικά επίκαιρο και στις μέρες μας…
Να σημειώσουμε ότι ο δίσκος βγήκε σε μια περίοδο όπου όλος ο κόσμος που αγαπούσε το λαϊκό τραγούδι περίμενε εναγωνίως τη δισκογραφική επιστροφή του Στέλιου Καζαντζίδη έπειτα από εντεκάμισι χρόνια σιωπής, η οποία έγινε πραγματικότητα το Μάρτιο…
Η επιτυχία του άλμπουμ ήταν αναμενόμενη, με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Το ομότιτλο κομμάτι ξεχώρισε από την αρχή και ακούστηκε πολύ, όπως και τα «Συλλογίσου», «Είσαι η πρώτη», «Τελειώσαμε» (με αυτό έκλεινε μονίμως από εκεί και πέρα το πρόγραμμά του επί πίστας ο Διονυσίου) και «Έφυγε», στο οποίο ο Στράτος δίνει πραγματικό ρεσιτάλ αυτοσχέδιας ερμηνείας με τους λαρυγγισμούς και τις «τσαλκάτζες» του.
Τα τραγούδια είναι γνήσια λαϊκά με ξεκάθαρο προορισμό τους τα νυχτερινά κέντρα και τη μορφή διασκέδασης που υπηρετούσε ο Διονυσίου, χωρίς ποτέ να την προδώσει. Μιλούν αποκλειστικά και μόνο για τον έρωτα (με εξαίρεση ένα-δυο), χωρίς δηλαδή να ξεφεύγουν από την πεπατημένη που είχε χαρακτηρίσει τον τραγουδιστή κυρίως στη δεκαετία του ’80.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τόσο τότε, όσο και μετά τον πρόωρο θάνατό του το 1990 εξέφρασαν την άποψη ότι η εν λόγω θεματολογία και το συγκεκριμένο στυλ «τυποποίησαν» τον Στράτο και δεν τον άφησαν να δοκιμάσει κάτι πέρα από αυτά, το οποίο σίγουρα μπορούσε να κάνει αφού είχε πάνω απ’ όλα τη φωνή για να τα καταφέρει. Ίσως όμως να μην ήθελε κι εκείνος…
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Μαρίνα Βλαχάκη, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει σημείωμα του Σούκα ο οποίος αναφέρεται στους «σταθμούς» της συνεργασίας του με τον Διονυσίου…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Ο λαός τραγούδι θέλει (Γ. Βρούβα-Γ. Παπαγιαννόπουλου)
02) Δε μ’ αρέσει η κουβέντα (Ν. Λουκά)
03) Μια γυναίκα μας παράτησε (Ν. Μπακογιάννη)
04) Συλλογίσου (Ν. Μπακογιάννη)
05) Αυτός που μένει αθάνατος (Ν. Λουκά)
06) Σκιά που σέρνομαι (Σμ. Μαραγκουδάκη)
07) Έφυγε (Α. Αξιώτη)
08) Είσαι η πρώτη (Γ. Βρούβα)
09) Τελειώσαμε (Ν. Λουκά)
10) Το μπουζούκι του Μανώλη (Γ. Βρούβα)
11) Κάθε καινούργια γνωριμία (Β. Παπαδόπουλου)
12) Δικιά μου είναι η ζωή (Ν. Λουκά)
|
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ – ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΟΑΛΑΣ
«Ο ΤΖΑΚ Ο’ ΧΑΡΑ» (EROS MUSIC 006-2) |
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Γιώργος Ζαμπέτας είχε ξεχαστεί σχεδόν απ’ όλους εκείνους που βγήκαν στο τραγούδι με τις δικές του δημιουργίες κι αυτό ήταν το μεγάλο παράπονό του μέχρι που «έφυγε» το Μάρτιο του 1992. Ελάχιστες ήταν οι προτάσεις που του γίνονταν για εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα, αλλά και για να κάνει κάποιο δίσκο. Ευτυχώς, λίγο πριν το τέλος του κυκλοφορήσανε τα «Χίλια περιστέρια» που σημείωσαν σημαντική επιτυχία και γλυκάνανε λίγο τον καημό του…
Μετά το θάνατό του, ξαφνικά (;) τον θυμήθηκαν όλοι. Πιθανοί κι απίθανοι. Ανακάλυψαν ανέκδοτες μελωδίες του, τις έδωσαν σε διάφορους στιχουργούς και βγήκαν ορισμένοι δίσκοι με πρόσχημα τον «φόρο τιμής» προς τον Ζαμπέτα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν για κλάματα. Οι εξαιρέσεις ήταν ελάχιστες, όπως «Ο Τζακ Ο’ Χάρα» που κυκλοφόρησε το 1995 με τη φωνή της αξέχαστης Βίκυς Μοσχολιού.
Η αείμνηστη ερμηνεύτρια ποτέ δεν ξέχασε τον άνθρωπο που τη βοήθησε πολύ στα πρώτα βήματά της και που δίπλα του γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο πάλκο και στη δισκογραφία. Άλλωστε, η ίδια τον είχε βγάλει από τη χρόνια «απομόνωσή» του για λίγες ημέρες τα Χριστούγεννα του 1987, δίνοντάς του μια θέση δίπλα της στη μουσική σκηνή “Allegro” όπου εμφανιζόταν εκείνη τη σεζόν…
Έτσι, με μεγάλο σεβασμό στη μνήμη του αποφάσισε να ηχογραφήσει δέκα ανέκδοτες μελωδίες του πάνω σε στίχους που έγραψε ειδικά γι’ αυτές ο Θόδωρος Ποάλας, αλλά και τρία τραγούδια του που είχαν κυκλοφορήσει παλαιότερα με άλλους ερμηνευτές. Ο λόγος για το ομότιτλο που είχε πρωτοηχογραφήσει ο Ζαμπέτας στο άλμπουμ «Περιπέτειες» το 1972 όπου συμμετείχε και η Μοσχολιού, τον «Φραγκούλη» που πρωτοερμήνευσε πάλι εκείνος το 1977 στο δίσκο «Απ’ τα καινούργια στα παλιά» και το «Ομολογώ» που ηχογραφήθηκε από κάποιον Λαμπρόπουλο (αγνώστων λοιπών στοιχείων) σε δισκάκι 45 στροφών το 1973.
Επίσης, υπάρχει και «Ο μπατίρης» που εδώ ακούγεται από τον – επίσης αείμνηστο πια – Μιχάλη Ζαμπέτα και είχε πρωτοκυκλοφορήσει με τον πατέρα του το 1975 στο άλμπουμ «Ζαμπέτας, κουλτούρα και σία»…
Πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο με τη «σφραγίδα» του αξέχαστου δημιουργού, ο οποίος όμως δυστυχώς δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου. Μόνο κάπου-κάπου «Τα καλαματιανά» παιζόντουσαν στα ραδιόφωνα, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Βλέπετε, τα «νάιλον σουξέ» είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στα ΜΜΕ και στα νυχτερινά κέντρα, οπότε δεν υπήρχε χώρος να βρούνε θέση και οι δουλειές καρδιάς κι αγάπης όπως αυτή…
Τούτο όμως δεν έχει καμία σημασία. Εκείνοι που ξέρουν ν’ ακούνε, ν’ αγαπάνε και να σέβονται το καλό ελληνικό τραγούδι αγόρασαν το δίσκο και μέσα από τους ήχους του και τη σπουδαία – αν και αρκετά φθαρμένη τότε – φωνή της Βίκυς Μοσχολιού ταξιδεύουν σε άλλες, πιο όμορφες κι αυθεντικές εποχές…
Η οργάνωση παραγωγής ήταν του Στέλιου Φωτιάδη (συζύγου της Γλυκερίας), ενώ βοήθησε και ο Γιώργος Μακράκης. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γιώργο Καρυώτη, Δημήτρη Μουρλά και Δημήτρη Παπαθεοδώρου. Την ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Κούρος, εκτός από τον «Μπατίρη» που επιμελήθηκε ο Μιχάλης Ζαμπέτας…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Ο Τζακ Ο’ Χάρα (Θ. Άθα)
02) Τα καλαματιανά
03) Με καραβάκι γυάλινο
04) Ήλιε μου, ήλιε μου
05) Πόθεν είσαι
06) Ο μπατίρης (Φ. Φιλέρη, τραγουδά ο Μ. Ζαμπέτας)
07) Πάμε φεγγάρι μου
08) Άσε τα καρφώματα
09) Και περπατώ (Ο Άγιος Πειρασμός)
10) Κάτι αδέσποτα φιλιά
11) Ομολογώ (Κ. Καραγιάννη)
12) Ο Φραγκούλης (Ν. Μπακογιάννη)
13) Της ψυχής τα φιλιστρίνια
14) Πάμε φεγγάρι μου (Παιδική χορωδία Δ. Τυπάλδου)