Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
«ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΟΥ» (MINOS MSM 403)

 

Σε μια εποχή που το δημοτικό τραγούδι ήταν εντελώς παραμελημένο, η Χάρις Αλεξίου αποφασίζει να κάνει ένα δίσκο αποκλειστικά με τέτοιο υλικό, επιστρέφοντας στις μουσικές της μνήμες και ρίζες. Η ίδια άλλωστε έχει πει πολλές φορές ότι μεγάλωσε και «ζυμώθηκε» με τα δημοτικά κι εκτός των άλλων, είχε κάνει μια πρώτη απόπειρα να τα ερμηνεύσει το 1977 μέσα από το διπλό άλμπουμ «24 τραγούδια».

Έτσι λοιπόν, τον Απρίλιο του 1981 κυκλοφορεί αυτός ο δίσκος αλλά ουσιαστικά «χάνεται», καθώς το ίδιο διάστημα βγαίνουν στα δισκοπωλεία και «Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας» με την Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη και κάνουν θραύση πουλώντας περισσότερα από 100.000 αντίτυπα!

Τούτο βεβαίως δε σημαίνει ότι «Τα τραγούδια της γης μου» υπολείπονται σε αξία, αφού η Χαρούλα με τη μοναδική φωνή της αποδίδει εξαιρετικά δώδεκα «διαμάντια» της δημοτικής μουσικής μας, η οποία είναι η μόνη γνήσια ελληνική. Αξίζει τον κόπο να ακούσετε τα «γυρίσματα» της φωνής της και να αισθανθείτε το μεράκι με το οποίο τα ερμήνευσε.

Τα πιο γνωστά τραγούδια του δίσκου είναι τα «Ο ήλιος βασιλεύει» και «Να ‘σαν τα νιάτα», ενώ η ίδια σε πολλές συναυλίες ή προγράμματά της σε μουσικές σκηνές συνήθιζε να περιλαμβάνει και το «Δεν το ‘λπιζα η ορφανή». Και λέω «συνήθιζε», γιατί πλέον η φωνή της δεν τη βοηθά να ερμηνεύει τέτοιου είδους κομμάτια…

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη και βοηθό τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Το εξώφυλλο είναι του Σπύρου Καραχρήστου, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών και σημείωμα της τραγουδίστριας η οποία αφιερώνει το δίσκο στη μνήμη δύο σπουδαίων ερμηνευτών του δημοτικού τραγουδιού, του Γιώργου Παπασιδέρη και της Γεωργίας Μηττάκη. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Τάκη Σούκα.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Ο ήλιος βασιλεύει
02) Ποιος έχει δυο αγαπητικιές
03) Διαμάντι-δαχτυλίδι
04) Ξενιτεμένο μου πουλί
05) Τσελιγκοπούλα
06) Η βλάχα
07) Να ‘σαν τα νιάτα
08) Η χήρα
09) Δελβίνο
10) Ο Λιούλιος
11) Η στάμνα
12) Δεν το ‘λπιζα η ορφανή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ
«ΤΑ ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ/2» (MINOS MSM 1017-18)

 

Δέκα χρόνια μετά το χαλασμό κόσμου που προκλήθηκε με τα θρυλικά «Νησιώτικα», ο Γιάννης Πάριος αποφασίζει να συνδυάσει αυτή την επέτειο με την ηχογράφηση ενός δεύτερου διπλού άλμπουμ με ανάλογα τραγούδια. Έτσι λοιπόν, τον Απρίλιο του 1992 κυκλοφορούν «Τα νησιώτικα 2», τα οποία θυμάμαι ότι περίμενα πώς και πώς έχοντας στο μυαλό μου την πρώτη «βερσιόν» τους…

Όμως, το 1992 δεν είναι 1982 και φυσικά ούτε ο Πάριος του ’92 είναι ίδιος μ’ εκείνον προ δεκαετίας. Τα πράγματα έχουν αλλάξει στη δισκογραφία, λείπει και το στοιχείο της έκπληξης και της πρωτοτυπίας που είχε η πρώτη απόπειρά του να τραγουδήσει νησιώτικα κι έτσι οι προβλέψεις για εμπορικό θρίαμβο ανάλογο του ‘82 διαψεύδονται παταγωδώς.

Όχι βεβαίως ότι το άλμπουμ δεν πούλησε. Ξεπέρασε τα 150.000 αντίτυπα και μέχρι σήμερα παραμένει το πιο εμπορικό του Πάριου την τελευταία εικοσαετία (δε συμπεριλαμβάνω τις τουλάχιστον ανόητες «μετρήσεις» των πωλήσεων διαφόρων εφημερίδων που πλέον έχουν αρχίσει να παίζουν το ρόλο των δισκοπωλείων εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια…). Ωστόσο, δεν έχει σε καμία περίπτωση τη δυναμική των πρώτων «Νησιώτικων»

Το ρεπερτόριο που επιλέχθηκε για τούτη τη δουλειά ήταν σε γενικές γραμμές μέτριο έως κακό (με κάποιες εξαιρέσεις βεβαίως), ενώ ακούγοντας το δίσκο εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθείς τα πρώτα σημάδια φθοράς στη φωνή του ερμηνευτή. Είναι «υγρή», «μπουκωμένη» και κάπως βραχνή σε κάποια σημεία και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη «ταξιδιάρικη» του ’82.

Σημειωτέον ότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων επιδεινώθηκε η κατάσταση της υγείας της μητέρας του της κυρα-Μαρουσώς, η οποία λίγο καιρό μετά έφυγε από τη ζωή. Εξ ου άλλωστε και το συγκινητικό μήνυμα του ερμηνευτή προς αυτή που υπάρχει στο εσώφυλλο του δίσκου…

Τα πιο πολυακουσμένα τραγούδια του άλμπουμ ήταν τα «Γιάντα», «Έχω μια δίψα», «Λυγαριά», «Χορέψετε-χορέψετε» και «Έλα να πάμε σ’ ένα μέρος». Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν τα «Στο παραθύρι πρόβαλλε», «Η μπρατσέρα» και «Τριανταφυλλάκι θα γενώ».

Επίσης, ουδέποτε κατάλαβα τι δουλειά είχε στα «Νησιώτικα» το «Χαράματα η ώρα τρεις» του Μάρκου Βαμβακάρη και μάλιστα σε μορφή μπαλάντας, καθώς πρόκειται για ένα καθαρά ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο ουδεμία σχέση έχει με νησιώτικο. Εκτός αν επελέγη λόγω του ότι ο Μάρκος ήταν από το νησί της Σύρου, αν και ως δημιουργός εδώ αναφέρεται ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος (που μάλλον το διασκεύασε) ο οποίος επιμελήθηκε και την ενορχήστρωση των τραγουδιών.

Να προσθέσω επίσης ότι τότε είχε ηχογραφηθεί και το «Νεράιδα είσαι μάτια μου» που ωστόσο δεν περιλήφθηκε τελικώς σ’ αυτό το διπλό άλμπουμ. Βρήκε όμως τη θέση του το 2000 στην οκταπλή κασετίνα «Πάριος έρωτας».

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Pοlysound από τις 20 Ιανουαρίου ως τις 5 Μαρτίου 1992 με ηχολήπτη τον αείμνηστο Γαβριήλ Παντζή και τους Γιώργο Παπαχριστοφόρου και Λευτέρη Νερομυλιώτη. Βοηθοί ήταν οι Κωνσταντίνος Θεοφίλου και Δημήτρης Παπαθεοδώρου.

Στο εσώφυλλο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών και σημειώματα του Πάριου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου (όπως και στο αντίστοιχο άλμπουμ του 1982), ενώ στο οπισθόφυλλο μια φωτογραφία του ερμηνευτή βγαλμένη από τη Σοφία Αλιμπέρτη!

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Γιάντα
02) Λυγαριά
03) Στο παραθύρι πρόβαλλε
04) Τσιριγώτικος
05) Η μπρατσέρα
06) Το λουλουδάκι του μπαξέ
07) Το πονεμένο στήθος μου
08) Έχω μια δίψα
09) Χορέψετε, χορέψετε
10) Κουτσομπολιό μου κάνανε
11) Η θεομηνία
12) Θαλασσάκι μου
13) Ο αγερανός της Πάρου
14) Τα ξενάκια
15) Ώπαλα-ώπαλα
16) Ο αργαλειός
17) Μα το σταυρό που κάνουμε
18) Ωχ αγάπη μου
19) Αχ μελαχρινό μου
20) Πότε πόνος
21) Έλα να πάμε σ’ ένα μέρος
22) Τριανταφυλλάκι θα γενώ
23) Τα παλαιά μου βάσανα
24) Γιασεμί μου (συμμετέχουν οι Σοφία Αλιμπέρτη και Άντρη Κωνσταντίνου)
25) Η μόστρα σου η όμορφη
26) Χαράματα

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Δεν είναι και τόσο χάλια ο δεύτερος δίσκος με τα Νησιώτικα φίλε μου Τάσο…Σίγουρα λείπει η έκπληξη και η φωνή του Πάριου δεν είναι ίδια όπως στον πρώτο δίσκο, αλλά δεν παύει ο Πάριος να ναι σε διαολεμένα κέφια και να τα τραγουδάει μ όλη του την ψυχή (νομίζω είναι πιο κεφάτος εδώ)…Συμφωνώ πώς υπάρχουν και κάποια ψεγάδια στα τραγούδια αυτής της συλλογής, αλλά δεν παύει να είναι ένας υπέροχος δίσκος γεμάτος κέφι και ζωντάνια!!! Προτείνω ν αφήσουμε τα ψεγάδια και ν απολαύσουμε για μία ακόμη φορά την ξεχωριστή φωνή του Γιάννη Βαρθακούρη!!! Σίγουρα δε θα μπορούσε να τα ερμηνεύσει άλλος τόσο ξεχωριστά…Άξιος συνεχιστής της Ειρήνης Κονιτοπούλου ο Γιάννης!!!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here