Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ – ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΡΒΟΣ
«ΘΑΛΑΣΣΑ, ΠΙΚΡΟΘΑΛΑΣΣΑ» (LYRA 3581)
|
Mπορεί η «χρυσή εποχή» του «Νέου κύματος» στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 να είχε εξασθενήσει σημαντικά, ωστόσο ο Μίμης Πλέσσας συνέχιζε να δημιουργεί και να ηχογραφεί «κύκλους τραγουδιών» με τους βασικούς τραγουδιστές των δημιουργιών του που είχε από τα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Έτσι, στις 6 Οκτωβρίου 1973 κυκλοφορεί ο δίσκος «Θάλασσα, πικροθάλασσα» με στίχους του Κώστα Βίρβου, με τον οποίο ο Πλέσσας είχε συνεργαστεί για πρώτη φορά το 1970 στο «Πανόραμα» (πρώτη εγγραφή-έκδοση) με ερμηνευτή τον Δώρο Γεωργιάδη. Οι δυο τους στη συνέχεια υπογράψανε κι άλλες σημαντικές -αλλά δυστυχώς οι περισσότερες ξεχασμένες σήμερα- στιγμές των ‘70s («Ζει;», «Τα δώδεκα του Στράτου», «Το πανόραμα» σε δεύτερη -κι εμπλουτισμένη στιχουργικά- εκτέλεση)…
Αυτό το άλμπουμ λοιπόν, περιλαμβάνει τραγούδια που έχουν να κάνουν με τη θάλασσα και τους ναυτικούς, αρκετά χρόνια πριν η ποίηση αυτού του είδους γίνει «μόδα» με την «ανακάλυψη» του -ως τότε παραμελημένου και «αντιεμπορικού» από τους «ειδικούς»- Νίκου Καββαδία.
Έτσι κι αλλιώς, ο Κώστας Βίρβος είχε το χάρισμα και τη δυνατότητα να μπορεί να γράφει στίχους θεματολογικά «δεμένους» (π.χ. η «Καταχνιά» που αναφέρεται στον πόλεμο του ’40 και στην Κατοχή, ο «Θεσσαλικός κύκλος» με μνήμες και αφηγήματα από τη ζωή των κατοίκων της Θεσσαλίας στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα κλπ), οπότε κι εδώ μας παρουσιάζει ένα ενιαίο σύνολο με πρωταρχική πηγή αναφοράς το υγρό στοιχείο…
Ερμηνευτές ήταν δύο από τα κλασικότερα «πλεσσόπουλα» (έκφραση του ίδιου του συνθέτη), ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Ρένα Κουμιώτη που είχαν ανεξίτηλα συνδέσει το όνομά τους με τον δημιουργό και φυσικά τον περίφημο «Δρόμο», καθώς και η νεαρή, ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη Καίτη Αμπάβη, η οποία ωστόσο δεν είχε την πορεία και την εξέλιξη που πολλοί περίμεναν και αποσύρθηκε σχετικά γρήγορα από το χώρο…
Το πιο γνωστό και σπουδαίο τραγούδι του δίσκου είναι το μοναδικό «Άγια Κυριακή» με τη δωρική και στιβαρή ερμηνεία της Κουμιώτη (από τις ωραιότερες γυναικείες φωνές των τελευταίων 45 ετών). Από εκεί και πέρα ακούστηκαν αρκετά και τα «Ο Φουρτούνας κι ο Μπουνάτσας» και «Η Ριρή του λιμανιού», ενώ προσωπική «αδυναμία» μου είναι «Η γυναίκα που μου κέντησαν στο χέρι»…
Φυσικά, θα ήταν ελλιπής η παρουσίαση αν δεν σημειώναμε ότι οι μουσικές του Μίμη Πλέσσα είναι για ακόμη μια φορά μοναδικές και υπέροχες, γεμάτες γαλάζιο κι Ελλάδα. Είμαστε πολύ τυχεροί και υπερήφανοι που ένας τέτοιος σπουδαίος δημιουργός γεννήθηκε στη χώρα μας και είναι συμπατριώτης μας!
Το εξώφυλλο είναι σχέδιο του Μποστ (Μέντη Μποσταντζόγλου), σε μια εποχή που ακόμη οι εταιρείες δίσκων πλήρωναν αρκετά χρήματα για να προσφέρουν στο κόσμο ένα καλαίσθητο και συλλεκτικό έργο…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Η γυναίκα που μου κέντησαν στο χέρι (Γ. Πουλόπουλος)
02) Η Ριρή του λιμανιού (Ρ. Κουμιώτη)
03) Ο Γεράσιμος (Γ. Πουλόπουλος)
04) Πρόσω ολοταχώς (Ρ. Κουμιώτη)
05) Του ναυτικού η μοίρα (Γ. Πουλόπουλος)
06) Θάλασσα, πικροθάλασσα (Κ. Αμπάβη)
07) Η Άγια Κυριακή (Ρ. Κουμιώτη)
08) Ο Φουρτούνας κι ο Μπουνάτσας (Γ. Πουλόπουλος)
09) Τιμονιέρη-μαουνιέρη (Κ. Αμπάβη)
10) Βάρκα μας Αγια-Σωτήρα (Γ. Πουλόπουλος)
11) Το παλικάρι (Ρ. Κουμιώτη)
12) Το παλιό λιμάνι (Γ. Πουλόπουλος)
|
ΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ» (MINOS MSM 629)
|
Η μουσική δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα θα μπορούσε να έχει τίτλο «Χορέψτε γιατί χανόμαστε». Η κόπωση του λαού από το πολιτικό τραγούδι που κυριάρχησε στα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, έφερε ξανά στο προσκήνιο τους λαϊκούς ρυθμούς (τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες κλπ), βγήκαν πολλοί τραγουδιστές και μουσικά σχήματα (κομπανίες) που τους υποστήριξαν κι έτσι η Ελλάδα περνούσε μια περίοδο «κρασιών και λουλουδιών». Ωστόσο, αυτή η υποτιθέμενη ευημερία με την πάροδο των ετών αποδείχτηκε μια τεράστια φούσκα που έσκασε με τρομερό κρότο μπροστά στα μάτια μας με οδυνηρά αποτελέσματα για όλους μας…
Ένας από τους βασικούς δημιουργούς που στήριξε σε μεγάλο βαθμό το λαϊκό-εμπορικό τραγούδι στη δεκαετία του ’80 ήταν και ο Τάκης Μουσαφίρης. Κατά τη διάρκειά της, παρουσίασε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του με καλά, μέτρια κι ενίοτε κακά αποτελέσματα, φτιάχνοντας ωστόσο μεγάλα «σουξέ» κάποια από τα οποία ακούγονται μέχρι και σήμερα.
Τον Σεπτέμβριο του 1986 λοιπόν, κυκλοφορεί «Ο ταξιτζής» με δώδεκα καινούργια τραγούδια σε μουσική δική του και στίχους του Βασίλη Παπαδόπουλου. Είναι η μοναδική φορά που ο Μουσαφίρης εμπιστεύεται σχεδόν αποκλειστικά το στιχουργικό μέρος σε κάποιον άλλο, καθώς πριν αλλά και μετά σε όλες τις δουλειές του υπέγραφε πάντα και τους στίχους.
Ως ερμηνευτές, επιλέγονται το «βαρύ πυροβολικό» του λαϊκού ρεπερτορίου της τότε “MINOS” -αλλά κι εν γένει ολόκληρου του είδους εκείνα τα χρόνια- Στράτος Διονυσίου (που ένα χρόνο νωρίτερα είχε σαρώσει εμπορικά και καλλιτεχνικά με τον «Σαλονικιό»), η Λίτσα Διαμάντη που «ψαχνόταν» έπειτα από τη «χρυσή» τετραετία 1977-1981, η δημοφιλέστατη τότε Αθηναϊκή Κομπανία και η Χαρούλα Ντάνου, η οποία αν κι έκανε ορισμένα «ψιλοσουξέ» εκείνη την περίοδο (με κορυφαίο το… «Γλυκέ μου φαλάκρα για σένα φτάνω στα άκρα» του Νίκου Καρβέλα!), δεν είχε συνέχεια…
Είναι η πρώτη συνεργασία Μουσαφίρη και Διονυσίου, που μέχρι το 1990 θα «γεννήσει» μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες («Εγώ ο ξένος», «Εγώ να δεις», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Και τότε μόνος» κ.α.), αλλά θα καταγράψει και την τελευταία παρουσία του Στράτου στη δισκογραφία που μάλιστα έμεινε στη μέση, αφού το Μάιο του 1990 έφυγε από τη ζωή χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει τα δώδεκα τραγούδια που του είχε γράψει ο συνθέτης για το δίσκο «Ποιος άλλος».
Η Διαμάντη είχε συνεργαστεί ξανά με τον συνθέτη στη δεκαετία του ’70 ο οποίος όμως τότε υπέγραφε με το ονοματεπώνυμο «Αντώνης Ζάννας» («Μπέρδε και μπέρδε μπέρδευε», «Λέμε-λέμε» κλπ), ενώ εδώ θα βρούμε και την τελευταία δισκογραφική εμφάνιση της Αθηναϊκής Κομπανίας με τη μορφή που έγινε γνωστή, επιτυχημένη κι αγαπητή στο κοινό, καθώς λίγους μήνες αργότερα θ’ αποχωρήσει η Βούλα Καραχάλιου…
Το ομότιτλο κομμάτι ακούστηκε ευθύς εξαρχής και είναι η μεγαλύτερη, γνωστότερη και διαχρονικότερη επιτυχία του δίσκου. Ωστόσο, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ (ενορχηστρωτικά, ρυθμικά και στιχουργικά) είναι τα «Φεύγοντας» και «Το παιδί με τα γυαλιά» που τραγουδά ο μεγάλος κι αξέχαστος Στράτος Διονυσίου κι επίσης ακουστήκαν πολύ τότε.
Από εκεί και πέρα, η Διαμάντη επανέρχεται στα μεγάλα «σουξέ πίστας» με το τσιφτετέλι «Βρε κανένας καλός», ενώ καλές στιγμές του δίσκου είναι και τα «Αλήτισσα» και «Όταν θέλει μια γυναίκα». Το άλμπουμ κλείνει με τον τίτλο που όπως είπαμε και στην αρχή ταιριάζει απολύτως στη μουσική Ελλάδα των ‘80s: «Γλεντήστε γιατί χανόμαστε»…
Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Sierra με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Ο ταξιτζής (Στρ. Διονυσίου)
02) Βρε κανένας καλός (Λ. Διαμάντη)
03) Κούνια μπέλα (Αθ. Κομπανία)
04) Φεύγοντας (Στρ. Διονυσίου)
05) Μόνος σου και μόνη μου (Λ. Διαμάντη)
06) Όταν θέλει μια γυναίκα (Στρ. Διονυσίου)
07) Αλήτισσα (στίχοι Τ. Μουσαφίρη) Στρ. Διονυσίου
08) Δύσκολε άντρα (Χ. Ντάνου)
09) Ο Παπατσάκαλος (Αθ. Κομπανία)
10) Γλυκιά μου αγάπη (Λ. Διαμάντη)
11) Το παιδί με τα γυαλιά (Στρ. Διονυσίου)
12) Γλεντήστε γιατί χανόμαστε (Αθ. Κομπανία)