Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 18 Μαΐου 2012
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ
«13 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ» (PHILIPS 6331086)
|
Ο Κώστας Χατζής ελάχιστες φορές επέλεξε να ηχογραφήσει ένα δίσκο στο στούντιο, αφού προτιμούσε την αμεσότητα μιας «ζωντανής» ηχογράφησης στη μπουάτ «Σκορπιός» όπου μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα. Πράγματι δεν είχε άδικο, αφού ακούγοντας τα live άλμπουμ από το περίφημο «στέκι» του στην Πλάκα γίνεσαι ένα με το κοινό και συμμετέχεις στο πανηγύρι που γινόταν κάθε βράδυ εκείνα τα χρόνια, με τον δημιουργό κι ερμηνευτή να τραγουδά για την ειρήνη, τα κακώς κείμενα του κόσμου μας, τον έρωτα, τον πόνο, να περνά έμμεσα πλην σαφέστατα πολιτικά μηνύματα και ν’ αποθεώνεται από το κοινό.
Μετά λοιπόν από δύο συνεχόμενα «χρυσά» και σπουδαία άλμπουμ ηχογραφημένα στο «Σκορπιό» («Ουαί» το 1973 και «Ο γιος της άνοιξης» το 1974), ο Χατζής αποφασίζει να μπει στο στούντιο για ένα δίσκο με 13 δικά του – ως προς τη μουσική – τραγούδια. Μπορεί αυτή η δουλειά να μην έχει τη ζωντάνια και την αμεσότητα του live, όμως η ερμηνεία του τραγουδιστή δε διαφέρει καθόλου: Λιτή, σπαρακτική πολλές φορές, αλλά και μετατρεπόμενη σε κραυγή όταν το κομμάτι το απαιτεί.
Από τούτο το δίσκο που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1975 βγήκαν πολλές μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες: «Όταν φεύγουν τα τρένα», «Αν ερχόσουν», «Χωρίς εσένα» και φυσικά τα «Πάλι ύπνος δε με πιάνει» και «Κι ύστερα», τα οποία σχεδόν ταυτόχρονα ερμήνευσε και η Μαρινέλλα στο δίσκο της «Για πάντα» λίγους μήνες πριν οι δυο σπουδαίοι καλλιτέχνες ενώσουν τις δυνάμεις τους για το μοναδικό «Ρεσιτάλ»… Επίσης, πολύ καλές στιγμές του άλμπουμ είναι και τα «Γιε μου μονάκριβέ μου», «Στις πικρές σου τις στιγμές» και «Ποιος το περίμενε», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα.
Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο, ενώ η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Κώστα Κλάββα. Το εξώφυλλο σχεδίασε ο Θόδωρος Πανταλέων, ενώ στην ψηφιακή επανέκδοσή του ο τίτλος του άλμπουμ έγινε «13 τραγούδια»…
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Πάλι ύπνος δε με πιάνει (Σ. Τσώτου)
02. Χωρίς εσένα (Ο. Γιόρντη)
03. Όταν φεύγουν τα τρένα (Ηλ. Λυμπερόπουλου)
04. Κι ύστερα (Σ. Τσώτου)
05. Αν ερχόσουν (Σ. Τσώτου)
06. Ποιος το περίμενε (Ο. Γιόρντη)
07. Μου πες αν χαθώ (Ο. Γιόρντη)
08. Γιέ μου μονάκριβέ μου (Ι. Περγαντά)
09. Στις πικρές σου τις στιγμές (Ο. Γιόρντη)
10. Στο καλύβι του μπαρμπα-Θωμά (Σ. Τσώτου)
11. Ο Αρμένης (Γ. Παύλου)
12. Στη γειτονιά μας μια γριά (Σ. Τσώτου)
13. Η πολυθρόνα (Γιοβάννας)
|
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
«ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΝΤΟ» (LYRA 3433)
|
Από τις πολύ λίγες «τραγουδιστικές» δουλειές του Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος κατά βάση από την αρχή της καριέρας του ως σήμερα εκδίδει ορχηστρικά έργα και δε στηρίζεται στη φωνή. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1986 γράφει δέκα τραγούδια για την Ελευθερία Αρβανιτάκη που ήδη έχει προκαλέσει αίσθηση στο χώρο από τη συμμετοχή της στην «Οπισθοδρομική Κομπανία», αλλά και τον πρώτο της δίσκο δύο χρόνια νωρίτερα (1984) όπου τραγουδούσε σε δεύτερη εκτέλεση παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα, κάποια από τα οποία ήταν ξεχασμένα και δυσεύρετα.
Στο «Κοντραμπάντο», η σπουδαία ερμηνεύτρια δοκιμάζει για πρώτη φορά σε προσωπικό δίσκο τις δυνάμεις της σε καινούργια τραγούδια που γράφτηκαν αποκλειστικά και μόνο για την υπέροχη φωνή της, αλλά και σ’ ένα είδος που δεν έχει σχέση με το λαϊκό ή το ρεμπέτικο όπως είχε συνηθίσει ως τότε το κοινό να την ακούει. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό κι αυτό αποδεικνύεται τόσο από τις πωλήσεις (ξεπέρασε τις 100.000 αντίτυπα), όσο και από την ανθεκτικότητα ορισμένων κομματιών στο πέρασμα του χρόνου.
Μιλάμε για την «Ακτή», τη «Στιγμή» και βεβαίως το υπέροχο «Έφυγες νωρίς» σε στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη, ένα από τα ελάχιστα τραγούδια του Σπανουδάκη που δεν έχουν δικό του στίχο και τρία χρόνια αργότερα το ερμήνευσε και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο δίσκο «Δυο βήματα απ’ την άμμο».
Επίσης, ξεχώρισαν κι ακούστηκαν πολύ και το «Παραμύθι», αλλά και το «Ότι μου λείπει» που ένα μέρος του ρεφρέν έχει τους στίχους μεταφρασμένους στα ισπανικά από την Λιζέτ Ρουίς Λεόν.
Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του συνθέτη (Studio STAM), ενώ την παραγωγή επιμελήθηκε ο Άγγελος Σφακιανάκης, συνεργάτης της Αρβανιτάκη από την «Οπισθοδρομική Κομπανία». Ο δίσκος είναι αφιερωμένος από τον Σταμάτη Σπανουδάκη στη μητέρα του.
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Η ακτή
02. Η στιγμή
03. Παραμύθι
04. Μη μιλάς
05. Πάλι μόνη
06. Ότι μου λείπει
07. Έφυγες νωρίς (Αν. Ανδρικάκη)
08. Τόσο ερωτευμένη
09. Κοντραμπάντο
10. Μια φωνή