Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά – 20/7/2012

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ «ΠΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ» (MINOS MSM 514)

Ίσως ο πιο «παρεΐστικος» δίσκος στην καριέρα του Γιάννη Πάριου, με την έννοια ότι περιέχει τραγούδια που μπορείς να τα πεις τα βράδια με τους φίλους σου, συνοδεία μιας κιθάρας ή ενός μπουζουκιού. Τον αγαπώ πολύ, αν και δε μπορώ να τον συγκρίνω με τους αμέσως τρεις προηγούμενους («Ένα γράμμα», «Τα νησιώτικα», «Όταν βραδιάζει») που πιστεύω ότι είναι οι κορυφαίοι της μακράς και σπουδαίας πορείας του…

Κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1984 και ως συνήθως, ξεπέρασε τις 100.000 αντίτυπα σε πωλήσεις. Εδώ συναντάμε έναν πιο «λαϊκό» Πάριο, καθώς σχεδόν σε όλα τα κομμάτια ακούγεται ο ήχος του μπουζουκιού του Θανάση Πολυκανδριώτη και γενικότερα τα πιο πολλά είναι αυτού του ύφους. Το μοναδικό που δεν περιλαμβάνει αυτό το όργανο, είναι το ομότιτλο που φυσικά είναι πασίγνωστο και ηχογραφήθηκε με δυο κιθάρες και μια φυσαρμόνικα…

Το «κλου» του εν λόγω τραγουδιού είναι η συμμετοχή του 11χρονου τότε Χάρη Βαρθακούρη (γιου του ερμηνευτή), κάτι που τότε είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση και θυμάμαι σαν τώρα τους δυο τους να το τραγουδάνε δίπλα στο τζάκι του σπιτιού τους στη χριστουγεννιάτικη εκπομπή των περίφημων «Ρεπόρτερς» τον Δεκέμβριο του 1984! Ήταν η εποχή που είχαν οργιάσει οι φήμες για την προσωπική ζωή του τραγουδιστή και το πιθανό διαζύγιό του, οπότε και ο τίτλος του δίσκου φαίνεται ότι είναι σημαδιακός.

Ο Χάρης αρκετά χρόνια αργότερα αποκάλυψε ότι δεν έγραψε ο ίδιος τη μουσική σ’ αυτό το τραγούδι, απλώς βοήθησε τον πατέρα του να το κάνει δίνοντάς του κάποιες μουσικές ιδέες. Ο ίδιος ο Πάριος στο διπλό άλμπουμ «Βίος ερωτικός» του 1994 αναφέρει ότι το εν λόγω κομμάτι γράφτηκε το καλοκαίρι του 1981 σ’ ένα ξενοδοχείο της Πάρου, την ίδια μέρα με «Το δικό σου αμάρτημα».

Ειλικρινά, δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα τραγούδια τα οποία είναι όλα ένα κι ένα, μ’ ένα Πάριο στις ερμηνευτικά καλύτερες περιόδους του. Η ωριμότητα της φωνής του είναι ευδιάκριτη σε καθένα από αυτά και τα «ντύνει» με μοναδική μαεστρία και στοιχεία που μόνον εκείνος θα μπορούσε.

Εδώ είναι η πρώτη φορά που ο τραγουδιστής αρχίζει να ρίχνει «κλεφτές» ματιές στο μακρινό παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού, καθώς ηχογραφεί δύο κομμάτια που ήταν ήδη γνωστά κι αγαπημένα για δύο και πλέον δεκαετίες με άλλες φωνές: Το «Εσύ δεν είσαι άνθρωπος» του Μανώλη Χιώτη και του Χρήστου Κολοκοτρώνη που είχε πρωτοπεί ο Πάνος Γαβαλάς το 1957 και το «Είσαι το λάθος μου» του Τώνη Μαρούδα και του Ηλία Λυμπερόπουλου που είχε πρωτοερμηνεύσει ο ίδιος ο Μαρούδας το 1960. Το τελευταίο σίγουρα θα πρέπει να θεωρείται «προάγγελος» των «Ερωτικών του ’50» που θα έρθουν το 1988.

Από εκεί και πέρα, έχουμε τη νησιώτικη πινελιά με το «Που αγαπιόμαστε αλλά» του Γιώργου Κονιτόπουλου κι ένα τραγούδι που θυμίζει το «Αν δεν είχα και σένα» γραμμένο από τους ίδιους συντελεστές (Αλέκο Χρυσοβέργη και Σπύρο Γιατρά) και τίτλο «Όταν έχεις φίλους».

Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν πολύ εκείνη την εποχή, όπως επίσης και τα «Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις και συ», «Φεύγω Μαργαρίτα» (υπέροχο τραγούδι), «Φύγε και συ» και βεβαίως το πασίγνωστο παραδοσιακό «Σ’ αγαπώ (γιατί είσαι ωραία)» με μια διαφορετική ενορχήστρωση από τη συνηθισμένη.

Να σημειώσουμε ότι το «Θα σ’ εκδικηθώ» είχε ηχογραφηθεί πρόχειρα λίγους μήνες νωρίτερα από τον ίδιο τον Πάριο με τίτλο «Θα σ’ ακολουθώ» και με διαφορετικούς στίχους στο ρεφρέν. Κυκλοφόρησε το 2000 στο CD «Μελαγχολικό φθινόπωρο του ‘83» που περιλαμβάνεται στην οκταπλή κασετίνα «Πάριος έρωτας».

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Το τραγούδι του Χάρη (Πιο καλή η μοναξιά) (Χ. Βαρθακούρη-Γ. Πάριου)
02) Που αγαπιόμαστε αλλά (Γ. Κονιτόπουλου)
03) Όταν έχεις φίλους (Αλ. Χρυσοβέργη-Σπ. Γιατρά)
04) Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις κι εσύ (Θ. Πολυκανδριώτη-Λ. Χαψιάδη)
05) Δε μ’ αγαπάς (Θ. Πολυκανδριώτη-Λ. Χαψιάδη)
06) Φύγε και συ (Γ. Πάριου)
07) Είσαι το λάθος μου (Τ. Μαρούδα-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
08) Φεύγω Μαργαρίτα (Θ. Πολυκανδριώτη-Δ. Ρήτα)
09) Εσύ δεν είσαι άνθρωπος (Μ. Χιώτη-Χρ. Κολοκοτρώνη)
10) Θα σ’ εκδικηθώ (Γ. Πάριου)
11) Δε σου έχω εμπιστοσύνη (Αλ. Χρυσοβέργη-Σπ. Γιατρά)
12) Σ’ αγαπώ (Γ. Κονιτόπουλου)

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ «ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ» (MINOS MSM 602)

Κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» μέσα στην ίδια της την εταιρεία, η Δήμητρα Γαλάνη επέμενε πάντα να ηχογραφεί δίσκους που «είχαν κάτι να πούνε» χωρίς ποτέ να λογαριάζει το εμπορικό αποτέλεσμα. Έτσι έγινε και μ’ αυτό το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1985, στο οποίο συνεργάζεται με το συγκρότημα «Χάνομαι γιατί ρεμβάζω» που είχε δημιουργήσει αίσθηση το 1982 με την πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Οι κακές μας πράξεις». Εκεί, συμμετείχε και η -σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενη τότε- Ελευθερία Αρβανιτάκη με το «Δεν θα ‘ναι έτσι», το οποίο ακούστηκε πολύ.

Βεβαίως, η πανίσχυρη MINOS της εποχής έχοντας εντάξει στο δυναμικό της σχεδόν όλο τον «αφρό» του λεγόμενου «εμπορικού» τραγουδιού (Νταλάρας, Πάριος, Αλεξίου, Διονυσίου, Μητσιάς, Κόκοτας κ.ά.) δεν έβλεπε με καθόλου θετικό μάτι αυτές τις προτάσεις της Γαλάνη. Η ίδια χρόνια αργότερα ανέφερε ότι έκανε μεγάλο αγώνα μέσα στην εταιρεία για να μπορέσει να κυκλοφορήσει δίσκους με καθαρά δική της αισθητική («Καλά είναι κι έτσι», «Κανονικά» κλπ), ασχέτως της κυκλοφοριακής πορείας που θα είχαν και τελικώς τα κατάφερε!

Αυτό το άλμπουμ λοιπόν περιλαμβάνει τραγούδια «ετερόκλητων» δημιουργών, που ωστόσο ενορχηστρωμένα από τους «Χάνομαι γιατί ρεμβάζω» δημιουργούν ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, έχετε ξανακούσει ζεϊμπέκικο παιγμένο μόνον από …πνευστά (κυρίως), ακορντεόν και κιθάρα; Είναι το «Όταν τραγουδάω» του Χρήστου Νικολόπουλου (στην πρώτη δισκογραφική συνεργασία του με την ερμηνεύτρια), το οποίο «σπρώχτηκε» αρκετά εκείνη την περίοδο στα ραδιόφωνα κι ακούστηκε πολύ.

Ωστόσο, νομίζω ότι το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου είναι το «Μου ‘ταξες ταξίδι να με πας» που τα τελευταία χρόνια επανήλθε στο προσκήνιο μέσα από τις κατά καιρούς εμφανίσεις της Γαλάνη, η οποία το περιλαμβάνει στις περισσότερες από αυτές.

Από εκεί και πέρα, περιλαμβάνονται ορισμένα σημαντικότατα ντοκουμέντα: Δύο ανέκδοτα ως τότε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, μια επανεκτέλεση του «Καθρέφτη» του Δημήτρη Γκόγκου-Μπαγιαντέρα (το είχε πρωτοηχογραφήσει ο ίδιος το 1971 σε 45άρι με τη συμμετοχή του Διονύση Σαββόπουλου), καθώς επίσης και ανέκδοτοι στίχοι του Βασίλη Τσιτσάνη γραμμένοι για τη Σοφία Βέμπο (από το αρχείο του Κώστα Χατζηδουλή), μελοποιημένοι από τον Σταμάτη Κραουνάκη. Μάλιστα, στο τέλος αυτού του κομματιού ακούγεται η ίδια η Βέμπο να μιλά για την προσφορά της στο «Έπος του ‘40», ντοκουμέντο που ο σύζυγός της Μίμης Τραϊφόρος παραχώρησε στη Γαλάνη.

Από εκεί και πέρα, θυμάμαι ότι ακούστηκε πολύ το «παιδικό» «Της Ελενίτσας της κολυμβήτριας», πιο γνωστό ως «Στης πισίνας τα νερά». Το τραγουδούσαμε κι εμείς τότε, στην ηλικία των 8-9 ετών ως μαθητές του δημοτικού σχολείου…

Γενικότερα, πρόκειται για ένα δίσκο-διαμάντι, από αυτούς που εδώ και χρόνια έχουν πάψει να υπάρχουν στη χώρα μας. Τότε, οι περισσότεροι τους σνόμπαραν και τους θεωρούσαν «κουλτουριάρικους»!

Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο PDR στη Φιλοθέη με ηχολήπτη τον Παναγιώτη Πετρονικολό, ενώ η μίξη έγινε από τον Πάνο Δράκο. Στη θήκη του δίσκου, υπάρχει ένα χαρτί με τους στίχους των τραγουδιών κι ένα μικρό ευχαριστήριο σημείωμα της Γαλάνη…

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Όταν τραγουδάω (Χρ. Νικολόπουλου-Κ. Κινδύνη)
02) Μου ‘ταξες ταξίδι να με πας (Χρ. Νικολόπουλου-Σ. Τσώτου)
03) Καλημέρα παιδιά (Γ. Φιλιππάκη-Λ. Νικολακοπούλου)
04) Αχ τα μάτια σου (Μ. Λοϊζου-Α. Δασκαλόπουλου)
05) Ο καθρέφτης (Δ. Γκόγκου-Μπαγιαντέρα)
06) Για τη Σοφία Βέμπο (Στ. Κραουνάκη-Β. Τσιτσάνη)
07) Τίποτ’ άλλο (Χρ. Νικολόπουλου-Β. Καπερνάρου)
08) Της Ελενίτσας της κολυμβήτριας (Γ. Φιλιππάκη)
09) Καρτ ποστάλ (Μ. Λοϊζου-Α. Δασκαλόπουλου)
10) Τόνια (Γ. Φιλιππάκη)
11) Για σένα με μεράκι (Γ. Φιλιππάκη)
12) Καληνύχτα μη φοβάσαι (Στ. Κραουνάκη-Λ. Νικολακοπούλου)