18/2/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Νατάσσα Ασημακοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Πριν δύο μήνες περίπου είδαμε το Σπύρο Γραμμένο στο Σταυρό του Νότου Club, λίγες μέρες αργότερα από την κυκλοφορία του καινούργιου του δίσκου “σι-ντι”. Η αλήθεια είναι οτι δεν περιμέναμε τόσο σύντομα νέο live στο Σταυρό του Νότου, αλλά επειδή ο Σπύρος είναι κατ’ εξοχήν “επετειακός” καλλιτέχνης, όπως τον ονομάζουν, δε θα μπορούσαμε να περάσουμε τη μέρα των ερωτευμένων χωρίς εκείνον για παρέα! Έτσι, 14 Φεβρουαρίου, ο Σπύρος έβαλε για ακόμα ένα βράδυ τις κόκκινες τιράντες του και ανέβηκε στη σκηνή, στη γωνία Θαρύππου και Φραντζή, για να κάνει ένα ακόμα update στο top των καλύτερων εμφανίσεων του!
Πριν ξεκινήσω να γράφω για το πώς ξεκίνησε το πρόγραμμα, πώς κύλησε και ποιοι ήταν εκεί για να γιορτάσουν μαζί μας την ερωτική αυτή μέρα, πρέπει να σημειώσω πως οτιδήποτε ακολουθήσει είναι πολύ λίγο σχετικά με αυτό που πραγματικά συνέβη εκείνο το βράδυ της Πέμπτης: ένα Club γεμάτο από κόσμο και γέλιο, ένας Σπύρος Γραμμένος πιο δημιουργικός και τολμηρός από ποτέ, μια βραδιά στα άκρα από την αρχή ως το τέλος της.
Η έναρξη στις εμφανίσεις του Σπύρου δεν είναι ποτέ η ίδια και ποτέ συνηθισμένη. Αυτή τη φορά, ο θεματικός χαρακτήρας της εμφάνισης έγινε σαφής από την αρχή. Επί σκηνής παρουσιάστηκε ένα μικρό θεατρικό, το οποίο είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Σπύρος. Όσο και να μας προετοίμασε για το αντίθετο, το έργο αυτό ήταν μονόπρακτο, ουσιαστικά ένας μονόλογος: ο Άγιος Βαλεντίνος, ο Διάβολος και ο Αφηγητής σε ένα σώμα, ρίχνοντας εξαρχής λάδι στη φωτιά για το “δούλεμα” που θα έτρωγε η μέρα. Αργότερα όμως, ο τύπος με τις κόκκινες τιράντες και η μπάντα του έδειξαν το τρυφερό τους πρόσωπο και άνοιξαν μουσικά τη βραδιά με, αν μη τι άλλο, ερωτικά κομμάτια, όπως “Valentine’s day”, “το 4”, τη “Μπαλάντα του κακομοίρη”, τις “Ροζ μικρές μοναχικές παγωμένες πατούσες του Ροζ Πάνθηρα”, “Αγάπη μου” και “Φροϋδικό παραλήρημα”. Γλυκύτατα τραγούδια “αγάπης, πάθους, ποιητικής αποξένωσης, σεξουαλικής αυτονομίας και… αβεβαιότητας του Heisenberg” !
Κάπου εκεί, λίγο μετά “του Άι Βασίλη”, ήρθε το χάος… Μετά από ένα mix Άντζελας Δημητρίου και Γιάννη Αγγελάκα, η αγαπημένη του Σπύρου ανέβηκε στη σκηνή κι ο έρωτας τους πλημμύρισε το μαγαζί. Ήταν μια φουσκωτή κούκλα, εκείνη που τον συνόδευε και στις αφίσες του συγκεκριμένου live, και μαζί είπανε ερωτικές μπαλάντες καλλιτεχνικών ντουέτων από δεκαετίες που λησμονήσαμε, “Παράδεισέ μου”, “Μίλα μου”, “Ο τελευταίος χορός” και άλλα.
Ο πρώτος καλεσμένος ήταν ο Kary Novel, ένας performer – μάγος, ο οποίος μας παρουσίασε δύο ψυχολογικά τεστ, στα οποία πιαστήκαμε πραγματικά αδιάβαστοι. Επικοινωνιακός, άμεσος, ειλικρινής, με χιούμορ, αυτό που λέμε “χύμα” και με την ευκαιρία πάντα να σε πιάσει στον ύπνο με παιχνίδια του μυαλού.
Λίγο αργότερα, και μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, ο Σπύρος κάλεσε στη σκηνή το Χριστόφορο Ζαραλίκο. Τα λόγια είναι περιττά για αυτόν τον -μεταξύ άλλων- stand up comedian! Ξεκαρδιστικός για όση ώρα έμεινε στη σκηνή, με θεωρίες και διαπιστώσεις της καθημερινότητας για φανατικούς ποδοσφαιρικών ομάδων, ψηφοφόρους κομμάτων, αλλά και τον έρωτα, τις σχέσεις και τους προβληματισμούς των δύο φύλων για αυτές! Νομίζω πως σε όλο το μέρος του Χριστόφορου Ζαραλίκου, δεν έμεινε το κοινό ούτε πάνω από ένα λεπτό χωρίς να γελάσει ή και να βρει τον εαυτό του μέσα σε όλα αυτά που ο ίδιος περιέγραφε…
Αν το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο γέλιο μέχρι τελικής πτώσης, το δεύτερο ήταν αφιερωμένο καθαρά στη ροκιά. Μετά από την αγαπημένη μας ιστορία για μια ψείρα, η Γιάννα Μελλά άρχισε σε ξέφρενους ρυθμούς ένα κομμάτι που πάντα ήθελε να πει πάνω στη σκηνή. Το “Είμαι καλά” των αξέχαστων Τσοπάνα Rave έκανε τα πόδια της να χορεύουν ασταμάτητα, ενώ ξαφνικά στη σκηνή αναπήδησε ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος και νυν ντράμερ των Transistor, Δημήτρης Καλαντζής! Όλοι μείναμε με ανοιχτό το στόμα και σιγοντάραμε όσο μπορούσαμε, ο ένας δίπλα στον άλλο, στο headbanging του, στο κομμάτι “Μου το’ χα πει”, ένα κομμάτι στο οποίο οι παλιοί θυμήθηκαν και οι νέοι σίγουρα έμαθαν!
Αμέσως μετά, κι ενώ ο Σπύρος Γραμμένος κάθεται στην άκρη της σκηνής υποδεχόμενος τους καλεσμένους του, ο Πάνος Μουζουράκης έρχεται να βάλει το δικό του “Στόχο” κι αργότερα να λάμψει σαν “Αστέρι”, κάνοντάς μας να τον ζηλεύουμε… Φεύγοντας όμως, μας διαβεβαίωσε πως, όσο και να χτυπιόμαστε, σαν εκείνον δε θα γίνουμε ποτέ.
Σειρά είχε ο Σπύρος, μετά από αρκετή ώρα στην άκρη, και ήρθαν οι “Αϋπνίες”, η “Αλίκη στη χώρα των γαμάτων” και ο “Σκύλος” του. Κλασικά κομμάτια πλέον, που δε γίνεται να λείπουν απο το πρόγραμμα, μαζί με τον “Κουκουλοφόρο”. Παρόλο που σάστισε για λίγο όταν είπε αγχωμένος “Ωχ παιδιά, ξέχασα να βάλω τον Κουκουλοφόρο στο πρόγραμμα”, κανείς δε τον πίστεψε και περιμέναμε να ξαναπιάσει την κιθάρα του.
Τελευταίος καλεσμένος της βραδιάς, αγαπημένος και δυναμικός Ζακ Στεφάνου! Γέμισε τη σκηνή, χόρεψε με την ψυχή του, έπαιξε μέχρι τέλους την κιθάρα του και την τιμητική τους είχαν τα κομμάτια “Ο προσωπικός σας σκύλος” και “Όλα αυτά που θέλω να πω”. Είναι άλλωστε από τους καλλιτέχνες που χαίρεσαι να βλέπεις ζωντανά.
Το “αναμενόμενο” encore της βραδιάς άνοιξε η Λόλα Γιαννοπούλου με το Glory Box των Portishead, αισθαντική και με υπέροχη φωνή, όπως την είδαμε και το Δεκέμβρη.
Τέλος, “Τζίβες και Κοτσίδες”, καινούργιος “Νηστικός δείπνος” και “Από παγκάκι σε παγκάκι”, για να λησμονήσουμε και λίγο καλοκαιρινές καταστάσεις, παρόλο που στις 3.30 που βγήκαμε από το Σταυρό του Νότου έβρεχε ακόμη.
Ακόμη πιστεύω ότι τα λόγια είναι λίγα. Αστείρευτος έμπνευσης Σπύρος Γραμμένος, αξιόλογοι και ενδιαφέροντες καλεσμένοι, μια βραδιά που ο i-Βαλεντίνος θα τη θυμάται για καιρό.
Και του χρόνου, Σπύρο!
Με το Σπύρο Γραμμένο έπαιξαν οι:
Γιώργος Καρδιανός: κιθάρα
Δημήτρης Μποσινάκος: τύμπανα
Λόλα Γιαννοπούλου: πλήκτρα – φωνητικά
Andre Nikakis: μπάσο
Jim Staridas: τρομπόνι
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…